Merhaba, bu mektuba nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama çok doluyum. O kadar çok doluyum ki, artık ne yapacağımı bilmiyorum. Olmak istediğim kişi olamamaktan, istediğim gibi yaşayamamaktan ve hep rol yapmaktan nefret ediyorum. Ben 5. sınıftan beri kapalıyım, tamamen kendi isteğimle kapandım. İmam-Hatip Ortaokuluna başlamıştım ve aşırı…
Her gün göğüs kafesimdeki sancıyla uyanıyorum. Annem teyzelerimin gazı ile beni 14 yaşımda kapattı. Babama baskı yaptı “Kapat şu kızı, kapansın herkes kapandı.” Babam sürekli “Daha yaşı var, bak kapatırsam ölse açmam.” derdi. En sonunda 14 yaşımın sonunda kapandım. Alışverişe çıkarttı babam ama kapanacağımı söylemedi.…
11 yaşımda regl oldum, o zamandan itibaren kollarımın görünmesinin artık günah olacağı gerekçesiyle bir daha tişört giyemedim. Aynı yılın sonunda o zamanlar bunun bir gün mutlaka yapılması gerektiğini düşündüğüm için öylesine kapandım. Okula da şalla değil her günkü halimle gitmeye devam ettim. Sınıftakiler beni dışarıda…
Yalnız olmadığımı, benimle aynı kaderi paylaşan bir çok kadın olduğunu ve kendi çabalarıyla bir yerlere geldiklerini görünce gerçekten motivasyonum arttı. Kendi hikayeme gelecek olursak; cemaate bağlı bir ailede dünyaya geldim, annem cemaatte hala hocalık yapıyor. Bu yüzden küçüklüğümden beri üzerimde “Sen hoca kızısın, insanlara örnek…
Neredeyse yaşımın yarısı kadar süre kapalı kaldım ve kapalı olduğum sürenin 6 yılı bu düşünceyle savaşmak zorunda kaldım. Belki burada yazılanlardan daha az trajik bir öykü benim öyküm. 6 yıl bu düşünceyle savaşmak, sahip olduğum ideolojinin tam zıttı gibi davranmak, tam kendimi bulduğum yaşlarda daha…
Annemi ne kadar çok sevdiğimi buraya yazarak ifade edemem. Zaten kızlar annelerini çok severler. Annelerinin de kendilerini sevmesi için onların istediği her şeyi hiç sorgulamadan yaparlar. Yani, ben öyle yaptım. Annem istiyor diye, istemeye istemeye sırf o üzülmesin diye kapandım. Çocuktum işte. 14 yaşında lisenin…
Ben 9 yaşında kapandım. Zorla değildi ama belli şekilde bilinçli de değildi. Etrafa özenmekten diyebilirim. Annem ile babam “Daha küçüksün sonra yaparsın.” deseler de çocuk inatı yapmışım. “Bir daha çıkaramazsın.” dediklerinde “Tamam.” demiştim. Okula öyle gidince ilkokulda yasak olduğundan çıkarmıştım. Tabi öyle günahkar olacağımı falan…
Merhaba, 16 yaşında kapalı bir lise öğrencisiyim. Ders çalışmaya çalışırken buraya geldim. Çünkü artık içimdekileri dökmek istiyorum. Etrafımdaki hiç kimseye içimden geçenleri tam olarak söyleyemedim, korktum çünkü. Bir zombi gibi hissediyorum, yani nasıl desem sanki bana bir yapılacaklar listesi verilmiş de onları tamamlamak zorundaymışım gibi.…
Selamlar, giriş nasıl olur bilemiyorum ama okudukça yazılanları, yazma isteğim arttı ve durduramadım kendimi. Küçüğüm daha, 17 yaşındayım, kendi çapında içsel çatışmalarla dolu, kafayı sıyırmak üzere olan biriyim. Müslüman değilim. Hayatımın her alanında yaptığım her şey ailem tarafından yönlendirildi. Ancak buna rağmen muhteşem bir yere…
Şu an daha cesur hissediyorum. Bence bu ülkede dinle ilgili çok kirli bilgiler var ve ben bu kirli insanları da kirli bilgilerini de reddediyorum. Annem bana saçımın bir teli bile görünse yıllarca cehennemde yanacağımı söyledi. Babam kızlarının başörtülü ve başarılı olmasını istiyormuş. Başörtü takmazsak okumamamızın…
Merhabalar. Burayı iki yıl önce keşfettim ve bana gerçekten çok iyi geldi. Bu harekete katkısı olan ve hikayesini paylaşma cesareti gösteren herkese çok teşekkür ederim. Çünkü ben o cesarete ancak şimdi sahip olabildim. Kendi açılma hikayemi anlatacağım. Okula bir sene erken yazıldığım için ortaokula 9…
Merhabalar, öncelikle ben yirmi yaşında üniversite sınavına hazırlanan biriyim ve istanbulda yaşıyorum. Benim hikayem de sizden pek farklı değil. Uzun zamandır aklımda bulunan ama asla cesaret edemediğim bir düşünce. Çok küçük yaşında kapanmış biriyim. Yaklaşık on üç yaşında annemin ittirmesiyle kapandım. İlk kapandığım gün bile…
Buraya 2 yıl önce hikayemi yazmıştım. İlk yazdığım yazı yayımlandı mı bilmiyorum ama bildiğim tek şey var o da 2 yılda mental olarak yaşadığım korkunç çöküş. 2. mezun senemde hayattan ne istediğini bilmeyen bir varlığa dönüştüm. Eskiden okulu kazanıp açılan arkadaşlarımı gördükçe ağlardım. Ama şu…
5 yıldır kapalıyım ama ara ara hep açılma fikri aklıma geliyordu. Ailemin tepkisi, Allah’ın rızası, çevrenin tepkisi gibi faktörler yüzünden bu fikirlerimi kimseyle paylaşmadım bile. Bazen kendimi böyle de mutlu hissediyorum ama içimden bir ses hep açılmak istiyor. Kapanmam çok aniden olmuştu; birkaç can sıkıcı…
Merhaba, bugün ben de yaşadıklarımı anlatacağım. Lafı uzatmadan başlıyorum. Ben 8. sınıfta regl oldum ve annem “Kapanmak istiyor musun ya da düşünüyor musun?” diye sormuştu. Ben de o an asla istemiyordum o yüzden hayır demiştim. Daha sonrasında LGS bitti ve annem bana dini kitaplar aldı.…
Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Belki de hayatımın en zor kararını verme dönemindeyim ama süreç beni o kadar yıprattı ki cesaret göstermeye hevesim kaldı mı bilmiyorum. Ben küçüklüğümden beri baskıcı bir ailede büyüdüm. Öyle ki daha minicikken bile erkeklerle oyun oynayamazdım. Şu an düşününce bunun arkasındaki…
Şimdi buradaki tüm yazıları tekrar gözden geçirdim de, hayatımın yarısından fazlasını başörtülü olarak geçirmiş biri olarak onlara kocaman sarılmak istedim. Benim için dışarı çıkmak, rutin bir şekilde başını örtmekti. Son zamanlarda aynaya bakıp bunu neden yapıyorum ki derken buluyordum kendimi.Öğretmendim, öğrencilerim kapandıklarında tebrik etmem için…
Merhaba, benim buraya üçüncü yazmışım ama bu sefer başardım demek için yazıyorum. Aslında 7 ay önce açıldım. O gün o kadar mutluydum ki… Size sadece umudunuzu kaybetmeyin demek istiyorum. Her şey bitti dediğiniz anda aslında yeniden başlıyor. Kapalı halimi hatırlamıyorum bile. Annemle iki yıl boyunca…
Sadece hayattan zevk almayı istemek neden bu kadar imkansız? Kendi benliğimi saklamak zorunda mıyım? Bir yıldan fazladır açılmayı düşünüp bu yaz başardım. En büyük şansım arkadaşlarımdı, bu süreçte hepsi bana destek oldu. Sonrasında babama söyledim, o da anlayışlıydı. Ancak anneme bunu söylediğimde beni evlatlıktan reddedeceğini…
Ben kapandığımda daha 10 yaşındaydım. Bir gün babam “Bana örtü ve bone getir.”dedi. Ne olduğunu anlamamıştım. Babam beni oturtup kafama örtüyü taktı “Artık kapalısın” dedi. Gözlerim doldu ama ağlayamadım, ağlayamazdım. Onun için benim belli düşüncelerim yoktu. Ben sadece ne denilirse onu yapan birisiydim, hala öyleyim.…
Ben eşcinselliğim hakkında yazmak istedim. Aslında şimdi baktığımda küçüklükten geldiğini görüyorum. O zamanlar davranışlarımın gay olduğumla ilgisi olduğunu bilmiyordum, gay olduğumu da. Babamla aram pek iyi değildir. Kavgalı değiliz ama samimi olamıyoruz. Çünkü ben samimi davranamıyorum. Eşcinselliğimi farkettiğimden beri özgüvensizlik yaşıyorum. Sesim normal bir erkek…
Merhaba, neredeyse 30 olmanın bir etkisi olarak galiba veya artık göğsüm çok ağırlaştığından mıdır bilemiyorum, ama anlatacak çok şey varmış gibi geliyor. Çok küçük yaşlarda başladı birey olma mücadelem ‘Ben buradan gideceğim.’ diyerek. 14 yaşında lisede yatılı okula gittim kendi başıma olabilmek için. 17 yaşında…
Sürekli hiç başımı örtmeseydim hayatımın nasıl olacağının hayalini kuruyorum. Bu sitede yazılanları okudum. Hiç benimle benzer durumları yaşayan birine denk gelmedim. Belki yanılıyorumdur ama herkes ya 4-6 yıl civarı başörtüsü takmış ve onları destekleyen birileri illa ki olmuş. Ben ise birkaç ay sonra hayatımın yarısını…
Neyin doğru neyin yanlış olduğuna karar veremiyorum ama örtümle mutlu olmadığıma eminim. (15 yaşındayım) Kapanalı sadece 6 ay olmuşken benim için sadece bir kumaş parçasını ifade eden o şalları takarken ağlıyorum. “Bu ne kadar sürecek” sorusu keşke benim için bir bilinmezlik olsaydı ama ölene kadar…
Her ne olursa olsun açılacağım. Bu benim hayatım benim kararım. Şu an üniversiteyi bekliyorum ve üniversitenin ilk ayı ne pahasına olursa olsun açılacağım. Çünkü çok bıktım. Zorlanmaktan, baskıdan, emirlerden ben bunları haketmiyorum. Kimse haketmiyor. Ben tanrıya inanıyorum ve kadınlar saçlarını gösterdi diye onları cezalandıracağını düşünmüyorum.…
Herkese merhaba, öncelikle bende burada bir açılma hikayesi anlatmak istiyorum. Ama daha çok içsel boyutunu. Konuya birden girdim Çünkü bir süre sonra bütün mesele bu oluyor. Gün içinde sürekli bu durumun avantajlı veya dezavantajlı taraflarını düşünüyorsun. Sonunda bir karara vardıysan sıra uygulamada. Bu uygulama süreci…
Açıkçası bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Önceden çok eğlenceli pozitif ve hayat dolu özgüvenli bir kızdım. Hayatımda belli bir süre kötü olaylar yaşadım ve kapanmanın huzurlu olacağını düşündüm ve kendi isteğimle kapandım. iki buçuk yıl sürdü ama bu bana mutluluk vermedi. Kendimi eve kapattım, içime döndüm.…
Ben 4 sene önce dinden çıktım. 6 senedir de kapalıyım. Başörtüsünü taktığım ilk günden beri çıkarmanın hayallerini kuruyorum. İlkokulda arkadaşlarıma boş muhabbet olsun diye “Sen büyüyünce kapanacak mısın?” diye sorardım. Cevap çoğu zaman “Evet” olurdu, ki benim de bu soruyu sorarken almayı beklediğim yanıt da…
İki gündür art arda denk geldim sayfanıza. Edebiyat öğretmeniyim, yeni mezun oldum daha doğrusu. Küçüklüğümden beri yazıyor, aynı zamanda çiziyor olduğumdan hiç bu kadar zor gitmemişti elim kelimelerime. Gerçi uzun süredir böyle, yazıp çizdikleri yüzünden insan baskı görünce onlardan da kaçıyor. Bu sefer de duygusuz…
Selam, yaklaşık 5-6 ay öncesinde babamdan gizli açıldım. Eve gitmeme 1 ay kala öğrendi ve evde biraz sıkıntı yaşadım ama gerçekten beklediğimden az tepki verdi. Yine de açılmamın bir heves olduğunu düşünüp kapanmamı bekliyor ama ben hayatımı kendim yaşayarak yön vereceğim. Buraya 3. son mektubum.…
Hepiniz çok değerlisiniz ve birer birey olarak sevilmeyi sonuna kadar hak ediyorsunuz. Yazıma herkese merhaba diye başlamak istemedim. Çünkü çoğumuzun asıl duymak istediği şeyle başlarsam daha safe hissettireceğini düşündüm. Evet, çoğumuz sevilmeyi ve değer görmeyi aile baskısı sebebiyle bir koşula bağlı olduğunu sanarak büyüdü. Ben…
Ruhum bedenimden çekiliyor. Çünkü öylesi özgür bir ruhun bu kadar bağnaz, millet için yaşayan bir bedene ait olmadığını biliyor. Merhaba, usanmış bıkmış ne yapacağını bilemez bir şekilde karşınızdayım. Mahvoldum, bittim, tükendim, ben ben değilim. Başka biri olmak üzere her günü aynı güncesine yaşıyorum. Biri kolumdan…
İnsan hayata gelirken çoğu şeyi seçemiyor ama hayattayken mücadele etmeyi seçebilir. Benim öyküm de mücadelemi anlatıyor işte. Bu platformun kurulduğu dönemlerde sitede yayımlanan ilk mektuplardan biri de bana aitti. Kırılgan, kendi gücünün farkında olmayan ve etrafındakilerden çok korkan bir kız çocuğuydum beş yıl önce. Ailem…
Merhaba. Ben şimdi saydım tam 15 senedir kapalıymışım. Annemin zorlamasıyla kapandım. Çok acı belki söylemesi ve itiraf etmesi zor ama böyle. Ne zaman geçmişe dönüp baksam bu yaralayıcı, çok acıtıcı bir hatıra olarak geçmişte duruyor. Annemin baskısıyla kapandığımda ortaokulu bitirmiştim. Ne de olsa artık adet…
Merhaba. Burada birçok kızın benimle çok benzer hatta aynı diyebileceğim sorunları yaşadığını ve bunları bu hesaba yazdıklarını görünce ben de kendi yaşadıklarımı paylaşmak istedim. Ben dışarıdan bakıldığında asla böyle olduğu tahmin edilemeyecek kadar dışı ile içi birbirinden çok farklı bir insanım. Bu kadar çelişkili bir…
Merhaba kızlar, ben de zorla kapatılan kızlardan biriyim. Birgün çocukken anneannemin evine gitmiştik. Annem saçlarımı tarıyordu. Kuzenim (benden 2 yaş küçük bir kız) saçların çok güzel dedi. Teyzem de fazla alışmayın, ikiniz de eşek gibi kapanacaksınız dedi. Korkuyla anneme döndüm. Anne hayır ben istemiyorum dedim,…
Şu an 19 yaşındayım. 8. sınıf bittiğinde kapandım. Anne ve baba tarafındaki tüm akrabalarım kapalı. Bir tanesi kapanıp açıldı ona çok tuhaf gözlerle bakar hepsi. Babam alkol kullanır karı kız peşindedir. Şu an sevgilisi var ve hiç sevgilisi olmadığı bir dönem neredeyse olmadı ama bizim…
Dün gece çok güzel bir rüya gördüm. Üzeri açılabilen bir arabada ayağa kalkmış o rüzgarı savrulan saçlarımda sonuna kadar hissetmiştim. O kadar güzeldi ki benim için. Herkesten uzaktaydım yanımda tanımadığım arkadaşlarım vardı. Hiç kaygılı değildim. Giydiğim kısa kıyafetin içinde hissettiğim soğukluk bile öylesine hoşuma gitmişti…
Merhaba güzel kızlarım. Bu siteye uğramayalı baya zaman oldu ve nitekim ben hala aynı yerdeyim. İçimde biriken o kadar çok şey var ki. Neredeyse hepinizin mektuplarında gördüğüm o manipülasyoncu ve baskıcı ailelerden birine sahibim. Onlardan bizi anlamalarını beklememiz çok saçma arkadaşlar. Bizleri ancak biz anlayabiliriz.…
Selam. Hayatım boyunca birkaç gece burayı okurken buldum kendimi. İlkinde nasıl bir şey acaba diye ikincisinde artık yeter diye ve şimdi ailemle konuşmuş ve yarı onay almış şekilde. 11 yaşında kapandım erken regl oldum. Yazları babam bizi kuran kursuna götürüyordu ve bir yaz giderken seni…
Merhaba ben Kiraz. 18 yaşına yeni girdim. Yaklaşık 8 yıldır kapalıyım ve bu duruma asla devam etmek istemiyorum. Ailem yani babam çok baskıcı. Açılmak istiyorum dersem şehir dışına bile göndermez. Hayatı bana zindan eder. Sadece abime diyebildim ve o da sağolsun bana saygı gösterip destekledi.…
Çok az kaldı üniversiteye geçmeme, hayalimi gerçekleştirmeye. Evet yapacağım, saçımı açacak, istediğim gibi giyineceğim hatta gittiğim ilk gün yapacağım bunu. Ama nasıl? Benim babam imam. Nasıl açıklarım bunu ona? Nasıl derim “Ben müslüman bile değilim baba.” Senin küçük kızın olmaya devam eder miyim hala? Babam…
Bir boşluktayım, o boşlukta çaresizce süzülüyorum ve bunu derinden hissediyorum, en çok da kendi benliğimi kaybettiğimi… Ben yaklaşık 8-9 yaşımdayken kapandığımı hatırlıyorum. Çok küçük olduğum için nedenini tam hatırlamıyorum ama zaten tahmin edileceği üzere isteyerek değil. Zaten o yaşta olan bir çocuk nasıl düzgün düşünebilir…
Merhaba, buraya ikinci yazışım. Normalde çok duygularını açabilen biri değilim ama şu an ağlayarak yazıyorum bu satırları. Ben çok bunaldım yemin ederim çok üzülüyorum bunları yaşadığım için. Örtü takmak istemiyorum artık. Ben sadece istediğim gibi giyinmek istiyorum. Saçlarımı farklı farklı şekillendirip dışarı çıkmak istiyorum. 3.5…
Merhaba, şu an tam bu sürecin merkezinde olan biri olarak ben de hikayemi anlatmak istiyorum. 13 yaşında herhangi bir inançsal kaygıdan ötürü değil de (13 yaşındaki bir çocuğun nasıl bir kaygısı olabilir zaten) kapanan arkadaşlarıma özendiğim için ve ailemde tesettürsüz bir örnek olmadığından zaten açık…
Merhabalar ben Ş. 19 yaşındayım üniversite sınavına hazırlanıyorum. Daha çok küçükken (4.sınıf 5. sınıf gibi) çevreme özenerek kapanmıştım. Annem de çok muhafazakar bir insan. 2 ablam var, büyük ablam kapalı ve ibadetlerini yapan biri ama küçük ablam anneme rağmen olabildiğince açık biri. Annem bunun için…
Merhaba, uzun zamandır yazmak istiyorum sonunda cesaret edebildim. 23 yaşındayım. Ben 8. sınıf bittiğinde kapandım. Ailem direkt kapan artık vs. demedi ama benimki gibi muhafazakar aileleri bilen bilir. Bir şeyleri sana yap, et demeden de yaptırabilirler. Annen kapalıdır, ablaların yıllar önce senin geçtiğin yollardan geçmiştir…
Merhaba, benim henüz bir başarı hikayem yok ama içimi dökmek istediğim için yazıyorum. Ben 6 senedir tesettürlüyüm ama artık açılmak istiyorum. Çevremden çok fazla tepki aldım. Annemle konuştuğumda sen kafayı yemişsin, psikoloğa git, okul sana iyi gelmemiş, okulu bırak eve gel dedi. Arkadaşlarım kilolu olduğun…
Merhaba hepinize, az önce maillerimi kontrol ederken buraya 3 sene önce bu zamanlar attığım mektuba denk geldim. O kadar duygulandım ki. Hayatımdan bahsetmek istedim sizlere de. Üniversiteye gittim. İstediğim bölüm değil, istediğim üniversite değil ama artık o kadar önemi yok ki. Kafayı yerdim. Odtüye gidemeyeceğim…
3. yazışım 1. mektupta babamın kızdığından, ikincisinde açık ama mutsuz olduğumdan bahsetmiştim. Bugün olanlar ise aniden gelişti. Birden babam odama girdi, ne zaman kapanacaksın demeye başladı ve sonra o klasik tehdidini savurdu; kapanmazsan yarın okula gidemezsin. İlk kez bu kadar karşı koyabildim. İstemediğimi ve daha…
Tesadüfen tanıdım sizi, 7 yıldır kapalıyım. Asla kimse baskı yapmadı, normal bir ailem var. Annem dışında namaz kılan yok, annem ergenliğimden beri sürekli çeyiz yapar ve çeyizim ile yaptığı eşarpları bana gösterirdi, beni özendirmeye çalışıyordu farkındayım. Ben de çok istiyordum ama kapalı bir arkadaş ortamım…
Merhaba. Ben A. Bu benim ikinci mektubum. İlkinde açılma hikayemi yazmıştım. Okumak isterseniz linkhttps://yalnizyurumeyeceksin.com/2023/08/03/hayatimda-hic-bu-kadar-ozgur-hissetmedigimi-dusunmustum-o-an/ Ben yalnız hissediyorum. Hala. Çok şey oldu, çok geliştim, bir sürü insanla tanıştım. Ama hala yalnız hissediyorum. Hala geceleri buraya gelip saatlerce mektupları okuyorum. Baskı hala çok fazla. Annem iyice abarttı.…
Ben buraya bu yazıyı yazdığıma inanamıyorum. Bu platformu ilk gördüğümde açılmak çok kötü ama insanlar ne yaşıyor sadece ben mi böyle hissediyorum diye okumuştum. Okuduğum her mektupta kendimden parçalar buldum. Ben 20 yaşında üniversite öğrencisiyim ve keşke üniversiteye başlamadan açılsaydım. Sonuçta olan olmuş olacaktı herkes…
İçimi kimseye dökemediğim için buraya yazmak istedim. 18 yaşına yeni girmiş bir 12. sınıf öğrencisiyim ve tam 6 yıldır kapalıyım. Bunun son 4 yılı açılmak istedim. Bu yıllar içinde ailemle çok kavgalar ettim ama en son babam bu dönemin başında beni okuldan almakla tehdit etti,…
Ben günahlarım başlayınca anneannem ve teyzemin baskısı ve biraz da kendi içimde olduğu için 7. Sınıfın sonunda kapandım. 8. sınıfta anneme açılmak istediğimi söyledim. Annem şaka yaptıgımı sandı ve birilerinin beni etkilediğini söyledi. Ertesi gün, beni çok üzdün bir daha böyle şeyler düşünme vs. dedi…
Merhabalar. Ben de zorla kapatılan o kız çocuklarından sadece biriyim. Benim akrabalarım genellikle dindar. Ailem de. Ben küçüklüğümden beri büyüyünce kapanacağım diyordum. Annem dindardır. Küçüklüğümden beri beni kapalı giyindirirdi. Babam ise annem kadar olmasa da o da yine dinini bilen birisi. Anne babası da çok…
Bir gün burada okuduğum mektuplar gibi başarı hikayemi yazacağımı hiç tahmin edemiyordum. Bana çok uzak gelen bir hayattı. Buraya daha önce çok kez mektup yazmıştım, tıpkı diğerleri gibi zorla kapatıldığım, eğitim hayatımın bitirildiği, çevremin ve özgürlüğümün kısıtlandığı ve sonumun rızamın olmadığı bir evliliğe gidecek olan…
Merhaba. 22 yaşındayım. Ailem nedeniyle henüz üniversiteye hazırlanmaya başladım. Cemaatçiler. Başımı açmak istiyorum artık. Tiksiniyorum o örtüden. Dışarı bile çıkmıyorum artık ayda bir falan sadece mecburi ihtiyaçlarımı karşılamak için. Hiç huzurlu hissetmiyorum. Birkaç kere kuytu köşede başımı açtım. O kadar huzurluydum ki. Bütün içime oturan…
Merhaba. Ben nerdeyse 19 yaşında bir kızım. Buraya yazan birçok kişi gibi ben de açılmak istiyorum ama ben biraz daha değişik bir durumdayım. Benim ne ailem kapanmam için zorladı ne de etrafımdakiler. O zaman üniversiteye geçen ablam ve sınıfımdan birkaç kişi kapandı başka bir ablamda…
18 yaşındayım. Güzel bir üniversitede güzel bir bölüm okuyorum. Bir şey hariç hayatımdan memnunum. 11 Yaşımda zorla taktığım başörtüsü artık beni boğuyor resmen. Ama eğer açılırsam da ailem benle iletişimi kesecek. Bu durumda beş parasız ortada kalmış oluyorum. Cesaret edemiyorum. Bu yüzden nasıl para kazanırım?…
Merhaba, kısa bir süre önce bu sayfayı keşfettim ve çoğu hikayeyi okudum. Ben de yazmak istedim. Öncelikle ben onikinci sınıfa giden 17 yaşına girecek biriyim. Açıkçası daha öncesinde olsaydı bir şeyler anlatmaya ne cesaret ne de gururum olurdu. Çünkü yaşadığım şeyleri birilerine anlatınca kötü hissediyordum.…
Merhabalar. Ben de hikayemi anlatmak istedim. Çevremde beni anlayışla karşılayacak kimse yok. Doğulu, dindar bir ailede büyüdüm hâlâ onlarlayım. 17 yaşındayım ve 10 yaşında babamın zoruyla kapatıldım. Annemin bir şey deyip karşı çıkmasını isterdim ama olmadı. O günden beridir babamdan nefret ediyorum. Babam hiçbir zaman…
Hayatımda rahatça dertleşebileceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim. Bazen hayalini kuruyorum tanıdıklarımla dertleşmenin. Hepsi çok içine kapanık olduğumu, hiç sosyalleşmediğimi söylüyor. Sanki hiç denememişim bile hiç şans vermemişim. Geçenlerde bacağım kaynar suyla yanmıştı derim soyulmuştu ve iltihap kapmıştı. Üstüne yapıştırmak için yara bandı istediğimde…
Merhaba. Ben bugün aileme açılacağımı söyledim. Ne beklediğimi tam olarak bilmiyordum ama kesinlikle bu değildi. Babam üstüme yürüdü, üniversiteye gidemeyeceğimi söylemeye başladı. Çok umutluydum. Hayatımda bir kere olsun istediğim olacak sandım. Hayaller kurdum. Bir kıza küpelerini gösterme hayalini bile çok görüyorlar, inanılmaz değil mi? İstediğim…
Kafama çok takılan ve beni geceleri uyutmayan bir düşünce var. En sonunda buraya yazmaya karar verdim. Ben 20 yaşında lise mezunuyum. Üniversite sınavına hazırlanıyorum. Çocukluktan beri kapalıyım. Kapandığım yaşı hatırlamıyorum bile. Ailem zorla mı kapattı yoksa çevreden mi özendim bilmiyorum. Tek bildiğim şu an açılmak…
Merhaba. Lafa nerden başlayacağımı bilemiyorum. 3 çocuklu bir ailenin ortanca çocuğuyum. Annem kuran kursu hocası, babam din kültürü öğretmeni. Din baskısı kendimi bildim bileli hep benimleydi. Böyle bir ailede dinsiz olmamı geçin açık olmam ihtimal dahi değildi. Her zaman Allah ne derse oydu bizim ailede.…
Merhabalar. Sayfanızı bir arkadaşım vesileyle buldum ve benimle aynı şeyleri yaşayan birçok insan olduğunu fark ettim. Bu beni çok duygulandırdı. Ben üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Şu an ailemden başka bir şehirde bir KYK yurdunda kalıyorum. 6. sınıfta zorla kapatıldım. Ailem muhafazakar bir aile olduğu için…
Merhaba ben 18’ine yeni basmış feminist bir kızım. Kendimi tüm kalıplardan soyutlayıp bir yaşam kurmak istiyor ve onun için çabalıyorum. Olmam gerektiği söylenen kişi ile olmak istediğim kişi arasında kaybolup sıkışmış gibi hissediyorum. Kapalı biriyim. Liseye geçerken ailemdeki bazı bireylerin sözlü olmasa da dolaylı baskıları…
14 yaşlarında yatılı kur’an kursuna ve imam hatip yazıldım. Aslında meslek lisesi istedim ama babam imam olduğu için ve önü açık bu lisenin filan konuşarak ikna edip benim kayıtımı yaptı ve ben de direkt hemen kapandım. Pek bilincinde değildim aslında kapanmanın. Birkaç sene şalı düzgün…
Buraya yazıyorum ama açılmak istiyor muyum, ben de bilmiyorum. Ben liseyi muhafazakar bir lisede okudum yani imam hatip lisesi olmamamıza rağmen açık kız sayısı iki elin parmağını geçmezdi koca okulda. Ben de liseye geçtiğim zaman kapanma gibi bir düşüncem olmamasına rağmen biraz da yakın kız…
Evet benim hikayem tarikat yurduna gönderilmekle başladı. Gitmeye ilk başladığım zaman sorun yoktu. sonradan gerçekleri farketmek zor olmadı. 12-13 yaşında yarı zorla yarı da bilinçsiz sayılarak kapandım. Orada bir süre eğitim aldıktan sonra lise veya üniversite okumadan da dini eğitim verebiliyorsunuz, tabiki onlara göre. Ben…
Herkese merhabalar. Ben de başkalarına anlatmak istemediğim, anlatsam da anlaşılmayacağını düşündüğüm birtakım duygu ve düşüncelerimden bahsetmek istiyorum. İçimde birikmesinden bunaldım sanırım 🙂 Öncelikle ben 20’li yaşlarının başlarında genç bir kızım. Şeriatçı, kafayı dinle bozmuş bir babanın kızı olarak dünyaya geldim. Çocukken bu durumun etkisini fazla…
Zorla iş mi olur? Ben 9. sınıf öğrencisiyim. Zorla imam hatip kız okuluna yazdırıldım. Eğer oraya yazılmasaydım hiç gidemeyecektim. Şimdi okulda yaşadığım iğrenç sorunlar yüzünden nakil aldırmak istiyorum. İmam hatipde 5. senem. Ortaokuldan beri aynı okuldayım. Şimdi lise tarafına yazıldım. Eve yakın olan başka bir…
Tek bedende iki farklı kişiymişim gibi hissediyorum. Taktığım örtü içimdeki fazlaca özgür olan ruha çok zıt. -en azından bana öyle hissettiriyor- Henüz 6. sınıftayken kapanmıştım ve tamamen anneme, ablama olan özentimden dolayıydı. O zamanlar annem çok küçük olduğumu söylemişti ama kapanmamam için herhangi bi harekette…
Çok üzgünüm… Zorla kapatılmak özgüvenimi o kadar düşürüyor ki… 18 yaşına yeni girdim ve gerçekten kendimi güzel buluyorum ama başörtüsü yüzünden o kadar özgüvensizim ki. Abi takmak istemiyorum neden zorla yapmak zorundayım? istemiyorum. Ama babam çok baskıcı. Sadece kendi istediği olsun istiyor ama ben sevmiyorum…
27 yaşındayım. Kendimi bildim bileli en iyi olmaya çalıştım. En başarılı, notları çok iyi, ailesini hep dinleyen. Geriye dönüp baktığımda yaptığım en büyük hata okulu asmaktı galiba. Uzun zamandır tesettürden çıkmak istiyorum. Önce ablama söyledim “Vesvese.” dedi “Bu dünya ölümlü seni belki bu kurtaracak.” dedi.…
Bu siteyi uzun süredir takip ediyorum ve sanırım buradaki güzel kardeşlerimin mektuplarını okudukça yalnız olmadığımı farkettim ve ister istemez daha çok cesaretlendim. Hepiniz gibi ben de erken yaşta kapatıldım. O metrekarelik kuması başıma ilk örttüğümde 5. sınıftaydım aşırı muhafazakâr bir aileyi bırakın fazlaca muhafazakar bir…
Merhaba, açıkçası nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Uzun bir süredir kafam o kadar dolu ki. 20 yaşındayım ve yaklaşık 7 senedir kapalıyım. Mahallemizde yaz tatilleri 3 aylığına yatılı kuran kursu var ve annem beni ve kuzenlerimi bu kursa göndermişti. Başta ailemden ayrılmak istemedim çünkü yatılıydı ve hayatımda…
Açıldım, ama dertlerim bitmedi. 7 senelik zorunlu kapalılığın ardından ve uzun uğraşların sonucunda geçen sene açıldım, ama annem susmadı. Her babam evden gittiğinde bana or*spu demeye, yakında kendini de satarsın sen demeye, hele bi etek falan giy demeye ve daha bir sürü ağıza alınmayacak hakaretler…
Merhaba, ben 18 yaşına yeni girmiş, 7 yıldır tesettürlü biriyim. Son üç yıl benim için çok zor geçti. Lisedeyken hep açılma düşünceleriyle mücadele ediyordum. Taa ki bu zamana kadar. Hiçbir zaman kafamda net bir şekilde şunu yapacağım ya da bunu yapıcam dememiştim ve eve de…
Merhaba, uzun zamandır başörtüsünü takmaktan çok yorulduğumu farkettim. Her iki tarafa da ait olamamak ve ait olma hissim beni tamamen yalnız hissetmeye itti. İçimde uzun zamandır hissettiğim bu ikilem sonucunda karar alarak bunu bırakma sonucuna vardım. Bu süreçte ailemin beni desteklemeyeceğini biliyorum ama sanırım artık…