Buraya 2 yıl önce hikayemi yazmıştım. İlk yazdığım yazı yayımlandı mı bilmiyorum ama bildiğim tek şey var o da 2 yılda mental olarak yaşadığım korkunç çöküş. 2. mezun senemde hayattan ne istediğini bilmeyen bir varlığa dönüştüm. Eskiden okulu kazanıp açılan arkadaşlarımı gördükçe ağlardım. Ama şu an kendime dair hissettiğim hiçbir şey yok. herkesin hikayesi ve kişiliği farklı bunun farkındayım. Bu yüzden ben bu zamanda açılmayı denesem ailem tarafından alacağım korkunç tepkiyle başa çıkamam, kendimi savunamam. Yaşım yirmi. Evden doğru düzgün çıkmadan yaşamaya çalışan biriyim. Sınava evden çalışıyorum ve hayattan ne istediğimi, nasıl mutlu olduğumu hatırlamıyorum.
Tek bir arkadaşım var. Sınav bahanesiyle onunla da arayı açmak zorunda kaldım. Çünkü farklı şehirlerdeydik. Ne onun bana ne de benim ona ayıracak vaktim vardı. Konuşacak gücüm yokmuş gibi hissediyorum. Sanki birinin kontrol altındaymış gibi, yaşama hevesim yok. Aslında derslerim ve kitaplarım dışında başka kimsem yok. Beni korkutan şeylerden biri üniversitedeki ortam. Okula başladığımda yaşayacağım anksiyete, kimlik krizi ve istemediğim bir görüntüde yaşama mücadelemin bendeki etkisini çok merak ediyorum. Çünkü yalancı sevinçlerle insanları kandırmak ve mutluymuş gibi görüneceğimi pek sanmıyorum. Ayrıca kapalı ama biseksüel biri olarak sevgimin ötelenmesi ve anlaşılmaması çok acıtıyor. Keşke bu bedende başka bir anne babanın çocuğu olsaydım. Keşke suskunluğumu, durgunluğumu, üzüntümü anlayacak bir ailem olsaydı.
Comments (5)
üniversiteye geçince her şey daha kötü oluyor. haberin olsun istedim.
Nasil yani bende acilmak istiyorum üniversite de açilamiycqm sanirim annem aliriz seni açilirsan diyor ki başta hiç te böyle dememişti senin fikrin demişti🙃🙃
niye insanları demoralize ediyorsun?! üniversite çoğumuz için tutunacak tek dal ve tek umut ve lütfen böyle şeyler söyleyerek bunu elimizden almaya çalışma. senin için kötü bir deneyim olmuş olabilir ama bu herkes için geçerli değil. umarım her şey senin için de düzelir ve istediğin gibi olur.
niye insanları demoralize ediyorsun?! üniversite çoğumuz için tutunacak tek dal ve tek umut ve lütfen böyle şeyler söyleyerek bunu elimizden almaya çalışma. senin için kötü bir deneyim olmuş olabilir ama bu herkes için geçerli değil. umarım her şey senin için de düzelir ve istediğin gibi olur.
Hayır. Olumsuz kişileri aldırma. Üniversite bizim tek kurtuluş yolumuz. Bende aynı şeyleri yaşadım 4 yıl öncesi. Fakat şimdi üniversite kazandığım şehirde özgürce, kendi istediğim gibi yaşıyorum. Asla pes etme. Neyi istiyorsan onun için çabala:)