Selamlar, yine ben. Ne zaman bunalsam, şalı boynuma doladığımda hissettiğim boğulma hissiyle baş başa kalsam kendimi burada buluyorum. İçimi dökebileceğim, kendimi özgürce açıklayabileceğim tek yer burası. Bu platform sayesinde tanıştığım insanlar olmasa bu süreci nasıl atlatırdım, hayal bile edemiyorum. Gerçi çok da atlatmış olduğum söylenemez.

Merhaba, ben de buraya yazan herkes gibi açılmak istediğim için yazıyorum. Öncelikle şu an 16 yaşındayım yani lise 2. sınıfım. Ortaokulda ailem beni İmam Hatip’e gönderdi. O zamanki sınıf öğretmenim her ne kadar ‘Göndermeyin’ dediyse de dinlemediler. Ablam da benim gideceğim okulda olduğu için rahat

Bu sayfayı keşfettikten sonra ben de yazmak istedim, belki biraz rahatlayıp hafiflerim diye. Ortaokula yeni geçtiğim zamanlarda ablam yeni kapanmıştı. Liseye geçmişti o yaz ablam. Annem, ablamın kapanmasını doğru bulmamıştı o zamanlar, ‘Yaşın küçük’ demişti. Ama ablam kapandıktan 1 yıl sonra bana da imalarda bulunmaya

2020’nin Ekim ayında kesinlikle istemememe rağmen kapandım ben de. Her “Hayır” dediğimde annem beni ikna etmek için sabahlara kadar ağlıyordu. Neyse ki yegane amaçlarına ulaşıp kapattılar beni de. Bir de üstüne üstlük herkese “İsteyerek kapandım” demek zorundayım. Zaten çevremizde tesettürlü olmayan kimse yok. Şimdi her

Merhaba , aslında bu yazıyı yazmadan önce kendimden oldukça emindim ama şimdi içimden geçenleri yazıya aktarma konusunda tereddütlüyüm. Ben de birçoğunuz gibi ailesi tarafından kısıtlanan ve başörtü takmaya zorlanan yalnız ve psikolojisi bozulmuş bir insanım. Nereden başlayacağımı bilmiyorum zira bunun pek de başı yok, ben

Selam, sanırım normalde Gmail üzerinden yazılıyormuş ama ben buradan da yazabilirim. Ben 14 yaşındayım. 8. sınıf benim için tam bir felaketti. Babamla her gün kavga ederdik çünkü ne kadar uğraşırsam uğraşayım, ona göre çalışmıyordum. Sınav sonuçları açıklandı. Yaşadığım yerdeki Fen lisesi tutmamıştı. Ben de puanla

13 yaşında aile baskısı ile kapandım. Dokuz kez yanlarına gittim ve uygun bir dille açılmak istediğimi anlattım. Her seferinde beni sertçe geri çevirip “Oranı buranı açmak için istiyorsun” gibi şeyler söylediler. Ailede kız- erkek ayrımı da var, abimin yaptıklarından birini yapmak istediğimde “Kız kısmı bunu

Nereden ve nasıl başlayacağımı bilemiyorum, yazım ve noktalama hatalarım olursa şimdiden kusura bakmayın. Benim hikayem, buradaki birçok arkadaşımın hikayesine göre sıradan… Muhafazakar bir ailede büyüdüm. Küçükken sabahları camiye Kur’an eğitimi almaya giderdik; öğlen de eve gelip üstümüzü değiştirir, mayolarımızı alır ve yüzme dersine giderdik. Yani

Merhaba, ben de kapanma hikayemi anlatmak istiyorum. İsterseniz adımı vermeden paylaşabilirsiniz. Ben 11 yaşında sınıftaki kapalı kızlara özenerek kapandım ama kapalılığın ne olduğunu, ne demek olduğunu bilmeden kapandım ve sanırım bu benim en büyük hatamdı. Şu aralar annemle babamın da arası bozuk bu yüzden babama

Merhaba, ben de kapanma hikayemi anlatmak istiyorum. İsterseniz adımı vermeden paylaşabilirsiniz. Ben 11 yaşında sınıftaki kapalı kızlara özenerek kapandım ama kapalılığın ne olduğunu, ne demek olduğunu bilmeden kapandım ve sanırım bu benim en büyük hatamdı. Şu aralar annemle babamın da arası bozuk bu yüzden babama

Merhabalar. Öncelikle nereden başlasam bilmiyorum. Bu sayfayı uzun süredir takip ediyorum ve ben de yazmaya karar verdim. Öncelikle size biraz ailemden bahsetmek istiyorum; ailem, muhafazakar ve dini konularda baskıcı bir aile. Küçüklüğümden beri inançlarını, düşüncelerini bana empoze ettiler ve maalesef hala da ediyorlar. Akşamları salonda

Hikayemi dinleyecek birinin olması çok güzel çünkü ben zor zamanlarda benim gibi birisini bulamadım, belki o beni bulur. İşte bu da insan yazgısı. Eskiden kız çocuğu olmak zordu; gömülür, dövülür ya da okutulmazdın. Ne acı ki kız çocuğu olmak hep zor! En azından bizim gibiler

Ruhumu saran kuşlar beni göğe çıkartmak için plan yapmışlardı, o planı bozan çelişkiydi. İliklerime kadar çelişki’yle savaşıyorum. Bir yandan İslamiyet, bir yandan başörtüsü. Ben 9-10 yaşlarında kendi isteğiyle kapanan bir kızım, henüz regl olmadan kapandım. Ablalarım kapalıydı, onlara özendim. Şimdi 13 yaşındayım, 4 yıldır kapalıyım

Merhaba. Bu sayfayı neden bu kadar geç buldum ki… Cidden her gönderide biraz kendimi buldum, üzüldüm… Çok özel bir hesap gerçekten; benim gibi bir sürü insan olduğunu bilmek, “Anormal değilmişim, evet, bende bir sorun yokmuş” dedirtiyor. Ben 17 yaşındayım, 13-14 yaşlarımdan beri kapalıyım. Ailem dindar

Merhaba, buraya sadece içimi dökmek istiyorum. Bundan 2 yıl önce, babamın ‘Kapat artık şu başını’ baskısı yüzünden kapandım. Aslında babam çok sert biri değildir fakat bunu sürekli tekrar etmesinin sebebi elalemdi, din değildi; bunu biliyorum. 2 yıl boyunca sorun yoktu ama bu sene artık gerçekten

Ben size başarımın hikayesini anlatmak istiyorum. Belki yayınlarsınız belki yayınlamazsınız ama ben yine de yazayım. Ben 9 yaşında kapanmış, 5. sınıfta beden, müzik ve resim dersleri yerine Kur’an dersi gören, 6. sınıfta yatılı yurtta kalıp okula gitmemiş bir kızım. Bunlardan ilk mektubumda bahsetmiştim, bu mektup

Nasıl başlasam bilmiyorum, biraz korkuyorum. Nedenini de bilmiyorum. Ben, hani küçük yaşta zorla kapanma gibi bir şey yaşamadım. Lise çağlarında kapandım. İlkokulu bitirdikten sonra orta okul için İmam Hatip’e gönderildim, lisede de aynı şekilde. Şu an son sınıfım. 8 yıl İmam Hatip’te okudum, gerçi eski

Merhaba, ben Betül, 18 yaşındayım. Ben de sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Küçüklüğümden beri ailemin baskısı altındayım. 4. sınıf bittiğinde ailem beni okuldan alıp yatılı Kuran kursuna verdi, zorla hafızlık yapmaya başladım. Kursta sürekli psikolojik şiddete maruz kaldım, geceleri sürekli uykusuz kalıp Kuran ezberlemeye çalışıyordum. Bazı

Merhaba. Bir de benim hikayemi okuyup yorum yapmanızı istedim. Çok farkı bir hikaye değil, bu yüzden hepinizin hayatlarına dokunabilir diye düşünüyorum. Babam namazını kılan, bize çok değer veren birisi. Lise 1. sınıftayken bazı sebeplerden ve kaldığım bir yurt dolayısıyla dolayı kapandım. Ama kendim de heves

Benim hikayem buradaki herkesle çok aynı. Öncelikle annem ve babam bilgili, okumuş, gerçekten iyi insanlar ve beni sevdiklerinden hiç şüphem yok. Babam evde iş de yapar ve hiç gocunmaz, annem benim için her şeyi yapar. Ama bazen kafalardaki kalıplaşmış ve sıyrılamayan kalıplar insanların kötü bi

Bunu okuyacak olan herkese merhaba. 17 yaşında, sınav senesinde olan bir genç kızım ben de, çoğumuz gibi. Özgür olmayı hep çok sevdim ve aslında buna hiç sahip olmadığımı fark edince hayatta yaşamak için sebebim dahi olmadığı düşüncelerine kapıldığım ağır bir depresyona girdim. Ben de oldukça

Merhaba, Ben 16 yaşındayım, 3 yıldır kapalıyım. Çok çocuklu bir ailenin ortanca sayılan çocuklarından biriyim. Liseye geçtiğim yıl, okulumun açılmasına 1 hafta kala kapanacağımı öğrendim. Reddedemedim çünkü okutulmayacağımdan korktum. Başladım okula, sanki kapanınca daha çok sevileceğimi sandım bir yandan da. Ne acınası… İlk zamanlar ağlıyordum,

Tekrardan selamlar yol arkadaşlarım. Buraya ikinciye kendimden bir iz bırakmama rağmen hala bir şey başarabilmiş değilim. Daha önceden yazdığım yazının başlığı “18 yaşımı bekliyorum“du ve hala bekliyorum. 17 yaşında; ablası, annesi ve babası gibi davranan bir kızım. Geçen mektubumu yazarken ağlayarak yazmıştım tüm satırları. Neden

Merhabalar. Öncelikle sahte hesap arkasına sığınan biri değilim; bu hesabımı artık kullanmıyorum, sadece beğendiğim sayfaları takip etmek için açık bıraktım. Bir süredir sizi takip ediyorum ve yazmaya karar verdim. Şunu söylemeliyim ki duygusal bir şekilde yazmıyorum bu satırları çünkü duygularımı körelteli ve kendimi öldüreli yıllar

Bu siteyi buldum bulalı sürekli girip yazıları okuyorum. Benim durumumda olan pek çok ablam var. Benimki onlara kıyasla daha iyi. Ama okuyup, “ah, işte ben! ” dediğim bir yazı yok. Aylardır da aklımdaydı. Yazmak istedim o yüzden. Ailem çoğu kişininki gibi muhafazakâr. İstediğim gibi giyinmeme,

Merhabalar, nasıl toplasam bilemedim ama yazmak istedim. Ben 15 yaşında evin en küçüğü olan genç bir kızım. Muhafazakar bir çevre ve oldukça baskıcı bir ailede yetiştim. 10 yaşındayken babamın bir gün “Artık saçını ört, günah” demesiyle kapanmaya zorlandım. Ertesi gün misafirliğe giderken açık gittim çünkü

Merhaba, 17 yaşındayım, inançlı bir biseksüelim. Çevremde bunu bilen hiç kimse yok – ki bilseler hiç iyi şeyler olacağını zannetmiyorum. Şu an 12. sınıfım, kızlardan da hoşlandığımı 8. sınıfta fark ettim; o zaman kendimi keşfettim diyebilirim. Uzun zamandır kapalıyım ve bunun ailemle alakası yok, gerçek

Merhabalar, ben 9 yaşından beri kendi isteğiyle kapalı olan biriyim ve aynı zamanda 9 kardeş arasındaki en küçük kızım. Şu an 17 yaşındayım. Ailemdeki hemen hemen herkes mesleğini eline aldı, kendi yoluna çıktı ama sorun şu ki ailem aşırı dindar ve her şeye karışıyorlar. Evlendikten

Okula başlayacağım ilk günkü heyecanımı sanki dün yaşamışım gibi hiçbir zaman unutmadım. Mavi önlüğümü annem giydirip güzel tokalar takmıştı; kısa oluşunu sevmediğim canım saçlarıma. Samsung tuşlu telefonuyla aile binamızın önündeki merdivenlerde durup beni çekmişti. Güzeldi, güzeldik be canlarım. Ben çocukken her şey çok daha güzeldi.