Önce hepinize çok teşekkür etmek istiyorum. Bu sayfayı 3-4 gün önce bulsam da çoğunuzun hikayesi bana şimdiden güç vermeye başladı ve kendimi daha iyi hissediyorum. 18 yaşımdayım ama intihar etmeyi defalarca kez düşündüm. Bir gün kimseye hesap vermeden yaşamak umuduyla hep vazgeçtim. Adım Nisa, anlamı

Merhaba. Ben 17 yaşında oldukça küçük bir şehirde ve oldukça muhafazakâr bir ailenin evinde büyümüş bir kızım. Ortaokula başlarken başımı kapatmam gerektiğini söylediler, başta pek istekli olmamama rağmen babamın baskı olarak kabul etmediği ısrarları ve çocukluğum boyunca göstermediği sevgiyi başörtü denerken göstermesi üzerine örtündüm. Fakat

Buradaki mektupları zaman zaman okur ve benzer hayatlara sahip kadınları gördükçe yalnız olmadığımı hissederdim. Fakat artık kendi hayatımı da paylaşacak kadar dayanamaz halde hissediyorum. Ben küçüklüğümden beri Kur’an kurslarına giderim, kendimi bildim bileli. 5 yaşımda Latin alfabesinden önce Arap alfabesini öğrendim. Ailem, beni dinden uzak

Merhaba! Ben de kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Aşırı dindar bir ailenin kızıyım. İslam dininin farzlarını, helallerini, haramlarını, sevaplarını, günahlarını dinleyerek büyüdüm. Sonra okula başladım. Aşırı şen şakrak, girişken ve özgüvenli bir çocuktum. 9 yaşındayken ağlayıp yalvarmalarımı hiç önemsemeden beni okulumdan alıp İmam Hatip’e yazdırdılar. O

Merhaba. Muhtemelen mesajım başkalarına iletilmeyecek ama içimi dökmek istiyorum. Ben 3. sınıfa giderken kapandım, 9 yaşında bile değildim. Çevremdekilere özenip başımı bağladım ve annemin yanına gittim. “Daha erken, bence kapanma” dedi ama ben o kadar heveslenmiştim ki… Çünkü kuzenim kapanınca onun nasıl sevildiğini görmüştüm. Israr

Öncelikle hepinize merhabalar, bu platformda birazdan yazacaklarımı anlatıp anlatmamak arasında çok gelgit yaşadım. Ancak birilerine anlatmaya ihtiyacım olduğuna karar verdim ve işte buradayım. Şimdi sizlerle 5 yıl öncesine gideceğiz, yani 14 yaşımdaki halime. Gerek yetiştiğim ve bulunduğum ortamlar ile olsun, gerek o yaştaki fikirlerim nedeniyle

Bugün yaz yağmuru sonrası esen rüzgâr, burnuma çok güzel bir parfüm kokusu getirdi. Öyle acıttı ki içimi. Annem, erkekler etkilenir diye parfüm sıkmama bile izin vermezdi. İçimde ukde kalanları hatırlattı bana. Yıllardır aynaya bakmak gelmiyor içimden fakat illa bakıyorsunuz. Bakıyorsunuz da baktığınız aynada bir yabancıyı

Merhaba. Kafam karışık olduğu ve kendimi bir nevi arada hissettiğim için burada bazı deneyimleri okudum ve ben de benimkini paylaşıp düşüncelerimi açmak ve sizin düşüncelerinizi almak istedim. Biraz uzun bir yazı olabilir. Ben 11 yaşında kapandım ve şu an 17 yaşıma girmeme 2 ay kaldı.

İlk hikayemi yazmamın üzerinden yaklaşık 6 ay geçmiş. Hikayemin adı ‘Sanki din savaşındalar da ben düşmanmışım gibi’ idi. Bakıyorum da ailemi anlatırken ne kadar da insaflı davranmışım, her şeye rağmen onlara kıyamamışım. En ağır olan şey ise inanmadığın gibi görünmek. Bu bana o kadar ama

Benim gibi onlarca hatta binlerce insan varmış, bu site sayesinde öğrendim. Evet, ben de ailesi tarafından küçük yaşta zorla başı kapatılanlardanım. Başımı kapattığımda yaşım daha 13’tü. Regl olduğum gün kapandım, istemiyordum çünkü o güne kadar şortla ve kısa taytlarla gezen bir çocuktum. İmam Hatip’e gidiyordum,

Din konusunda genel anlamda muhafazakâr bir çevrede büyüdüm. Çocukların genelinin yaptığı gibi çevremde çoğunlukta olan tesettürlü kadınlara çok özendim. İlk hayalim kapanmaktı; sonra namaz kılmak, dinim adına bir şeyler yapmak… 3. sınıfa giderken kapanmak istemiştim ve annemle babam kabul etmemişti. 4. sınıfta da aynı şekilde

Öncelikle merhabalar. Sizlere üniversite sınavına günler kala çözmem gereken TYT denemesi öncesi, içimdeki huzursuzlukla oturduğum masamdan sesleniyorum. 17 yaşında bir sınav öğrencisiyim. Lise hayatımın en başında kendi isteğim ile kapanmıştım. Sanırım annemi mutlu etmek istemiştim. Babam henüz erken olduğunu düşündüğünden tekrar düşünmemi söylemişti. Ama birçoğunuz

Merhaba. Ortaokulu İmam Hatip’te okumuştum ve tabii o zamanlar bu işlerden pek anlamıyordum. Okul kıyafetinin bir parçası sanarak başımı kapatmıştım ve başlarda üzgün de değildim. Ortaokulda dershaneye gittiğim zamanlarda diğer kızlara özenmeye başladığımı fark ettim. Onlar gibi popüler değildim. Aileme açılmak istediğimi söyledim, hatta okula

Ben 12 yaşımdaydım, ablam 17 yaşındaydı. Babam o dönem ablama baskı yapmaya başlamıştı; eğer başını örtmeyeceksen benim soframa oturup bereketini kaçıramazsın, eğer başını örtmeyeceksen git dükkanımdan… O dönem benden 3 yaş küçük erkek kardeşim vefat etmişti ve terapi alıyordum, sanki çok iyi durumdaymışım gibi bir

Herkese merhaba. Bir gün buraya kendi hikayemi yazacağımı biliyordum. Bu siteyi bugün keşfettim ve elbette bir gün hazır olunca içimi dökmek adına yazacağım, dedim. Ancak aynı günün akşamı artık hıçkırıklı bağıra çağıra ağlamaların bile ruhumu hafifletmediğini fark edince içimi buraya dökmeye karar verdim. Ben 21

Nereden başlamalıyım, bilmiyorum. Dışarıdan bakıldığında herkesin özendiği bir hayatım varmış gibi duruyor. Alanında çok iyi bir çizerim, cesaretli, enerjik ve sevgi doluyum. Gerek yaşamımdan dolayı oluşturduğum farklı giyim tarzım gerekse her zaman dinamik olmamdan kaynaklı çevreme güzel bir enerji yayıyorum. Ama artık onu da yapamaz

Küçücüktüm, en acısı ne zaman örtündüğümü bile hatırlamıyorum. Bu siteye gelenler genelde kaç yaşında örtündüklerini bilirler. Kimi 16 yaşında kimi 14, kimiyse üniversiteye geçtiğinde. Ama ben hatırlamıyorum. Hatırlayamıyorum. İlk taktığım şal neydi, rengi nasıldı; hiçbiri yok hafızamda. Tek hatırladığım ailemle oturduğumuz şehrin ilçesine giderken başka

Merhaba. Benim hikayem çok küçük yaşlarda başladı. Benim babam imam. Ben hiçbir zaman, hayatımda bir kere bile askılı ve şort giymedim. Küçüktüm, bikini giymek istedim ama giyemedim. Sebebi ise alışırmışım, daha sonra da açık giyinmek istermişim… Yaşıtlarım denize mayo ile giderken ben haşema ile gittim.

Merhaba. Bu siteyi keşfettiğim günden beri bazen ağlayarak bazen de umutla çoğu yazıyı okudum. Ben de size benim hikayemi anlatmak istiyorum. Uzun olabilir, emin değilim ama 18 yıldır içimde tuttuğum ve çığ gibi büyüyen iç sıkıntılarımın nedeninin din olduğunu anladığım bu dönemde buraya yazmak belki

Bugün benim doğum günüm. 2 sene önce bugün o başörtüsünü taktığım günün pişmanlığı var üzerimde. Düşünmekten yorgunum. 16 yaşına giren bir insan nasıl 50 yaşında gibi hisseder ki? Dün akşam annemle tartıştım ve bana biraz öfkeyle “Ne yaparsan yap, banane, takmazsan takma” gibi bir cümle

Herkese merhaba. Benim hikâyem, buradaki hikâyelerin formatından farklı ama yine de özünde başörtümü örtmem ile açılmam arasındaki süreci anlattım. Maruz kaldığım sözlü tacizlerden, kırıcı yakıştırmalardan da bahsettim. Benim savaşım kendimleydi; kendimi bulmakta gecikmem hatta ertelememle alakalıydı. 13 yaşımda kapanmaya kalkıştığımda ailem karşı çıkmıştı, “Daha küçüksün,

Ben büyüdüm, dünya büyüdü. Ben büyüdükçe değiştim, ben değiştikçe dünya değişti. Dünkü benle bugünkü ben aynı olsaydı korkunç olurdu. Buraya yazan çoğu kişi gibi ben de 14 yaşında kendi isteğimle başımı örttüm. Biz doğarken buna istekli doğuyoruz çünkü bazılarına göre örtünmek zaten fıtratımızda var. Tabii

Merhaba. Sitedeki birçok kişinin mektubunu okudum ve ben de yazmak istedim. Aile baskısıyla baş etmeye çalışan 20 yaşında bir insanım. Kafamda birçok soru var. Eğer bu yazım sizlere ulaştıysa yorum yapar mısınız? Önceden çok sayılmasa da dindar biriydim fakat gitgide içimi nefret bürüyor gibi hissediyorum.

Buraya daha önce yazmıştım. Anneme açılmak istediğimi söylemiştim, o da babama söylemem gerektiğini söylemişti. 5 ay geçti ve ben hâlâ babama söyleyemedim. Çünkü onu üzmekten korkuyordum. Annem büyük ihtimalle benim vazgeçtiğimi düşünüyor ama ben dayanamıyorum. Sanki bir el tutmuş boğazımı; ne nefes alabiliyorum ne de

20 yaşındayım. Bu sene psikoloji bölümünü kazandım. Üniversiteden tüm arkadaşlarıma kendimi örtüsüz bir liberal gibi tanıttım. Bu sene eğitim online olduğu için yüz yüze sınavlardan da yırttım ve bir şekilde hallettim. Ama bu sene okullar açılacak. İşte bu nedenle beni büyük bir stres kapladı. Ailem

Merhaba. 15 yaşında bir lise 1. sınıf öğrencisiyim. 12 yaşımda kendi isteğimle fakat çevremden özenerek kapanmıştım. Akrabalarımın ve kuzenlerimin hepsi kapalıydı. Küçükken de ablam bana sık sık başörtü takar ve ne kadar yakıştığından bahsederdi. Tabii 12 yaşında küçük bir çocuğum, nasıl kendi kararımı verebilirdim ki?

Ben 17 yaşındayım. Kapanma hikayem 11 yaşımda başlıyor. 5. sınıfa geldiğimde ailem bana asla sormadan -ki bu, o yaştaki çocuğun isteyebileceği bir şey değil- beni okuldan aldı. Yatılı bir Kur’an kursunda hafızlığa hazırlanmaya başladım. Ama o yaşta yatılı kalmak bana çok zor geldiği için annem

Merhaba. Ben yaklaşık 9 yıldır başörtülüyüm. Lise 2. sınıfa giderken bir arkadaşımdan etkilenerek kapandım. O zaman okula başörtülü girmek yasaktı. Öğretmenlerimiz onu sürekli bir kenara çeker ve başörtüsünü çıkarana kadar derslere almazdı. Ben de hem ona destek olmak için hem de babamın zaman zaman bana

Bazen bir şeyin nasıl başladığını anlamayız. Nasıl bu duruma geldim, nasıl her şey tepetaklak oldu? Yoksa en başından beri mevcut tabloyu görmemek için gözlerimizi mi yummuştuk? Dediğim gibi, kapanma isteğim nasıl oluştu ya da ne zamandan beri bendeydi, hiç bilmiyorum ama zaten eğer dindar bir