Kategori: Uncategorized

Sanki 14-15 yaşlarına gelince otomatik olarak başına bir örtü geliyor ve ömrün boyunca onu taşıyordun.

Merhaba, bir önceki yazımı yetersiz bulduğum için tekrar yazıyorum. Çünkü bir önceki yazımda düşüncelerimi yeteri kadar ifade edemedim gibi hissediyorum. Hikâyeye en baştan başlayalım. Ben de sizin gibi çocukluğumdan beri kısıtlanmış bir insanım. Dini bir çevrede büyüdüm ve çevremdeki uzak akrabalarımız dışında herkes kapalıydı. Sanki…

Kırk yılın başı bir kez gördüğüm insanlar hangi hakla karışır hayatıma?

11 yaşında bir çocuğun bilinçli kapanmış olma olasılığı var mı? 11 yaşındasın. Çocuksun. Dindar bir sülalen, dindar bir ailen var. Dindar dediysek de sadece başları kapalı. Gıybettir, şudur budur, daha bilmediğim bir sürü ahlaksızlıkları… Başı açık kızlara, akrabalarına laf ederler; kapatamıyorlarsa baskı kurarlar, küçümserler. Kısa…

Erkek olsaydım, beni severler miydi?

Çoğuna basit gelir bu durum. İstediğin gibi olamamak, görünememek. “Aman, sen de abartma” der büyükler. Sadece bir hayatın olduğunu bile bile onu yaşamana engel olurlar. Bizim zamanımızda böyleydi ana babamız, ‘Yat, kalk, şükret’ diyerek kendi vicdanlarını rahatlatmaya çalışırlar. O elbiseyi giymek, o etek, o bluz,…

Dinin bana uyan bir parçasını bulamadım.

Kendimi tanımazken, henüz vücudumu keşfedememişken Kur’an kurslarına gönderilmeye başlandım. Yaşım 11 o zamanlar; kuzenlerim regl olup örtünmüşler, ben de onlara özenip başımı örtmüşüm. Sevilmeyen bir çocuktum, hep günah keçisi seçilirdim. Annem de örtündüğüm için mutlu, kalbim çiçek bahçesi gibi çünkü ailemin olduğu gibiyim. Babam ‘Maşallah…

Cinsiyetimi kaybetmiş gibi hissettim.

Merhaba. Son 1 aydır açılmak istiyorum ve 20 yaşındayım. 7. sınıfın yaz döneminde kapanmıştım. Kendi isteğimle kapandım ama şimdi düşünüyorum da babam beni buna resmen mecbur bırakmış. Öncelikle İspanyol paça pantolonu hepimiz biliyoruzdur. Kalça tarafı hafif dar yani en azından bacağa tam oturuyor, bacağın üst…

Ne zaman yüzleşmeye çalışsam gözlerim doluyor.

Böyle bir platformdan dün Twitter sayesinde haberim oldu. Aslında sadece içimi dökmek için yazacağım, ilk defa birilerine anlatacağım; belki ileride psikolojik destek de alırım. Dışarıdan bakınca modern gözüken muhafazakâr bir ailede doğdum. Annem sarışın ve başı açık, babam her zaman gömlekli, tıraşlı. Babam, ben anaokulu…

Nefeslerce özgürlüğümü söke söke alacağım.

Bu platformu keşfettiğim ilk andan itibaren kendi hikayemi ve mücadelemi de paylaşacağımı biliyordum, paylaşmalıydım da. Ama hep erteledim, kazanınca dedim; kazanınca ve kavuşunca hür rüzgarların koynuna, o zaman yazarım. Ama bir sabah uyandığımda, şiş gözlerim ve elli tonluk hissiyatı olan bedenimin beni bu mektubu yazmaya…

Tanımadıkları, tanımak istemedikleri birinden ‘kızım’ diye bahsetmek hiç garip gelmiyor onlara.

Şu an 22 yaşındayım ve kendimi bildim bileli bir kapatılma çabasının içerisindeyim. 4-5 yaşındayken dahi tam olarak neyin üstünü örtmeye çalıştıklarını anlayamadığım şekilde evde başörtü takılan bir ‘çocuk’tum. Sokağa başörtüsüyle çıkardım, oyun oynarken belime bağlayıp cebime koyar ve babamın geldiğini görünce başıma alırdım. Özgürce tişört,…

Sonuçta erkeklere kendinizi beğendirmeye çalışmak dışında neden saçınızı açmak isteyesiniz ki?

Merhaba. Uzun zamandır sayfanızı takip ediyorum ve yaptığınıza inanılmaz saygı duyuyorum. Ben de bugün başarı hikayemi -böyle demek beni cesaretlendiriyor- paylaşmak istedim. Aşırı dindar ama yobaz olmayan bir ailede doğdum. 5. sınıfta kendi isteğimle -yapmam gerektiğine inandırılmıştım- kapandım ama 6. sınıfta ergenliğe girdiğimde sıkıntılarını yaşamaya…

O zamandan beri namaz kılıyormuş gibi yapıyorum.

Merhabalar. Ben 21 yaşındayım. Evet, 21. Yaşımı ısrarla belirtmek istiyorum çünkü birazdan anlatacaklarım, bu yaşımda yaşamam gereken şeyler değil. Bunları yakın arkadaşlarıma bile anlatamadığım için buraya yazmak istedim. Muhafazakâr bir ailem var. Ben küçükken bu kadar değillerdi, anlayamadığım bir şekilde sonradan böyle oldular. Önce her…

Aynı evin içinde yedi kat yabancıyız.

Törpülediğiniz ruhları biriktirdiğiniz bir yer var mı? Belki hayal çöplüğü, belki düşler bataklığı. Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Çocukluktan beri zorla gönderildiğim Kur’an kursları, alınan okul eteğinin boyuna dair her sene yapılan kavga, insanların içinde annemin eteğimi tutup çekiştirmesi, veli toplantısına gelen babamın koridorun ortasında “Şu şalını…

O*ospu da oldum, pavyoncu da oldum.

Ben küçüklüğümden beri kuzenlerimle birlikte sürekli Kur’an kurslarına gittim. 7. sınıfa başlarken annem ve babam ayrıldı ve biz o yaz köye, anneannemin yanına gittik. Daha sonra okulların açılacağı vakit annem beni Kur’an kursuna verdi ve kuzenlerimle beraber orada yaklaşık 4-5 ay kaldık. Tabii ben bu…

Allah da bizim yanımızda, biliyor musun?

1,5 yıl oldu… Başka bir hayatta, başka bir bedende yaşadığımı fark edeli. Saçımı açmaya karar vereli 1,5 yıl oldu. Lise 2’yi bitirdikten sonra -okullarda kapalılığın serbest olmasıyla- kapanmıştım, birkaç arkadaşımla birlikte. Tam 8 sene oldu. Dile kolay 8 sene… Ömrümün ne de büyük bir kısmı…

O kadar kötüydü ki kendin olamamak…

Hayat hep çok karmakarışıktı. Hep bizim irademiz dışında bize yakıştırılanlarla büyüyoruz. İsteyerek ya da istemeyerek ama içimize işleyen insanlar var. Benim hikayem de işte böyle başkalarının kaderiyle oynamak isteyen insanlarla dolu… Hayatımız, bizim romanımız; yazanı da oynayanı da biziz. Ben hata yaptım, başkalarının yazdıklarını oynadım,…

Başta ailem olmak üzere daha 17 yaşımda bana bunları yaşatan hiç kimseyi affetmeyeceğim.

Selamlar, yine ben. Ne zaman bunalsam, şalı boynuma doladığımda hissettiğim boğulma hissiyle baş başa kalsam kendimi burada buluyorum. İçimi dökebileceğim, kendimi özgürce açıklayabileceğim tek yer burası. Bu platform sayesinde tanıştığım insanlar olmasa bu süreci nasıl atlatırdım, hayal bile edemiyorum. Gerçi çok da atlatmış olduğum söylenemez.…

Dinime olan hevesimi sömürmüşler gibi hissediyorum.

2020’nin Ekim ayında kesinlikle istemememe rağmen kapandım ben de. Her “Hayır” dediğimde annem beni ikna etmek için sabahlara kadar ağlıyordu. Neyse ki yegane amaçlarına ulaşıp kapattılar beni de. Bir de üstüne üstlük herkese “İsteyerek kapandım” demek zorundayım. Zaten çevremizde tesettürlü olmayan kimse yok. Şimdi her…

“Kız kısmı bunu yapamaz.”

13 yaşında aile baskısı ile kapandım. Dokuz kez yanlarına gittim ve uygun bir dille açılmak istediğimi anlattım. Her seferinde beni sertçe geri çevirip “Oranı buranı açmak için istiyorsun” gibi şeyler söylediler. Ailede kız- erkek ayrımı da var, abimin yaptıklarından birini yapmak istediğimde “Kız kısmı bunu…

Aile yönünden şanslıyım; hiç tepki göstermediler, ‘Senin hayatın’ dediler.

Nereden ve nasıl başlayacağımı bilemiyorum, yazım ve noktalama hatalarım olursa şimdiden kusura bakmayın. Benim hikayem, buradaki birçok arkadaşımın hikayesine göre sıradan… Muhafazakar bir ailede büyüdüm. Küçükken sabahları camiye Kur’an eğitimi almaya giderdik; öğlen de eve gelip üstümüzü değiştirir, mayolarımızı alır ve yüzme dersine giderdik. Yani…

“Sen gerçekleri duymak istemiyor musun?”

Merhabalar. Öncelikle nereden başlasam bilmiyorum. Bu sayfayı uzun süredir takip ediyorum ve ben de yazmaya karar verdim. Öncelikle size biraz ailemden bahsetmek istiyorum; ailem, muhafazakar ve dini konularda baskıcı bir aile. Küçüklüğümden beri inançlarını, düşüncelerini bana empoze ettiler ve maalesef hala da ediyorlar. Akşamları salonda…

Kanatları koparılan kuşlar bir daha uçamazlar.

Ruhumu saran kuşlar beni göğe çıkartmak için plan yapmışlardı, o planı bozan çelişkiydi. İliklerime kadar çelişki’yle savaşıyorum. Bir yandan İslamiyet, bir yandan başörtüsü. Ben 9-10 yaşlarında kendi isteğiyle kapanan bir kızım, henüz regl olmadan kapandım. Ablalarım kapalıydı, onlara özendim. Şimdi 13 yaşındayım, 4 yıldır kapalıyım…

Sürekli, sürekli ev işi yapmak zorunda kalıyordum.

Merhaba, ben Betül, 18 yaşındayım. Ben de sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Küçüklüğümden beri ailemin baskısı altındayım. 4. sınıf bittiğinde ailem beni okuldan alıp yatılı Kuran kursuna verdi, zorla hafızlık yapmaya başladım. Kursta sürekli psikolojik şiddete maruz kaldım, geceleri sürekli uykusuz kalıp Kuran ezberlemeye çalışıyordum. Bazı…

Artık yerinde duramayan o kız gitmiş; yerine mutsuz, hep aksi, sinirli biri gelmişti.

Merhaba, Ben 16 yaşındayım, 3 yıldır kapalıyım. Çok çocuklu bir ailenin ortanca sayılan çocuklarından biriyim. Liseye geçtiğim yıl, okulumun açılmasına 1 hafta kala kapanacağımı öğrendim. Reddedemedim çünkü okutulmayacağımdan korktum. Başladım okula, sanki kapanınca daha çok sevileceğimi sandım bir yandan da. Ne acınası… İlk zamanlar ağlıyordum,…

“Ergenlikten dolayı her şeyi abartıyorsun.”

Tekrardan selamlar yol arkadaşlarım. Buraya ikinciye kendimden bir iz bırakmama rağmen hala bir şey başarabilmiş değilim. Daha önceden yazdığım yazının başlığı “18 yaşımı bekliyorum“du ve hala bekliyorum. 17 yaşında; ablası, annesi ve babası gibi davranan bir kızım. Geçen mektubumu yazarken ağlayarak yazmıştım tüm satırları. Neden…

Sırf görünüşümden dolayı “Bu yobaz YKS’de nasıl derece yapmış” diyen insanlara inat buradayım.

Merhaba, ben Leyla. Bu aralar kafam çok karışıkken, kimsenin beni tanımadığı bir yerde duygularımı paylaşmak istedim. 19 yaşında bir tıp fakültesi öğrencisiyim. Ailem ve çevrem muhafazakar bir kesimden oluşuyor ama ailem yani annem ve babam, asla baskıcı değiller. Hatta oldukça bilgili, kültürlü kişiler. Sanata, tiyatroya,…

Belki de açıldığım zaman, başıma son zamanlarda gündemden düşmeyen cinayetlerden biri gelecek.

Merhaba. 17 yaşında bir genç kızım. Benim hikayem 10 yaşındayken başladı. Benim ortaokula başlayacağım yıl, İmam Hatip ortaokullarının açıldığı 2. yıldı. Ailem Müslüman, buna nasıl da akılları kalktı! 4. sınıfı bitirir bitirmez bir İmam Hatip ortaokuluna yazdırıldım. 5. sınıfta sınıfımdaki çoğu kişi kapalıydı, ben de…

Saçlarım stresten döküldü ve boşluklar oluştu, açılsam da bu izleri bıraktı bende ailem.

Ben 17 yaşındayım, 12 yaşımdan beri ailem istediği için başörtüsü kullanıyorum. Bu durumdan o kadar şikayetçi değildim ama kendimle uyuşmadığına karar verdim; ben dindar biri değilim, düşüncelerim dine uygun değil. Başörtüsü açıkçası hayatımdaki bazı şeyleri engelliyor ve engellemeye devam edecek. Benim istediğim yaşantı örtüyü kapsamıyor,…

Üniversite, bu platformdaki herkesin tek umudu.

Merhaba, burayı yaklaşık beş altı aydır takip ediyorum ve ben de yazmak istedim. Benimki de çoğunuzunki gibi aynı konu ile ilgili. 7. sınıfa geçerken kuzenimle beraber kapanmıştım. 2017 yılının Kurban Bayramı’ydı. Ailemin ve akrabalarımın isteği de vardı tabii. Güzel ve şık giyiniyorlardı. Tüm kuzenler de…

Psikolojim berbat bir halde, cesaretimi kırdılar.

Merhaba, asla bir çözüm bulamadığım, bulsam da engellenen biri olarak artık içimdekileri dökmek istiyorum. Baba tarafım her zaman benim için korkunç olmuştur. Onlarla yüz yüze gelmemek için yemek yemezdim, onlarla aynı ortamda bulunmazdım olabildiğince. İlkokuldan beri dedem sürekli anneme soruyordu, bu çocuk ne zaman kapanacak,…

Artık, olmamı istedikleri kişi ile olmak istediğim kişi arasında sıkışıp kalmak istemiyorum.

Burayı uzun süredir takip ediyorum. “Acaba bir gün ben de yazar mıyım?” diye düşünürdüm her mektubu okuduğumda, artık zamanı geldi. Dayanamıyorum. İçimdeki zehri boşaltmam lazım, bu yüzden yazıyorum ve belki bir nebze de olsa cesaretlenirim, bunu umuyorum. Kronolojik olarak anlatamayabilirim, kafam oldukça karışık. Kapanma hikayemle…

Bu hayatı onlar yaşamayacaklar. Ben yaşayacağım.

Merhaba. Söze nerden başlarım diye düşündüm. Sizden başlamak istedim. Bir süredir, sürekli yazılanları okuyorum. Biraz da sizin için ağlıyorum bazen. Biraz da sizin için yoluyorum tırnaklarımın kenarlarındaki etleri. Elimden başka hiçbir şey gelmeyişi üzüyor beni. Kendimiz ve inanıp inanmamakta özgür olduğumuz tanrıyla aramızda ki ilişki…

“Kurtuluşun yok.”

Merhabalar. 12 yaşındayım ve henüz kapalı değilim. Bu, siteye yazdığım 4. mektup. Mektupların hiçbiri paylaşılmadı, ya size ulaşmadı ya da çok fazla yoğunluk var. Her neyse, muhafazakâr denilecek bir ailenin kızıyım. Anne tarafım çok dindar, baba tarafım ise Doğulu olsa bile o kadar dindar ve…

“Hayır olmaz, baban bizi öldürür.”

Merhabalar. Buraya bir başarı hikayesi bırakıyorum. Sekiz yıl örtülü kaldıktan sonra açıldım. Bilen bilir, Doğu’da sekiz yıl örtülü kalmışsan açılmak olağanüstü bir olaydır. Bütün her şeyi göze alman gerekir; aşağılanmayı, hor görülmeyi, dışlanmayı… Ve daha birçoğu. İnanır mısınız, açıldığım için yollu, dinsiz, namussuz bile oldum.…

Aylarca dışarı çıkamadım; dışarıya çıkmayı bırak, balkona çıkmam bile yasaktı.

Merhaba, ben Damla. 17 yaşındayım. Dindar bir üvey baba ve kocasının hiçbir sözünden çıkmayan annem var. 12 yaşımdan beri kapanmam için zorlanıyor; “Cennet bedavadır ama cehennem paralıdır, dinin ne derse onu yap.” sözleriyle yönlendirilmeye çalışıyorum. “Şort, askılı giyeceksin de ne olacak? Kime özeniyorsun sen? Başımıza…

Gözlerindeki tek değerimin başörtü olduğunu hissettirdiler bana.

Artık yalnız olmak istemiyorum. Buraya ikinci yazışım. İlk yazımda kendimden bahsetmiştim; geçmişimden, neden kapandığımdan, ailemden bahsetmiştim. Bu sefer sadece düşüncelerimden bahsedeceğim. Çok yoruldum. Her şeyden. Uzunca bir ağlama seansı sonrası buraya yazmak istedim içimdekileri. İlk yazışımın üstünden çok bir zaman geçmedi. 14 yaşında istemeyerek kapandım,…

Aşamadığım şeylerden biri de yeni tanıştığım insanların geçmişimi öğrenmeleri olacak.

Merhaba. Burayı yaklaşık bir yıldır ara ara açar, okur, güç bulmaya çalışırım. Fakat bir gün yazacağıma inanmazdım. Şimdi ise bu gücün bana yetmediğinin ve daha fazlasına ihtiyacımın olduğunun farkındayım. Öncelikle ben dinden çok uzak büyüdüm, ailemde herkes açıktı, çevremde kapalı hiç olmaz, ailem laf söylerdi.…