Merhaba.

Bu platformdan yeni haberim oldu. Ben de hikayemi paylaşmak istiyorum. 17 yaşında kendi isteğimle kapandım. 30 senedir kapalıydım. Ve artık başörtümü çıkardım. Neden? Ben de olsam merak edip bu soruyu sorardım.

2 sene önceye dayanıyor başlangıcı. Ailevi nedenlerden dolayı çok ağır bir depresyonun içinde buldum kendimi. Üstelik bu depresyonun bir tek sebebi vardı; dini inancımız. İşte o gün sorgulamaya başladım. Bu din insanları mutlu etmiyor. Adeta ateşten gömlek giydiriyor insanlara. Yıllarca inandığım her şeyi sorgulamaya başladım. Ve iki sene sonra içimin sorgusu dışıma yansıdı; başörtüyü çıkardım.

İlk defa saçlarıma rüzgar değdiğinde irkildim, ama hoşuma gitti. Sanki yağmura hasret bir bitki gibi yağmurların altında ıslandım. Peki nasıl tepkiler aldım? Yakın çevrem, akrabalar aforoz etti. Görüşmüyorlar. Sanki başımı açınca namussuz, bayağı bir insana dönüştüm onların gözünde.

Umurumda mı? Hayır.

Ben saçlarımı rüzgarda savurmaya ve yağmurda ıslatmaya devam edeceğim.

Arkadaşlar kimseden çekinmeyin. Kendinizi nasıl mutlu ve rahat hissediyorsanız öyle yaşayın. Çünkü bu dünyaya bir kere geliyoruz. Unutmayın; bu sizin filminiz, başrolünde siz varsınız. Siz ne isterseniz o olur, olmalı.

(Görsel: Kathrin Honesta)