Serbest Kürsü

Onlar için kafamı örttüm, beni böyle daha çok severler diye

Merhaba arkadaşlar. Burayı daha dün keşfettim ve bir gün boyunca aralıksız buradaki yazıları okudum. İnsanların nasıl zorbalığa uğradığını… Benim de hikayem sizden farklı değil. Altıncı sınıfta aşık olduğum bir çocuk vardı. Ve onun için günlük tutmaya başlamıştım. Sonra bir gün ablam bu günlüğü bulup anneme

LGBT’yi destekliyor açıklamasıyla Starbucks’a bile gidemiyorum

Öncelikle merhaba. Şu anda bu yazıyı sadece 13 yaşımda olmama rağmen beni bu siteyi bulacak kadar zorlayan aileme ithafen yazıyorum. Ben de din konusunda aile baskısına çok maruz kalmış biriyim. Özellikle 9 yaşımdan beri bunu iyice kavradım. Annem din konularının çok konuşulduğu, bütün hayatlarını dine

Bu dört duvarın ev olduğu yer bana asla yuva olmadı

Benzer hayatların farklı şehirlerde bile var olması çok garip geldi. 21 yaşındayım. Üniversite üçüncü sınıfım ve 4. sınıf itibariyle kapandım, kapatıldım. Ortaokul esnasında açılmak için çabaladım. Ailem ve akrabalarım fazlasıyla dindar ve katı kurallı insanlar. Ortaokulda da lisede de başaramadım. Artık tek kurtuluşum üniversite kazanıp

Kaçıp gitmek istiyorum

Merhaba, gerçekten bu yaşadıklarıma hala inanamıyorum. Belki siz de inanamayacaksınız. Sadece şunu biliyorum çok zor durumdayım. Ben hukuk fakültesi öğrencisiyim. Tam burslu okuyorum. Üniversiteyi şehir dışında kazandım ve gider gitmez başörtümü çıkardım. Gitmeden önce lisede memleketimde de ailemle bu konuyu defalarca kez konuşmama rağmen asla

Kendi umudumu kendim yaratıp bekliyorum

Merhaba. Sürekli yazılanları okudum. Ben de kendimden bahsetmek istiyorum. 20 yaşındayım. Yaklaşık 8 senedir kapalıyım. Böyle bir ailede doğduğum için nasılsa bu olacak diye hiçbir şeye itiraz etmedim hayatım boyunca. Özgür olan her harekete heves ederek büyüdük evet. Her harekete bu bazen birinin saçına, bazen

Ben bu savaşı bir türlü kazanamıyorum

Bu yazdığım ilk mektup ve gözyaşları içinde yazıyorum. Bugün babam “seni insanlara kızım diye tanıtmaktan utanıyorum” dedi. 2 yıl oldu. O kadar çok yoruldum ki, kalbim o kadar güçsüz ki tarif edemem. Kapanmak artık bana zulüm gibi geliyor. Diretmelerinden dolayı dinden soğudum. Allah’tan uzaklaştım. Üniversiteye

İki uç arasında git gide azalan heveslerim ve yaşama isteğim

Annem örtünmek istiyor musun diye bir kere dahi sormadan ilkokul bittiği gibi örtünmemi istedi. Karşı çıkmak şöyle dursun düşüncesinden bile korktuğum zamanlardı. Şimdi 40 yaşıma merdiven dayamış evli, çocuklu, kariyer sahibi bir kadın olmama rağmen hala örtülüyüm. Ama örtünün benim için hiçbir anlamı yok. Çocuklarıma

Ne kadar çabalasam da olmadı

Merhaba. Ben 15 yaşında 11. sınıf öğrencisiyim. Ve sitedeki diğer kızlar gibi ben de açılmak istiyorum. Benim anne tarafım çok muhafazakar. Teyzelerim hoca ve benimle yaşıt kız kuzenim hafız. Ben hep ergenlik döneminde kapanırım mantığıyla büyüdüm. 8. sınıfta ergenliğe girdim ama girer girmez kapanmamı istemediler.

Tesettürlü olmak istemiyorum

Yazılan yazılara baktığımda birçok kişinin 12-20 yaş aralığında olduğunu gördüm. Benim yaşım biraz büyük. 28 yaşındayım. Kendimi fark etmeye değerimi bilmeye vs. biraz geç aşina oldum. Nitekim başkalarının beni yönettiğini kendi düşüncelerimin aslında benim olmadığının biraz geç farkına vardım. Bunda iş hayatına girmemin çok büyük

Gerçekten canıma tak etti artık

Merhaba. Ben 20 yaşındayım ve 6 senedir tesettürlüyüm. Bu 6 senenin bir gününde dahi bunu gerçekten istediğim için yahut da dinim için yapmadım. Hatta ben daha o yaşlardayken örtünmenin bir tercih olmadığını ve her kadının bir yaştan sonra kapandığını sanıyordum. Ailemdeki herkes kapalıydı; ablam, kuzenlerim,

Dürüst olmak mı, hayatta kalmak mı?

Merhabalar. Yine bu sitenin derinliklerine girdiğim bir gün kendi hikayemi yazma isteğiyle dolup taştım. Belki böylelikle sona erer içimdeki bu yanan alev. Okuduğum hikayelerdeki gibi bir başörtüsü öyküm yok. Ailem muhafazakardır, haliyle küçükken ben de dinle çok ilgiliydim. Oyun gibi gelirdi bana. Başarıya aşık biri

Gittikçe yaşıtlarım gibi görünmeyi daha çok istediğimi fark ettim

Küçüklüğümden beri kapalı ve feraceli olduğum için dışlandım. Hala da dışlanmaya devam ediyorum. Şu an 10. sınıfım ve sınıfta arkadaşlarımın feraceli olmam hakkında konuştuklarını duydum. Simsiyah, ninja gibi veya nene gibi. Bu tür ithamları zaten hep duyuyordum ama sınıf arkadaşlarımdan duymak beni ayrı yıktı. Zaten

Ben inanıyorum kendime, başaracağım

Merhaba. Bunları anlatacak kimsem olmadığı için buraya yazmaya ve içimi dökmeye karar verdim. Ben de buradaki çoğu kişi gibi ailemin zoruyla kapalıyım. 13 yaşında kendi isteğimle kapandım. İmam hatipe gidiyordum. Çevremden etkilendim ve kapanmaya karar verdim. Aileme söylediğimde çok mutlu olmuşlardı. İlk başlarda ben de

Ben ne istediğimi biliyorum ama çok korkuyorum

Merhaba. Liseden sonra kendi isteğimle tesettüre girdim. Aslında hiç istediğim bir şey değildi. Bir arkadaşımla bir anda aldık bu kararı. Aileler de destekledi tabii. Yalnız olmamak daha kolay karar vermek demekti sanırım. Ailemle çok kıyafet kavgası ettim. Açık giyinmeyi çok seviyordum. Artık pes ettiğim bir

Tek dostum telefonum

Artık o kadar dibe battım ki tek kurtuluş intihar. Bu yardımı istiyorsam eğer hala yaşamak istiyorum demektir. Nereden başlasam bilmiyorum. Sorun ailem. Onların psikolojik ve fiziksel şiddetinden bıktım. Bunları ağlayarak yazıyorum şimdiden kusura bakmayın. Kendimi iyi ifade edemiyorum. Şu an 17’yim. 18 olmama 3 ay

Okula gidemezsem ne yapacağımı bilmiyorum

Artık ailemin “yobaz” fikirlerinden o kadar sıkıldım ki… Elimden hiçbir şey gelmiyor, kimse benim yanımda durmuyor ve herkes benim vermem gereken kararları kendileri verip dayatmaya çalışıyor. Şu anda 17 yaşında bir lise öğrencisiyim. Dert etmem gereken şeyler okulum, derslerim, sınavlarım ve arkadaşlıklarım olmalı değil mi?

Fikirlerim, yaşantım ailemle taban tabana zıt

Merhabalar. 26 yaşındayım. 14 senedir kapalıyım. Kendi isteğimle kapanmadım. Ailemin kararıydı. Hep utandım. Açılmak istedim. Hep geç kaldığımı düşündüm. Artık düşünmüyorum. Açılmak istiyorum ama bazen tereddüt ediyorum. Annem ve babam değil de abimin tepkisi nasıl olur onu merak ediyorum. Sözde feminist bir bireyim ama değilim.

Hayatının başrolünde olmak ne demek hiç tatmadım

Sayfa sayfa yazıp silmek bir insana içindekileri dökmekten bazen çok daha iyidir derlerdi… Doğru… Özellikle başkaları seni anlamamak için ayak diriyorsa. Biri olmalı değil mi en azından biri için. Hep bunun için çabaladım biri olmak için birilerinin hayatında iz bırakan olmayı istedim hep. Ama en

Sessiz gülümseme

Bazen için içini yer, bir şey söyleyemezsin ve bu gülümsemeyi yaparsın karşındakine. Benimki de böyle bir gülümsemeydi edebiyat öğretmenime. 🙂 Sorduğu soru çok basit bir soruydu. “Fatma sen nasıl kapandın anlatsana.” demişti.Sadece “Normal bir kapanma hocam tam bilmiyorum.” deyip gülümsemiştim.Derste utandığım için kapanma hikayemi anlatmamıştım.

Annem açık olduğu için çevremizde bu durumun hoş karşılanmayacağından bahsederken, teyzem bunun geri dönüşü olmayan bir yol olduğundan bahsediyordu.

Merhabalar. Birçoğunuzun hikayesini okudum. Ben de sizinle aynı yollardan, farklı bir gaye uğruna mücadele ederek geçtim. Benim hikayem çok farklı. Bu sayfadaki kimsenin aşina olmadığı bir durum olsa gerek. Ege’de, seküler bir ailede hiçbir dini eğitim almadan büyüdüm. Ailem tabiri caizse Ramazan müslümanıydı. Annemin açık