7 yıldır bu süreç içerisindeyim. Çocukken okuldan alınıp yurtlara verildim. Arapça öğrenmek zorunda kaldım. Daha sonra farklı dilleri kendiliğimden öğrenme çabası içerisine girdim ve internetten yabancı arkadaşlar edindim. Az da olsa iyi olmamı sağladılar belki, ama normalde hiç arkadaşım yok. Evden tek başına çıkamıyorum. 18 yaşımda olmama rağmen.
Yazdığım yazı duygularımı dışa vurmamdan öte, artık adım atmamı ve girdiğim bu ağır dönemden çıkmamı sağlar mı, bilmiyorum, çünkü ne yapacağıma dair en ufak bir düşünce sahibi değilim.
İnternette farklı bir kişiliğim, dışarıda farklı bir kişiliğim oldu. Hiçbir zaman istediğim kişiliği de elde etmeyeceğimi biliyorum.
(Görsel: Hans Hofmann)
“Hiçbir zaman istediğim kişiliği elde etmeyeceğimi biliyorum.” için 4 yanıt
Merhba canım. Öncelikle sunu soylemeyim ki asla vazgeçme. Bir de üniversiteye gidince her sey daha farklılaşıyor. Yardım almak istiyorsan hee türlü buradayım.
Yazmak, paylasmak hepimize iyi gelen bir sey. Belli ki cok yetenekli bir kisisin. Hayatta kendimiz olabilme mucadelesi hep olacak. Asla vaz gecme. Ne kendinden, ne de kendin olma mucadelesinden ve inan ki hersey sonunda yoluna girecek ve kendinle gurur duyacaksin. Cok degerlisin, unutma.
Şehir dışında bir üniversite kazanmaya çalışmalısın. Ve ailen karsiysa ikna edecek birilerini bulmalisin. Bu da bir yol. Olmadı okulu bitirip bir iş bulmak ve işin evden çok uzak olmasına gayret Edip ev tutmaya çalışmak olabilir. Kardeşim İnan bir noktada geçecek
süreçlerimiz o kadar benziyor ki… başörtü beni sosyal hayatta o kadar kısıtlıyor ki 4 senedir sadece sanalda takılıyorum sayısız sanal arkadaşım var ama hiçbiri gerçek değil gerçeğin yerini tutmuyor artık sosyal hayatım olsun istiyorum bu döngüden çok sıkıldım