Abla ben Kur’an hocası olmak istemiyorum, benim yerime sen olur musun?
Merhaba,Adımı ya da yaşımı yazamayacağım, çünkü korku ve panikle yaşıyorum. Üniversite öğrencisiyim ve hikayemi en başından anlatacağım. Zamanında nasıl arkadaşlarıma anlattıysam tıpkı öyle anlatacağım, çünkü bunu okuyan herkesin beni en az arkadaşlarım kadar iyi anlayacağını biliyorum. Bir de Türkiye’de başıma ne zaman ne geleceği belli
Beni dindar yapmak isterken dinden ve aynı zamanda kendilerinden uzaklaştırmaları ne kadar anlamsız
Buraya ikinci yazışım. En son “babama açılmak istediğimi söyleyeceğim” demiştim. O akşam cesaretimi topladım söyledim. Beni okula göndermeyeceğini, söyledi. “Sen göndermesen de ben gideceğim.” dedim. “Servis paranı vermiyorum. Masraflarını vermiyorum, git bakalım nasıl gideceksin?” dedi. Daha çoğu var, ama hepsini tekrar hatırlayıp onlardan bir kere
Yatılı cemaat yurduna gittikten sonra annem kapalı kalacağımı söyledi
Dayanamıyorum. Gerçekten. Hiç ama hiç dayanamıyorum. Aylardır her gece o kadar çok ağlıyorum ki, o kadar çok ağlıyorum ki… Buraya 2. kez yazışım. Bütün ağlama ve zırlamalarıma rağmen 7. sınıfta kapandım. Keşke kapanmasaydım. Eğer o zamanlar şu anki aklım olsaydı ne yapar ne eder kapanmazdı,
Annem döve döve Kur’an ezberi yaptırtıtıyordu
Ben H.,12 yaşındayım ve 5. sınıftan beri kapalıyım. İlkokulu din düşmanı bir kolejde okutup ortaokulu imam hatipe gönderen bir ailem var. 5. sınıfta ailemin isteği üzerine onları kırmamak üzerine hafızlık yapmaya karar verdim (Kur’an’ı baştan sona ezberlemek…) Zorluklarından hiç bahsetmediler ve ilkokulda ailem ile aram
Çocuğum oldu, şimdi de “Bak çocuğun oldu evli barklı kadınsın artık açık gezmek olmaz.” gibi şeyler demeye başladılar
Merhaba,Bu siteyi bilmiyordum. Bugün keşfettim ve çok mutlu oldum. Çünkü derdimi kimseye açamıyorum. Bu konuda beni anlayan yok. Ben de kapanma konusunda baskı gören ve şiddete maruz kalan bir kadınım. Babam olmadığı için (babam olsaydı daha beter şeyler yaşayacaktım.) yakın akrabalar kendini baba kabul edip,
Hep tehdit etti “Seni okuldan alacağım göreceksin” diye ve sonunda yapıyor
Öncelikle merhaba,Bu siteyi sanırım 15-20 dk. önce keşfettim ve birçok yazı okudum. Gerçekten yalnız olmadığımı hissetmek biraz iyi geldi diyebilirim. Bu siteyi nasıl bulduğumu da söyleyeyim. Babam beni zorla okuldan alıyor ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bunu aramıştım belki bir çözüm yolu vardır diye. Baştan
Moderniz falan derler de, yalan, tırnağımın uzunluğu için bile saatlerce kavga edebiliriz
Öncelikle merhaba,Burayı yeni keşfettim ve çokça yazıyı okudum ve ben de içimi dökmek, ilk defa sesle olmasa da dışarıya vurmak istediğimi fark ettim. 9. sınıfa geçerken kendi isteğimle kapanmıştım. Ailem ne kadar yobaz olsa da, asla yobaz değiliz diyen bir aile. Moderniz falan derler de,
Ablam yine başımı yıkamak için çağırırken o kadar korktum ki vücudumda oluşan kızarıklıkları görecek diye
Odamın duvarlarına bakıyorum, oluşan çatlakları izliyorum. Parmak uçlarımı çatlakların üzerinde tek tek gezdiriyorum. Bana çok tanıdık geliyorlar. Nereden tanıdığımı hatırlamaya çalışıyorum. Sonra bana benden tanıdık olan yakınlığı görüyorum. Çok yakından, ruhumun derinliklerinden tanıyorum, acıdan çatlamayı. Acıdan çatlayıp, koca bir boşluk yaratmayı. Ruhum acıdan çatlamış koca
Artık o kadar dayanılmaz bir hâl almıştı ki, başörtüsüne katlanamaz hâle geldim
Mutluluktan ağladığım bir gecede yazıyorum bu yazıyı. Umudun her daim var olduğunu sizlere hatırlatmak için sizlerle paylaşacağım hikayemi. Aslında benim hikayem de biraz benziyor buradaki hikayelere. Çok entrika dolu bir süreç olmasa da benim için gerçekten zor bir dönemdi. Ben 7. Sınıfta kendi isteğiyle kapanan
Başımdaki örtünün beni kendimden nefret ettirdiğini, özgüvenimi kırdığını o kadar çok üzerimde hissediyorum ki
Merhabalar öncelikle, Benim hikayemi nasıl bulursunuz bilmem ancak şu dönemde cesarete ve desteğe fazlasıyla ihtiyacım olduğunu biliyorum sadece. Açılmak istiyorum. Hem de çok fazla… Ama korkuyorum. Ailem tarafından dışlanmaktan, beni hor görmelerinden, yeniden kısıtlanmaktan… Başımdaki örtünün beni kendimden nefret ettirdiğini, özgüvenimi kırdığını o kadar çok
Önümdeki tek engel benmişim meğerse
Merhaba, Benim hikayem okuduğum çoğu hikayeden daha farklı ilerledi ve bunu paylaşmak istiyorum. Ben yaklaşık on sene kadar kendi isteğimle yazları eğitim veren özel bir Kur’an kursuna gittim. (İlkokul birinci sınıfta başladım ve şu an 11. sınıfım.) Bazı şeyleri kendi isteğimle yapıyorum sanıyordum, ancak bir
Söylersem Mısır’a geri götürür mü ya da okuldan alır mı diye sürekli düşündüm
Merhaba arkadaşlar, Bu siteyi tam ihtiyacım olduğu zamanda keşfettim. Bazı yazıları okudum ve o kadar üzüldüm ki… Bu arada ben yabancıyım. O yüzden bazen yazma hatalarım olabiliyor. Ben 22 yaşındayım. Türkiye’ye 4 yıl önce geldim. Ailem aşırı dindar bir aile. Annem çarşaflı, babam da dine
Onların gözünde namus objesinden farksızım
5. sınıfa giderken Kur’an kursuna gittiğim için kapanmıştım ve ailem bir kez kapanınca tekrar açılmamam gerektiğini söyledi. 10 yaşında hiçbir şeyden haberi olmayan bir çocuktum. 12 yaşında zorla hafızlığa verdiler. En güzel yıllarımı dayakçı hocaların önünde dizlerim titreyerek geçirdim. İmam hatip lisesini dışarıdan verdim ve
Küçüklüğünde birçok kez tacize uğramış bir çocuk olarak kapanırsam bunların biteceğini düşünüyordum
Merhaba, buradaki birçok hikayeyi okuduktan sonra yazmaya karar verdim. İlk önce ailemden bahsedeyim. Annem ve babam dinlerine oldukça bağlı bireylerdir, annem babama nazaran daha dindardır fakat ikisi de kendisini geliştirmiş ve evlatlarının tercihlerine karışmayan insanlardır, yani en azından bana karşı öyleydiler, ve benim her zaman
Ben kendi hayatımı değil onların hayatını yaşıyorum ve bu çözülecek gibi değil
Merhaba,Burayı 3 saat önce keşfettim ve tam 3 saattir bu sitede kendimi okudum adeta. Benimle aynı duyguları, aynı hisleri yaşayanları okurken çok duygulandım ve yazmak istedim. Hepimiz o kadar aynıyız ki…Ben de 12 yaşımda ailemin baskısı ve isteği üzerine kapandım. Benim anne tarafım kapalıdır, herkes
Tam 8 yıldır kapalıyım, tek bir gününde inanmadım, her sabah ben olmadan uyandım.
Adımı bile değiştiriyorum… Başkalarının elleri ceplerinde gittiği yerler için ben gece gündüz koşsam bir arpa boyu bile yetişemeyeceğim… Benim en büyük hayal kırıklığım benim ne annem ne babam, benim ben… Mücadele etmediğim için, her şey onların istediği gibi olsun diye sesimi çıkarmadığım için, ‘Aman be
Hatırlıyorum, bir gün dövmesinin sebebi sırf erkeklerin de var olduğu WhatsApp sınıf grubunda var olmaktı
Henüz 19 yaşındayım. 10 yaşında daha çocukken başta kendi sonra ailemin isteğiyle kapatıldım ve kendimi bildim bileli kapalıydım. Hayatımda en büyük isteğim saçımın bir kez rüzgarda savrulmasıydı… 5. Sınıfta imam-hatipteydim ve 12 yaşında namaza başlatıldım. İlk başlarda babam benim için çok önemli olduğu için ve
Tesettüre ihtiyaç duymadığım ortamlarda çok canlı olmama rağmen tesettürlü olduğum ortamlarda hep sessiz ve hüzünlüyüm
Merhaba,Bu benim buraya 2. yazışım. Ben lise son sınıfta, arkadaşlarımın sözleri, ben dine uygun yaşamadım diye ailemin cehennemde yanacağı düşüncesi gibi sebeplerden tesettüre girdim. İlk başlarda alışmam adına herkes beni kucakladı, tebrik etti, giydiğime karışan olmadı. (Tabii sonradan gülmem bile ahlaksızlık sayıldı.) Klasik dar pantolon,
Babam sürekli olarak namaz kılmam için de baskı kuruyor
Buraya sadece içimi dökmek için yazıyorum. Küçüklükten itibaren babam çok geri kafalı bir insandı. Ben ve kız kardeşim doğduğunda bizi okutmayı bile düşünmüyormuş. Anneme, “Kız kısmı okuyup ne yapacak?” demiş. Zamanla kafasındaki bu tabuyu yıkan ne oldu bilmiyorum, ama bir şekilde ilkokula başladım. Arkadaşlarım şort,
Tek korktuğum eğitim hayatımı elimden almaları
Birkaç sene öncesine kadar, böyle yaşamaya boyun eğen biriydim. Küçüktüm, babamın telefonunda gördüğüm çıplak kadınları ona soracak kadar küçüktüm. Bunu yaptıktan sonra bile hâlâ beni din diye baskılamasına boyun eğecek kadar küçüktüm. Onları yaparken bile beni suçlardı, yalan söylediğimi söyler, telefonuna virüs girdiğini söylerdi. Bana
Annem için tek önemli olan şey onunla olduğum süreçte nasıl göründüğümdü, hissettiklerim önemsizdi
Herkesin yazdığını görünce ben de yazmak istedim. Öncelikle küçüklüğümden beri anne babam kapalılığa alıştırmaya çalıştılar. Daha 5-6 yaşındayken bile arada sırada takıyordum ve o yaşta bunu pek anlayamıyordum. Ortaokula geçince okulda annem yüzünden hep kapalıydım. Cumartesi günleri kurs olunca bazen zar zor izin alıp kursa
Kaçıp kurtulmak için açmıyorum kanatlarımı, kapıyorum ağzımı sadece başörtülü olmak istemiyorum
Selam, ben 15 yaşındayım. Etrafımdaki çoğu insan okumayıp veya 20 yaşlarına gelince evlendiği için -ki bu benim ablam oluyor, onunla hiç iyi geçinememişimdir, çoğu şeyde onu suçlamışımdır.- Onun da çocukken çok travmaları oldu farkındayım, ama yine de onun üstüne bütün suçları yükledim. Bugüne kadar aslında
İnsanların beni “Başında şal var, bu da yobaz, eğitimsiz kesin.” diye yargıladığını düşünüyordum
Şu an bu sitede bunları yazma noktasına geldiysem, içimden hala atamadığım kırgınlıklar olduğundan eminim aileme karşı. Ben bebekliğimden beri dindar bir aile ve çevrede büyüdüm. Ailem -özellikle babam- fazlasıyla “muhafazakar” diyerek aklamaya çalıştığımız sınıfa ait. Anaokul-ilkokul-ortaokul yıllarımı Kur’an kursları ve malum cemaate ait insanların yönettiği
Kendimi her boşlukta açılmayı düşünürken buluyorum
Ben de kendi kendime düşünmekten, bir sonuca ulaşamamaktan yorulduğum için buraya yazmaya karar verdim. Yaşım 25, burada yazan birçok arkadaştan büyüğüm sanrım, ama hiçbir zaman geç olmadığına inananlardanım. Uzatmadan hikayeme geçmek istiyorum. Muhafazakar ailede büyüyen birçok kadın hikayesine benziyor benimki de. 10 yaşlarında artık büyüdün
Aklımda kalan tek şey, eğer kapanmazsam bana yeni kıyafetler almayacağını söylediğiydi
Merhaba, bu uygulamayı çok geç fark ettim, ama benimle aynı hisleri paylaşan insanların olduğunu, birlikte bir şeyleri aşmaya çalıştığımızı bilmek biraz da olsa iyi hissettirdi. Ben 8. sınıfta kapandım. O zamanlar bir hevesle kapanmıştım, ama kendi isteğimleydi. Zaten annem kapanmamı istiyordu. Aklımda kalan tek şey,
Kıyafet tarzımı değiştirip beni boğan feracelerden kurtuldum
Merhaba buradaki çoğu yazıları okuyan biri olarak kendi hikayemi anlatmamamın zamanı gelmişti diye düşündüm. Nereden başlayacağımı bilemediğim için içim huzursuzlukla kaplıydı. Artık bu bedene ait hissedemiyordum. ARTIK açılmak aynadaki GÖRÜNTÜMÜ sevmek istiyordum, ama bunu yaparsam beni sonsuza dek reddedeceklerini biliyordum. En başa dönersek de, çocukluğum
Dört duvar arasında yaşıyorum, sadece babam böyle istiyor diye
Merhabalar, Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Şu an yazmaktan da korkuyorum. Kafayı yemek üzereyken yazmam gerektiğini düşündüm. Kalabalık bir ailede yaşamama rağmen çok yalnızım. İçimdekileri anlatacak biri bulamıyorum. Saatlerce hayal kuruyorum, yaşamımın iyi olacağına dair. Ailemi kaybetmek istemiyorum, ama böyle devam edersem onlarsız kalacağım. Eskiden dindar bir
Ben de istiyordum kütüphanede ders çalışırken topuzumu üstten yapmayı
Ben 13 yaşında kendi isteğimle kapandım, tam kendi isteğim de diyemem çevremin ve annemin bana dayatması sonucunda kapandım. O başörtüyle bir gün bile mutlu oldun mu diye soracak olursanız hayır olmadım çünkü başörtü sadece beni değil fikirlerimi ve davranışlarımı da örttü. Başörtüye göre şekil almaya
Açılmayım diye saçlarımı kısacık kestim
Asosyal biriyim. Kapandığımda daha da asosyalleştiğimi düşünüyorum. Ben 10 yaşımda kapandım. Kendi isteğimle kapanmadım ama aile baskısı ile de kapanmadım. yani bana öyle gelmiyor. 4. sınıftaydım yaz tatilindeydik. teyzemlere gidecektik. Teyzemin kızı o zamanlar 6. sınıftı ve yeni kapanmıştı. Annem teyzemlerle görüntülü konuşurken duymuştu ve