Herkese merhaba. Dert anlattıkça azalır, derler; ben de anlatmak istedim. Sevgisiz ve umursamaz bir anne-baba ile büyümek benim hayatımı mahvetti. Annem bana bir kere bile sevgiyle bakmadı, sarılmadı, içten gülümsemedi. Sırf erkek diye abimi severler; benim tüm gün onların işlerini yapmaktan ayaklarımın altı ağrır, yine

Merhaba. Benim ailem biraz baskıcı, daha doğrusu annem baskıcı. Annem, küçüklüğümden beri beni kapatmak isteyen biri. Dini dershanelere gittim, Kur’an kurslarına gittim ama zorla güzellik olmuyormuş. Sevmiyor değilim ama zorla yapınca o kadar uzaklaştım ki… 4 senedir kapalıydım. Annem okumamam için beni açık liseye yazdırmıştı,

Herkese merhaba. Ben hayat hikayemi şöyle anlatayım. Küçük yaşlarda şiddet görmeye başladım, en küçük hatamda bile durmadan şiddet görürdüm. Bu, ilerleyen zamanlarda daha da büyüdü. Kafama ütü vurmalar, acımasızca duvardan duvara atmalar, tepsi fırlatmalar ve daha birçok şey. Daha sonra kapanmamı istediler hatta zorladılar. Küçüktüm,

Merhaba. Bu platformu daha önceden keşfetsem de bugün kendi yaşadıklarımı aktarmak istedim. Ben 11 yaşında en yakın arkadaşıma özenerek kapandım. Arkadaşımın okulu İmam Hatip olduğu için sadece okula kapalı gittiğini çok sonra öğrensem de benim için bir şey değişmemişti. Kapandığım sıralar yaşıtlarım kapanıp açılıyordu ve

Selam, ben liseye yeni geçmiş bir genç kızım. Ailem fazla muhafazakâr ve dinine bağlı bir aile, bunun getirdiği sonuçlar içinde en çok kendimi, sahip olduğum özgüveni ve yaşadığım çeşitli psikolojik sıkıntıları düşündüğümde anladım ki ya ailem beni cidden fazla koruyor ya da beni bu konuda

Ben bu sene sınava girdim, düşük puan aldığım için beni üniversiteye göndermeyeceklerini söylüyorlar. Şimdi bir işte çalışıyorum, bana “Çalışmaya devam et, yükselip daha fazla maaş alırsın, yaşın ilerlediğinde de evlenip kocana bakarsın” dediler. Kâbusum olan hayatı gerçekleştirmeye çalışıyorlar. Burada bir arkadaş “Temel ihtiyaç gidermeyi ebeveynlik

Öncelikle hepinize merhaba! Ben Ela, 18 yaşındayım. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. 5 yaşında Kur’an öğrenip 6 yaşında hatim ettim. 7 yaşından itibaren de sürekli medreselere, Kur’an kurslarına gönderildim. Çoğunlukla zorla. Gittiğim medreselerde bize ezber yaptırır, yapamayınca kızar, camdan bakmamıza bile izin vermez, etek ve bone

Selam dostlar! Umarım hepiniz iyisinizdir. Ben oldukça yorgunum, tüm hafta böyle geçiyor; sınav stresi, ev, iş derken epey yoruldum. Dinlenmek için kahve yaptım. Otururken de aklıma bu site geldi, yeni ve eski mektupları okudum. Yine söyleyecek söz bulamadım, ne yapacağımı bilmiyorum, keşke size yardım edebilsem…

Merhaba, ben de uzun zamandır buradaki yazıları okuyordum ama yazarken nereden başlayacağımı bir türlü bilemiyordum. Olayın en başına, ilk kapandığım zamana gitmek istiyorum. Muhtemelen o günü asla unutamayacağım. 9 yaşındaydım ve bir din adamı televizyonda cehennemle ilgili bir şeyler anlatıyordu. O an ne oldu, bilmiyorum;

Merhaba. Ben 8. sınıfta kendi isteğimle kapandım. Yani ben öyle sanıyordum ama sonradan fark ettim ki ailemin ve çevrenin baskısıyla kapanmıştım. Şimdi 11. sınıf olacağım. Artık kendimden ve aynada duran yansımamdan nefret ediyorum. Müslüman değilim, düşüncelerim İslam’ın yanında bile değil. Kafamda duran bu bez parçası

Herkese merhaba. Adım Canan, 17 yaşındayım, öğrenciyim. Benim hikâyem de çoğu kişiyle benzer. Ben kapandığımda 12 yaşındaydım, 6. sınıfa gidiyordum. Tacize uğradığımda çok korktum, ne yapacağımı bilemedim; odamda saatlerce, günlerce ağladım ama olayı bir türlü atlatamıyordum. Bana çok ağır geldi, aylarca ağladım. Bizim sınıfta kapanan

Merhabalar, bu sayfayı uzun zamandır takip ediyorum ve artık ben de birileriyle hikayemi paylaşmak istiyorum. Benim baskılarım ilkokuldayken başladı. Annem hep “Ya kapanırsın ya da saçını sıfıra vurduracağım” derdi. Tabii o zamanlar kapanmanın ne olduğunu bilmiyordum, bir süre böyle geçti. Sonra saçımı kestirmeye karar verdim.

Merhabalar, ben henüz 16 yaşına girmiş genç bir kızım. Aslında çok muhafazakâr bir ailenin kızı değilim. Neredeyse sülaledeki tüm gençler açık, bir tek ben kapalıyım. Ben size hikâyenin en başından anlatayım. Annem çok dindar bir insan, bu yüzden beni henüz 3 yaşımdayken Kur’an kurslarına vermiş.

Merhaba. Ben Büşra. Adım ne güzel, değil mi? Özellikle anlamı; “müjde”. Keşke hayatım ve yaşam standartlarım da adım kadar güzel olabilseydi… Bu bir isyan mektubu değildir, yanlış anlaşılmasın. Bu; çaresiz, artık yapabilecek bir şeyi kalmamış, hayattan zevk almayan yaşayan bir ölünün hayat hikayesi. Öncelikle, biz

Klasik düşünce kitaplarının onlarcasını okuyup, sayısız söyleşi, sempozyum ve atölyeye katılmışımdır. Ülkenin en iyi teknik üniversitelerinin birinden yüksek bir ortalamayla mezun oldum. 2 yabancı dil biliyorum. Şu an 28 yaşındayım ve yurt dışında yaşıyorum. Geriye dönüp baktığımda sürekli çalışmışım, okumuşum veya herhangi bir şey için

Merhaba. Biz 6 kardeşiz; 3 abim, 1 ablam ve 1 kardeşim var. Ben henüz 3. sınıfa giderken annem gözümde sorun var diye bana hacamat yaptırdı. Saçımı sıfıra verdi. O zamanlar hep leçek yapıyordum. Yaz tatilindeydik. Zamanla saçım biraz uzadı ama yine erkek gibi görünüyordum. Okullar

Hepinize selam. Ben 15 yaşındayım. 10. sınıftaydım ve 11. sınıfa geçtim. Hikayem benzer aslında… Benim yaşadığım kapanma baskıları henüz 5. sınıftayken annemin baskılarıyla başlamıştı. Ailem inanılmaz muhafazakardır. Ben de Müslümandım, İslam dinine çok inanıyordum ve çok seviyordum ama bana yaptıklarıyla beni dinden de soğuttular. Artık

En çaresiz kaldığım an buraya yazacağım, diye kendime söz vermiştim. Artık kaldıramıyorum. Psikolojim o kadar bozuk ki intihar etmekten çok korkuyorum. Ben 17 yaşında, üniversite sınavına hazırlanan bir kızım. Bunun verdiği ağır sorumluluğun üzerine bir de aile sorunları yüklenince sınıra ulaştığımı fark ettim. 7. sınıfa

Merhaba. Öncelikle nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ben de herkes gibi buraya bazı şeyleri anlatmaya geldim. Öncelikle ben başardıysam herkes başarır, umudunuzu yitirmeyin. Ben daha 10’lu yaşlardayken kendi isteğimle uzun uzun tunikler giyerdim. Kalçamı açıkta bırakan kıyafet giymezdim. Bu benim kafama kodlanan bir şeydi, sanki biz bir

Sanırım biraz rahatlamalıyım, bu yüzden buraya yazma gereği duydum. Ben 5. sınıfta arkadaşlarım kapanınca kapandım. Başlarda çok hevesliydim, ilk 1 yıl asla açılmayı düşünmedim. Ardından arkadaşlarım tek tek açıldı, böyle olunca benim de ara sıra aklıma açılmak geldi, bunu istedim ama günah olur, deyip içime

Nereden başlasam bilemiyorum. Artık çok doldum ve ilk defa yazmak istiyorum. Çocukluğumdan başlayayım. Çocukluğumu hatırlamak bile istemiyorum. Daha 2 aylıkken annem, ağladığım için beni elleriyle boğuyor. Teyzem evinden çıkıp beni annemin elinden zor alıyor. Keşke o gün orada ölseydim… Çok büyük bir yaşıma kadar sürekli

Merhabalar. Ben 32 yaşında, 14 senedir evli bir bayanım. 14 sene önce evlendim ve o zamanlar açık giyinen biriydim. Açık dediysem öyle çok abartı değil, bana göre en açık şey bir kısa kolluydu; aman aman açık giymezdim. Zaten kısa kollu bir kıyafet giydiğimde de kayınvalidem

Merhaba, ben 17 yaşındayım. 5. sınıftan beri başım kapalı, şu an ise 12. sınıfa geçiyorum. Açılmaya karar verdim. Aslında bu çok uzun zamandır hatta ortaokul zamanlarımdan beri aklımda olan bir şeydi. Sadece konuyu büyütmüyordum. Saçlarımı kısa kesiyordum, kendimi kandırıyordum. 3 gün önce konuyu aileme açtım

Merhabalar. Ben 1 ay sonra 17 yaşına girecek bir kızım. Yıllardır kendimle ve ailemle verdiğim bu savaşta, boşluğun içerisindeyim. Lafı uzatmadan hikayemi anlatmak isterim… Doğduğumdan beri bir gün kapanacağımı biliyordum. O zamanlar ortaokulda başörtüsü takmak yasaktı ve ben ilkokula gidiyordum. Arkadaşlarım jile giyerken ben erkeklerin

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Ben henüz hiçbir şey yaşamadan 16 senede bu hayattan nefret edecek duruma geldim. Kaç kere intiharı bir çözüm yolu olarak düşündüğümü saymadım. Hep bana dayatılanları yaptım, hiçbir zaman kendime ‘Ben ne istiyorum?’ diye sormadım. Tahmin edebileceğiniz üzere çocukluğumdan beri dini eğitimler aldım.

Selam! Ben 16 yaşında yüzlerce hayalini küçücük bir odaya sığdırmış birisiyim. İlk olarak, 4. sınıfta gittiğim bir Kur’an kursunda oradaki hocaların beni hediyeyle kandırması üzerine başörtü serüvenim başladı. Ne zaman oraya gitsem, bana “Kapanırsan şöyle hediyeler alırız, böyle güzel bir kutlama yaparız” falan derlerdi. Bu

Dayanacak gücüm kalmadı. Kafamdaki örtüyü çıkarma mücadelem yetmezmiş gibi tekrar İmam Hatip’e gönderiliyorum. 7 senedir İmam Hatip’te okuyordum ve geçen haftalarda nakilimi düz bir Anadolu lisesine almıştım. Şimdi ise ailem beni oradan alıp tekrar bir İmam Hatip’e verdi. Nedenmiş, iyice yoldan çıkmışım, elime hiç Kur’an

Okuyacak olan herkese merhaba! 7. sınıfın yaz tatilinde isteyerek kapandım. Kapalı halde birkaç defa annemle beraber markete, dedemlere ve amcamlara gitmiştik. Bu yaklaşık 2 hafta sürdü. Daha sonra ben ve ablam, İstanbul’a abimin yanına gittik. Kulağımdan ameliyat olmam gerekiyordu. Gidişimizin 2. günü örtümü çıkardım. Geri

Merhaba. Ben de muhafazakâr ve dindar bir ailenin içine doğmuş binlerce kız çocuğundan biriyim. Buraya yazan insanlarla birçok ortak noktam var. Din adı altında buradakilere benzer, çeşitli birçok baskı gördüm. Yatılı Kur’an kursu, tesettür, namaz, oruç, Kur’an diye diye istemediğim birçok şeyi yapmak zorunda kaldım.