Merhaba, burayı uzun süredir takip ediyor ve tüm mektupları tek tek okuyorum. Buradaki her zor hikâye kadar zor olmasa da, biraz da motivasyon adına bir şeyler yazmaya karar verdim gecenin üçe yaklaşan bu saatinde. Annem ve babam birbirini sevmeden, görücü usulü ile, annem henüz 19’undayken;

Merhabalar arkadaşlar. Uzun süredir bu siteyi takip ediyorum dersem yalan olur. Ben de başörtüsü konusunda sıkıntılar yaşıyorum ve bu siteyi de en ihtiyacım olduğu zamanda keşfettim, yani yaklaşık 8 ay önce. O zamanlar sadece bir yazı okuyup ağlayarak çıkmıştım. Aylardır açılmak istiyorum ama asla cesaretim

Merhaba, daha önce buraya bir mektup yazmıştım sanırım ama çok uzun zaman önce olduğu için tam hatırlamıyorum. İçimden geçenleri tekrar yazmak istediğimi fark ettim, çünkü anlattıkça rahatlıyorum ben. Ama bu konuyu çok nadir kişilere anlatabiliyorum. Çok yakın hissettiğim bazı arkadaşlarıma bile beni tam olarak anlayamayacaklarını

Merhaba. Benim adım Seda, Ali, Emine, Onur veya Hilal. Bunun ne önemi olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Çünkü isimlerimiz farklı olsa da bizim gibi kadınların, kız çocuklarının, erkeklerin, erkek çocuklarının ve LGBTİ+ bireylerin yaşadıkları baskı ve mücadeleler aynı. Hepimiz aynı sisteme ve aynı kafa yapılarına

12 yaşında kendi isteğimle kapandım. Başörtüsünü hayatımda istemediğimi anlamam 1 hafta falan sürdü. Hem rahat değildim; oyun oynarken hareketlerimi kısıtlıyordu hem de görüntüme alışamamıştım. Anneme açılmak istediğimi söyledim, o da bir kere kapandıktan sonra geri açılamayacağımı söyledi. Beni uyarmış, böyle olacağını bilmem gerekirmiş. Yine de

Her sabah güneş doğar ama saçlarım ışığıyla tanışmadı. 5. sınıfta kapandım. Kapandığım dönem aile içi sıkıntılar yaşadığımız bir dönemdi. Kardeşim 4. sınıfın yazında vefat etmişti ve cenazesi hâlâ evin içinde gibiydi. Aslında 1. sınıfta annemden 5-6 ay ayrı kalmıştım ve zaten yabancı gibiydik. Bunun sonucunda

Burayı en sıkıntılı, en çaresiz hissettiğim anda keşfettim ve aslında bu yolda yalnız olmadığımı öğrendim. Böyle hissedenler olacağını bildiğim için ben de hikayemi yazmak istiyorum. Ben 5 yıldır tesettürlüyüm. 17 yaşımda bir okul dönüşü karar vermiştim kapanmaya. O zaman nereden aklıma esti de böyle bir

Merhaba. Buraya aylar öncesinde içimi dökmüştüm; ama tekrar dolduğumu hissettim. Dayanacak gücümün kalmadığı bir dönemdeyim. Sinirliyim, kırgınım, kızgınım herkese. Neden ben? Neden benim ailem diğerleri gibi değil? Neden kimse beni anlamaya çalışmıyor? Bu sorular artık daha anlamsız olmaya başladı. Ne yaparsam yapayım, beni olduğum gibi

Ben 16 yaşında bir lise öğrencisiyim; yaklaşık 6 senedir de kapalı bir kızım. 4. sınıfı bitirdiğim sene yaz ayında kapandım. Aslında buna beni ailem zorlamadı. Çevremdeki insanlar, arkadaşlarım… Hepsi kapalı olduğu için dışlanmak istemiyordum. Bu yüzden onlara uyum sağlamak için o kavurucu yaz ayında kapanmaya

Buradan ailesi altında ezilmiş, anne babasının kuklası haline gelmiş, karakteri elinden alınmış tüm insanlara sesleniyorum. Baskının her türlüsü insanı kötü etkiler ancak din baskısı ve kapanma, tesettüre girme baskısı bence aralarından en ağır ve katlanılmaz olanı. 10 yaşımda bir çarşamba günü ikizim ile ailemin “Kapanırsanız

Hepinize merhaba. Hikayemi anlatarak başlayacağım ben de. Annem ve babam ayrı olduğundan annemle yaşıyorum. Anne tarafı çok dindardır. Tüm kuzenlerim, teyzelerim, herkes tesettürlü ve küçükken bana da ileride kapanacağım söylenip dururdu. O zamanlar bunu istemiyor değildim, ben de onlar kadar dine bağlıydım. 13 yaşımdayken nedensiz

Merhabalar. Sizi uzun zamandır takip ediyorum. Açıkçası kendimi anlatmayı ya da anlatabilecek bir ortam bulmayı her zaman istemiştim. Ben Ümran. 25 yaşındayım. Evli ve bir bebek annesiyim. Zor bir çocukluk yaşadım. Öncelikle; babamın bağlı olduğu tarikatın lideri “Kızını okula gönderen p*zevenktir!” dediği için bu yaşıma

Selamlar herkese. Başörtüsünü çıkarmayı istediğim süre boyunca günde 5-6 kere bu sitenin sayfasını yenileyip yeni bir yazı, hikaye paylaşılmış mı diye bekliyordum, şimdi kendi hikayemi yazıyorum. Ben 20 yaşında, iyi bir üniversitede hukuk fakültesi 2. sınıf öğrencisiyim. Çevremdeki çoğu insan muhafazakar, küçükken regl olduğumda kapanacağımın

Merhaba arkadaşlarım. Evet, ben de çoğunuz gibi olduğum şeyle olmadığım şey arasında yaşadığım boğulmalarla mücadele eden bir kadınım. 22 yaşındayım. 8. sınıfın 2. döneminde okula hiç gitmeyip başımı kapattım. Gitmememin sebebi de zaten kapanma kararı almamdı. 6. sınıfa başladığımda babamın yavaş yavaş başlayan kıyafet baskıları

Merhaba, mektuplara bakayım biraz dedim ve buraya geldiğim ilk günü anımsadım. (Uzun bir yazı olabilir.) Aynada kendime bakamıyordum ve Google arama kısmına gizli sekmeden -Evet gizli sekme, asla bakmayacaklarını bildiğim halde hem de.- “Başörtüsü takmak istemiyorum” yazısını aratmıştım. Karşıma burası çıktığında ne olduğunu anlamamıştım ama

Merhaba. Ben 15 yaşında, aslında kendi isteğiyle kapanmış, şu anda da açılmak isteyen bir kızım. Evet, başlarda her şey çok güzeldi, tam annemin istediği gibi giyiniyordum ve onun istediği gibi davranıyordum. Daha 12 yaşında kapanmıştım ve kursa gidiyordum. Hiç erkek arkadaşım yoktu ve herkes kapının

Merhaba dostlarım. Artık saçlarımı rüzgârda savurabiliyorum. Tenimi kumsalda ve güneşte hissedebiliyorum. Bunun verdiği mutlulukla sizlere yazıyorum. Örtümü çıkaralı 1,5 ay oluyor. 5-6 senedir kapalıydım, son 3 yıldır da ailemle mücadele veriyordum ve sonunda kazandım. Dile ne kadar kolay geliyor bunları söylemek, değil mi? Oysa zorluklarını

Merhaba. On yedi yaşındayım. Buraya yazan herkes gibi yobaz bir aileden geliyorum ve çoğu kişi gibi ben de inanmıyorum tanrı safsatasına; ama annem ve babam, dini annelerinden ve babalarından öğrenmişler. Bayağı dindarlardır. Annem pardösü giyiyor, İslam’a göre doğru giyinme şekli kara çarşaftır hâlbuki, ama onu

Bundan yaklaşık iki sene kadar önce bu platformda bir mektubum yayınlanmıştı. Artık takmak istemediğim başörtüsünü çıkarma mücadelemle ilgili. Ben yaklaşık bir yıldır bunu gerçekleştiriyorum. Artık her şeyi hallettim sanırken bugün fark ettiğim bir gerçekle kendimi yine burada buldum. Benim ve benim gibi kadınların mücadelesi sadece

Aslında nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Benim hikayem, ben 10 yaşındayken okullarda başörtüsü yasağının kaldırılması sonucuyla başladı. Ailemde ve akrabalarımda tek bir açık kişinin olmayışı ve kuzenimin de kapanmasıyla daha küçücük bir çocukken ben de kapandım. Dönüp bakınca olayın sadece bundan ibaret olmadığını anlayabiliyorum aslında. Çocuğunu her

Merhabalar. Ben 6 yaşımda kapandım. Kapandığımda bu kendi rızamlaydı. Annem ve ablam da kapalı. Küçüklükten beri annem beni hep arkadaşlarıyla görüşmeye zorlardı. Arkadaşları da hep birisini ayıplar tipte insanlardı. Mesela, “Aa, şu kız kapalı değil, tükür şunun yüzüne” gibi insanlardı yani. Bu yüzden açık olmanın

Merhaba. Bu siteyi yeni keşfettim ve çoğu kişinin hikayesini okudum. Dedim, ben de yazayım. Birilerine anlatmak istedim. Öncelikle ben 8. sınıfta çevremden etkilendiğim için kapandım. Bizim sülale, ablalarım falan genelde kapalıydı. Onlara özendim. Annem de “Ne zaman kapanacaksın?” gibi sorular sorup duruyordu, çok heveslenip kapandım.

Çoğu yazıyı okudum ve artık benim de içimi dökme vaktimin geldiğini düşünüyorum. Ortaokulda 7. sınıfın ilk döneminde regl olunca kapandım. Aileme göre bana hiç baskı yapmamışlar ama o yaşıma kadar annem ortamlarda “Adet olunca kapanacak” gibi şeyler söylüyordu. Bu da aslında o an gelince benim

Merhaba, ben 18 yaşındayım. 13 yaşımdayken lisenin ilk gününde kapandım. Bana karşı öyle büyük baskılar olmadı ama sürekli alttan alta benimle uğraştılar. Tişört giymem bile aileme rahatsızlık veriyordu. Ailedekiler kapalı olduğu için ben de düşünmeden kapandım. Son 1 yıldır zihnimi meşgul ediyor, kendimi bu şekilde

Dün senelerdir hayalini kurduğum şeyi yaptım. Anlık bir cesaretti, hani “Bunu ya şimdi yaparım ya da hiç yapamam” dermiş gibi… Dışarı açık çıktım. Kimseye haber vermeden. Saçlarım bakımsız ve biraz yağlıydı ama umursamadım. Rüzgârın saçlarımı nasıl havalandırdığını görünce başlarda kalbim yerinden çıkacak gibi hissettim. Ancak

Merhaba. Ben 12 yaşımda sözde kendi isteğimle akrabalarımdan görüp özenerek kapandım. Yıllarca Kur’an kursuna gidip eğitim görmemin de etkisi var tabii ki… 13 yaşımda İmam Hatip okuluna giderken açılma isteğim başladı. Ama o zamanlarda bu durumu şu anki kadar takmıyordum. 9. sınıfta İmam Hatip’ten kurtulup

Merhabalar. Ben uzun uzun yaşam hikayemi anlatmaktansa daha çok içimi döküp zor durumda olanlara tavsiyeler vermek istiyorum. Ben de 6 yıldır zorla kapatılan bir kızım ve çoğunuz gibi zor zamanlar geçirdim. Ailem, kendileriyle kaç defa konuşsam bile asla anlayışla karşılayacak insanlar olmadılar. Tersine daha da

Hislerimi yazmakta hep zorlanmışımdır, ama deneyeceğim. Buradaki birçok kişi gibi benim de dindar ve baskıcı bir ailem var. Aslında din konusu haricinde çok iyi anlaşırız. 12 yaşındayken annemin isteği ile kapandım ama o zamanlar İmam Hatip’e gönderildiğim için bunu çok da umursamıyordum. Küçüklüğümden beri bana

Başardım. Evet, başardım. 3 yıldır kapalıydım ve açılalı 10 ay oluyor. Ortaokulda İmam Hatip’teydim, orada herkes kapandığı için ben de onlara özenip kapandım. Kapanmaz olaydım… Babam açılmam için bana sürekli baskı uyguluyordu, annem de “Açılma” diyordu. Tabii ki ben inatçı olduğum için başlarda babama karşı