Öncelikle merhabalar. Ben 17 yaşında bir genç kızım ve bu sene liseden mezun olup üniversiteyi kazandım. Ancak annem üniversiteye tek başıma gitmeme izin vermeyeceğini, her gün beni üniversiteye bırakıp ders çıkışında alacağını söylüyor. “Hiçbir arkadaşın olmayacak, ne kızlarla ne de erkeklerle sohbet bile edilmeyecek. Gezilip

Annesinin her canı istediğinde ona “Orospusun, kaşarlanmışsın” gibi ağır sözler söylediği bir bireyden nasıl bir psikoloji ya da nasıl bir özgüven beklenebilir? 18 yaşıma yeni girdim ve 13 yaşımdan beri annem tarafından bu sözlere ve benzeri küfürlere maruz bırakılıyorum. Annemin amacı nedir, bilmiyorum. Annemi hiçbir

Arkadaşlar, herkese iyi günler. Gerçekleştirdiğiniz platform ve mücadeleden dolayı sizleri en içten dileklerimle kutlarım. Ben bu yazıyı erkek kimliğimle yazıyorum. Sizin sitenizi ve gönderilen yazıları ben de takip etmekteyim. Ataerkil egemen bir düzenin kadınlara ve dolaylı yoldan aslında hepimize yaşattığı bu işkence ve saçmalıkları gördükçe

Merhaba. Sitenizi ziyaret ettiğimde gördüğüm şey yalnız, çaresiz ve baskı altında olan birçok kadın olduğuydu. Dünyanın her yerinde olsa da bu topraklarda baskıyı daha fazla hissediyoruz. Ben de kendi yalnızlığımı paylaşmak istedim. Belki kuruluş politikanıza zıt görünüyor olabilir ancak bence ortak problemleri paylaşıyoruz. Dindar bir

Öncelikle bu sayfanın karşıma nasıl çıktığını bilmiyorum ama mutlaka bir sebebi vardır. Burada hikayelerini yazan kişileri gördükten sonra ben de kendi hikayemi yazmak için derin bir istek duydum, hele de bu kadar zor zamanlar geçiriyorken. Diğerlerinin aksine ben kapanmayı isteyen bir kızım. 17 yaşındayım. Şu

Merhaba. Elimden geldiğince kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Ben 15 yaşındayım. Ailem Müslüman. Babam ve annem, kapanma konusunda bana hiç baskı yapmadı. Elimin altında internet vardı. Araştırabiliyordum, okuyabiliyordum ama sıkıntı şuydu: Benim de kendileri gibi Müslüman ve cis-gender, hetero olmak zorunda olduğumu söylüyorlardı. Ben ise onlarla

Merhaba. Ben, yaşadıklarımı sizinle paylaşarak hafiflemek istiyorum. Ben doktorum ve çok sevdiğim bir sevgilim var. Alevi bir ailenin kızıyım. Sevgilim Sünni. Evlenmek istedik. Ailem evliliğimizi onaylamadı, dahası bana zulüm etmeye başladı. “Seni okutmak için neler çektik”, “senin için gençliğimi verdim”, “okudun da adam mı oldun”,

6 yaşında anaokulunda kendi cinsiyetimde birine ilgi duyuyordum. Bunu anneme söylemiştim ama küçüğüm ya, tepkisiz kalmıştı. Olurmuş öyle şeyler… 12 yaşındayken kandırıldım, tecavüze uğradım. Çocukluğumun geçtiği o parkta. O zaman erkeklerden nefret ettim ama bu bir yönelim değildi. Büyüdüm, liseye başladım. Kız lisesi. Benden başka

Herkese merhaba. Burada okuduğum yaşamları yürekten hissedince yazma eğiliminde bulundum. Çok fazla bir hikayem yok zannımca… 18 yaşında üniversite sınavına hazırlık içerisinde olan ve tesettürlü sayılabilecek kadar örtülü bir genç kızım. Din ile tanışmam tam olarak ergenliğimin ilk zamanlarında olmuştu. Ailem pek muhafazakâr değildi ama

Merhaba, ben eşcinsel bir bireyim. Ailem muhafazakâr insanlar değillerdi ama ülkemizin her kesiminde olan homofobik kafa yapısına sahiplerdi. Kendimi keşfetmem ortaokul son sınıfta gerçekleşti. Puanım düşük olduğu için iyi bir okula gidememiştim. Okulumda çoğu kişi homofobik ve muhafazakârdı. Genelde benimle konuşmuyorlardı. Lisede derslerime sıkı bir

Hikayemi anlatmadan önce, herkese merhaba. 21 yaşındayım, turizm rehberliği öğrencisiyim. Küçüklüğümden beri çok neşeli ve canlı bir kızdım, hâlâ da öyleyim fakat ailemin yanında asla istediğim gibi davranamıyorum. 14 yaşında dünyayı gezme isteği ile dolmuş ve büyüyünce yapmak istediğim mesleğin bu olduğuna karar vermiştim. Lisede

Merhaba, içini dökmek isteyenlerden biri de benim. Ben disleksi diskalkuli hastası olduğum için her zaman çok utangaç olan, lisede utangaç insanların yaşadığı zorbalıkları yaşayan biri oldum. Hayalim, üniversitede birkaç da olsa arkadaşı olan bir kız olmaktı hep. Sadece gerçekten iyi kız arkadaşlarım olsun’un hayalini kurardım.

Merhaba, ben 16 yaşında bir kızım. Tutucu ve ataerkil bir ailede büyüdüm. Kendi isteklerim doğrultusunda ilerleyemedim. İstediğim liseye gitmeyi bırak, bunu teklif bile edemedim. Babam annemi aldattı, küçükken bir kadının çıplak fotoğraflarını telefonunda gördüm. Babam soğuk bir adamdı, bana pek ilgi göstermezdi; bazen beni çok

Hepinize merhaba, bu site bugün ilk kez şans eseri karşıma çıktı ve bir nebze de olsa rahatlamak adına kendimi anlatma ihtiyacı hissettim. Henüz 18 yaşına girmemiş bir lise öğrencisiyim fakat artık yaşadıklarımı kaldıramadığımı hissediyorum. Kim olduğumu, ne olmak istediğimi, ne hissettiğimi artık seçemiyorum. Uzun zamandır

Şu an ne yaptığımı bilmiyorum. Buraya nasıl geldiğimi de bilmiyorum, sadece yazasım geldi… Merhaba herkese. Hep zeki, çalışkan bir öğrenci oldum, başarı benim için bir tutku haline dönüşmüştü. Liseyi başka bir şehirde okuyup Türkiye’nin önde gelen üniversitelerinden birini kazandım. Ben bir dilciyim. Ailemden uzak geçen

Merhaba, ben 23 yaşında bir üniversite son sınıf öğrencisiyim. Açıkçası ben pek fazla aile sorunu yaşamadığını düşünen biriydim. Ama üniversiteye gittiğimde fark ettim ki aslında içimde çok fazla şey birikmiş ve bunu kimseye açamamışım. Çok küçük yaşta cinsel istismara uğramamdan mı bilmiyorum ama hiçbir zaman

Merhaba. Şu an odamda uzanmış, yaşadığım psikolojik ve fiziksel şiddet için çözüm arayışındayım. Burada, aniden ailesinin baskısı sonucu örtünmek zorunda kalan bir kızın yazısını okudum. Acaba ben de yazabilir miyim diye düşündüm ve şu an yazmaktayım. Benim hikayem annemin karnında başladı… Annem geçmişinden dolayı çok

Merhaba, bu sayfayı bir arkadaşım gösterdi ve hep açılma hikayeleri vardı, ben de kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Anne tarafım çok solcu, baba tarafım ise çok sağcı. Biz genelde annemin akrabaları ile görüşürüz fakat ben küçüklüğümden beri hep babaannemi daha çok sevmişimdir. 13 yaşında dolmuş kullanmaya

Annem beni neden anlamıyor, anlamıyorum… Annem, neden beni olduğum gibi kabul etmiyor, daha doğrusu etmeye bile çalışmıyor, anlayamıyorum… Neden? Ona içimden geçen her şeyi anlatıyorum, onunla her şeyimi -olabildiğince, hemen hemen her şeyimi- paylaşıyorum, ne olursa olsun ondan sır saklamıyorum fakat bütün bunlara rağmen annem,

Buraya herkes yaşadığı zorlukları, çektiği acıları yazıyor. Ve bu acıların çoğu, baskılardan kaynaklı. Ama hepsinin bir gün çözüleceğine inanıyorum. Açıkçası benim sahip olduğum çok şey var. Bana pek karışan bir ailem yok, yeterince anlayışlılar. Çok güzel bir okulum var. Çok güzel bir evim ve kardeşlerim

Kafasındaki onlarca soru işaretine rağmen kendisini Müslüman olarak tanımlamakta ısrar eden bir ilahiyatçıyım. Dünyaya gözlerimi açtığım andan itibaren din, her zaman yaşamımın merkezinde yer aldı hatta bütün hayatımı işgal etti de diyebilirim. Zaten tuvalete hangi ayakla girileceği hususunda bile hüküm veren bir dinin amacı da

Herkese merhaba. Öncelikle ben kapanmaya zorlanan biri değilim, buraya onun için yazmıyorum. Ailem o konuda beklenmedik şekilde anlayışlı. Çok dindarlar gerçekten ama kapanma veya İmam Hatip’e gitme sorunum olmadı diyebilirim ve bunda en çok benim kararlılığımın payı var. Aşırı sağcı bir babam var, her konuda

Merhabalar. Ben 16 yaşında olan bir kızım. Konuya nasıl gireceğimi bilmiyorum ama biraz uzun olacağı için üzgünüm. Dindar bir ailenin 2. kızı olarak doğdum. Ablamla aramızda 6 yaş var. Ablam küçüklüğünden beri tayt, tişört, askılı, şort gibi kıyafetler giyemediğinden 9. sınıfa geçtiği sene güya kendi