Selam. Bugün ben buraya kendi hikayemi anlatmaya geldim sizlere. Ben Gökçe. Yani kendime koyduğum kendimi ait hissettiğim ad bu. 19 yaşındayım. Bugün ben sizlere kendimi keşfetme yolculuğumu anlatmak istiyorum aslında. Muhafazakar denebilecek bir ailede büyüdüm. Ebeveynlerim gerçekten dindar insanlardır. Bizi de öyle yetiştirmeye çalıştılar hep. Ama baskıyla.
Yabancı müzik dinlemem yakın zamana kadar kesinlikle yasaktı, sosyal medyada profil fotoğrafımı Demi Lovato’nun bir selfie’si yaptım diye annem cinnet geçirmişti. Sizin anlayacağınız katı bir şekilde kontrol edilirdim. Birkaç yıl önce kendimi sorgulamaya başladım. Kimdim ben? Ne için yaşıyordum? Ailem gibi miydim? Ve daha birçok soru… Bu kendimi sorgulama evresinde düşüncelerimi yazdığım bir defter vardı. Deist olmam, non-binary olmam, panseksüel olmam, demiseksüel olmam… Neler yazmıyordu ki o defterde.
Kendimi keşfetmek gerçekten sancılı bir süreçti benim için. Ama elbette ki bunun ağır bir bedeli vardı. 10 yaşımdan beri kapalıydım çünkü ailemdeki kadınlar ya kendi istekleriyle ya baskıyla mutlaka kapanırdı. Küçük yaşta aklım ermediğinden ben zaten kapanacağım diye erkenden kapandım. Ve en büyük kabusum oldu o başörtü 9 yıl boyunca. Burada anlatmayacağım etkilenmenizi istemiyorum ama gerçekten büyük travmalar yaşadım.
Anneme bir gün açılmak istediğimi söyledim ki tepkiyi tahmin ediyorsunuzdur az çok bence. Ama bana en çok dokunan “Başıma o*ospu mu olacaksın çocuk?” oldu. Üstüne bu süreç içinde annem defterimi buldu ve okudu. Ve babama da gösterdi.
Neyse sonuç olarak ikisi de benden iğreniyor şu an. Ben farklı olmayı hiç istememiştim, keşke hiç fark etmeseydim bunları diye çok ağladığımı bilirim ama sonunda sorunun bende olmadığını kavrayabildim. Buradaki çoğu kişi gibi ben de üniversiteye gidince açılmak istiyorum. O kadar çok hayalim var ki gerçekleştirmek istediğim.
Ama önce evden ayrılmam lazım. Sizden ricam benden iyi dileklerinizi eksik etmeyin olur mu? Çünkü gerçekten bu hayata boş gelip boş gitmek istemiyorum, çok çok fazla hayalim var. Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim ve eğer kafanızı karıştıran bir şey yazdıysam affınıza sığınıyorum.
Hedeflerimden biri YKS’yi kazanıp “Buraya başardım, ben başarırsam herkes başarır.” diyip başarı hikayemi yazmak. Umarım buradaki birçok kişiye ilham olabilirim, o zamana kadar lütfen iyi dileklerinizi eksik etmeyin. Hoşçakalın ve siz değerlisiniz, her şeye rağmen değerli kalacaksınız, bunu sakın unutmayın.
“sonunda sorunun bende olmadığını kavrayabildim” için bir yanıt
yksye bu sene girdin mi yoksa daha var mı