Genelde babamın kararlarının geçtiği bir evde büyüdüm. Küçükken normal gelirdi ama hep bir şeylerin eksikliğini hissederdim. Küçükken babamın her şeyi doğru bildiğini, hiç yanlış yapmadığını düşünürdüm. Liseye geçince ve kendi karakterimle düşünce tarzım oturmaya başlayınca babamın davranışlarının ve söylediği her şeyin doğru olmadığını fark ettim.

Merhaba. Sayfanızı bugün gördüm ve ben de hikayemi anlatmak istiyorum. 7 yaşına kadar hayatım çok normaldi. Ailem üniversite mezunu, eğitimli insanlardı. Büyük bir şehirde yaşıyorduk. Daha sonra baba tarafından akrabalarımın yaşadığı küçük bir ilçeye taşındık. Burada ilkokula başladım ve bu noktada hayatım zehir olmaya başladı.

Merhaba, benim hikayem diğer kişilerden çok farklı. Öncelikle kendimi tanıtayım. Ben başörtüsü kullanan veya kullanmış biri değilim. Ailem beni bu konuda hiç zorlamadı. Zaten dindar bir ailem yok, yabancı kökenliyim. Küçüklüğümden beri neredeyse yer yaz Bulgaristan`a gittim, türlü türlü projede yer aldım. 16 yaşındayken bile

Herkese merhaba. Buraya yazılan birçok yazıyı okudum ve ben de hayatımla ilgili birkaç şey paylaşmak istedim. Öncelikle nereden başlasam bilmiyorum. Şanlıurfa’da doğmuş ve hâlâ orada yaşamakta olan 16 yaşında bir genç kızım. Hayatım şu ana kadar hep inişli çıkışlı olmuştur. Ailem buradaki çevreye göre eğitimli

Bu yazıyı danışmak için çaresizlik ile yazıyorum. Ben üniversiteye yeni geçmiş 18 yaşında biriyim. Ailem, özellikle annem çok dindardır. Babam ise aşırı sert ve egolu, tanrı kompleksli bir adamdır. 4 kız kardeşiz, ben 3. çocuğum. Bir erkek arkadaşım var. 1 seneyi doldurmak üzereyiz ve o,

Merhaba, buradaki çoğu kişinin aksine ailesinden kapanma baskısı gören biri değilim. Belki de beni şanslı görebilirsiniz, birazdan okuyacaklarınız sizin için dayanması kolay şeyler olabilir ama ben bu kadarım, benim gücüm bu kadar. Yargılanmaktan korkan biriyim, bu yüzden yargılamamaya çalışın, olur mu? Ben 16 yaşındayım. Burayı

Hep merak ederim, bununla tek başıma mücadele etmek zorunda kalmasaydım… Ne çok isterdim bunu. Yıllarca tacizin sevgi gösterisi olduğunu onlar öğretmediler mi bana? “Dayın o senin, sen yanlış anlamışsındır”, “seviyor seni o kızım, olur mu hiç öyle şey?”. Olur anne. Oldu. Olmamasını en az senin

Merhabalar, inanın ki buralara düşmeyi hiç istemezdim ama artık ruh sağlığım bazı şeyleri kaldıramıyor. Küçüklüğümden beri hemen hemen her yaptığına karışılan bir çocuk oldum. Onu yapma, bunu etme… Annemden bir şey için izin istediğimde muhakkak “Baban duymasın, baban kızar, baban izin vermez” gibi cümleler duyarım.

Öncelikle merhabalar. Ben 17 yaşında bir genç kızım ve bu sene liseden mezun olup üniversiteyi kazandım. Ancak annem üniversiteye tek başıma gitmeme izin vermeyeceğini, her gün beni üniversiteye bırakıp ders çıkışında alacağını söylüyor. “Hiçbir arkadaşın olmayacak, ne kızlarla ne de erkeklerle sohbet bile edilmeyecek. Gezilip

Annesinin her canı istediğinde ona “Orospusun, kaşarlanmışsın” gibi ağır sözler söylediği bir bireyden nasıl bir psikoloji ya da nasıl bir özgüven beklenebilir? 18 yaşıma yeni girdim ve 13 yaşımdan beri annem tarafından bu sözlere ve benzeri küfürlere maruz bırakılıyorum. Annemin amacı nedir, bilmiyorum. Annemi hiçbir

Arkadaşlar, herkese iyi günler. Gerçekleştirdiğiniz platform ve mücadeleden dolayı sizleri en içten dileklerimle kutlarım. Ben bu yazıyı erkek kimliğimle yazıyorum. Sizin sitenizi ve gönderilen yazıları ben de takip etmekteyim. Ataerkil egemen bir düzenin kadınlara ve dolaylı yoldan aslında hepimize yaşattığı bu işkence ve saçmalıkları gördükçe

Merhaba. Sitenizi ziyaret ettiğimde gördüğüm şey yalnız, çaresiz ve baskı altında olan birçok kadın olduğuydu. Dünyanın her yerinde olsa da bu topraklarda baskıyı daha fazla hissediyoruz. Ben de kendi yalnızlığımı paylaşmak istedim. Belki kuruluş politikanıza zıt görünüyor olabilir ancak bence ortak problemleri paylaşıyoruz. Dindar bir

Öncelikle bu sayfanın karşıma nasıl çıktığını bilmiyorum ama mutlaka bir sebebi vardır. Burada hikayelerini yazan kişileri gördükten sonra ben de kendi hikayemi yazmak için derin bir istek duydum, hele de bu kadar zor zamanlar geçiriyorken. Diğerlerinin aksine ben kapanmayı isteyen bir kızım. 17 yaşındayım. Şu

Merhaba. Elimden geldiğince kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Ben 15 yaşındayım. Ailem Müslüman. Babam ve annem, kapanma konusunda bana hiç baskı yapmadı. Elimin altında internet vardı. Araştırabiliyordum, okuyabiliyordum ama sıkıntı şuydu: Benim de kendileri gibi Müslüman ve cis-gender, hetero olmak zorunda olduğumu söylüyorlardı. Ben ise onlarla

Merhaba. Ben, yaşadıklarımı sizinle paylaşarak hafiflemek istiyorum. Ben doktorum ve çok sevdiğim bir sevgilim var. Alevi bir ailenin kızıyım. Sevgilim Sünni. Evlenmek istedik. Ailem evliliğimizi onaylamadı, dahası bana zulüm etmeye başladı. “Seni okutmak için neler çektik”, “senin için gençliğimi verdim”, “okudun da adam mı oldun”,

6 yaşında anaokulunda kendi cinsiyetimde birine ilgi duyuyordum. Bunu anneme söylemiştim ama küçüğüm ya, tepkisiz kalmıştı. Olurmuş öyle şeyler… 12 yaşındayken kandırıldım, tecavüze uğradım. Çocukluğumun geçtiği o parkta. O zaman erkeklerden nefret ettim ama bu bir yönelim değildi. Büyüdüm, liseye başladım. Kız lisesi. Benden başka

Herkese merhaba. Burada okuduğum yaşamları yürekten hissedince yazma eğiliminde bulundum. Çok fazla bir hikayem yok zannımca… 18 yaşında üniversite sınavına hazırlık içerisinde olan ve tesettürlü sayılabilecek kadar örtülü bir genç kızım. Din ile tanışmam tam olarak ergenliğimin ilk zamanlarında olmuştu. Ailem pek muhafazakâr değildi ama

Merhaba, ben eşcinsel bir bireyim. Ailem muhafazakâr insanlar değillerdi ama ülkemizin her kesiminde olan homofobik kafa yapısına sahiplerdi. Kendimi keşfetmem ortaokul son sınıfta gerçekleşti. Puanım düşük olduğu için iyi bir okula gidememiştim. Okulumda çoğu kişi homofobik ve muhafazakârdı. Genelde benimle konuşmuyorlardı. Lisede derslerime sıkı bir

Hikayemi anlatmadan önce, herkese merhaba. 21 yaşındayım, turizm rehberliği öğrencisiyim. Küçüklüğümden beri çok neşeli ve canlı bir kızdım, hâlâ da öyleyim fakat ailemin yanında asla istediğim gibi davranamıyorum. 14 yaşında dünyayı gezme isteği ile dolmuş ve büyüyünce yapmak istediğim mesleğin bu olduğuna karar vermiştim. Lisede

Merhaba, içini dökmek isteyenlerden biri de benim. Ben disleksi diskalkuli hastası olduğum için her zaman çok utangaç olan, lisede utangaç insanların yaşadığı zorbalıkları yaşayan biri oldum. Hayalim, üniversitede birkaç da olsa arkadaşı olan bir kız olmaktı hep. Sadece gerçekten iyi kız arkadaşlarım olsun’un hayalini kurardım.

Merhaba, ben 16 yaşında bir kızım. Tutucu ve ataerkil bir ailede büyüdüm. Kendi isteklerim doğrultusunda ilerleyemedim. İstediğim liseye gitmeyi bırak, bunu teklif bile edemedim. Babam annemi aldattı, küçükken bir kadının çıplak fotoğraflarını telefonunda gördüm. Babam soğuk bir adamdı, bana pek ilgi göstermezdi; bazen beni çok

Hepinize merhaba, bu site bugün ilk kez şans eseri karşıma çıktı ve bir nebze de olsa rahatlamak adına kendimi anlatma ihtiyacı hissettim. Henüz 18 yaşına girmemiş bir lise öğrencisiyim fakat artık yaşadıklarımı kaldıramadığımı hissediyorum. Kim olduğumu, ne olmak istediğimi, ne hissettiğimi artık seçemiyorum. Uzun zamandır

Şu an ne yaptığımı bilmiyorum. Buraya nasıl geldiğimi de bilmiyorum, sadece yazasım geldi… Merhaba herkese. Hep zeki, çalışkan bir öğrenci oldum, başarı benim için bir tutku haline dönüşmüştü. Liseyi başka bir şehirde okuyup Türkiye’nin önde gelen üniversitelerinden birini kazandım. Ben bir dilciyim. Ailemden uzak geçen