Merhaba. Ben 16 yaşında bir kız çocuğuyum. Ailem, sözde beni korumak amacıyla beni okula hiç göndermedi ve okuma yazmayı kendi imkanlarımla öğrendim. 9 yaşında tacize uğradım, babamdan 5 yılı aşkın süredir şiddet görüyorum. Korumacı, dindar bir ailenin çocuğuyum. Küçüklüğümden beri annemle babamın gözüne girebilmek için

Gökyüzü, evren, dünya ne güzel. Bizim burada yaşamamız bir mucize. Bırak evreni, dünyada bile iğnenin ucu kadar değiliz ama duygularımız, acılarımız var ve en önemlisi yaşıyoruz. Garip, bunlara sahip olacak ne yaptık? Niye yaşıyoruz? Evren bu kadar güzelken bizim kalplerimiz niye bu kadar kötü? İnsanlar

Bir süre önce buraya bir şeyler yazmıştım. Açılmak için kararımı verdiğimi ve tepkilerden korktuğumu da söylemiştim. Hâlâ deli gibi korkuyorum, hâlâ gelecek tepkilerin çok büyük olacağını biliyorum. Bu konular ülkemizde neden bu kadar önemli bir durum halini aldı, ciddi anlamda anlam veremiyorum ve üzülüyorum. Her

Benim hikayem de hepinizinki gibi zorlu süreçlerden geçiyor. 23 yaşındayım. Tam 2 yıl önce açılmak istediğime karar verdim. Süreç, ben erteledikçe uzadı. Kendimde o cesareti bulamadım. Ailem dindar bir aile yapısına sahip değil fakat yozlaşmış toplumun kültürel geleneklerine tabii oluyor. Bu kadar zaman bekleme sebebim

Herkese merhaba… Ben 21 yaşındayım. Benim hikâyem yeni başladı sayılır… Ben 1 yıldır 5 vakit namazımı kılıyorum, ibadetlerimi de elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum fakat başörtüsü mevzusu bu ara beni sadece hayattan değil, ibadetlerimden de soğuttu. Gelin size hikayemi anlatayım, kırık ve yorgun bir kalp eşliğinde…

Kendimi bildim bileli gürültülü bir hayatım vardı. Kendi sesimi bulmam zaman aldı. Adım Aslı. Yaş 19. Bugün var, yarın yokuz. Nesillerce kötü bir hayat yaşayan ebeveynlerimin aile çatısını oluşturmak için doğdum. İlk ve son çocuklarıyım. Öfke sorunları olan bir anne ve nasır olan bir babayla

Öncelikle hepinize merhaba, kendimi tanıtarak başlamak istiyorum. Adım Hatice, 17 yaşındayım. Biraz da aile hayatımdan bahsetmek istiyorum. Bahçesi olan 2 katlı güzel bir yerde yaşıyorum; alt katımızda amcamla ailesi oturuyor. Amcamın 2 kızı var, benim ise 2 ablam var yani 2 katlı evde 5 kızız.

Artık gerçekten ne hissedeceğimi şaşırdım. Hissetmem gerekiyor mu, onu da bilmiyorum. Toplum baskısından, aile baskısından, gelecek kaygısından ve bağnaz bir ailede büyümekten çok sıkıldım. Bu yaşta bu kadar sıkıntı çekiyorsam ilerisini düşünmek istemiyorum. 6 yıldır zorla kapalıyım ve 6 yıldır ailemin baskısı üzerine İmam Hatip’te

Çocukluğum sömürüldü. Çocukluğum, çocukluğun masumluğunu kullanan din tüccarları tarafından sömürüldü. Doğru yolda ilerleyeyim diye çeşitli yatılı Kur’an kurslarına gönderildim. Ben 7-8 yaşlarındayken 17-18 yaşlarında çarşaflı hocalarımız vardı. Çarşafın ağırlığından dolayı onlar bana o kadar büyük gelirdi ki ama aslında onlar da çocuktu. Çocuklukları, gençlikleri, çağdaş

Herkese merhaba! Ben Türk değilim, Türk bir anneyle Güney Rusya’dan gelen bir babanın kızıyım, yani Rus’um. Barlarda tepinen ve su gibi alkol içen bir baba tarafı ile sofilik derecesinde dindar hayatı yaşayan bir anne tarafının tam ortasında duruyorum. Küçüklüğümden beri sırf alkol içip ‘dağınık’ hayat

Merhabalar, artık buraya yazmanın da bir ihtiyacımı karşılamadığını fark ettim, kesinlikle sizlik bir durum yok; ailesel sorunlar, sürekli cinsiyete göre yaklaşım… Yakın gördüğüm, derdimi anlatabileceğim bir tane bile yakın arkadaşım yok. Annemi yakın gördüm, onunla konuşmak istedim. Sırf konuşmak istedim diye artık benimle konuşmamaya başladı.

Merhaba, ne zamandır size yazmayı düşünüyordum ama bir türlü cesaret edemedim. Benim sorunum belki diğer kişiler kadar büyük olmasa da anlatmak istedim. Sorunlarım ilk regl olduğumda başladı. Annem her regl olduğumda sanki çok büyük bir günah işliyormuşum gibi bana sürekli söver ve ağza alınmayacak sözler

Merhaba, ben 16 yaşında bir kız çocuğuyum. Muhafazakâr bir kesimde yaşadığımdan ötürü kendimi bildim bileli dini eğitimler aldım ve çeşitli yerlere gittim. Sürekli dinin empoze edilmesi ve bu konuda bir seçenek sunulmamasından dolayı kapanmayı kendime zorunluluk olarak gördüm. Ortaokulda da İmam Hatip’e gönderildim. Bu duruma

Merhaba, ben lise 2. sınıfa geçecek bir öğrenciyim. Ben 5. sınıfta yani çok küçük yaşta kapandım. Zorla kapatıldığım söylenemez ama çevremde herkes kapalı olduğu için ben de kapanmalıyım deyip kapandım. O günden sonra da ilk 2 yıl çok iyi geçti, gayet iyiydim. Her şey sabahları

Merhaba arkadaşlar, ben bu yazıyı daha öncede yazmıştım fakat sanırım göndermedim; o yüzden tekrar yazmak istedim. Ben de 2 yıl önce sizinle aynı dertleri paylaşıyor, aynı şeyler yüzünden gözyaşı döküyordum. Annem “İleride kapanırsın” demeye başlamıştı. Onunla tartıştığımızda arada bu konu açılırdı çünkü bu konunun canımı

Geçtiğimiz sene de buraya yazmıştım ve şimdi çok şey değişti. Ben kapalıydım. Bize kapanmamızı söyleyen babam, annemi kendisinden 20 yaş küçük olan teyzesinin torunuyla aldattı. Ben 20 yaşındayım. 2 tane kız kardeşim var, kardeşlerimden biri 16 ve diğeri 14 yaşında. Onlar da kapanmak istemiyorlardı. Babam

Bu yazıyı yine iç hesaplaşmalarımla, adeta kafamın içini kemiren düşüncelerimle boğuştuğum bir gecenin sonunda yazıyorum. 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Küçük bir şehirde yaşıyorum. Babam imam ve annem de yıllarca Kur’an kurslarında büyümüş bir ev hanımı. Annemle herhangi bir konuyu tartışmak neredeyse imkânsız gibi, sanki

Merhaba, bir gün buraya yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Ben 10 yaşında kapanmıştım. Çevremdeki herkes bana sürekli kapanmamı söylüyordu. Ben de hem ailem mutlu olur hem de dinimin kurallarını yerine getirmiş olurum diyerek kapanmıştım. Aslında açıkken bile ailem istediğim gibi giymeme izin vermezdi. Ben kapandıktan yaklaşık

Ben, 14 yaşından beri dini sorgulayışlar içinde olan 18 yaşında bir bireyim. Kur’an’ın Arapçasını da Türkçesini de okudum ve kendimi bu dine ait hissetmediğimi fark ettim. Başörtümü çıkarmak istiyorum ama ailem inanılmaz derecede dindar ve baskıcı. Bu isteğimi onlara söylemem bu, şu an imkân dahilinde

Merhaba, benim hikayem de herkes gibi klasik ama yazmak istedim. Birilerinin bana destek olacağı düşüncesi çok güzel geldi. Bu hissi daha önce hiç yaşamadım. Bundan 4 ya da 5 yıl önce 6. sınıfta başımı kapattım çünkü toplum onu uygun gördü. Vücudum belli olmaya başladığı için

Merhaba. Uzun bir mektup bu. Öncelikle size her şeyin nasıl başladığını anlatayım. 11 yaşında kapandım ve şu an 17 yaşındayım. 5. sınıfta İmam Hatip’e başladığımda annemle okul formasını almaya gittik ve eve geldiğimde giydiğim etek, takmayı denediğim başörtü çok hoşuma gitmişti. Annem de benimle aynı

Merhabalar, ben küçükken oje sürmeme bile izin verilmezdi. Babam tüm ojelerimi camdan aşağı atardı. Dışarıda oynarken tayt giydim diye dik dik bana bakardı. Bu anlattıklarım ilkokul zamanı. Daha küçücük bir kızım ve benim yaşamama hiçbir şekilde izin verilmedi. Böyle insanların anne baba olması dünyaya koca

18 yaşında hayata aşık bir insanım. Buradaki çoğu kişi gibi ben de muhafazakâr bir ailede büyüdüm.  Küçüklüğümden beri kapanmam gerektiğini bilerek büyüdüm ve ortaokulda İmam Hatip’e başlarken kapandım. O zamanki bana sorsanız, bunu kesinlikle kendisi için yaptığını söylerdi ama şimdi geriye dönüp bakınca babasına âşık

Bu sayfayı keşfettiğimden beri herkesin içini döktüğü tüm yazıları okuyorum. Kimimiz çok dolmuşuz ve burada her şeyi dışa vuruyoruz; kimimiz ise o kadar daralmışız ve her hatırladığımızda kötü hissetmişiz ki yalnızca birazını anlatmışız. Ben de lafı çok uzatmak istemeden başlıyorum. Ailem çok muhafazakâr bir aile.

Bu sayfayı daha 2 gün önce keşfettim ve bana nasıl merhem olduğunu anlatamam. Benim hikayem de herkesinki gibi, herkesle o kadar benzer ki… Ailem her zaman çok muhafazakardı hatta cemaatlere de bağlılardı. Benim ailemle aram her zaman iyi olmuştur ama şimdi geriye bakıp düşünüyorum da

10 yaşımdaydım, 4. sınıfa gidiyordum. Küçüklüğümden itibaren dini eğitim görüyordum. Bir gün arkadaşlarım oyun olsun diye başlarını örtmüştü. O gün oyunbozanlık yapmamak için ben de örtündüm. Onlar ertesi gün açıldı. Ben devam ettim. Okulda, çevremde herkes çok güzel olduğumu söyledi. Çok mutluydum. 5. sınıfta açılmak

Selam derttaşlarım. Yolunuz buraya düştüyse şüpheleriniz var demektir. Sizi çok iyi anlıyorum. Kiminizden daha az, kiminizden daha çok acı çektim. Ben de dindar bir ailenin küçük çocuğuyum. Hep bu şekilde yetiştirildim. Açıkça baskı yoktu ama görünmez duvarlar, kurallar ve engeller vardı. Biz de kadınlar olarak

Ben de size hikayemi anlatmak istiyorum, Ben 6-7 yaşlarındayken, beni başörtüsüne alıştırmak için sürekli “Gel sana örtü takalım da bakalım güzel olacak mı?” diye bir şeyler yaparlardı. 10 yaşıma kadar aynı şeyler devam etti ve 10 yaşıma geldiğimde ani bir şekilde gönülden düşünmeden kapandım. Annem,

Merhaba. Önceki yazımın üstünden neredeyse 1 ay geçti. Yine üzgün ve kötüyüm ama önceden belirsiz bir durumum vardı, bir nebze de olsa o belirsizlikten dolayı umutluydum; belki’lere sığındım ve gelecekte olacak güzel şeyleri düşündüm. Şimdi yolum tamamen kapandı. Annem ile birkaç defa konuştum, anlayışlı davrandığı