Kategori: Uncategorized

Arkadaşlarımla alışverişe gittiğimizde “Açık olsaydık ne giyerdik?” diye birbirimize kıyafetler gösterdiğimizi hatırlıyorum.

Merhaba. 1,5 yıldır bu platformu takip ediyorum ve bütün mektupları okudum fakat hep sessiz kaldım. Galiba o beklediğim gün geldi, artık sessizliğimi bozuyorum ve ben de kendi hikayemi anlatmak için buradayım. Bu akşam yemeğinde ailemin yaptığı konuşma beni buna ikna etti aslında. Böyle bir an…

Açılırsam mutlu olacak mıyım?

O zaman bir hikâye de benden gelsin. Ben 10 yaşında beni sevsinler diye kapanıp 2 yıl sonra bisiklet sürebilmek açıldım. Bu süre zarfında giydiğim pantolondan tutun da yaptığım saça kadar küçük yaştaki o çocuğun her şeyinin dedikodusunu yaptılar. Benim her haltı yapan bir üvey babam…

İmam Hatip’e bana, günahlarımın aileme yazılacağı söylenmişti.

Ben 12 yaşında kapandım. Ortaokula başlayacağım zaman kendi isteğimle İmam Hatip’e başlamıştım. Orada bana, günahlarımın aileme yazılacağı söylenmişti. Ben de bir gün anneme “Sizin cehennemde yanmanızı istemiyorum” deyip kapanmıştım. Daha regl bile olmamıştım. Çocukken de hiç şort falan giymedim. Babam almazdı. Gizlice abimin şortlarını giyerdim.…

Yaz sıcağında erkek kardeşlerim şort ve atlet giyerken, anneannem tarzı kıyafetlerle dolaşmak zorunda olmaktan nefret ettim.

Ben büyüdüm, çocukluğumu doyasıya yaşamadan. 11 yaşında bir bez parçasıyla kadın oldum. Arkadaşlarım dalga geçti, “Annem gibi giyiniyorsun” dediler bana anne. Oyunlara çağrılmadım daha fazla, bisiklete binmiyordum, 23 Nisan etkinliklerine katılamıyordum artık. Renkli tokalardan takmıyordum, her sabah bir urgan doluyordum başımdan boynuma. Sen her sabah…

Ben bir kıza âşık olmuştum.

Merhaba. Adım Meryl, yani ben kendime bu ismi koydum. Bundan 6 yıl önce, ben 7. sınıfa giderken yaşlı bir amca bana selam vermeye başladı. Ben onun beni bir babanın kızını, bir dedenin torununu sever gibi sevdiğini sanıyordum. Ama sonra onunla sürekli karşılaşmaya başladım. Okula giderken,…

Baba, senin başkalarının kızları hakkında düşündüklerini, başkaları da senin kızın hakkında düşünür diye mi korkuyorsun?

Ben çok doldum. “Neden erkekler etkilenecek diye ben örtünmek zorundayım?” diye sorduğumda bana “Erkeklerin de tesettürü göz kapaklarıdır” diyerek başımı açmama izin vermeyen ama p*rno izleyen baba, neden bu kadar ikiyüzlüsünüz? Neden ben başımı açtığımda dinsiz ve yosma ilan ediliyorum da sizin gözkapaklarınızla neler yaptığınız…

Türkiye’ye gideceğim ve Türkiye’deki ilk günümde açılacağım.

Öncelikle herkese merhaba. Benim hikayem çok uzun. Hepsini yazacağımı zannetmiyorum. Ben 5 yaşındayken babamın zoruyla kapandım. Kapandığım ilk günden beri bunu istemiyordum. Özgüvenim çok sarsıldı. Her şeye karşı hevesim çok azaldı. Artık her şeyden ve herkesten nefret ediyorum. Kapandığım zamanlarda okula yeni başlıyordum. Okulda başörtüsü…

Milyonlarca kalıbın içinde büyüyorum.

Yakında 11. sınıfa geçecek bir lise öğrencisiyim. Beni o kadar anlamayan, dinlemeyen, anlamak istemeyen bir ailede büyüyorum ki hep bu evden nasıl kurtulabilirim diye düşünüyorum. Bir gece yakın arkadaşlarımdan destek aldıktan sonra annemi çağırdım ve ona açılmak istediğimi, bu şekilde yapamadığımı söyledim. Çok kızmadı, ben…

Babam, 14 yaşımda sırf Kur’an kursundan kaçıp arkadaşlarımla parka gittiğim için beni bacaklarımı delik deşik etmekle tehdit etti.

Merhaba. Ben 16 yaşında bir kız çocuğuyum. Ailem, sözde beni korumak amacıyla beni okula hiç göndermedi ve okuma yazmayı kendi imkanlarımla öğrendim. 9 yaşında tacize uğradım, babamdan 5 yılı aşkın süredir şiddet görüyorum. Korumacı, dindar bir ailenin çocuğuyum. Küçüklüğümden beri annemle babamın gözüne girebilmek için…

6 yıldır zorla kapalıyım ve 6 yıldır ailemin baskısı üzerine İmam Hatip’te okuyorum.

Artık gerçekten ne hissedeceğimi şaşırdım. Hissetmem gerekiyor mu, onu da bilmiyorum. Toplum baskısından, aile baskısından, gelecek kaygısından ve bağnaz bir ailede büyümekten çok sıkıldım. Bu yaşta bu kadar sıkıntı çekiyorsam ilerisini düşünmek istemiyorum. 6 yıldır zorla kapalıyım ve 6 yıldır ailemin baskısı üzerine İmam Hatip’te…

Çocukluğum, çocukluğun masumluğunu kullanan din tüccarları tarafından sömürüldü.

Çocukluğum sömürüldü. Çocukluğum, çocukluğun masumluğunu kullanan din tüccarları tarafından sömürüldü. Doğru yolda ilerleyeyim diye çeşitli yatılı Kur’an kurslarına gönderildim. Ben 7-8 yaşlarındayken 17-18 yaşlarında çarşaflı hocalarımız vardı. Çarşafın ağırlığından dolayı onlar bana o kadar büyük gelirdi ki ama aslında onlar da çocuktu. Çocuklukları, gençlikleri, çağdaş…

Annem Türk olup da bunları yaptığı için Türk tarafımı komple reddettim, baba tarafımdan olan Rus kimliğimi benimsedim.

Herkese merhaba! Ben Türk değilim, Türk bir anneyle Güney Rusya’dan gelen bir babanın kızıyım, yani Rus’um. Barlarda tepinen ve su gibi alkol içen bir baba tarafı ile sofilik derecesinde dindar hayatı yaşayan bir anne tarafının tam ortasında duruyorum. Küçüklüğümden beri sırf alkol içip ‘dağınık’ hayat…

Ailem iyi insanlar ama yalnızca konu erkek çocukları olduğunda…

Merhabalar, artık buraya yazmanın da bir ihtiyacımı karşılamadığını fark ettim, kesinlikle sizlik bir durum yok; ailesel sorunlar, sürekli cinsiyete göre yaklaşım… Yakın gördüğüm, derdimi anlatabileceğim bir tane bile yakın arkadaşım yok. Annemi yakın gördüm, onunla konuşmak istedim. Sırf konuşmak istedim diye artık benimle konuşmamaya başladı.…

En yakın arkadaşım, “Müslüman olmayan biriyle arkadaşlık kurmam günah” diyerek benimle konuşmayı kesti.

Merhaba, bir gün buraya yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Ben 10 yaşında kapanmıştım. Çevremdeki herkes bana sürekli kapanmamı söylüyordu. Ben de hem ailem mutlu olur hem de dinimin kurallarını yerine getirmiş olurum diyerek kapanmıştım. Aslında açıkken bile ailem istediğim gibi giymeme izin vermezdi. Ben kapandıktan yaklaşık…

Açılma isteğim o kadar artmıştı ki nerede açık bir kız görsem gözlerim doluyor ve içim sıkışıyordu.

Merhabalar, ben küçükken oje sürmeme bile izin verilmezdi. Babam tüm ojelerimi camdan aşağı atardı. Dışarıda oynarken tayt giydim diye dik dik bana bakardı. Bu anlattıklarım ilkokul zamanı. Daha küçücük bir kızım ve benim yaşamama hiçbir şekilde izin verilmedi. Böyle insanların anne baba olması dünyaya koca…

Bu süreçte okuduğum kitaplar babamın gözüne batmıştı, beynimi yıkıyorlarmış.

18 yaşında hayata aşık bir insanım. Buradaki çoğu kişi gibi ben de muhafazakâr bir ailede büyüdüm.  Küçüklüğümden beri kapanmam gerektiğini bilerek büyüdüm ve ortaokulda İmam Hatip’e başlarken kapandım. O zamanki bana sorsanız, bunu kesinlikle kendisi için yaptığını söylerdi ama şimdi geriye dönüp bakınca babasına âşık…

En büyük aşağılanmayı ailemden gördüm.

Bu sayfayı keşfettiğimden beri herkesin içini döktüğü tüm yazıları okuyorum. Kimimiz çok dolmuşuz ve burada her şeyi dışa vuruyoruz; kimimiz ise o kadar daralmışız ve her hatırladığımızda kötü hissetmişiz ki yalnızca birazını anlatmışız. Ben de lafı çok uzatmak istemeden başlıyorum. Ailem çok muhafazakâr bir aile.…

Sanki ailemizin mutluluğu yalnızca benim isteklerim yok sayıldığında mümkünmüş gibi…

Hepinize selam. Hikayelerinizin ortaklarından biri de benim. 23 yaşındayım, kabullenmekte zorlansam da. Kabullenmek istemiyorum çünkü istemediğim biçimde yaşadığım 1 senenin daha geçmiş olduğunu bilmek beni boğuyor. Muhafazakâr bir aile, sülale, çevrede büyüdüm. Ailemizde bir kızın büyüdüğünün kanıtı olan başörtüsünü de ilk kez bu sebeple liseye…

Dinim hakkında bana öğretilen ilk şey, başımı kapatmazsam ebedi olarak cehennemde yanacağım olmuştu.

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama gerçekten yoruldum. Ben 10-11 yaşlarındayken, dindar babamın baskısı üzerine kapanmıştım. O sene regl olmaya başladığım için bunu bahane etmişlerdi. Kapanmadan önce de zaten sadece başım açıktı. Uzun uzun hırkalar giymek zorundaydım ve pantolon giymem de yasaktı. Aynı kurallar evde de geçerliydi.…

Benim sadece örtüm var.

Merhaba, ben Zeynep. 21 yaşındayım. 15-16 yaşlarında arkadaşlarımdan ve annemden özenerek kapandım. Ailem buna karşı çıkmadı veya özel olarak kapanmamı istemedi; kendi kararımdı. Kapanmadan önce namaz kılmayı da Kur’an okumayı da bilmiyordum, yani dine uzak bir insandım. Sadece başörtüsü bana yakıştığı için ve özendiğim için…

Siz koruma adı altında yaptıklarınızla beni değil, koca bir nefret duygusunu yetiştirdiniz.

Anne, baba… Bu size yazdığım ilk mektup. Biliyorum, hiçbir zaman okumayacaksınız bu satırları. Yine size dökemediğim içimi yazıyorum. Yüzüme bakarken gülseniz de o çatık kaşlar orada, biliyor musunuz? Ben hep görüyorum onları. “Biz senin iyiliğini istiyoruz” derken aslında ne kadar yalancı olduğunuzun da farkındayım. Siz…

Bir gün bir kızdan hoşlandım.

Bu siteye tesadüfen denk geldim. Benim gibi bazı zorluklarla mücadele eden insanların hayatını okumak bana güç verdi ve ben de hayatımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Ben küçüklüğümden beri din ile büyüdüm. Yaklaşık 5 yaşımdan beri sürekli namaz, dua ve Kur’an kursu ile yetiştirildim. Tabii o zamanlar…

Lise okuyamamak hep içimde kaldı.

Öncelikle hepinize merhaba, ben de sizler gibi aynı durumdan mustaribim. Küçük yaşlarda -daha 8. sınıftayken- okulu bitirir bitirmez sırf erkek arkadaşım var diye ablam beni okuldan aldı. Beni 2 sene boyunca Kur’an kursuna gönderdi. Haliyle kapanmak zorunda kaldım. Kapandığımda 13 yaşındaydım. Şimdi 20 yaşına geldim,…

Bana internette vakit geçirdiğim için böyle olduğumu söylediler.

Öncelikle 15 yaşındayım ve insanlarla konuşmak, onlara derdimi anlatmak konusunda zorlanıyorum. Ailem tarafından psikolojik ve duygusal olarak şiddet görüyorum; ne yapacağımı, kime anlatacağımı bilmiyorum. İnanılmaz yalnız ve çaresiz hissediyorum. Günlerdir uyuyamıyorum. Bu zamana dek ne derlerse hep onu yapmaya çalıştım ama olmuyor, duygularımın olmadığını sanıyorlar.…

Bir zorluğa tek başıma direnmediğimi bilmek, bana harekete geçmek için daha fazla güç veriyor.

Merhaba. Nedense yazmayı hiç düşünmüyordum ama artık dayanamıyorum. Anlatacak kimsem yok ve düşüncelerim içime sığmıyor. Ben 6. sınıfa giderken İmam Hatip’e gönderildiğim için kapandım. Aslında kimse bana ‘Kapan’ demedi ama büyüdüğüm ortamda kapanmama şansım yoktu. Sülalemizde bile ancak 1 kişi açıktır. Kapandıktan sonra hemen açılmak…

Hayatım boyunca farklı bir düşünce yapısı olan hiç kimseyle tanışamadım.

Merhaba, ben 6. sınıftayken kapandım. Gittiğim okul, ailemin seçtiği muhafazakâr bir okuldu. Ailem, akrabalarım, ailemin çevresi, benim çevrem… Herkes muhafazakardı. Eğer kapanırsam herkes bana daha çok ilgi gösterir, annem hiç değilse beni bir konuda över diye düşündüm. Çocuk aklı. Kapandım. Etrafımdaki herkes beni övdü, arkadaşlarımdan…

Benim derdim, inanmadığım bir şeyin altında ezilmekten kurtulmak.

Çok yoruldum ve nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendimi hiçbir zaman dine ait hissetmedim, zorla kapatıldım ve zorla İmam Hatip’e gönderildim. Çocukken çok uysal olduğumu hatırlıyorum. Hiçbir zaman kapanmak istemediğimi de hatırlıyorum. Zorla başörtü denetmelerini, kapandıktan sonra aynaya bakamadığımı hatırlıyorum. Güzel bir kızım ama kendimle barışmam çok…

Eşim namaz kılmaz, Kur’an okuduğunu görmedim ama saçımın üstünde bir bez görme konusunda takıntılı.

Herkese merhaba. 32 yaşındayım, öğretmenim. Evliyim ve 2 çocuğum var. 14 senedir başörtülüyüm. Fakat artık hiç ama hiç istemiyorum. Cesaret edemiyorum… Ben muhafazakâr bir ailenin en büyük kızıydım. Ailemdeki kadınlar genelde başörtülüdür ama çok da dindar olduklarını sanmıyorum. Bana göre çoğunluğu geleneksel kapalı. İnanılmaz ataerkil…

Derdimi anneme anlatayım dedim, bana “Filistin’de insanlar ölüyor” diyor.

Biraz uzun olacak ama yazmaya çok ihtiyacım var. 2 senedir üniversite sınavına hazırlanıyorum ve bu sürecin içine pandemi de girdi. O kadar yoruldum ki pandemiden, sınav stresinden, herkesin beklentisinden, çevremdeki herkesin çok çalıştığımı sanmasından ama aslında benim çok az çalışmamdan, onların beklentilerini karşılayamayacak olmaktan… Aslında…

Annem benimle gurur duysun diye istemeden taktığım örtü yüzünden dışlanmak çok zoruma gitti.

Merhaba, düşüncelerimi ifade edebileceğimi ve yargılanmayacağımı düşündüğüm için bu siteye yazmaya karar verdim. Ben 1 ay sonra 16 yaşına gireceğim, hâlâ gencim ve bu nedenle hayatımı değiştirme şansım olmasını ümit ediyorum. Ortaokulu İmam Hatip’te okudum. 7. sınıfta regl oldum. O zamanlar çevremdeki insanlardan “Ne zaman…

Açlıkla, parasızlıkla savaşıyorum.

Bir yıl önce size bir mektup göndermiştim. Tek hayalim size tekrar ‘Ben başardım’ diye yazabilmekti. Ben başardım ama tekrar yenilmekten korkuyorum. Baskıcı bir ailede büyüdüm. Başlarda dini görevlerini severek yerine getiren bir kızdım. Büyüdükçe sorgulamaya başladım. Cevapsız kalan sorularıma yanıt aramaya çalıştıkça “Din sorgulanmaz” diye…

Benimle aynı durumu yaşayan çok fazla insan var.

Öncelikle burayı yeni keşfettim sayılır. Özellikle geceleri yazılan çoğu şeyi okuyorum. Benimle aynı durumu yaşayan çok fazla insan var, çok üzülüyorum. Diğerlerinden pek bir farkım yok, ben de 5. sınıfta kendi isteğimle kapandım. İmam Hatip’e başlamıştım; arkadaşlarımın, öğretmenlerimin takdirini almak ve kabul görmek hoşuma gidiyordu.…