Liseye geçtiğim yaz annemin zorlamasıyla kapandım. Babam hiçbir şekilde karışmadı buna. Ancak sonrasında devamlılığı konusunda uyardı. Dersleri her zaman iyi olan başarılı bir öğrenciydim. Fen lisesi kazandım. Ve orada benden başka kapalı kızlar olmaz sanarak tüm yazımı zehir ettim kendime. Ancak öyle olmadı. Gerçekten çok sayıda tesettürlü kız vardı. Ve duruma kendimi alıştırdım. Lise boyunca da bu konu üzerine pek düşünmedim. Ancak lise bitince sınava tekrar hazırlandığım zamanlar düşünmek için çok vaktim oldu ve ben başörtüsünden nefret etmeye başladım. Çünkü bana yakışmıyordu ve saçlarımı, vücudumu çok seviyordum. Aynada kendimi hiç beğenmez oldum. Ve tüm seneyi bu mutsuzlukla geçirdim.
Üniversiteye geçtim, bir doktor olacağım. Ve bulunduğum ortamda başörtüm beni mutsuz ediyor. Başörtülü bir doktor olmak istemiyorum ve zaten inanmadığım bir şeyi ne için yapıyorum? Birkaç arkadaşımla bu konuyu konuştum ve dedikleri şey o kadar aptalcaydı ki; “Kapanıp açılmak çok günah…” Oysa o inandığın dinde zaten açık olmak çok günah. Neyin tantanası bu anlamıyorum. Benim kapandıktan sonra açılmama kafanı yoracağına, madem çok inanıyorsan, kendin kapan. Benim makyajıma, pantolonuma yorum yapacağına kendin örtün ve doğru bildiklerini yap.
İnsanlar İslam’a inanıp, bunu sadece başını örtmüş kadınlara lanse ediyorlar. Bu çok aptalca. Aileme nasıl söyleyeceğim bilmiyorum. Sevdiğim adamla dilediğimce öpüşüyorum, el ele gezebiliyorum, istediğim gibi makyaj yapıyorum, ama istediğim modelde saçımı yapamıyorum. İnanın bu çok acımasızca. Özgürlük bu olmamalı. İnanan ve isteyen örtsün başını ancak artık ben bunu yapmak istemiyorum. Çünkü İslam’ı sadece kadın üstünden anlamak beni soğuttu her şeyden. Bir gün açılacağım. Ya yarın, ya yarından da yakın.
(Görsel: Denis Sarazhin)
“İslam’ı sadece kadın üstünden anlamak beni soğuttu her şeyden.” için bir yanıt
Kesinlikle katılıyorum ben de şuan fen lisesinde 10.sınıf öğrencisi olarak yazın açılmayı düşünüyorum en azından bir süre zorbalığa maruz kalsak da hayatımızın sonuna kadar insanlar açıldığımızı hatırlamaz yani kendimize zulüm olarak geçen birçok yıldansa zorlukları açılıp yaşamak daha iyi umarım ikimizde açılacak cesareti buluruz.Seni tanımıyorum ama desteklediğimi bilmelisin