Merhaba. Ben 17 yaşındayım ve 6. sınıfta kapandım. O zamanlar İmam Hatip ortaokuluna gittiğim için çevremdeki herkes bir şekilde kapanıyordu. Öğretmenlerimiz de bunu destekliyordu. Herkes teker teker kapanınca ben de kendimi eksik, dışlanmış hissettim ve kapandım. Ailem, küçük olduğum için çok desteklemedi ama karşı da

Benim hikayem biraz kötü ama anlatmaktan korkmak istemiyorum, korkmalı mıyım; bilmiyorum. Ama yazıyorum ve ben artık korkmak istemiyorum, herkesin bana kötü bakıp sürekli nasihat etmesini istemiyorum. Ben mutlu biriydim, her zaman öyleydim. Ama hani bilirsiniz; aile içinde gözle görülür bir baskı olmasa bile içten içe

Merhaba. Bir gece vakti oturmuş bunu yazıyorum. Çünkü bu durum artık daha ne kadar ileriye gider, bilmiyorum. Ben 11 yaşımda kapandım. Bu, o zamanlar hoşuma gidiyordu çünkü İmam Hatip’teydim ve herkes kapalıydı, ailemdeki kadınların hepsi kapalıydı. Bana vazife gibiydi o olay artık. Hatta bir dönem

Ben de sizler gibiyim. Aslında hikayem burada okuduğunuz birçok hikâyeye benzer nitelikte. Ben 14 yaşımda kapandım. Aslında zorla değildi ama geriye dönüp baktığımda ne için kapandığımı bilmiyorum. Küçüklüğümden beri bana hep bu öğretildi. Annem ile babam o kadar baskıcı insanlar olmasalar da alttan alta hep

Oluşturduğunuz bu site ve güzel Instagram hesabı için yitip giden bütün arkadaşlarım adına teşekkür ederim. Ben Beyza. Benim hikayem birçok kişiden çok önce başladı: 4 yaşımda. Babam Milli Eğitim’de idareci, annemse ev hanımı. İkisi de üniversite mezunu. Çok sevdiğim akrabalarım ve sevdiklerim var. Sorun beni

Ben de sizler gibi çok küçük yaşta aile ve toplum baskısı yüzünden henüz 12 yaşımda kapandım. Ama bu çok da benim seçtiğim bir tercih olmadı. Liseye de kapalı gittim ancak 4 yıl kara kutu gibiydi. Ne hoşgörü gördüm ne de insanlık… Zehredildi diyebilirim. Fakat bu

Merhaba, benim adım Zümra. Sadece 14 yaşındayım ve zorla kapatılan birçok kızdan biriyim. Küçüklüğümden beri ailem bana hep baskı uyguladı. Bu baskı benim için psikolojikti. Küçüklüğümden beri bana bir şekilde kapalılığı dayattılar. 6. sınıfta göbek açık giyinmemi, şort giymemi yasaklamışlardı. Öyle ki kadın-erkek karışık plajlarda

Ailem ve özgürlüğüm arasında seçim yapmam gerekiyordu; özgürlüğü seçtim, pişman değilim. Benim çocukluğum, 10 yaşıma kadar mükemmel bir çocukluktu. Zengin bir ailenin, asla başkasının eskisini kullanmak zorunda kalmayan güzeller güzeli kızıydım. 10 yaşımda Ekim ayında regl olmam ile hayatım kabusa döndü. Aşırı dindar ve baskıcı

Merhaba, sayfanızı yeni keşfettim. Keşke daha önce keşfetseydim. Görür müsünüz, bilmiyorum ama görseniz de görmeseniz de ben içimi dökmek istiyorum. Ben 6. sınıfta kendi isteğimle kapandım ve o zaman ne kadar erken karar verdiğimin farkında olacak yaşta değildim. Bunu daha yeni yeni anlamaya başladım. Şu

Ben de hikayemi anlatmak istiyorum. Çocukluktan beri annemin ‘kapan’ baskısı ile büyüdüm. Çok küçükken zorla kapatır, dışarı arkadaşlarımla oynamaya çıkarırdı. Diğer çocukların “Dişin mi ağrıyor?” diye dalga geçip güldüklerini hatırlıyorum. Çok üzülürdüm. Amcamı çok severdim; o da benim kapanmam için, etek giymem için kendince güzel

Merhaba, burayı yeni keşfettim. Ben de sizin gibi içimi dökmek istedim. 20 yaşıma yeni bastım. Yobaz bir aileyi bırakın, yobaz bir sülalede büyüdüm. Sülalemde açık kadın göremezsiniz, aksine çoğu çarşaflıdır. Ortaokul bittiğinde okuldan alınıp kursa başlatıldım ve kapatıldım. Dışarıdan kendi isteğimmiş gibi gösterdim ama asla

Merhabalar, ben 24 yaşındayım. Bunu yapacağıma şu an bile inanamıyorum. Sürekli içimden bir ses yanlışa meylettiğimi, istediğim şeyin aklımın bulanmasının bir sonucu olduğunu söylüyor. Ben ilk olarak 10,5 yaşımda adet olduğum zaman kapandım. Daha adetin niye gerçekleştiğini bile bilmezken, ailemin bunun artık davranışlarımın sevap-günah olarak

Sevgili anneme ve babama… Bu, size konu ile ilgili yazacağım son mektup. Size sürekli bir şeyler yazarak veya konuşarak kendimi ifade etmeye çalıştım ama bir sonuca varamadık. Bu nedenle bunun son olmasını istiyorum. Bu yüzden beni yargılamadan, küçümsemeden, tüm önyargılarınızdan arınmış şekilde empati kurarak okumanızı

Merhaba, ben 17 yaşındayım ve 3 senedir kapalıyım ama kapalı olmayı ben seçmedim, ailem ve mahalledeki insanlar seçti. 11 yaşıma geldikten sonra, annem benim için vücut hatlarımı belli etmeyecek kıyafetler almaya başladı. Bu 1 sene böyle devam etti ancak sonra dar pantolon modasına denk geldim

Şu an 11. sınıfım, 6. sınıftan beri kapalıyım. Başlarda Müslümandım; liseye geçene kadar farklı düşüncelere sahip birini görmediğim için Müslümanlığın her zaman doğru olduğunu sandım. 6. sınıfta İmam Hatip okulunda okuduğum için çoğu arkadaşım kapalıydı ve ben de bunun doğru olduğunu sanıyordum, hem belki ailem

Kendim için değil, bunca zaman yaptıklarımı hep ailem için yaptım. Merhabalar, artık o kadar sıkıldım ki Sait Faik Abasıyanık’ın “Yazmasam kafayı yiyecektim” dediği yerdeyim. Gerçekten öyleyim, yazmazsam kafayı yiyecek hale getirildim. Bunca zaman hiçbir şekilde kendi istediğimi yapamadım. Bu zamana ailemin beni yönlendirmesiyle geldim. Yaşadığım

Merhaba, ismim Zeynep. 18 yaşındayım ve üniversite sınavına hazırlanan bir mezunum. Annem eczanesini devretmek zorunda kaldıktan sonra, yani ben 8 yaşımdayken, bana psikolojik ve fiziksel şiddet uygulamaya başladı. Soğuk duşlara soktu, zorla başımı kapattı, Kur’an okuttu, namaz kıldırdı… Hepsini zorla yaptığım için yapıyormuş gibi davrandım.

Merhaba; ben Nisa, 17 yaşındayım. Muhafazakâr, aşırı baskıcı ve dindar bir ailenin ilk çocuğuyum. Annem baskıcı ama burada okuduğum hikayelerde çok daha zorlu yollardan geçenlere şahit oldum. Asla yalnız değiliz, diyerek içimdekileri ve yaşadıklarımı artık sizinle paylaşmak istiyorum. Ailem beni 5. sınıftayken İmam Hatip’e yazdırdı.

Herkese merhaba, bu sayfayı bulduğumda o kadar sevindim ki anlatamam. Yazılan tüm mektupları okudum, hepsi benim hikayeme çok benziyor. Ben de hikayemi anlatmak istiyorum. Çok muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Sadece ailem değil, tüm çevrem muhafazakardı. Henüz 4 yaşındayken Kur’an kursuna başladım ve 2 sene, yani

Merhaba. Yalnız Yürümeyeceksin platformunu birkaç gün önce keşfettim. Şu an başım açık ve 17 yaşımdayım. Başarı öykümü sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk kapanmam 11 yaşımdayken gerçekleşti. 6. sınıfın bitmişti, yaz tatilindeydik. Yazlığa gitmek için hazırlanıyorduk. Bir anda annem bana bakıp “X’in memeleri çıkmış, kapanma zamanı geldi

Merhaba, bugün buraya derdimi yazmak için geldim. Kendimi çok üzgün hissediyorum, yaklaşık 2 saattir ağlıyorum ve bunlar, ilk ağlayışlarım da değil. Okumasanız da olur, ben içimi dökmek istiyorum. 20 yaşındayım, kendimi hiç sevmiyorum ve ait olduğum kimliği de sevmiyorum. 5. sınıfta kendi isteğimle kapandım, heves

İçimden yaşamak geçiyor çünkü hayat doluyum. En azından beni tanıdığını sanan insanlar öyle söylüyor. Her ne kadar öyleymiş gibi gözükse de gerçek bu değil, hayatım berbat. Aile baskısını, psikolojik ve fiziksel şiddeti oldukça olağan karşılayan ailem; beni köleleştirmenin peşinde. Babam; gamsız ve bildiği tek şey

Nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. Bu siteyi 2 gün önce fark ettim ve şimdi tüm cesaretimi toplayarak yazıyorum. Ben kendimi bildim bileli babasına aşık bir kızım. Annemi de çok severim ama babam benim için bir başkadır. Babam bu zamana kadar bana bir fiske bile vurmamıştır. Kardeşlerim

Merhabalar, direkt konuya gireyim. Benim hikayem de birçoğumuz gibi dindar bir ailede başladı. Ben her şeyden önce Kur’an okumayı, namaz kılmayı, oruç tutmayı öğrendim. Neredeyse ilkokul hayatım bile dine uygun yaşamakla geçti. Okulda erkek arkadaşlarımla olan anılarımı korkumdan anlatmazdım. Okuma bayramında bir dans gösterimiz olacaktı,

5. sınıfın ilk günü… Benim için kâbus gibi bir gündü. Bilirsiniz, bir dönem çoğu ortaokul İmam Hatip’e dönüştürüldü. Bunlardan biri de benim okulumdu. O zamanlar ben 4. sınıftaydım. Okulun İmam Hatip’e dönüştürüleceği kesinleşmişti, bütün arkadaşlarım aralarında hangi okula gideceklerini konuşuyorlardı ve bana da “Burada durmayacaksın,

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum ve ağlıyorum, hiç kimseye anlatamıyorum ve sadece yazmak istiyorum. Bir önceki hikayem, “İki hayatım var; arkadaşlarımın beni açık bildiği ve ailemin beni kapalı bildiği hayat” adlı hikayeydi. Hayatımda hala hiçbir gelişme yok, sadece bazı şeyleri biraz daha kolay

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sayfayı keşfedeli henüz 2 gün oldu. Buradaki insanların hikayelerini okudukça içim cız ediyor. Kendi hikayeme geçmeden önce aile ilişkilerimden bahsetmek istiyorum. Annemle arkadaş gibiyiz. Yani aslında şu son zamana kadar öyleydik. Babamla da aramın orta şekerli olduğunu söyleyebilirim. Fazla konuşmayız ama bir

Henüz 14 yaşındayım ve hayatı 7 yaşımdan sonra algıladım. Ailem beni 11 yaşımda tesettüre yöneltti. İmam Hatip’te okuyordum, 5. sınıftaydım ve kapandığım için hiçbir arkadaşım beni istemiyordu. Çünkü onlar açıklardı ve okulun en güzel kızları da onlardı. Anneme defalarca açılacağımı söyledim. Kapandığım ilk gün anneme

Ben 11-12 yaşlarımda kapandım. Ailem beni İmam Hatip ortaokuluna gönderdi. Annem, “Oraya açık gidilmez” deyip başımı kapatıyordu. Yaz tatillerinde de Kur’an kursuna gönderirdi, bu yüzden kapalılığa bayağı alışmıştım. Bir ablam lise son sınıfa kadar açıktı ve babam kapanmadığı için onunla 1 yıl konuşmamıştı, herhangi maddi