Hayata imam kızı olarak geldim, hayatım boyunca bu yükü çektim, ağırlığında ezildim. İmam kızıyım ama kapanmayı hiç istemedim, istemiyorum.

Babam benden utanıyor, benimle sokakta yan yana gelmek dahi istemiyor, annem hareketlerimi ‘Sen imam kızısın’ diye eleştiriyor.
Erkek kardeşim şort, askılı giyerken ben uzun kol gömlek geniş pantolon giymek zorunda kalıyorum yazın. Babamın arkadaşları geldiğinde odadan dışarı çıkamıyorum ya da başıma örtü alıp çıkmama izin var.

Çevreden alenen bir baskı görüyorum, onların yanında kendimi ahlaksız kadınmışım gibi hissediyorum.

Aileme ‘Bu kız ne zaman kapanacak’ gibi hadsiz sorular geliyor. Sanki tek bize emredilmiş gibi açık arkadaşlarım dahi açık olmamı yadırgıyor.

(Görsel: Hengameh Golestan)