Etiket: şiddet

Zamanla başımdaki şeyden nefret ettim.

Merhaba, bu saatte rahatsız ettiğim için üzgünüm. Nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. Size Instagram’da bir sayfada rastlamıştım. Yazmalı mıyım diye defalarca düşündüm. Şu zamana dek buraya gelebilecek kadar kötü durumda olmadığımı düşünüyordum. Maalesef her şey düşündüğümün aksiymiş. Yaklaşık 6 yıl önce tesettüre girdim. Şu an 17…

Kadınsılığımdan, vücudumdaki hatlardan, duygularımdan nefret ettim.

Bundan 1,5 yıl önce internette şans eseri karşılaştığım bir mektupla kader ortaklarımla tanıştım. Kendime ‘Artık yalnız yürümüyorum’ dediğim bir andı. Yazmayı hep erteledim. İleride ne yaşarım, bilmiyorum ama artık yaşanmışlıkları anlatmanın vakti geldi. Doğu’nun içinden çıkmış, geleneklerle büyümüş bir adam ile Batı’dan gelen ve 5…

Nikahımdan sonra açıldım.

Merhabalar, yaşadıklarım ile ben de destekte bulunmak ve mücadele etmenin yaşamak için çok büyük bir rolü olduğunu anlatmak isterim. Lise son sınıfa kadar açık olan ve istediğini giyen bir kızdım. Bu konuda öyle çok muhafazakâr bir aile de değildik. Tabii babamız ve annemizden dini ve…

Lise, hayatımın dönüm noktasıydı.

Merhaba. Muhtemelen mesajım başkalarına iletilmeyecek ama içimi dökmek istiyorum. Ben 3. sınıfa giderken kapandım, 9 yaşında bile değildim. Çevremdekilere özenip başımı bağladım ve annemin yanına gittim. “Daha erken, bence kapanma” dedi ama ben o kadar heveslenmiştim ki… Çünkü kuzenim kapanınca onun nasıl sevildiğini görmüştüm. Israr…

Ailenin yanında farklı, arkadaşlarının yanında farklı ikircikli bir hayat yaşamanın zorluğunu size nasıl anlatabilirim?

Küçücüktüm, en acısı ne zaman örtündüğümü bile hatırlamıyorum. Bu siteye gelenler genelde kaç yaşında örtündüklerini bilirler. Kimi 16 yaşında kimi 14, kimiyse üniversiteye geçtiğinde. Ama ben hatırlamıyorum. Hatırlayamıyorum. İlk taktığım şal neydi, rengi nasıldı; hiçbiri yok hafızamda. Tek hatırladığım ailemle oturduğumuz şehrin ilçesine giderken başka…

Sıcak havalarda arkadaşlarım istedikleri gibi kısa kollu kıyafetler giyerken ben terden ölüyordum.

Merhaba. 15 yaşında bir lise 1. sınıf öğrencisiyim. 12 yaşımda kendi isteğimle fakat çevremden özenerek kapanmıştım. Akrabalarımın ve kuzenlerimin hepsi kapalıydı. Küçükken de ablam bana sık sık başörtü takar ve ne kadar yakıştığından bahsederdi. Tabii 12 yaşında küçük bir çocuğum, nasıl kendi kararımı verebilirdim ki?…

Ailemle verdiğim mücadeleyi kazandım ama içimde verdiğim mücadeleler hâlâ devam ediyor.

*Bu yazıdaki 34 mektup, aynı kişi tarafından farklı tarihlerde Yalnız Yürümeyeceksin’e gönderilmiştir. 18 Mayıs 2021 Bu yazıyı yazarken önüme çok engel çıktı. Kaç defa yazım yarıda kaldı. Eğer bu sefer de yazamazsam gerçekten üzüleceğim. Öncelikle burada bizlerle yaşadıklarını paylaşan arkadaşlarımı gerçekten tebrik etmek istiyorum. Hepinizin…

Arkadaşlarımla alışverişe gittiğimizde “Açık olsaydık ne giyerdik?” diye birbirimize kıyafetler gösterdiğimizi hatırlıyorum.

Merhaba. 1,5 yıldır bu platformu takip ediyorum ve bütün mektupları okudum fakat hep sessiz kaldım. Galiba o beklediğim gün geldi, artık sessizliğimi bozuyorum ve ben de kendi hikayemi anlatmak için buradayım. Bu akşam yemeğinde ailemin yaptığı konuşma beni buna ikna etti aslında. Böyle bir an…

Babam, 14 yaşımda sırf Kur’an kursundan kaçıp arkadaşlarımla parka gittiğim için beni bacaklarımı delik deşik etmekle tehdit etti.

Merhaba. Ben 16 yaşında bir kız çocuğuyum. Ailem, sözde beni korumak amacıyla beni okula hiç göndermedi ve okuma yazmayı kendi imkanlarımla öğrendim. 9 yaşında tacize uğradım, babamdan 5 yılı aşkın süredir şiddet görüyorum. Korumacı, dindar bir ailenin çocuğuyum. Küçüklüğümden beri annemle babamın gözüne girebilmek için…

Ailem iyi insanlar ama yalnızca konu erkek çocukları olduğunda…

Merhabalar, artık buraya yazmanın da bir ihtiyacımı karşılamadığını fark ettim, kesinlikle sizlik bir durum yok; ailesel sorunlar, sürekli cinsiyete göre yaklaşım… Yakın gördüğüm, derdimi anlatabileceğim bir tane bile yakın arkadaşım yok. Annemi yakın gördüm, onunla konuşmak istedim. Sırf konuşmak istedim diye artık benimle konuşmamaya başladı.…

Sanki ailemizin mutluluğu yalnızca benim isteklerim yok sayıldığında mümkünmüş gibi…

Hepinize selam. Hikayelerinizin ortaklarından biri de benim. 23 yaşındayım, kabullenmekte zorlansam da. Kabullenmek istemiyorum çünkü istemediğim biçimde yaşadığım 1 senenin daha geçmiş olduğunu bilmek beni boğuyor. Muhafazakâr bir aile, sülale, çevrede büyüdüm. Ailemizde bir kızın büyüdüğünün kanıtı olan başörtüsünü de ilk kez bu sebeple liseye…

Dinim hakkında bana öğretilen ilk şey, başımı kapatmazsam ebedi olarak cehennemde yanacağım olmuştu.

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama gerçekten yoruldum. Ben 10-11 yaşlarındayken, dindar babamın baskısı üzerine kapanmıştım. O sene regl olmaya başladığım için bunu bahane etmişlerdi. Kapanmadan önce de zaten sadece başım açıktı. Uzun uzun hırkalar giymek zorundaydım ve pantolon giymem de yasaktı. Aynı kurallar evde de geçerliydi.…

Bana internette vakit geçirdiğim için böyle olduğumu söylediler.

Öncelikle 15 yaşındayım ve insanlarla konuşmak, onlara derdimi anlatmak konusunda zorlanıyorum. Ailem tarafından psikolojik ve duygusal olarak şiddet görüyorum; ne yapacağımı, kime anlatacağımı bilmiyorum. İnanılmaz yalnız ve çaresiz hissediyorum. Günlerdir uyuyamıyorum. Bu zamana dek ne derlerse hep onu yapmaya çalıştım ama olmuyor, duygularımın olmadığını sanıyorlar.…

Açlıkla, parasızlıkla savaşıyorum.

Bir yıl önce size bir mektup göndermiştim. Tek hayalim size tekrar ‘Ben başardım’ diye yazabilmekti. Ben başardım ama tekrar yenilmekten korkuyorum. Baskıcı bir ailede büyüdüm. Başlarda dini görevlerini severek yerine getiren bir kızdım. Büyüdükçe sorgulamaya başladım. Cevapsız kalan sorularıma yanıt aramaya çalıştıkça “Din sorgulanmaz” diye…

Fiziksel şiddetin beni daha da hırslandırdığını gördükleri için sadece psikolojik şiddet uygulamaya başladılar.

Merhaba. Ben başarı hikayemi anlatacağım, bazılarınıza umut ve cesaret aşılamak amacıyla. Öncelikle Kur’an ve hadislerdeki cinsiyetçilikten ötürü İslam dinini derinlemesine araştırıp bunun bir tanrının sözü olmadığı ve Muhammed’in çıkarları için yazıldığı kanısına varmış agnostik bir bireyim. Araştırdığınızda çoğunuzun bu kanıya varacağınızı düşünüyorum. Ben 5. sınıftayken…

Bunu sırf annem sussun diye yaptım.

Öncelikle merhaba, konuyu en başından anlatmak istiyorum. Belki bir çözüm bulabiliriz, bunun ihtimali bile benim için çok büyük bir şey. Bu sayfa için birkaç arkadaşım sürekli “Buraya yaz” vesaire diyordu. Ben bir defa yazdım ama sanırım gönderemedim. Neyse, konuya geçmek istiyorum. Ben Sare, şu an…

Düzleştiricimi uzun süredir kullanmıyordum, içimdeki açılma isteğini körüklemesin diye.

Merhaba, ben 16 yaşındayım. Buradaki kişilerin mektuplarını okudum ve birilerinden yardım almak istedim. Aslında ailem çok baskıcı ve zorlayıcı bir aile değildi. 13 yaşındayken ortanca abim artık kapanmam gerektiğini söyledi. Genel olarak dindar bir çevrede büyüdüm ve aslında bu durumla mutluydum. Gerek yazın gittiğim Kur’an…

Ben kapalıydım ve bir kızdan hoşlandım.

Merhaba. Bir gece vakti oturmuş bunu yazıyorum. Çünkü bu durum artık daha ne kadar ileriye gider, bilmiyorum. Ben 11 yaşımda kapandım. Bu, o zamanlar hoşuma gidiyordu çünkü İmam Hatip’teydim ve herkes kapalıydı, ailemdeki kadınların hepsi kapalıydı. Bana vazife gibiydi o olay artık. Hatta bir dönem…

Seneler ilerliyor ve ben sadece dayak yiyordum.

Oluşturduğunuz bu site ve güzel Instagram hesabı için yitip giden bütün arkadaşlarım adına teşekkür ederim. Ben Beyza. Benim hikayem birçok kişiden çok önce başladı: 4 yaşımda. Babam Milli Eğitim’de idareci, annemse ev hanımı. İkisi de üniversite mezunu. Çok sevdiğim akrabalarım ve sevdiklerim var. Sorun beni…

Aşırı dindar ve baskıcı ailem, ‘Bu yaşta regl mi olur?’ diye sorgulamak yerine tesettürümün derdine düştü.

Ailem ve özgürlüğüm arasında seçim yapmam gerekiyordu; özgürlüğü seçtim, pişman değilim. Benim çocukluğum, 10 yaşıma kadar mükemmel bir çocukluktu. Zengin bir ailenin, asla başkasının eskisini kullanmak zorunda kalmayan güzeller güzeli kızıydım. 10 yaşımda Ekim ayında regl olmam ile hayatım kabusa döndü. Aşırı dindar ve baskıcı…

Bunların çoğunun kültür olduğunu ve İslam’ın bu kadar şekilci olmaması gerektiğini düşünmeye başladım.

Merhabalar, ben 24 yaşındayım. Bunu yapacağıma şu an bile inanamıyorum. Sürekli içimden bir ses yanlışa meylettiğimi, istediğim şeyin aklımın bulanmasının bir sonucu olduğunu söylüyor. Ben ilk olarak 10,5 yaşımda adet olduğum zaman kapandım. Daha adetin niye gerçekleştiğini bile bilmezken, ailemin bunun artık davranışlarımın sevap-günah olarak…

Ben sürekli şiddet görerek büyüdüm.

Kendim için değil, bunca zaman yaptıklarımı hep ailem için yaptım. Merhabalar, artık o kadar sıkıldım ki Sait Faik Abasıyanık’ın “Yazmasam kafayı yiyecektim” dediği yerdeyim. Gerçekten öyleyim, yazmazsam kafayı yiyecek hale getirildim. Bunca zaman hiçbir şekilde kendi istediğimi yapamadım. Bu zamana ailemin beni yönlendirmesiyle geldim. Yaşadığım…

Yıllarca kendi bedensel bütünlüğüme, bedenim hakkında söz hakkım olmasına hasret kaldım.

Merhaba. Yalnız Yürümeyeceksin platformunu birkaç gün önce keşfettim. Şu an başım açık ve 17 yaşımdayım. Başarı öykümü sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk kapanmam 11 yaşımdayken gerçekleşti. 6. sınıfın bitmişti, yaz tatilindeydik. Yazlığa gitmek için hazırlanıyorduk. Bir anda annem bana bakıp “X’in memeleri çıkmış, kapanma zamanı geldi…

Hayatı boyunca alkol kullanan babam, 9 yaşımdan bu yana bana namaz kılmam için baskı yapıyordu.

İçimden yaşamak geçiyor çünkü hayat doluyum. En azından beni tanıdığını sanan insanlar öyle söylüyor. Her ne kadar öyleymiş gibi gözükse de gerçek bu değil, hayatım berbat. Aile baskısını, psikolojik ve fiziksel şiddeti oldukça olağan karşılayan ailem; beni köleleştirmenin peşinde. Babam; gamsız ve bildiği tek şey…

İmam Hatip’te bize dümdüz “Kapanacaksınız” diyemeyecekleri için bizi korkuturlardı.

Merhabalar, direkt konuya gireyim. Benim hikayem de birçoğumuz gibi dindar bir ailede başladı. Ben her şeyden önce Kur’an okumayı, namaz kılmayı, oruç tutmayı öğrendim. Neredeyse ilkokul hayatım bile dine uygun yaşamakla geçti. Okulda erkek arkadaşlarımla olan anılarımı korkumdan anlatmazdım. Okuma bayramında bir dans gösterimiz olacaktı,…

Başımı gizlice apartman boşluğunda açıyordum, diğer kızlar gibi yaşayamamak çok zoruma gidiyordu.

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum ve ağlıyorum, hiç kimseye anlatamıyorum ve sadece yazmak istiyorum. Bir önceki hikayem, “İki hayatım var; arkadaşlarımın beni açık bildiği ve ailemin beni kapalı bildiği hayat” adlı hikayeydi. Hayatımda hala hiçbir gelişme yok, sadece bazı şeyleri biraz daha kolay…

Sevgili Sümeyye, bu mektubum sana.

Sevgili Sümeyye, Bu mektubum sana, daha doğrusu toplumsal baskılar altında ezilmiş ve bir şeyleri kabullenmek zorunda kalmış olan bizlere… Kadın nedir? Erkeğe hizmetçi olarak yaratılan mı, köle mi, çocuk doğurmaktan başka bir işlevi olmayan bir canlı mı? Bizler, varlığı çoğu zaman hiçe sayılan ya da…

“Kime kendini beğendirmek için açılıyorsun, ha?”

Bu mektubun zafer mektubu olmasını gerçekten çok istemiştim ama maalesef ki olmadı. Yapamadım, yapmadım. Şansım varken bile hep bir şey beni olduğum yerde tuttu. Bugün hikayemi anlatmayacağım, sadece içimi dökeceğim çünkü artık sadece birileri tarafından anlaşılmaya ihtiyacım var, hor görülmeye veya yaşadıklarımın ciddiye alınmamasına değil.…

5-6 sene sonra senden kurtulacağım.

Buraya daha önce yazmıştım ama olaylar hızlı gelişti ve şu an çok mutsuzum, sinirliyim, çaresizim. Ben 6 sene sonra yolda başımı açtım. Kapüşonu attım kafamdan. Çok ani oldu, düne kadar ben de bilmiyordum bunu yapacağımı. Takı dükkanına gittim. Çok istediğim küpeden aldım. Başım açıktı orada.…

“Sen gerçekleri duymak istemiyor musun?”

Merhabalar. Öncelikle nereden başlasam bilmiyorum. Bu sayfayı uzun süredir takip ediyorum ve ben de yazmaya karar verdim. Öncelikle size biraz ailemden bahsetmek istiyorum; ailem, muhafazakar ve dini konularda baskıcı bir aile. Küçüklüğümden beri inançlarını, düşüncelerini bana empoze ettiler ve maalesef hala da ediyorlar. Akşamları salonda…

Sürekli, sürekli ev işi yapmak zorunda kalıyordum.

Merhaba, ben Betül, 18 yaşındayım. Ben de sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Küçüklüğümden beri ailemin baskısı altındayım. 4. sınıf bittiğinde ailem beni okuldan alıp yatılı Kuran kursuna verdi, zorla hafızlık yapmaya başladım. Kursta sürekli psikolojik şiddete maruz kaldım, geceleri sürekli uykusuz kalıp Kuran ezberlemeye çalışıyordum. Bazı…

Psikolojim berbat bir halde, cesaretimi kırdılar.

Merhaba, asla bir çözüm bulamadığım, bulsam da engellenen biri olarak artık içimdekileri dökmek istiyorum. Baba tarafım her zaman benim için korkunç olmuştur. Onlarla yüz yüze gelmemek için yemek yemezdim, onlarla aynı ortamda bulunmazdım olabildiğince. İlkokuldan beri dedem sürekli anneme soruyordu, bu çocuk ne zaman kapanacak,…

Eve kırmızı renkte sular geldi, üzerinde Arapça yazan bir kağıt yedirdiler.

20 yaşındayım. “Özgür olabilirim” sözü ailem için “Orospuluğa adım atmak” olarak görülüyor ve sonum ölüm olarak düşünülüyor. Babamın ailesindeki tesettür anlayışı namustan ibaret. Eğer sen tesettürlü değilsen, orospusun. Ne kadar acı verici, değil mi? Liseye başlamadan önce kapandım. Benden bir yaş büyük kuzenim vardı, her…

Beni Müslüman yapmak için çabalayacaklarını, eğer olmazsam kendimi öldürebileceğimi veya evi terk edebileceğimi söylediler.

Ben Gizem. 17 yaşında, 11. sınıf, Fen Lisesi öğrencisiyim. Yaşadığım birkaç yıllık süreçten ve bu sırada ailemin bana karşı olan tutumundan bahsedeceğim. Muhafazakar bir ailede, bir Müslüman olarak yetiştim. 10 yaşında ortaokul için İmam Hatip’e gönderildim ve haliyle kapandım. Az önceki cümleyi okurken kafanızda “Reddetseydin…