Merhaba dostlarım. Artık saçlarımı rüzgârda savurabiliyorum. Tenimi kumsalda ve güneşte hissedebiliyorum. Bunun verdiği mutlulukla sizlere yazıyorum. Örtümü çıkaralı 1,5 ay oluyor. 5-6 senedir kapalıydım, son 3 yıldır da ailemle mücadele veriyordum ve sonunda kazandım. Dile ne kadar kolay geliyor bunları söylemek, değil mi? Oysa zorluklarını

Merhaba. On yedi yaşındayım. Buraya yazan herkes gibi yobaz bir aileden geliyorum ve çoğu kişi gibi ben de inanmıyorum tanrı safsatasına; ama annem ve babam, dini annelerinden ve babalarından öğrenmişler. Bayağı dindarlardır. Annem pardösü giyiyor, İslam’a göre doğru giyinme şekli kara çarşaftır hâlbuki, ama onu

Bundan yaklaşık iki sene kadar önce bu platformda bir mektubum yayınlanmıştı. Artık takmak istemediğim başörtüsünü çıkarma mücadelemle ilgili. Ben yaklaşık bir yıldır bunu gerçekleştiriyorum. Artık her şeyi hallettim sanırken bugün fark ettiğim bir gerçekle kendimi yine burada buldum. Benim ve benim gibi kadınların mücadelesi sadece

Aslında nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Benim hikayem, ben 10 yaşındayken okullarda başörtüsü yasağının kaldırılması sonucuyla başladı. Ailemde ve akrabalarımda tek bir açık kişinin olmayışı ve kuzenimin de kapanmasıyla daha küçücük bir çocukken ben de kapandım. Dönüp bakınca olayın sadece bundan ibaret olmadığını anlayabiliyorum aslında. Çocuğunu her

Merhabalar. Ben 6 yaşımda kapandım. Kapandığımda bu kendi rızamlaydı. Annem ve ablam da kapalı. Küçüklükten beri annem beni hep arkadaşlarıyla görüşmeye zorlardı. Arkadaşları da hep birisini ayıplar tipte insanlardı. Mesela, “Aa, şu kız kapalı değil, tükür şunun yüzüne” gibi insanlardı yani. Bu yüzden açık olmanın

Merhaba. Bu siteyi yeni keşfettim ve çoğu kişinin hikayesini okudum. Dedim, ben de yazayım. Birilerine anlatmak istedim. Öncelikle ben 8. sınıfta çevremden etkilendiğim için kapandım. Bizim sülale, ablalarım falan genelde kapalıydı. Onlara özendim. Annem de “Ne zaman kapanacaksın?” gibi sorular sorup duruyordu, çok heveslenip kapandım.

Çoğu yazıyı okudum ve artık benim de içimi dökme vaktimin geldiğini düşünüyorum. Ortaokulda 7. sınıfın ilk döneminde regl olunca kapandım. Aileme göre bana hiç baskı yapmamışlar ama o yaşıma kadar annem ortamlarda “Adet olunca kapanacak” gibi şeyler söylüyordu. Bu da aslında o an gelince benim

Merhaba, ben 18 yaşındayım. 13 yaşımdayken lisenin ilk gününde kapandım. Bana karşı öyle büyük baskılar olmadı ama sürekli alttan alta benimle uğraştılar. Tişört giymem bile aileme rahatsızlık veriyordu. Ailedekiler kapalı olduğu için ben de düşünmeden kapandım. Son 1 yıldır zihnimi meşgul ediyor, kendimi bu şekilde

Dün senelerdir hayalini kurduğum şeyi yaptım. Anlık bir cesaretti, hani “Bunu ya şimdi yaparım ya da hiç yapamam” dermiş gibi… Dışarı açık çıktım. Kimseye haber vermeden. Saçlarım bakımsız ve biraz yağlıydı ama umursamadım. Rüzgârın saçlarımı nasıl havalandırdığını görünce başlarda kalbim yerinden çıkacak gibi hissettim. Ancak

Merhaba. Ben 12 yaşımda sözde kendi isteğimle akrabalarımdan görüp özenerek kapandım. Yıllarca Kur’an kursuna gidip eğitim görmemin de etkisi var tabii ki… 13 yaşımda İmam Hatip okuluna giderken açılma isteğim başladı. Ama o zamanlarda bu durumu şu anki kadar takmıyordum. 9. sınıfta İmam Hatip’ten kurtulup

Merhabalar. Ben uzun uzun yaşam hikayemi anlatmaktansa daha çok içimi döküp zor durumda olanlara tavsiyeler vermek istiyorum. Ben de 6 yıldır zorla kapatılan bir kızım ve çoğunuz gibi zor zamanlar geçirdim. Ailem, kendileriyle kaç defa konuşsam bile asla anlayışla karşılayacak insanlar olmadılar. Tersine daha da

Hislerimi yazmakta hep zorlanmışımdır, ama deneyeceğim. Buradaki birçok kişi gibi benim de dindar ve baskıcı bir ailem var. Aslında din konusu haricinde çok iyi anlaşırız. 12 yaşındayken annemin isteği ile kapandım ama o zamanlar İmam Hatip’e gönderildiğim için bunu çok da umursamıyordum. Küçüklüğümden beri bana

Başardım. Evet, başardım. 3 yıldır kapalıydım ve açılalı 10 ay oluyor. Ortaokulda İmam Hatip’teydim, orada herkes kapandığı için ben de onlara özenip kapandım. Kapanmaz olaydım… Babam açılmam için bana sürekli baskı uyguluyordu, annem de “Açılma” diyordu. Tabii ki ben inatçı olduğum için başlarda babama karşı

Ben 11 yaşından beri dini baskı gören bir kız çocuğuyum. Şimdi ise 17 yaşındayım ve bu iğrenç şeyler hâlâ devam ediyor. Babam imamdı. Onlara göre ‘bir imam kızı’ olduğum için başımı örtmek, İmam Hatip’e ve hatta ilahiyata gitmek zorundaydım. Eh, böyle de oldu. Ağlaya ağlaya

Bu benim çaresiz kaldığımda ve sıkışmış hissettiğimde yazdığım sayısız yazılarımdan biri. Eski yazılarıma kıyasla çok daha sağlıklı, güçlü ve zindeyim fakat istediğim seviyeye çıkmak için önümde kat etmem gereken uzun yıllar var. Yedi senedir örtülüyüm, dört senedir Müslüman rolü yapmaktayım. Geçen ay hep yapmak istediğim

Merhaba güzel kızlarım. Çok uzun zamandır hepimizin yaşadığı o şeyle baş etmeye çalışıyorum ve gerçekten bana o kadar ağır geliyor ki… Dayanamayacak gibi hissediyorum, sanki bu his beni boğarak yavaş yavaş öldürecek gibi hissediyorum. Çok zor bir şeymiş, yaşayarak öğreniyorum. Benim annem baskıcı, babam ise

Artık gerçekten çıldırma seviyesine geldim. Tamamen parçalanmış bir ailenin içinde büyüdüm. Sevgi ve şefkat çok nadir gördüğüm ve verildikten sonra hemen kat ve kat fazlasıyla geri alınan şeylerdi. Hem görünüş hem de davranış olarak aileme hiç benzemiyorum ve sanıyorum ki ailedeki sevilmeyen birilerine benzetiliyorum. Aslında

Farklı bir hikayem yok. Şu an 20 yaşındayım. Güçsüzüm, cesur değilim, hiç olamadım. Küçüklükten gelen bir psikolojik baskı ile kapanmaya itildim. Kısa kollu bir tişört bile giysem sadece ailem değil, amcam bile buna laf etme hakkını kendinde gördü. Sustum, hâlâ susuyorum. Susmaya devam etmek istemiyorum

Öncelikle merhaba. Ben lise 2’ye gidiyorum. Bundan yaklaşık 10 ay önce kapanmak zorunda kaldım. Ailem çok muhafazakâr ve dindar. Çocuktum, hâlâ çocuğum ama o zamanlar içimde aileme karşı olmak vardı, özgür olmak, istediğimi yapmak… Büyük bir hata yaptım, belirtmek istiyorum ve bunu anlamama ailem yardım

Merhaba. Gerçekten ama gerçekten çok yoruldum. Her hafta başörtü üzerine bir duygusal patlama yaşıyorum ve çöküntü haline geliyorum. Bugün de bu yaşadığım çöküntüyü burada paylaşmaya karar verdim. Tahmin edersiniz ki buradaki kişilerle hikayem çok benzer. Zorla kapatılmadım ama ‘güya’ kendi isteğim ile 4. sınıfın yaz

İlk mektubumu yazdığımda yaşım 23’tü. Şimdi ise 26 yaşıma 1 ay kaldı. 3 senenin ardından merhaba, demek istiyorum. Yazanlara, okuyanlara, bir yerlerde bizimle aynı yolda yürüyen, aynı çukura ayağı takılıp düşenlere… 3 yıl önce anlık bir öfke patlamasıyla bir şeyler karalamıştım buraya. O kadar üzgün

Merhaba, sizi sosyal medyadan tanıdım ve ben de yazmak istedim. Ben 18 yaşındayım. 12 yaşında kendi isteğim ile kapandım ancak o yaşta ileride bunun ne kadar sorun teşkil edeceğini tabii ki bilmiyordum, sonuçta 12 yaşındaydım ve ailem de bana yön göstermemişti. Sonuçta kapanmak, yaş fark

Herkese selamlar. Bu benim için büyük olan bir başarının yazısı. Daha önce hikayemi buraya göndermek için birkaç kere yazdım yazdım sildim, göndermedim. Ben 24 yaşında bir kadınım. Oldukça muhafazakâr bir anne ve ataerkinin, İslam’ın işine gelen her yönünü kullanan dindarlıkta bir baba ile büyüdüm. Buradaki

Bunu yazıyorum ama yazarken bile içimde suçluluk duygusu var. Böyle bir düşüncede olduğum için bile utanıyorum. Ben 11 yaşında kapanmış, şu an 15 yaşında olan biriyim. Aşırı derecede ölüm korkum var ve bu sebeple cehennemden de korkuyorum. Erken kapanma sebeplerimden biri de buydu. Tam 4

Merhaba, 17 yaşındayım ve sadece içimi dökmek istiyorum. Buraya yaşadığım şeylerin sadece bir kısmını yazacağım. Aşırı dinci ve baskıcı bir ailem var. Eğitim hayatımı elimden almasınlar diye liseye geçmeden kapandım. İstemediğim halde açıktan okuyorum. Uzun bir süre Kur’an kursunda kaldım ve bunu azıcık bile istemedim.

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum, hislerimi bastırma konusunda hep başarılı oldum ama artık yapamıyorum. Buraya yazan herkesin hikayesini ağlayarak okudum, her hikâyede kendimden birer parça buldum. Bu kasvetli yolun sonunda umarım hepimiz bir gün başarırız… Benim hikayem, kuzenimle birlikte isteyerek ve ailelerimize söyleyerek başladı. Babamın bu duruma

Merhaba. Ben 11 yaşımda kapandım. O zamanlarda ailem sürekli ne zaman kapanacağımı soruyordu. Benim seçim yapma hakkım yoktu. Kapanmak zorunda olduğumu bildiğim için ne zaman kapandığımın bir önemi yoktu. Ben de 11 yaşımdayken şimdi kapanayım, dedim. Psikolojimi çok etkilemişti bu. Daha özgüvensiz hissediyordum. Aşırı mutlu,

Merhabalar, ben de çoğunuz gibi ailesi tarafından zorlanan bir kızım. Hepimizin küçük farklılıkları var, ancak istisnalar dışında hepimiz aynı şeyden dolayı buraya yazıyoruz. Toplum tarafından baskı, aile tarafından baskı; hepimizin bir korkusu var. Bir gün hepimizin tüm korkuları yenmesi ümidiyle. Öncelikle size, benim uğruna çabalamak

Merhabalar. Uzun zamandır bu sayfada hikayemi paylaşmak istiyordum. Ben 8 ay önce açıldım. Şöyle ki 10 yılı aşkın süredir kapalıydım. Ancak gel gör ki bir noktadan sonra kendimle tanışmaya başlayınca yani kendimi keşfettikçe fark ettim ki üstümde taşıdığım o tesettüre uygun değildim. Bununla yüzleşmek çok