Merhaba ben Kiraz. 18 yaşına yeni girdim. Yaklaşık 8 yıldır kapalıyım ve bu duruma asla devam etmek istemiyorum. Ailem yani babam çok baskıcı. Açılmak istiyorum dersem şehir dışına bile göndermez. Hayatı bana zindan eder. Sadece abime diyebildim ve o da sağolsun bana saygı gösterip destekledi. Tamam halledeceğiz dedi ama 1 yıl oldu hala benimle konuşmuyor konuyu. Hedefim üniversiteye gittiğimde direkt ne olursa olsun açılmak ama başarır mıyım bilmiyorum. Benimle aynı sorunları yaşayan arkadaşım var bir tane. Onunla da lisede tanıştık. Kendisi benim yaşadıklarımı yaşıyor ve çok da güçlü bir kız. Hedefimiz birlik olup bu şehirden gitmek.

Ayriyeten de ben bisexsuelim. Kızlardan hoşlandığımı lisede fark ettim. O zamanlar internette tanıştığım bir arkadaşım vardı C. diye. Kendisi lezbiyendi ve ben de ondan hoşlanmaya başladım. Bu durum bi heves değildi gerçekten onu seviyordum ve kıskanıyordum. Onunla her konuda birlikte olmak istiyordum ama kendisi izmirde oturuyordu buluşmamız imkansızdı. C. ile bir süre sonra sanaldan sevgili olduk ama ben kapalı olduğum için benim gerçek halimi görür bilir diye çok korktum. Fotoğraf istediğinde de ona açık fotoğrafımı atmıştım ama yine de çok gergindim. Yaklaşık 8 ay böyle devam ettikten sonra ayrıldık ve görüşmüyoruz.

Şu hayatta gerçekten tek istediğim özgür olup istediğim gibi yaşayıp mutlu olmak. Tek dileğim mutlu olmak ama bu gerçekten çok zor. Her konuda baskı yiyip azar işitirken bunu nasıl başaracağımı bilmiyorum. Buraya içimi dökmek istedim ve sizin de yorumlarını merak ettim. Aynı sorunları yaşayanlar varsa yorumda konuşuruz ve bir nebze de olsa kalbimiz ferahlar.