Merhaba, ben 15 yaşında ailesiyle mücadele eden, aynı zamanda cinsel kimliğini saklayıp baskıdan kurtulmaya çalışan bir bireyim. Öncelikle çocukluğumdan başlayacağım çünkü bana yapılan bu baskı 6 yaşında başladı. Ailem kafama başörtüsü takıp akrabalarımla bayramlaşmamı istemişti. Sonrasında okulların başladı. O zamanlarda hocamız bizi sürekli döver, hem

Merhaba, ilk yazdığım hikâyeyi paylaştınız mı, ne yaptınız bilmiyorum ama ben yenisini yazmak istiyorum. Gittiğim okulda hiç kapalı yoktu. Bu okulda gerçekten büyük ayrımcılıklar ve zırvalıklar gördüm, özgüven sorunlarım oluştu ve halen devam ediyor. Okulda bahçeye çıkamazdım, herkes bana bakardı ve ben çöp gibi hissederdim.

Çok şeyler yaşandı. En başından yazmak çok uzun sürecek. Başlıyorum. Açılmaya 4-5 ay önce karar vermiştim ama öncesinde dinden uzaklaşmam ve çıkmam olmuştu. Ancak nasıl korkuyorsam yahut nasıl en uzak ihtimal olarak geliyorsa başörtüsünü çıkartmak aklıma bile gelmiyordu. Bu süreçte birkaç insanla tanıştım, arkadaş oldum.

Öncelikle selam. Ben daha 6. sınıfa başlamadan kendi isteğiyle(!) kapanmış bir kızım. Ne kadar kendi isteğim, orasını bilmiyorum, bilmiyoruz. Aslında buradaki kimse isteyerek kapanmadı. O zaman açılmak gibi bir isteğim yoktu ama kapanmak da hoşuma gitmiyordu. Resmen hayattan soyutlandım. Benim gibi cıvıl cıvıl, konuşkan, heyecanlı

Herkese merhaba. Umarım herkes iyidir. Neyi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Sadece bu benim hikayem ve çok zorlu bir hikâye olduğuna inanıyorum. Bunu da benim gibi aynı durumu yaşayan kişilere anlatmak istedim. Ben 20 yaşındayım. İlk kapandığım zaman 11 yaşındaydım ve hiçbir şey bilmiyordum. Seçim hakkına sahip

Öncelikle buraya kimseye anlatamayacağım şeyler yazıyorum. Birçok kişinin aksine ben zorla kapatılmadım. Ailem çok dindar olmasa da annem dinine bağlı biridir ve çevremdeki herkes kapalı. Çocukken, daha 9 yaşında aldığım bir karar yüzünden mutsuzum. Annem beni mahalle Kur’an kursuna gönderiyordu. Seviyordum gitmeyi. Bir gün hocam

Kendi içimde o kadar doldum ki artık sanal da olsa bir yere boşaltmak istiyorum. Öncellikle ben yaklaşık 11-12 yaşlarındayken kapandım. O zamanlar kiloluydum. Kapanmak kilolarımı gizlemeye yardımcı oluyordu. Ayrıca babam imam, biraz da onun sevgisini ve ilgisini daha fazla almak istediğimden kapandım. Şu an 19

Herkese merhaba. Ben adını vermek istemeyen, 15 yaşında olan ve ortaokuldan beri İmam Hatip’e giden bir bireyim. Neydi din? Daha doğrusu neydi din diye yaşatılmak istenen? Eziyetten başka hiçbir şey. Modern ismiyle -ki böyle adlandırılmaktan nefret ederim- Kur’an müminiyim. Ailem aşırı dindar ve muhafazakârlar ve

Merhaba, Şu an 16 yaşındayım. Yani 11. sınıf öğrencisiyim. Benim hikayem aslında şöyle başladı. 5. sınıfta kapanan bir arkadaşımız vardı ve sınıftaki diğer kız arkadaşlarımla -sınıfta 6 kızdık- buna çok özenmiştik. Hepimiz karne gününde kapanmak için sözleştik. Karne günü geldiğinde benimle beraber üç arkadaşım daha

Merhaba, ben başardım! Ben gittiğim yaz Kur’an kursunda, hocanın ailemi gaza getirmesi ve ailemin zoru ile tam 10 sene önce kapanmıştım. Uzun uzun geçen 10 senenin nasıl bir kayıp ve ne kadar zor olduğunu değil de başörtüsünü çıkartma sürecimi anlatmak istiyorum çünkü size umut olmasını

Merhaba, Sayfanız kadınlar için çok yararlı olmuş. Çok sağ olun. Ben de dahil, binlerce kafası karışık insana fikir sunduğunuz için… Ben lise son sınıftayken kendi isteğim üzerine kapandım. Dindar bir ailem yok, tamamen o zamanlar çevremden etkilenip kapanmıştım. Kazandığım üniversite oldukça dindardı ve çoğunluğu kapalı

Merhaba, buraya yazmayı çok düşündüm ve artık yaşadıklarımı paylaşmaya karar verdim. 15 yaşındayım, çoğu kişi gibi zorla kapanmadım. Çok dindar olmayan ama dinine de bağlı bir ailem var. Küçükken kurslara gönderildim ve orada hafızlık yapmaya başladım. Aslında eğlenceliydi, çocuk aklım ile özeniyordum. Yatılı kursa gittiğim

Az önce burada birinin yazdığı bir mektubu okudum ve cidden etkilendim, insanlar şaka gibi… Neyse. Ben, bana yapılanları anlatayım size. Aslında bakarsanız başka insanların hayatlarına bakıldığında bana hep şükretmemi söylerlerdi. Çoğu arkadaşım zorla kapatılmış ve sıra sanırım bana da gelecek çünkü geçen gün babama arkadaşımın

Merhaba, bu platformu daha önce sayısız kez okuyan ve dayanamayıp kendi hikayesini anlatmaya karar veren 17 yaşında bir kızım. Ben hep özgür ve mutlu hissetmek istemişimdir. Kendi kararlarını kendisi alabilen, herkesin gözünde özgür bir birey, ki öyle olmalı da… 7. sınıfta regl olduğum zaman annem

Herkese merhaba, gecenin bu saatinde yazıyorum çünkü yine aklıma düştü. Ben ortaokul zamanlarında kapandım. Kimse bana zorla ‘Kapan’ demedi ama baskı sadece dille yapılmaz ki… Annem, babam, abim kapalı birini gördüklerinde hep “Aa, ne kadar güzel kapanmış, çok da güzel olmuş” derlerdi. Gizli baskı daha

“Her zaman daha yobazı vardır.” Bu sözün sözler içinde bir yeri vardı. Vardı çünkü ne zaman ‘Tamam artık, bu sondur herhalde’ desem hep daha yobazıyla karşılaştım. Liseyi örgün şekilde okuma hakkım elimden alındı ve Kur’an kursuna gönderildim. Yıllarım orada geçti. Enes Kara’nın videosunu izlediğimde onu

Bu mektup bütün Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir ve bir kişinin deneyimlerinden değil, binlerce insanın deneyimlerinden oluşmaktadır. Merhaba, Bu mektubu isimsiz soyisimsiz yazmak zorundayım, çünkü yüzümü gösteremem, ismimi veremem. Şiddet görebilirim, eğitim hakkımdan mahrum bırakılabilirim, ekonomik şiddete uğrayabilirim. Telefonlarım, arkadaşlarım denetlenebilir. Bütün yaşam alanlarım kısıtlanabilir. 

Selam kelimesini kullanıyorum, yalnızca ‘selam’. Buraya yazıyorum çünkü belki yenik düşmek üzere olan kız kardeşlerime güç verebilirim ya da özgürlük yoluna çıkmaya cesareti olmayan kız kardeşlerime bir cesaret örneği olabilirim. Ben şimdilerde orta yaş denilecek yaşlara yakınım. Ama eskilerde çok kırıldı kanatlarım. Babam imam olduğu

Merhaba, 16 yaşındayım. 11. sınıfa gidiyorum. Bundan 2 sene önce 9. sınıfa başlayacağım zaman ailem tarafından gördüğüm baskılar sonucunda kapanmak zorunda kaldım. Hatta ailem, ben ortaokul 7. sınıfın sonundayken kapanmamı istiyordu fakat ben okuldaki arkadaşlarımın ve çevremin tepkisinden korktuğum için lisede kapanacağımı söyledim. Yani sırf

Merhaba. Umarım hepiniz iyisinizdir. Şu an zorunlu tesettürümün 4. yılındayım. Yıllardır bu sayfaya çok şey yazdım. Kiminiz okuyup bana destek verdi, kimileri tarafından ise sert yorumlar aldım. Yıllardır bu sayfayı takip ediyorum. Başaran, başaramayan herkesi gördüm diyebilirim. Her başarı hikayesini gördüğümde ve okuduğumda gülümseyerek kendime

“Farklı öten her kuşu susturun, farklı açan her çiçeği koparın, farklı olan her rengi karalayın; sonra bu dünyadan rengârenk hayatlar isteyin.” Öncelikle merhaba. Ben 21 yaşında üniversite okuyan, başörtülü bir kadınım. Çocukluğuma dair anımsadığım şeylerin hep yüz burkan -yazları erken saatte kalkıp denize gitmek ve

Bugün benim için bir milat. Kendi benliğime kavuştuğum gün… Kendimi buldum. Sonunda o zinciri kırdım ve artık özgürüm. Senelerce üzerimde kurulan baskıya bugün başkaldırdım. Evet, biraz geç oldu. Evet, benden çok şey götürdü. Evet, bu yolda çok savaşlar verdim. Benim gibi olan yüzbinlerce hemcinsim için

Bu mektubu baş ağrısı, dişlerimi sıkmaktan oluşan çene ağrılarım, üzüntüden yüzümün her yerinde çıkan sivilceler, lekeler ve mosmor göz altları ile yazıyorum kız kardeşlerim. Kapanma kararımı 4 sene önce 20 yaşlarımdayken biraz kalabalık ve yoğunlukla erkek nüfuslu bir sınıfta; onların şakalarından, bazen samimi bazen de

Başörtüyü takıp dışarı çıkınca sanki bambaşka bir karaktere ya da role giriyormuşum gibi hissediyorum. Sanki kendimi ve ruhumu örtünün arkasına hapsediyorum ve çıkarana kadar bana ne söylenilirse onu yapıyorum. Çünkü o başörtüyü takınca zaten kendimi ruhumu hissetmiyorum, ne yaparsam yapayım ben yapmış olmuyorum. Tıpkı bir

Merhaba. Bu benim bu siteye 2. yazışım. Hayatımdaki ufak ama benim için güzel bazı şeyleri değiştirdim. İmam Hatip’e gittiğimi yazmıştım, ailem için. Fakat bu yaz oradan evime daha yakın bir Anadolu lisesine nakil aldırdım. Babam başta “İmam Hatip olursa olur” demiş fakat sonradan bir şey

Henüz 15 yaşında yaşama isteği elinden alınmış, aşırı dindar bir ailenin kız çocuğuyum. Ben büyüdükçe ailem örtünmem için daha fazla baskı yapıyordu. Sürekli istemediğimi söylüyordum ve kavga ediyorduk. Fakat asıl baskı, ben regl olunca başladı. Bu sefer hiçbir şansım yoktu. 8. sınıfın ilk günüydü ve

Çoğu kişi gibi benim de kötü bir hikayem var ve anlatmazsam artık ciddi anlamda patlayacağım. Benim annem memur, babam ise asker. Annem bana çok güvenir, babamsa tam aksine bana asla güvenmez ve sürekli bir iş çevirdiğimi düşünür. Annem bana benim hangi saatte kiminle dışarı çıktığımı

Merhaba hepinize. Bu sayfayı takip etmeye başlayalı çok olmadı ama çoğu mektubu okudum. Benden ne çok varmış… Ben buraya acıklı şeyler yazmayacağım, başaracağım şeyleri yazacağım. Uzatmadan hikayemi anlatayım. Ben 5. sınıftayken kapandım ya da kapatıldım. Örtüyü kafama zorla geçirmediler ama bana başka bir şans da

Ben, 5. sınıfta İmam Hatip ortaokuluna yazdırıldığında artık başı açık dışarı çıkması doğru olmayacağı söylendiği için babası tarafından zorla başı kapatılmış ve şu an 19 yaşında olan bir kızım. İlk zamanlarda ne kadar zorlandığımı ve istemediğimi belirttiğim halde bana bu zorla dayatıldı. Okula giderken başım