
AYT sınavına gideceğim sabah, babam kardeşime öyle bir vurdu ki her yeri mosmor oldu
Merhabalar.Ben babası tarafından zorla kapatılmış, Diyarbakır’da yaşayan 7 kardeşten biri, 19 yaşında genç bir kızım, ismim İrem. Annesi tarafından da üst üste üçüncü kız olarak doğduğu için sevilmeyen İrem. Bu evden kurtulacağım ve istediğim gibi yaşayacağım diye üç yıldır sınava giriyorum ve başaramıyorum. Bu sene

Hiç kimsenin sizin adınıza karar vermesine izin vermeyin
‘Yalnız ağlayan küçük kadınlar’ için ben de birkaç şeyden bahsetmek istiyorum. 24 yaşıma girdim. Hukuk fakültesi mezunuyum ve stajyer avukatım. Babam hakim olmamı istiyor, ben daha kendi hayatıma hakim olamazken. Ben kaç yaşımda kapatıldığımı hatırlamıyorum. Çok küçüktüm. Daha 4-5 yaşlarında başımı örterlerdi alışayım diye. Lisede

Ben açılmak istiyorum, gerçekten çok istiyorum
Herkese merhaba, ben A***. 14 yaşındayım. Dört yıldır kapalıyım ve üç yıldır da ferace giyiyorum. Bu yazıyı yazıp yazmamak konusunda kararsız kaldım ama en sonunda ne olursa olsun diye düşündüm. Buradaki neredeyse herkes gibi benim ailem de İslamcı bir aile. Anaokulu olarak kuran-ı kerim öğretilen,

Başörtümü çıkardığımda hakkımda ne düşüneceklerinin kaygısını güdüyordum
Merhabalar herkese, Ben, 14 yaşında başörtüsü takmış ve 21 yaşıma gelene kadar da bunu sürdürmüş bir genç kızım ve bugün bu yazıyı yazarken 22. yaş günümdeyim. Bu mektubu, daha önce başörtümü artık kesin olarak çıkartmaya karar verdiğimde de yazmıştım. Ama daha mektubu yazarken yapamayacağım galiba

Özgürce ve düşünmeden yaşamanın bu kadar zor olacağını düşünmezdim
Merhaba, yazıma nasıl başlayacağımı bilemedim. Ben 21 yaşındayım. Lise birinci sınıfta, başörtüsü takmaya karar verdim. Kimsenin baskısı olmadan diyemeyeceğim çünkü ben bu baskıların farkına henüz yeni varıyorum. Liseye yeni başladığım o dönemde, “imam hatip proje liseleri” yeni açılıyordu. Ortaokul öğrencilerini ve hocalarını hep oraya yönlendiriyorlardı.

“Kocanın evinde açıl!”
Merhaba. Bu, buraya ikinci yazışım olacak. İlkinde ne yazdığımı bile unuttum. Ben, 13 yaşında kuzenine özendirilerek kapanan bir çocuktum. Annem, benden iki yaş küçük kuzenimin kapandığını söyleyip benimle dalga geçince ve o dönem; bir imam hatip ortaokulunda okuyup belirli bir çevreye sahip olunca, kapanmak benim

Onlara agnostik olduğumu söylemekten korkuyorum
Ailemi sevmiyorum. Küçükken bile sevmiyordum. İlkokuldayken ”Anneni mi yoksa babanı mı daha çok seviyorsun?” gibi sorular sorulunca içimden ikisini de sevmiyorum deyip dışımdan ikisini de seviyorum diyordum. Ama ailemle başörtü ve din konusunda olan tartışmalarım özellikle lise yıllarımda arttı. O zamanlar neden onları sevmiyordum hatırlamıyorum

Benden pısırık, özgüvensiz, iki kelimeyi bir araya getiremeyen bir insan yarattınız
Niye ben 30 küsür yaşımda kötü geçen çocukluğuma yanıyorum? Aldığım onca terapiye rağmen niye ailemi affedemiyorum? Niye çocukluğuma dair iyi bir anı hatırlamıyorum? Varsa yoksa başörtüsü, başörtüsü, başörtüsü… Çocukluğum başörtüsü üzerine kurulu. Benim suçum değil. Yaşamadık ki başka bir şey. Nerden bilebilirim, mutlu geçirilen kahkaha

Saçlarımı yağmurda ıslatıp güneşte kurutamıyorum, rüzgarda savuramıyorum
Merhaba, uzun zamandır buraya yazmayı düşünüyordum fakat hislerimi açıkça ifade etmekten kaçıyordum. Artık dayanacak durumda değilim. İnanmadığım bir dinin herhangi bir gerekliliğini yerine getirmek istemiyorum artık. İki yüzlü hissetmekten bıktım. Kendim gibi olamamaktan, hatta hissedememekten, yapacağım her güzel şeyi ertelemekten… Bıktım. Güzel olan her şey

Peki sen beni açılmama izin verebilecek kadar seviyor musun anneciğim?
Sadece açılmak istiyorum. Aynaya her baktığımda kalbimin nasıl hüzünlendiğini, nasıl acıdığını bir bilsen anne… Boğuluyormuş gibi hissetmeme neden olan o başörtüyü çıkarmayı ne kadar istediğimi bir bilsen… Öylece aynaya bakakalıp düşüncelere daldığım için okula hep geç kaldığımı bir bilsen… Anne… seni hiç üzmek istemedim. Çoğu

Çocukluğumdan beri elimden alınmış özgür irademi kazanmak için eziyet çeken ruhum
Annem “Örtünmek istiyor musun?” diye bir kere dahi sormadan ilkokul bittiği gibi örtünmemi istedi. Karşı çıkmak şöyle dursun düşüncesinden bile korktuğum zamanlardı. Şimdi 40 yaşıma merdiven dayamış, evli, çocuklu, kariyer sahibi bir kadın olmama rağmen hala örtülüyüm. Ama örtünün benim için hiçbir anlamı yok. Çocuklarıma

‘Umarım hepimiz bir gün istediğimiz özgürlükte, kendi koyduğumuz sınırlarımızda yaşarız
Merhaba, bu sayfayı yaklaşık bir sene önce arkadaşımın önermesiyle takip etmeye başladım. Burada birçok kişinin yazısını okudum ve yalnız olmadığımı fark ettim. Burada bazı başarı hikayeleri okudum ve bu biraz da olsa bana gücümü geri verdi. Ben de kendi hikayemi anlatmak ve sizden tavsiye almak

Hayat kelebek etkisi gibi sizde yaralar açıyor
Merhaba, Ben uzunca bir süredir kapalıyım. 8. sınıfta kapanmıştım. Aslında 7. sınıfta kendi isteğimle kapanmıştım ama sonrasında bunun için erken olduğunu, henüz o yaştayken anlamış ve bunu biraz daha sonraya bırakmam gerektiğine karar verip açılmıştım. Annemden tepki almıştım o küçük yaşımda babam bir şey demiyordu.

Daha 20 yaşında, evli ve yemek yapamadığı için kaynanasının bağırdığı bir kadınım
Merhaba. Nereden başlayacağımı bilemiyorum aslında. Biraz da uzun olacak, şimdiden özür dilerim. En baştan başlayayım. Ben; ailesinin dinden haberi olmayan, aşırı sert imamla ve medreselerde büyümüş, ailesi de çevresi de çok dindar, kendini geliştirmeyi seven, okul okuyamamış bir annenin, tek kızıyım. Daha küçükken çok garip

Bazen tuvaletlerde, bazen ıssız sokaklarda, bazen de bir kamyonun arkasına geçerek başımı açtım
Merhaba. Kaderim buradaki pek çok kişinin kaderine benziyor. Ben, İstanbul’un muhafazakar semtlerinden birinde doğdum ve büyüdüm. Çok yakınımda bir cemaat yapılanması var, bu yüzden çocukluğumdan beri çarşaflı kadınlara ve cübbeli erkeklere aşinayım. Benim ailem bir tarikata bağlı olmadığını iddia ediyor fakat annem, tarikat liderinin bazen

Kendi kaçış yollarınızı aramaya koyulun ve hayatta kalmaya çalışın
Merhabalar. Yine, bu sitenin derinliklerine girdiğim bir gün kendi hikayemi yazma isteğiyle dolup taştım. Belki böylelikle sona erir içimdeki bu yanan alev. Okuduğum hikayelerdeki gibi bir başörtüsü öyküm yok. Ailem muhafazakardır, haliyle küçükken ben de dinle çok ilgiliydim. Oyun gibi gelirdi bana, başarıya aşık biri

Hayatım üzerinde söz sahibi olmalarına ve bunu kendilerine hak görmelerine izin vermeyeceğim
Merhaba, ben 18’ine yeni girmiş biriyim. Bu yaşıma üzerimde fazlasıyla toplum baskısıyla, hiç istemediğim bir hayatı yaşayarak geldim. Okuduğum kitaplar, giyim tarzım, fikirlerim, hatta savunduğum gerçekler bile ailemden oldukça farklıydı. Bu yüzden evde sürekli eleştirilen, gündem konusu olan kişi bendim. Yaklaşık iki senedir majör depresyon

Herkes gibi okula gitmek istiyorum.
Merhaba, benim de bir sürü hayalim var ama babam yüzünden hiçbirini yapamıyorum. Herkes gibi okula gitmek istiyorum. Bu insanlar için çok basit ama benim için imkansız bir şey. Babam açıktan okumama da izin vermiyor. Şarkı dinlemek, televizyon izlemek, internet kullanmak yasak ama kendisi yapıyor. Tabii

Allah beni gördü mü, gördüyse neden yardım etmedi?
Bu bir başarı öyküsü değil. Bu kendini kaybeden ve bulamayan bir kızın öyküsü. 15 yaşındayım ama 15 yıl nasıl yaşadım diye düşünmeden edemiyorum. Önce ailemden bahsetmek istiyorum. Annem, hayatımı tamamen onun istekleri doğrultusunda yaşamamı istiyor. Onun istediklerini giymek zorundayım. Onun istediklerini yapmak zorundayım. Kısacası onun

Dışarı kapalı çıktığım her günden nefret ediyorum
Hepinize merhaba arkadaşlar. Burada yazdıklarınızı okurken öyle etkilendim ki hepinizin acısını yürekten hissettim. Ben de aynı şeyleri yaşadım ve maalesef hâlâ yaşamaktayım. Benim hikayeme gelecek olursak her şey babamın annemle 2. evliliğini yapmasıyla başladı. Babamı çok severim benim için hayatta belki de en değerli insan.

Çalışmama izin vermiyorlar
Merhaba. Benim henüz bir özgürleşme hikayem yok. Umarım bir gün olacak. Ama şu an için umudum o kadar az ki… Üniversiteden mezun olduktan sonra ailemin yaşadığı şehre döndüm. İstanbul’dan sonra aile evine dönmek, baskı ve müdahale altına tekrar girmek çok ama çok kötü geldi. İstanbul’dayken

Tek istediğim saçlarımın artık güneşe, rüzgara, yağmura kavuşması
Herkese merhaba. Ben C. Gecenin bu saatinde, bu mektubu yazmaya karar verdim. Çünkü, şu 2 günlük dünyada artık hayallerim için bir adım atmadan önce “O ne der? Bu ne yapar?” diye korkmaktan içime atıp ben değilmişim gibi yaşamaktan sıkıldım. Uzatmadan konuya girmek istiyorum. Ailem, dine

Artık başörtülü dikkat çekmek istemiyorum
Ben muhafazakar bir ailede dünyaya geldim ve çevrem de böyle insanlarla şekillendi. İmam Hatip Lisesine başlayınca kendi isteğimle kapandım. Lisede derslerde bazı öğretmenlerimiz izin vermediğinde başımızı açmak zorundaydık ve bu durum beni mücadele etmeye sevk etti. Üniversiteye gittim ve daha kapalı ve uzun giyindim. Şimdi

Müslüman değilim artık
Liseye geçmeden bir ay önce kendi isteğimle kapandım. Annem okuma yazmayı öğrendiğimden beri yazları Kur’an kursuna gönderirdi beni. Hem anneme hem hocalara yaranmak için Kur’an’ı güzel okur, giyimime dikkat ederdim. Annemin liseye geçerken söylememiş olsa da 11. sınıf zamanları diğer ablama yaptığı gibi kapanmam için

Normalde sevmediğim saçlarımı sevmeye başladım
Merhaba. Tesettür sürecimi ve şu an yaşadığım karmaşıklığı dile getirmek için yazmak istedim. 13 yaşındayken annemin isteği; saçlarımı, vücudumu sevmemem üzerine liseye başlamadan önce tesettüre girdim; 5 yıl olacak gireli neredeyse. O zamanlar aklımdan açılmak düşüncesi sadece bir kere geçti ve o içimdeki sese “Saçmalama,

İlk defa sokakta yürürken bir ideolojinin temsili değildim
Selamlar, benimkisi mutlu bir hikaye, bu yola girmek isteyenlere cesaret olsun diye yazıyorum. 12 buçuk yaşında regl olduğum ilk gün kapandım. 10 sene sonra başımı açacak gücü buldum. Başımı kışın açtım. Dışarı çıktığım ilk gün kulaklarım üşüdü, benim kulaklarım üşüyebiliyormuş diye düşündüm. Sokakta yürürken dükkan

O yasakladıkları ojeleri de sürdüm
Bu sayfayı bir süredir takip ediyordum. Kimi yazılarda yalnız olmadığımı görmek beni bir nebze de olsa iyi hissettiriyordu. Ama artık tam da şu dakikalarda o kadar doldum ki, ben de kendi hikayemi paylaşmak istedim. 19 yaşında psikoloji okuyan bir genç kızım. Ailem tarafından herhangi başörtüsü

Düşünmekten, düşmekten korkmuyorum
Bu ikinci yazım. Bu yazımı daha bir ay öncesine kadar bile bana uzak görünen hayalimi gerçekleştirmiş olarak yazıyorum. Geçen yıl yazdığım yazı büyük bir öfke ve umutsuzlukla yazılmıştı. Ama bugün ne istediğini bilen, kendine biraz da olsa güvenen, umutlu biri olarak yazıyorum. 24 yaşında bir

Abla ben Kur’an hocası olmak istemiyorum, benim yerime sen olur musun?
Merhaba,Adımı ya da yaşımı yazamayacağım, çünkü korku ve panikle yaşıyorum. Üniversite öğrencisiyim ve hikayemi en başından anlatacağım. Zamanında nasıl arkadaşlarıma anlattıysam tıpkı öyle anlatacağım, çünkü bunu okuyan herkesin beni en az arkadaşlarım kadar iyi anlayacağını biliyorum. Bir de Türkiye’de başıma ne zaman ne geleceği belli