Etiket: zorla

Babam ya onun istediği şekilde yaşayacağımı ya da s*ktir olup gideceğimi söyledi. Ben de gittim.

Ailem bana kapanmamı söylediğinde 12 yaşındaydım. O dönem tam olarak bunun sorumluluğunu anlayacak yaşta da değildim fakat sonrası hep başörtüden kurtulma hayallerimle geçti. Liseye geçince farklı şehirde okurum, açılırım diye hayaller kuruyordum ama liseyi başka bir yerde okuyamadım. Bu sefer de 4 yıl üniversiteyi bekleyip…

Kapüşonumu evden uzakta bir yerde indirmek ve gerginlikten anksiyete atağı geçirmek çözüm değildi.

Buradan ailesi altında ezilmiş, anne babasının kuklası haline gelmiş, karakteri elinden alınmış tüm insanlara sesleniyorum. Baskının her türlüsü insanı kötü etkiler ancak din baskısı ve kapanma, tesettüre girme baskısı bence aralarından en ağır ve katlanılmaz olanı. 10 yaşımda bir çarşamba günü ikizim ile ailemin “Kapanırsanız…

Babamın bağlı olduğu tarikatın lideri “Kızını okula gönderen p*zevenktir!” dediği için bu yaşıma kadar okul yüzü görmedim.

Merhabalar. Sizi uzun zamandır takip ediyorum. Açıkçası kendimi anlatmayı ya da anlatabilecek bir ortam bulmayı her zaman istemiştim. Ben Ümran. 25 yaşındayım. Evli ve bir bebek annesiyim. Zor bir çocukluk yaşadım. Öncelikle; babamın bağlı olduğu tarikatın lideri “Kızını okula gönderen p*zevenktir!” dediği için bu yaşıma…

O gün üniversiteye her yerim mor gittim.

Merhabalar. Öncelikle burayı çok eskilerden bilen biriyim. Buradan çok da arkadaşım oldu. 3 sene önce buraya bir mesaj atmıştım ve serüvenimi tekrar yazmak istedim. 18 yaşında zorla kapandım. Asla tahammül edemedim. Sevmeye çalıştım ama yapamadım. Açılmaya çalıştıkça sonucu hep dayak hatta ölüme kadar gitti. Babam;…

Birkaç kez beni inanmaya ikna etmeye çalıştıktan sonra olmayınca fiziksel şiddete başvurdu.

Merhaba. Buradaki insanların hikayelerini okuduktan sonra yalnız olmadığımı hissettim. Bu yüzden belki birileri ilham alır diye ben de kendi hikayemi paylaşmak istiyorum. Öncelikle çoğunuz gibi muhafazakar bir aileye doğdum. 4 yaşımdan itibaren kıyafetlerim kısıtlanmaya başladı. O zaman normal geliyordu. Büyüdükçe vücudumuzu kapatmamız gerekir sanıyordum. 5…

Aynaya bakarken gözlerimin dolduğunu görüyordum, o saçımı topladı, içimden nefret ediyordum, bonemi taktı, çığlık atmak istiyordum.

Kapandığımda (kapatıldığımda) 14 yaşındaydım. Bir gün aynanın karşısına annem beni oturttu ve başörtüsünü takmaya başladı. Zaten bir önceki günden söylemişti: “Yarın kapanacaksın…” O takarken içimden nefret ediyordum. Aynaya bakarken gözlerimin dolduğunu görüyordum, o saçımı topladı, içimden nefret ediyordum, bonemi taktı, çığlık atmak istiyordum -aslında atıyordum.…

Ben biseksüel bir bireyim. 9 yaşımdan beri farkındayım. Açılmak istiyorum ama biliyorum ki her şey daha da zorlaşacak.

Herkese merhaba, ben bugün kendi hikayemi anlatmak istiyorum.Ben doğulu bir ailenin kızıyım. Açıkçası annem boşanmayı düşünürken hatayla olmuş bir bireyim. Bizde âdet şöyleymiş; ya gelinlikle ölürsün ya da edebinle gelirsin. Ben doğduğum için annem gelememiş. Öyle bir sevmezdik ki birbirimizi, dört buçuk aylıkken 10 kiloydum.…

Annem açık olduğu için çevremizde bu durumun hoş karşılanmayacağından bahsederken, teyzem bunun geri dönüşü olmayan bir yol olduğundan bahsediyordu.

Merhabalar. Birçoğunuzun hikayesini okudum. Ben de sizinle aynı yollardan, farklı bir gaye uğruna mücadele ederek geçtim. Benim hikayem çok farklı. Bu sayfadaki kimsenin aşina olmadığı bir durum olsa gerek. Ege’de, seküler bir ailede hiçbir dini eğitim almadan büyüdüm. Ailem tabiri caizse Ramazan müslümanıydı. Annemin açık…

Onları üzmek asla istemiyorum, ama kendi özgüvenimin, kendimin olmak istediğim kişinin bu olmadığını biliyorum.

Merhabalar, 21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. 6. sınıftan beri kapalıyım. O zamanlar imam hatipe gidiyordum ve çevremdeki çoğu kişi kapalıydı ve ailemde kapanmamı istiyordu. Çok da zorlanmadan kapandım. Ortaokulum imam hatipte geçtiğinden dolayı düz bir sosyal bilimler lisesine geçince afalladım, her arkadaşım açıktı. Herkesin kafa…

Aslında ahlak insanın karakteriydi, başındaki şeyle alakası yoktu.

Öncelikle herkese merhaba. Kaç zamandır burayı okuyor ve mücadelenize şahit oluyorum. 7. sınıfta başlayan, kimsenin zorlamadığı ama ne olduğunu tam anlayamadığım şekilde kapandım, hayatımı bu kadar etkileyeceğini bilmeden. Lisede de sorgulamadım hiç. Bir gün arkadaşlarımız arasında din konuları açılmıştı ve bize “Kendinizi kısıtlıyorsunuz.” demişti ve…

Hata yapma hakkım yokmuş gibi herkes benden mükemmel Müslüman olmamı bekliyordu artık.

Selam, ben 20 yaşında üniversite öğrencisi olan tesettürlü bir kadınım. 13 yaşında ‘kendi kararımla’ kapanmıştım. Liseye geçeceğim sene lise tercihime imam-hatipi yazmam konusunda babam çok istekliydi. Zorlamıyordu ama ikna etmeye çalışıyordu. “İstemiyorum dersen anlarım, ben senin iyiliğini istiyorum ama seni zorlamıyorum, sen bilirsin.” tarzında konuştuğu…

Benim belimi dindar dinsizler büktü

Merhabalar, İsmimin bir önemi yok, doğu bağnazlığıyla Türkiye şartları içerisinde savaş veren 20 yaşında bir insanım. Gerek cinsiyetime bağlı olarak “Nerede görülmüş bir kızın dışarıda okuduğu?” tarzı laflara maruz kaldım, gerek geleceğim hiçe sayılarak zorla din okulunda okutuldum. Dinine bağlı biriyim, keza ailemde de inanç…

Bu kadar küçük yaşta verdiğim bir karardan sorumlu tutulup bu kadar eziyet çekmek zoruma gidiyor.

Merhaba. Gerçekten ama gerçekten çok yoruldum. Her hafta başörtü üzerine bir duygusal patlama yaşıyorum ve çöküntü haline geliyorum. Bugün de bu yaşadığım çöküntüyü burada paylaşmaya karar verdim. Tahmin edersiniz ki buradaki kişilerle hikayem çok benzer. Zorla kapatılmadım ama ‘güya’ kendi isteğim ile 4. sınıfın yaz…

Normal aile oyunlarına devam edilir, annemi elinden aldığım adamın önüne geçilip selam verilir.

Merhaba. Büyük tereddütler içerisinde başladığım bu yazının nereye kadar uzanacağı hakkında bir fikrim yok. Sadece anlatmak istedim. Çok canım sıkıldığında kâğıda bir şeyler karalarken ‘Biri bu dünyadan geçtiğimi, benim de burada olduğumu bilsin’ yazdığımı hatırlıyorum. Tek temennim bu. Ufak da olsa bir iz. Buradaki çoğu…

Bana biçilen, bedenime tam oturmayan ve hatta bana dar gelen bir hayatı bıraktım, kendi hayatımı dikiyorum.

Herkese selamlar. Bu benim için büyük olan bir başarının yazısı. Daha önce hikayemi buraya göndermek için birkaç kere yazdım yazdım sildim, göndermedim. Ben 24 yaşında bir kadınım. Oldukça muhafazakâr bir anne ve ataerkinin, İslam’ın işine gelen her yönünü kullanan dindarlıkta bir baba ile büyüdüm. Buradaki…

Ben bir kocanın isteğiyle mi açılacaktım, asla.

Merhaba, ben lise 2. sınıfa giden bir kız çocuğuyum. Ailem öyle muhafazakâr değildir ama dindar görünümlülerdir. Küçüklüğümden beri beni Kur’an kurslarına göndermeye çalıştılar. Hepsinde gitmeyeceğim diye inat ettim, zorla 1-2 hafta gönderdiler. Ayrıyeten ailemin çevresinden olan bir tarikat okulundaydım. Nasıl manipüle edildiğini bilirsiniz… 5. sınıfa…

Ben başımı zorla kapattıkları için ileride onlara teşekkür edecekmişim…

Selam, hayatına kimsenin gölgesini düşürmeyi sevmeyen biriyim ben. Böyle biri olarak yaşadığım aile baskısını anlatmak istiyorum. 16 yaşındayım, hayatımın en yumuşak döneminden geçiyorum belki. Üzerime kalmış büsbüyük sorumluluklar yok, her hafta cebime konulmuş harçlıktan oluşan birikimimi çizgi roman falan alarak harcıyorum. Sınavlara telefonla giriyor, ufak…

Kontrol edilmediğim bir an yok.

Merhaba Yalnız Yürümeyeceksin ailesi. Burada okuduğum mektuplar bana çok şey kazandırdı. O yüzden bu siteyi kuranlara ve hikâyelerini paylaşanlara ne kadar teşekkür etsem az… Gelelim benim hikâyeme. Eğer bizim evde sorunsuz yaşamak istiyorsanız, temizlik rutininiz bile belli şartlarda olmak zorunda. Sadece pazartesi, perşembe ve cuma…

Beş liralık çöpten başka bir şey değildi fakat bende bir şeyleri kesin olarak değiştirmişti.

Merhaba, ben buradaki birçok insanla beraber sessizce yürüyenlerden sadece biriyim. Ancak bugün sessiz yürümeyi değil, biraz da olsa fısıldamayı istiyorum. Burada okuduklarımda kendi yaşamıma dair birçok benzer parça buldum, buluyorum. Bazen de geçmişte sandığımdan daha fazla bastırıldığımın farkına varıyorum. Bu platform, varış noktam için son…

Hepinize tek tek sarılıp bunların sonsuza kadar sürmeyeceğini ve rüzgârı saçınızda hissedince ‘Ben başardım!’ diyeceğinizi söylemek istiyorum.

Bu bir başarı metnidir! O kadar kıskanırdım ki bu platformda hikayelerine bu cümleyle başlayan güçlü kadınları… Bir gün bunu benim yazacağım ihtimali çok uzak gelirdi gözüme. Nasıl başlayacağımı, ne anlatacağımı bile bilmiyorum ama ben sizden çok güç aldım, belki yazdıklarım da birine dokunur diye umuyorum.…

Annem ne zaman birinin açıldığını duysa benim için “Ben asla izin vermem açılmasına” diyor.

Merhaba, ben 18 yaşında genç bir kızım. Başörtü yasağının kalktığı dönemlerde (ben 4. sınıftaydım) 11-12 yaşlarındayken sınıftaki herkes bir anda kapanmaya başlamıştı. Ben de daha başörtünün anlamını bilmediğim yaşta kendi isteğimle heveslendim ve kapanmak istedim. Annem de kapalı bir kadın, anneme ne kadar ısrar ettiğime…

Babam, bir keresinde akrabalara “Canım mı sıkıldı? Dövüyorum şu kızı, ne dert kalıyor ne tasa” demişti.

Önceden ailem yüzünden zorla başım kapatıldı. Okulda ve sosyal çevremde hep zorbalık gördüm, her açılmak istediğimde dayak yedim arkadaşlar. Hatta bir keresinde babam beni yere yatırıp dövmüş, başımı ayaklarının altına alıp ezmişti. Hiçbir zaman çok fazla arkadaşım olmadı, hep hor görüldüm. Hiçbir zaman duygularımı açık…

Kapandığım andan itibaren okulda zorbalığa uğramaya başladım.

Ailem yüzünden 7. sınıfta zorla kapatıldım. Beni yanlarında gezdirmekten utandıklarını söylediler; kapanmazsam telefonumu vermeyeceklerini, okuldan alacaklarını vesaire… Sonuç olarak kapandım. Kapandığım andan itibaren okulda zorbalığa uğramaya başladım. Aşağılayıcı bakışlar, bel altı espriler, Sümeyye demeleri, herkesin yaptığı şeyi ben yapınca dalga geçmeleri… Özgüvenim olmadığı için karşılık…

Çocukluğumu, gençliğimi ve ergenliğimin son dönemlerini düşünürken hayatımın hangi döneminde daha çok acı çektiğime hâlâ karar veremiyorum.

26 senelik hayatımın hatırlayamadığım ilk 1,5 senesi hariç her anında, ayak bastığım her yerde kendimi nasıl öldürebileceğimin planlarını yaptım. Bu bir intihar değil, itiraf mektubudur. 24 seneyi aşkın bir süredir yaptığım planlara göre kendimi öldürmemin en mantıklı yolunun Taksim meydanında üzerime benzin döktükten sonra yere…

Kızımın adını bile kendileri koydu.

Ne yapacağımı bilmiyorum, kafayı yemek üzereyim. Ben 2019 yılında bir erkekle tanıştım. Beni bayağı seviyordu, farklı şehirlerdeydik, sürekli benim için kalkıp geliyordu, ağlıyordu falan… Sonra beni zorla ilişkiye girmeye ikna etti ve ben lisedeyken beni hamile bıraktı. Ben ne hayallerle üniversiteye hazırlanırken o bana bu…

Ben sadece dış görünüşümü değiştirmek istiyorum; aklımı, inandığım dini değil.

Burada birçok yazıyı okudum ve benim gibi olan birçok kişiyi gördüm. Henüz 15 yaşındayken kendi isteğimle kapandım. Ama aslında o zamanlar kapanmayı istemiyordum. Bir arkadaşımla sohbet ederken onun sözlerinden etkilenip gerçekten kapanmam gerektiğini hissettim. Aslında ailem bana kapalı olmam gerektiği yönünde ara ara küçük mesajlar…

Ben geriye dönüp baktığımda açıkken bile aslında kapalı olduğumu fark ettim.

Tekrardan merhaba Yalnız Yürümeyeceksin ailesi! Buraya 3. yazışım. Aslında ilk mektubumda tek seferde hikâyemi anlattığımı düşünmüştüm, ikincisindeyse sonrasındaki güncel gelişmeleri aktarmıştım. Fakat işin aslı öyle değilmiş. Hayatımın içindeki baskı öylesine yoğunmuş ki neredeyse tamamını ailem yönetiyormuş. Bu yüzden bunlara geriye dönüp baktığımda o zamanlar bana…

Türban taktığım için cinsel yönelimi dile getiremiyorum çünkü toplum baskısından korkuyorum.

Merhaba. Ben 12. sınıfa gidiyorum, biseksüelim ve 5 yıldır aile baskısıyla türbanlıyım. Ortaokulda İmam Hatip’e gönderildim. Bizde namaz kılanları gezilere götürürlerdi. Ben de bu gibi ödüller için 7. sınıfta namaz kılayım, dedim. 1-2 ay sonra canım istemedi ama ailemin baskısı yüzünden yıllarca namaz kılıyormuş gibi…

Ben ebeveynleri boşanmış bir kız çocuğuyum.

Merhaba. Ben ebeveynleri boşanmış bir kız çocuğuyum. Annem bana hamileyken babamla boşanmış, babam annemi aldatmış. Annem, ben, dayım, anneannem ve abim aynı evde yaşıyorduk. Daha sonra annem evlendi ve babam, abimle beni aldı. Ben 5 yaşındaydım. Annemi görmeme müsaade etmedi. 10-11 yaşlarımda gizlice annemle görüştüm…

Liseyi bitirince tıpkı abim gibi bir cemaat yurduna verileceğim.

16 yaşındayım. Çocukluğumdan beri bir cemaat ortamında dini baskıyla yetiştirildim. Ailem oldukça dindar insanlardır. Tabii ki küçükken bunun farkında değildim hatta 3 sene öncesine kadar farkında olmadığımı söyleyebilirim… İnsan içinde bulunduğu olayların farkında olamayabiliyor bazen, zaten çocuktum ve bazı kavramların ne anlama geldiğini bile bilmiyordum.…

Cemaat yurdundan sonra 4-5 seneye yakın psikolojik tedavi görmek zorunda kaldım, tonla ilaç kullandım.

Merhaba. Cemaat yurtlarıyla ilgili hayatımdan berbat bir kesit paylaşmak istiyorum. Liseye dereceyle girip ilk senemde sınıfta kalarak bitirdiğim berbat bir sene… Daha güvenilir olacağı düşüncesiyle cemaat yurduna yerleştirildim ki pek bir seçeneğimiz yoktu o dönemde. 1 senenin bana ömür boyu yara bırakacağını hiç tahmin etmezdim.…

Bir elin beş parmağı bile bir değilken bir ailede hiç açık kadın olmamasının sebebini, sürecini düşünmek beni sorgulattı.

Sözlerime küçük bir anı ile başlamak istiyorum. Umarım beni sabırla okursunuz çünkü detaylı anlatırsam anlaşılırmışım ve benim gibilerin sesi olurmuşum gibi… Otobüsteyim, yanı başımda duran yaklaşık 60 kişinin sesleri bir şelalenin arkasından geliyor gibi ya da bir şelale sesleri takip ediyor, emin değilim. Pim Stones…

Küçüktüm, gücüm yoktu ama şu an kaybedecek hiçbir şeyi olmayan 20 yaşında bir kadınım.

Merhaba, bu sitede açılmak isteyip açılamayan ya da en sonunda bunu başarıp paylaşmak isteyen birçok kadının mesajlarını okudum. Ben de böyle bir hikâyeye sahibim ama bahsetmek istediğim nokta farklı. Aşırı dramatik ve çeşitli rahatsızlıklara sahip ebeveynlerim ve yakın akrabalarımın psikolojik şiddeti sonucu dile getirişimden 1…

Bir gün yurtta bir konuşma gerçekleştirdiler ve herkes tek tek kapanmaya başladı.

Yazdığım yazıda biraz fazla genelleme yaptım, şimdiden özür dilerim. Merhaba, ben 21 yaşında ailesi ile yaşayan bir genç kızım. Ben liseyi sahte sofilerin, sadece kadınları kapatarak, bastırarak, susmasını sağlayarak mutlu olduklarını iddia eden sapkın dindarların arasında okudum. Kaldığım yurtta sık sık söyleşi olurdu, gitmek istemezdim…

Kardeşim erkek olduğu için sürekli pozitif ayrımcılık görüyor ve annem, bunu bizden saklama gereği bile duymuyor.

Merhaba. Baskıcı, zorba ve manipülatif bir anne-baba, erkek-kız ayrımcılığının sonuna kadar yaşandığı ve bunu maalesef erkek kardeşimle yaşadığım bir evin içerisinde, sanki denizin dibindeki kumlardan adım adım, basınçtan patlamak üzere gibi yürümeye çalışıyorum. Evde asla bir huzurum yok. 20 yaşındayım. Havacılık okudum, ama babam beni…

11 yaşında yaşıtlarım oyun oynarken verdiğim bir karardan bir ömür boyu mesul olmak zorunda değildim.

9 yaşındaydım, ergenleşiyordum. Göğüslerim tomurcuklanıyordu, ben yaşıtlarım gibi çocuk olamazdım. Annemden öyle görmüştüm. Genç kız oluyordum artık. Bense göğüslerimin büyümesinden çok rahatsız oluyordum. Koşmak, zıplamak, oyun oynamak istiyordum; oysa yürürken bile göğüslerim sallanıyordu. Sınıftaki erkeklerin zaman zaman bana baktıklarını fark ediyordum. Hiç unutmuyorum, bir gün…

Annemin rahmine düşerken bile aileyi birbirine katmışım; babaannem, anneme “Kızsa doğurma, aldır” demiş.

Merhabalar. Ben mezun yılımda hem üniversite kazanmaya hem de örtümle mücadele etmeye çalışan çaresiz bir kızım. Babam tarafından liseye geçince zorla kapatıldım. Aslında benim hikayem daha da öncesine dayanıyor. Annemin rahmine düşerken bile aileyi birbirine katmışım. Benden önce doğan 2 ablamın ardından benim de kız…

18 yaşında biri olarak izin almak durumunda olmam bile beni sinirlendiriyordu ama dindar ailelerde durum böyledir.

Merhaba. Buraya daha önce yazmaya çalışmıştım çünkü burası kendimi yalnız hissettiğimde sığındığım bir platformdu ama yazdıklarımı atmamıştım. Dün Enes Kara’nın haberini duyunca ve aklıma burası gelince tekrar yazmak istedim. Bizim için kapanmak bir aile geleneği olduğu için 7. sınıfın sonunda kapanmıştım. Anneme belirli bir tarih…

Ben de başörtümü çıkartmak istiyordum ve bu hikayeleri görünce neyden korkuyorum, dedim.

Enes Kara’nın intiharından sonra ben de yaşadıklarımı tekrar gözden geçirdim. Hislerini ve intihar motivasyonunu anlayabildiğimden (sanırım) onun ölümü beni çok etkiledi. Kendi yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. 4-5 yaşlarımda sübyan denen İslamî anaokuluna gittim. Orada kendi dilinizde okuma yazmayı öğrenmeden Arapça öğreniyorsunuz. Size dualar ezberletiliyor, namaz kılmayı…

Üniversite okuyan birini saat 6’da arayıp “Neredesin sen!” diye bağırmasına katlanamıyorum.

Merhaba, ben de buradakiler gibi geleneksel, dinsel, eril baskılara uğruyorum. Öncelikle 20 yaşıma yeni girdim. Ailem aslen doğulu, ama başka şehirde yaşıyoruz. Ben üniversite için şehir dışına gidemedim. Babam normalde üniversite kazanacağımı düşünmezdi. Ortalama bir puan alınca rehberliğe üniversite seçimine gittik. Babam maalesef zorla geldi,…

Kendimizi sevmeyi öğrenmek zorundayız.

Merhaba, ben de içinizden birisiyim. Dinim hakkında kötü bir şey düşünmüyorum, hâlâ inanıyorum fakat bu olmak istemiyorum. 6. sınıfta ailemin baskısı olmadan kendi isteğimle(!) -ne kadar istek denebilirse- kapandım. Son 2 yıldır kendimi bu bedene ait hissetmiyorum artık. 17 yaşıma girmek üzereyim. Dışarı çıkmayı, dolaşmayı…

Başörtümü ve inandığım değerleri her türlü siyasetin üzerinde tutuyorum.

Merhabalar, ben tesettürlü bir kadınım. Tesettürü bilerek, isteyerek tercih ettim. Baba tarafından kapalı olmayı tercih eden 3 kadından birisiyim. Ortaokulu bitirdiğim yıl kapandığım zaman kimse bana “Neden kapandın?” ya da “Mutlaka kapanacaksın” demedi. Lisede Anadolu lisesi kazanmama rağmen başörtümü açmamak için İmam Hatip yazdım. Katsayının…

Düşüncelerimi arkadaşlarıma açmak istesem de öğretmenlerin bize ezberlettiği, MEB kitaplarında yazan her şeyi bana ezbere okumalarından başka bir sonuç alamamıştım.

Öncelikle bu yazıyı okuyan herkese merhaba! Şu an için denemekte olduğum, fakat bir gün başaracağıma cidden inandığım bu mesele hakkında ben de bir şeyler yazmak istedim. Belki bu satırlarda siz de kendinizi bulacaksınız, kim bilir… Önce kendimi tanıtmakla başlayayım. 19 yaşındayım. Küçüklükten beri gerek Kur’an…

Kapanmanın farz olmadığına kanaat getirdim.

Benim hikayem buraya yazılı olanların çoğundan farklı. Benim ailem oldukça dinine bağlıdır. Beş vakit namaz kılar, oruç tutar, bütün ibadetleri yerine getirmeye çalışırlar, fakat ailemde hiçbir kadın başörtüsü takmaz. Hacca gitmiş olan babaannem dahil. Ömrümde ne akranlarımdan ne de ailemden kapanmaya dair bir baskı gördüm.…