Etiket: şiddet

Ben de başörtümü çıkartmak istiyordum ve bu hikayeleri görünce neyden korkuyorum, dedim.

Enes Kara’nın intiharından sonra ben de yaşadıklarımı tekrar gözden geçirdim. Hislerini ve intihar motivasyonunu anlayabildiğimden (sanırım) onun ölümü beni çok etkiledi. Kendi yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. 4-5 yaşlarımda sübyan denen İslamî anaokuluna gittim. Orada kendi dilinizde okuma yazmayı öğrenmeden Arapça öğreniyorsunuz. Size dualar ezberletiliyor, namaz kılmayı…

Düşüncelerimi arkadaşlarıma açmak istesem de öğretmenlerin bize ezberlettiği, MEB kitaplarında yazan her şeyi bana ezbere okumalarından başka bir sonuç alamamıştım.

Öncelikle bu yazıyı okuyan herkese merhaba! Şu an için denemekte olduğum, fakat bir gün başaracağıma cidden inandığım bu mesele hakkında ben de bir şeyler yazmak istedim. Belki bu satırlarda siz de kendinizi bulacaksınız, kim bilir… Önce kendimi tanıtmakla başlayayım. 19 yaşındayım. Küçüklükten beri gerek Kur’an…

Sanki ailemizin mutluluğu yalnızca benim isteklerim yok sayıldığında mümkünmüş gibi…

Hepinize selam. Hikayelerinizin ortaklarından biri de benim. 23 yaşındayım, kabullenmekte zorlansam da. Kabullenmek istemiyorum çünkü istemediğim biçimde yaşadığım 1 senenin daha geçmiş olduğunu bilmek beni boğuyor. Muhafazakâr bir aile, sülale, çevrede büyüdüm. Ailemizde bir kızın büyüdüğünün kanıtı olan başörtüsünü de ilk kez bu sebeple liseye…

Herhangi bir şeye inanmanın, bunlara açıklama getirmenin bana ne kadar süre doyum vereceğini merak ediyorum.

Merhaba, buraya çok uzun zamandır içimde birikenleri görünür kılmak için yazıyorum. Çünkü sesli veya en azından yazılı bir şekilde dile getirdiğimde, uzun süre boyunca imkânsız gelmiş gerçek daha da yaklaşıyor bana. Aslında anlatacaklarımı, üslubumu tanıyabilecek ve burayı bilen tanıdıklarım olduğundan çok çekiniyorum. Umarım tanıdıklarımdan kimse…

Çocukken yaşadığım travmaları aileme anlatsam yüz ifadeleri ne olurdu?

Merhaba, ben 15 yaşında ailesiyle mücadele eden, aynı zamanda cinsel kimliğini saklayıp baskıdan kurtulmaya çalışan bir bireyim. Öncelikle çocukluğumdan başlayacağım çünkü bana yapılan bu baskı 6 yaşında başladı. Ailem kafama başörtüsü takıp akrabalarımla bayramlaşmamı istemişti. Sonrasında okulların başladı. O zamanlarda hocamız bizi sürekli döver, hem…

Bu mektup Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir.

Bu mektup bütün Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir ve bir kişinin deneyimlerinden değil, binlerce insanın deneyimlerinden oluşmaktadır. Merhaba, Bu mektubu isimsiz soyisimsiz yazmak zorundayım, çünkü yüzümü gösteremem, ismimi veremem. Şiddet görebilirim, eğitim hakkımdan mahrum bırakılabilirim, ekonomik şiddete uğrayabilirim. Telefonlarım, arkadaşlarım denetlenebilir. Bütün yaşam alanlarım kısıtlanabilir. …

Dindar bir ailenin evlenmemeyi seçen uyumsuz kızıyım.

Selam kelimesini kullanıyorum, yalnızca ‘selam’. Buraya yazıyorum çünkü belki yenik düşmek üzere olan kız kardeşlerime güç verebilirim ya da özgürlük yoluna çıkmaya cesareti olmayan kız kardeşlerime bir cesaret örneği olabilirim. Ben şimdilerde orta yaş denilecek yaşlara yakınım. Ama eskilerde çok kırıldı kanatlarım. Babam imam olduğu…

Annem, kendi mutluluğu için benim mutsuzluğumu dini bir temellendirmeyle kafasında halletmişti.

“Farklı öten her kuşu susturun, farklı açan her çiçeği koparın, farklı olan her rengi karalayın; sonra bu dünyadan rengârenk hayatlar isteyin.” Öncelikle merhaba. Ben 21 yaşında üniversite okuyan, başörtülü bir kadınım. Çocukluğuma dair anımsadığım şeylerin hep yüz burkan -yazları erken saatte kalkıp denize gitmek ve…

Artık üstüme yük olan saçma sapan kıyafetler, beni olmadığım biri gibi göstersin istemiyorum.

Bu mektubu baş ağrısı, dişlerimi sıkmaktan oluşan çene ağrılarım, üzüntüden yüzümün her yerinde çıkan sivilceler, lekeler ve mosmor göz altları ile yazıyorum kız kardeşlerim. Kapanma kararımı 4 sene önce 20 yaşlarımdayken biraz kalabalık ve yoğunlukla erkek nüfuslu bir sınıfta; onların şakalarından, bazen samimi bazen de…

Çok küçük yaşta kapatıldım ve yaşıtlarımın yaptığı birçok şeyi yaşamadan büyüdüm.

Ben, 5. sınıfta İmam Hatip ortaokuluna yazdırıldığında artık başı açık dışarı çıkması doğru olmayacağı söylendiği için babası tarafından zorla başı kapatılmış ve şu an 19 yaşında olan bir kızım. İlk zamanlarda ne kadar zorlandığımı ve istemediğimi belirttiğim halde bana bu zorla dayatıldı. Okula giderken başım…

Saçımı açmak istediğim için maddi ve manevi olarak benden desteğini kesmeyen bir amcam var ki üniversite için tek dayanağım o.

Merhaba. Uzun zamandır yazılan mektupları okuyordum ve şimdi aralarına benim mektubum da karışacak… Uzatmadan konuya gireyim. Çocukluğumdan beri dinime bağlı olan biriyim. 8. sınıfa kadar camilerde açılan yaz Kur’an kurslarına giderdim ve bunun için hiç pişman değilim. Bu sayede birçok sureyi anlamı ile birlikte biliyorum…

Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ama başörtüsü takmak aklıma hitap etmiyor.

Ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ortaokulda kendi isteğimle başörtüsü kullanmaya başladım. Son 1,5 yıldır ise başörtüsünü çıkarmak istiyorum. Aslında halen dindar bir insanım. Yalnızca başörtüsünün farz olduğuna inanmıyorum. Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ve böyle giyinmeye devam etmek istiyorum ama başörtüsü takmak…

Baba ve anne kavramlarının değerli olmadığını 11 yaşındayken gazetesini getirmedim diye babamın beni yerde tekmelediği zaman anladım.

1 yıldan fazladır buradaki mektupları okuyorum fakat hâlâ başaramadım. Kendim hakkında pek bir şey söylemek istemiyorum, sadece bu örtüden bıktım. Kendim olamamaktan bıktım. Kolayca hazırlanıp dışarı çıkmak isterdim, kuzenim gelince başımı yapacağım için üzülmek değil de onunla muhabbet edeceğime sevinmek isterdim. Dışarı çıkıp saçlarım rüzgarla…

Eğer şu an o örtüyü örtüyorsam okula gidebilmek için.

Herkese merhabalar. Buraya 2. yazışım, “Instagram’da açık olduğum hikayeler paylaşıyorum çünkü sosyal medyada olmak istediğin insanı gösterirsin.” başlığıyla bir hikâye yazmıştım, belki hatırlarsınız. Değişen tek şey, ateist oluşum. O zamanlar sorguluyordum ve artık tam anlamıyla inanmadığımı söyleyebilirim. Evet, inanmıyorum fakat o dinin bir sembolünü hâlâ…

Ya bunu yaparım ve ailem beni siler ya da üniversiteyi bekleyip arkamdan “Üniversiteye gitti, açıldı” dedirtirim.

Merhaba arkadaşlar. Size ortaokuldan başlayarak hikayemi anlatacağım. Ortaokulda İmam Hatip’e gidiyordum ve o zamanlar İmam Hatip’e gittiğim için büyük mutluluk duyuyordum. Çok dindar bir ailem var, bu dindarlığı sadece kız çocuklarına gösteren bir aile… 5. sınıftan itibaren annem bana sürekli olarak “İmam Hatip’e gidiyorsun, ne…

Regl olunca kapanacağımı söylemiştim.

Merhaba. Nereden başlamalıyım, bilmiyorum. Aklıma geleni yazacağım. Ben Nisa, 14 yaşıma gireceğim. Ailem beni zorla kapatmaya çalışıyor. Şöyle anlatayım; ben 7. sınıftan beri baskı görüyorum, “Artık yavaş yavaş kapanmaya başla”, “Benim güzel kızım kapanacak” gibi sözlerle. İstemediğimi söylediğimde bana bağırıyorlar, vuruyorlar, tehdit ediyorlar. Ben de…

İstanbul’daki en iyi Anadolu liselerine puanım yetmesine rağmen tercih yapmama bile müsaade edilmedi.

Çocukluğumdan beri yaşadığım baskıya ve travmaya artık dayanamıyorum. Özgürlükçü bir ruha sahibim ancak sadece düşüncelerimde özgür olabiliyorum. Bu evde düşünmek bile suç. Hele ki fikir belirtmek, dayak yemek için bir nedendir. Evin en küçüğü olduğum için haklı olabilmem söz konusu değil. Büyüklerime cevap vermem terbiyesizlik…

Bu durumun üzerimdeki etkilerinin bu kadar büyük olduğunu psikolojik destek gördüğüm süreçte anladım.

Az önce anasayfamda gördüğüm bir tweet üzerine bu platformu keşfettim. Şu an gecenin 5’i ve ben de hikayemi paylaşmak istedim. Benim ailem ve akrabalarım kendilerince dine düşkün insanlardır. Annem ve babam Adıyamancılar mezhebine üye; sohbetlerini ve hatmelerini kaçırmazlar, zikirlerini yaparlar. Böyle bir ailem ve 2…

İlk kez baba-kız olduğumuzu hissetmiştim.

Merhaba, sayfanızı uzun süredir takip ediyorum. Başaranların hikayesi bana umut oluyor. Bu yüzden böyle bir sayfanız olduğu için size çok teşekkür ederim. Bayağı uzun oldu ama umarım paylaşırsınız. Kendinize iyi bakın. Tekrardan teşekkürler. 5. sınıfta benimle aynı yaşta olan bir grubun bana zorbalık yapmasıyla her…

Açılırsam bana destek olmazlar diye önden eksik eşyalarımı aldırmak fena bir fikir değil.

Merhaba, buraya yazdığım ilk mektuptan sonra bir daha yazmak istedim. Bu sefer her şeyi daha net anlatacağım. İlk mektubu yazdığımda gece ağlamaktan şişmiş gözlerim ile telefonu zar zor elime almıştım. Bu sefer ise sandalyede oturmuş, bilgisayarın başında ailemin konuşmalarını dinlerken yazının devamını düşünüyorum. Muhtemelen bu…

Asansöre bindim ve başımdan, 8 yıldır üstüme yapışmış, omuzlarımdaki en büyük yük olan o örtüyü çıkardım.

Merhaba. Bir gün bu platforma bu yazıyı yazacağım günü o kadar çok bekledim ki… Ve size şimdi bir akşam vakti henüz yabancısı olduğum bir şehirde oturmuş, özgürleşme hikayemi anlatacağım. Çünkü biliyorum ki güç alıyoruz birbirimizden, ben de sizden güç aldım. Üniversite sınavı dönemimi atlattıktan sonra…

Babam bizi dövdükten sonra namaz kılardı, hatta namaz vakti geçmesin diye ara bile verirdi.

Zifiri karanlıkların aydınlığa dönüşeceği güne bekliyorum. Herkese merhabalar. Çoğu mektubu okudum ve özgürlük için çabalayanlarla gurur duydum. Bir köleyi azat etmek zordur, ben de bir köleyim. Çocukluğumdan beri şiddet gördüm. Babam sureleri yanlış okuyunca bile bizi oklavayla bizi döverdi. Çocukken hiç namaz kılmadım ama hep…

Benim güneşin altında terleme nedenim neydi?

Evet, benim de sizinki gibi bir başörtü hikayem var. Öncelikle şunu söylemek istiyorum, ben 16 yaşına yeni girecek bir genç kızım. Ailemin baskısıyla kapanmadım, kendi isteğimle ve rızamla taktım o örtüyü ama şu an geriye baktığımda keşke kapanmasaydım, diyorum. Kapanmak istemeseydim ailem beni zorlamazdı, neden…

Ben bugün yeniden doğdum.

Bu sayfayı uzun zamandır takip ediyorum. Takip ettiğim süre boyunca hep buraya başarı hikayemi yazabilmeyi hayal ettim ve evet… Başardım. Sonunda başardım! Ben 8. sınıfta 13-14 yaşında kapandım. Şimdi 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Benim hikayem de sizinkilerden çok farklı değil. Ailesini mutlu edebilmek ve…

Saçlarımı tarayıp, en güzel kıyafetlerimle kiliseye gidip bağırarak rabbi öveceğim günleri bekliyorum.

Nasıl başlasam, gerçekten hiç bilemiyorum… Anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki… Her neyse. Ben çok muhafazakâr bir ailede doğdum, işleri gereği çevremiz de çok muhafazakârdı. Küçüklüğümden beri ileride başörtü takmak zorunda olacağımı biliyordum. Küçükken bunu istemediğimi hatırlıyorum. Hatta anneme “Ben büyüdüğümde açık saçlı…

Hayvanlara yapılan şiddeti net bir şekilde anlamaya başladım ve sömürüyü reddederek vegan oldum.

Merhaba, ben 2 sene önce bu platforma mektup yazmış biriyim. O zamanlar üniversiteye geçtiğimde açılacağım diye kendime söz vermiştim. Sınava girdim, hedeflediğim bölümü kazanamasam da baskıdan kurtulmak için tercih yaptım ve Sakarya Üniversitesi’ne yerleştim. Bu 2 yılda ne bunalımlar ne baskılar yaşadım, bir ben bilirim.…

Ailemin akrabalarımıza yaptığı ‘Kendi isteğiyle kapandı’ şovunu izliyordum.

Uzun zamandır bu platforma gönderilen yazıları okuyorum. Her gün farklı 3-5 kişiden bunları duymak hem yalnız olmadığımı hissettirdi hem de beni çok üzdü. Dünya üzerinde kimsenin yaşadıklarıma benzer şeyler yaşamasını istemezdim. 5. sınıfta İmam Hatip’e gönderildim. İmam Hatip’teyken bile kapanmak istemiyordum. Tersti kimliğime, bunu hep…

Şu an agnostiğim ve dinlerin insan uydurması olduğunu, fakirleri dize getirmek için yayıldığını düşünüyorum.

Merhaba, öncelikle nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum ama ben de hepimizin yaşadığı durumların bir benzerinin ağırlığını çektim. 23 yaşındayım. Bugüne kadar hiç kendim olamadım, özgür olamadım. Ne istediğim gibi konuşabildim, ne giyinebildim, ne eğitimim oldu, ne sevildim ama sizlerin mektuplarını okuyunca kendimi biraz güçlü hissettim. Ailem…

9 yıldır kapalıyım, 9 yıldır Müslüman değilim.

Zorla kapattıklarında 14 yaşındaydım. Arkadaşlarımın birine bile söyleyemedim zorla kapandığımı. Ailemin yobaz olduğunu düşünmesinler diye, kendi sözünü dinletemeyen bir ezik gibi görünmek istemediğim için. Kapanmayı hiçbir zaman istemedim. Hiçbir zaman. Annem ağlamalarıma bakmadan “Liseye geçeceksin, kapanmak zorundasın” dedi. Kapandığım gün ailece öğretmen evine hayırlı olsun…

İyi bir kız yetiştirdiklerini sanıyorlar ama özgüvensiz, içine kapanık, çekingen bir kız yetiştirdiler.

Merhaba, ben 16 yaşında aile baskısı ile büyüyen bir genç kızım. Ailemi sever sayardım ta ki geçen sene bir şeyleri sorgulamaya başlayana kadar. Mesela ailemin beni sevdiğini düşünürdüm ama onlar sadece temel ihtiyaçlarımı karşılayıp bunu da gözüme sokarak sevgilerini kanıtlamaya çalışırlardı. Asla dışarı çıkamazdım, müzik…

Okulda zorbalığa uğruyordum.

Merhaba, buradaki çoğu kişinin aksine ailesinden kapanma baskısı gören biri değilim. Belki de beni şanslı görebilirsiniz, birazdan okuyacaklarınız sizin için dayanması kolay şeyler olabilir ama ben bu kadarım, benim gücüm bu kadar. Yargılanmaktan korkan biriyim, bu yüzden yargılamamaya çalışın, olur mu? Ben 16 yaşındayım. Burayı…

Babam olmadığı için erkek akrabaların hepsinin üzerimde ayrı ayrı söz hakkı vardı.

Hikâyemi kim okuyacak, bilmiyorum ama buraya yazmak bir görevmiş gibi hissediyorum çünkü başardım… Bu sayfayı görmeden önce başörtü takmak zorunda kalan, inanmadığı bir dinin zorunluluğunu yerine getiren bir tek benim sanıyordum. Önce yalnız olmadığıma sevindim, sonra ‘yalnız olmadığım’ için üzüldüm… Bu sebeple çoğu yazıyı da…

Onların inandığı dine göre ilk kez regl olduktan sonra kapanmak gerekir ama ben istemediğimi en başından biliyordum.

Ben, kendim olamadığım her gün boğuluyorum. Henüz 13 yaşımdayken ailemin zoruyla kapandım. Maddi durumumuz çok iyi olduğu için sürekli bunu kullanarak beni ayakta uyuttular. Onların inandığı dine göre ilk kez regl olduktan sonra kapanmak gerekir ama ben istemediğimi en başından biliyordum. İçimde hiçbir zaman o…

Toplayacakları tepkiler, o belirsiz kimliklerini zedeleyecek diye bizi bastırıyorlar.

Neşe ile çarpan kalbimiz, ışıldayan gözbebeklerimiz, güzel tenimiz ve özgür ruhlarımız. Bizim bu kadar güzel olduğumuzu gören ebeveynlerimiz, bizi herkese gururla göstermek yerine neden saklama ihtiyacı duyar? Kendi fikirlerini paylaşmaya korkuyorlar. Toplayacakları tepkiler, o belirsiz kimliklerini zedeleyecek diye bizi bastırıyorlar. Zedelenecek bir kimliği bile kalmamış,…

Kapalıyken kendimi tanıyamıyorum.

Öncelikle hepinize merhaba sevgili kız kardeşlerim. Maalesef ben de ailesi tarafından mağdur edilen bir kadınım. Yaklaşık 8 senedir başörtüsü takıyorum. Ne kadar zorladıysam ve kendime bunu sevebileceğimi söylediysem de olmadı. Alışamadım. Sırtımda dağları taşımam istense bu kadar yorulmazdım. Dağları taşırken bile insanın soluklanma şansı vardır.…

Bu mektup, sonunda bir zafer mektubu olacak!

Merhabalar. Bu mektup sonunda bir zafer mektubu olacak! Ne kadar mutlu olduğumu anlatamıyorum. Fakat bir burukluğum da yok değil. 16 yaşındayım ve 11 yaşında ailem tarafından zorla İmam Hatip ortaokuluna gönderildim. 12 yaşında ise başörtüsü takmaya zorlandım. İlk ay her şey yolunda gözüküyordu. Ama daha…

Anlayışlı bir anne gördüğümde evde çocuğuyla neler yaptıklarını hayal ederdim, kendimi o evde hayal ederdim.

Annesinin her canı istediğinde ona “Orospusun, kaşarlanmışsın” gibi ağır sözler söylediği bir bireyden nasıl bir psikoloji ya da nasıl bir özgüven beklenebilir? 18 yaşıma yeni girdim ve 13 yaşımdan beri annem tarafından bu sözlere ve benzeri küfürlere maruz bırakılıyorum. Annemin amacı nedir, bilmiyorum. Annemi hiçbir…

Daha ortaokul yaşlarında kardeşim de ben de kutsal bir zırha bürünmüş anne ve baba kavramlarının aslında nasıl sahte kavramlar olduğunu anlamış olduk.

Arkadaşlar, herkese iyi günler. Gerçekleştirdiğiniz platform ve mücadeleden dolayı sizleri en içten dileklerimle kutlarım. Ben bu yazıyı erkek kimliğimle yazıyorum. Sizin sitenizi ve gönderilen yazıları ben de takip etmekteyim. Ataerkil egemen bir düzenin kadınlara ve dolaylı yoldan aslında hepimize yaşattığı bu işkence ve saçmalıkları gördükçe…

İçimde bir kazan gibi kaynayan özgürlük hissi, onu bastırmaya çalıştıkça taşıp bütün benliğimi yakıyor.

Merhaba. Bu, buraya yazdığım ikinci mektup. Yarın haremlik selamlık derecesinde dindar olan annemle yüzleşeceğim… İlk defa ciddi ciddi karşısına geçeceğim. Bağırıp çağıracağından, kapıları kilitleyeceğinden, şiddete kadar ilerletebileceğinden emin olsam da deneyeceğim çünkü içimde bir kazan gibi kaynayan özgürlük hissi, onu bastırmaya çalıştıkça taşıp bütün benliğimi…

Başörtüm onlara yetmedi, vücut hatlarım belli olduğu için uzun ve bol bir ferace de giymeliydim.

Merhaba, benim hikayem daha çok küçükken başladı. Henüz ilkokula bile başlamamışken ailem giyimime karışmaya başlamıştı. Asla pantolon giyemezdim. Upuzun etekler giyerdim. Kısa kollu tişört bile giyemezdim. Ben 7 yaşlarındayken bir gün babamla dışarıda yürüyorduk, benim üzerimde kısa kollu bir tişört vardı. Babam bana “Bir daha…

Polisler yaşadığım şiddeti önemsemedi, pandemiye denk gelmişti ve beni aileme geri götürdüler.

Herkese merhaba. Ben hayat hikayemi şöyle anlatayım. Küçük yaşlarda şiddet görmeye başladım, en küçük hatamda bile durmadan şiddet görürdüm. Bu, ilerleyen zamanlarda daha da büyüdü. Kafama ütü vurmalar, acımasızca duvardan duvara atmalar, tepsi fırlatmalar ve daha birçok şey. Daha sonra kapanmamı istediler hatta zorladılar. Küçüktüm,…

Babam, telefonumu kurcalayıp bana kızacağı bir şey bulamayınca “Kesin siliyorsun” deyip dövdü.

Nereden başlasam, bilmiyorum. Henüz 4 yaşındayken Kur’an kurslarına gönderildim. Orada fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm, hocamız doğru okuyamazsak sopayla vuruyordu, hâlâ bazı izleri var. Asla şort, askılı gibi kıyafetler giymedim. Bir keresinde bayramda dizlerimin çok az üstünde olan bir etek giymiştim ve bu yüzden tokat…

“Çok fazla su içmeyin, tuvaletiniz gelince abdestiniz kaçıyor” cümlesini duyduğumda 7 yaşındaydım.

Öncelikle hepinize merhaba! Ben Ela, 18 yaşındayım. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. 5 yaşında Kur’an öğrenip 6 yaşında hatim ettim. 7 yaşından itibaren de sürekli medreselere, Kur’an kurslarına gönderildim. Çoğunlukla zorla. Gittiğim medreselerde bize ezber yaptırır, yapamayınca kızar, camdan bakmamıza bile izin vermez, etek ve bone…

Hayatım boyunca özne olmak için çabaladım ama bana ait olmayan bir kavganın, başörtüsü mücadelesinin, nesnesi olmaktan öteye gidemedim.

Klasik düşünce kitaplarının onlarcasını okuyup, sayısız söyleşi, sempozyum ve atölyeye katılmışımdır. Ülkenin en iyi teknik üniversitelerinin birinden yüksek bir ortalamayla mezun oldum. 2 yabancı dil biliyorum. Şu an 28 yaşındayım ve yurt dışında yaşıyorum. Geriye dönüp baktığımda sürekli çalışmışım, okumuşum veya herhangi bir şey için…

Beni okutmak istemiyorlar, “Ablan okuyup iş bulamadı, senden bir s*k olmaz” deyip kitap bile almıyorlar.

Nereden başlasam bilemiyorum. Artık çok doldum ve ilk defa yazmak istiyorum. Çocukluğumdan başlayayım. Çocukluğumu hatırlamak bile istemiyorum. Daha 2 aylıkken annem, ağladığım için beni elleriyle boğuyor. Teyzem evinden çıkıp beni annemin elinden zor alıyor. Keşke o gün orada ölseydim… Çok büyük bir yaşıma kadar sürekli…

İstediğim gibi yaşayacağım.

Merhaba. Ben 14 yaşındayım. 14 yıllık hayatım boyunca neredeyse her yönden kısıtlandım. Bu kısıtlamalar ergenliğe girdikten sonra arttı ve son 1 yıldır dayanılamayacak raddeye geldi. Önceden giydiklerime karışırlardı; kapalı değildim ama şort, etek ya da askılı tişört giymeme izin vermiyorlardı, ki hâlâ vermiyorlar. Fakat artık…

Size umut aşılamak için buradayım.

Öncelikle belirtmeliyim ki bu bir başarı hikayesidir! Size umut aşılamak için buradayım. Bu siteyi uzun süredir okuyorum, hatta sitede birkaç umutsuz mektubum da bulunuyor. Geriye dönüp onları bir daha okumadım çünkü onlar artık geride kaldı. Önümdeki sayfalara yepyeni hikayeler yazacağım. Kısaca hikayemden bahsedeyim. 12 yaşında…

Annem beni yetiştirememekle suçlandı, şiddet görmesin diye sustum ve kabullendim.

Asla sokağa çıkıp ip atlamadım, ayıptı; kahkaha atmadım, ayıptı; şort/askılı giymedim, ayıptı… Kur’an kurslarına gittim ayıplanmadan… Örtündüm biraz takdir görmek için, biraz olsun sevilmek için. Kendi isteğimle örtünürken daha 12 yaşındaydım. Bana kimse dini anlatmadı, hep “Sen akıllı kızsın, bu karar senin” dediler. 12 yaşındayken…

Her gün son akşam yemeğini yer gibi yemek yiyen ailemin pisliklerini topluyordum.

Merhaba. Ben 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Küçüklüğümden beri kilo problemi yaşamaktayım. Bu durumumdan dolayı ailem ve çevrem tarafından yıllarca süregelen aşağılamalara maruz kaldım. Yıllar geçtikçe çok farklı diyetler denedim. Gördüğüm her videoya ve çevredekilerin her tavsiyesine uydum, hatta doktora da gittim. Fakat ne zaman…

Zamanla başımdaki şeyden nefret ettim.

Merhaba, bu saatte rahatsız ettiğim için üzgünüm. Nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. Size Instagram’da bir sayfada rastlamıştım. Yazmalı mıyım diye defalarca düşündüm. Şu zamana dek buraya gelebilecek kadar kötü durumda olmadığımı düşünüyordum. Maalesef her şey düşündüğümün aksiymiş. Yaklaşık 6 yıl önce tesettüre girdim. Şu an 17…

Kadınsılığımdan, vücudumdaki hatlardan, duygularımdan nefret ettim.

Bundan 1,5 yıl önce internette şans eseri karşılaştığım bir mektupla kader ortaklarımla tanıştım. Kendime ‘Artık yalnız yürümüyorum’ dediğim bir andı. Yazmayı hep erteledim. İleride ne yaşarım, bilmiyorum ama artık yaşanmışlıkları anlatmanın vakti geldi. Doğu’nun içinden çıkmış, geleneklerle büyümüş bir adam ile Batı’dan gelen ve 5…

Nikahımdan sonra açıldım.

Merhabalar, yaşadıklarım ile ben de destekte bulunmak ve mücadele etmenin yaşamak için çok büyük bir rolü olduğunu anlatmak isterim. Lise son sınıfa kadar açık olan ve istediğini giyen bir kızdım. Bu konuda öyle çok muhafazakâr bir aile de değildik. Tabii babamız ve annemizden dini ve…