Çocuklarını ilkokula dahi göndermeyi düşünmeyen, etrafındaki hemen her insan din eğiticisi olan bir baba…

Neyse ki ilkokula gidebildim. O zamanlar annem tamamen babamın yanındaydı. Evde vücudumu belli edecek kıyafetler giymem yasaktı. Ortaokulda zorla kapatıldım ve liseye gönderilmedim.

Hayatı sadece babamın kurallarına göre yaşıyorduk.

2 yıl mücadele ettim ve sonunda açık öğretime yazıldım. Liseyi dışarıdan bu şekilde bitirdim ve şehir dışında bir üniversite kazandım. Başörtüsü takan aynadaki o kızla içimde hiçbir zaman örtüşemiyordum. Karar verdim; o şehirde hayatıma sadece ben karar verecektim. Annem ve kız bunu kardeşim biliyordu.

Saçlarımı sıfıra vurdum ve gittiğim şehirde o parçayı benden çıkardım. Ailemden maddi destek almadım. Okumak istiyordum; işe girdim. Hem okula hem işe gittim, çok yoruldum ama sadece kendi istediğim yoldaydım.

Okuyordum ve özgürdüm.

Zamanla ateist oldum. Buna rağmen eve dönerken hala başımı örtüyorum çünkü cehaletle mücadele edemiyorum.

(Görsel: Natasha Brooks)