Ben 18 yaşında muhafazakar bir ailenin kızıyım. Ama kesinlikle çok baskıcı bir ailem yok. Ailemle her türlü konuyu konuşabiliyor ve dinde yanlış bulduğum konuları kızsalar da onlara anlatabiliyorum.

Lisenin 1. sınıfında, 15 yaşındayken kapandım. Çok bir bilgim yoktu kapalılıkla ilgili, yine her şey aynı olacak diye düşünüyordum fakat öyle olmadı. Normal derecede sosyal bir kızken liseye başlayınca kimseyle konuşamaz oldum. Bana benzeyen bir arkadaş grubum vardı, hep onlarlaydım. Benim gibi kapalı olmayanlarla konuşurken kendimi hiç rahat hissetmiyordum. Kendimi ikinci sınıf bir insanmış gibi görüyordum. Onu yapamam kapalıyım, şunu yapamam kapalıyım diye kendimi her şeye kapattım. Ama aileme bunu hiç yansıtmadım.

Tam bir kapalı gibi giyindim, ailemin uyaracağı bir şekilde hiç giyinmedim, aksine ailem ‘Bu kadar kapanma’ bile dedi. Bunlar bana çok fazla gelecek ki birden patladım, açılma kararı aldım ama bu kararı kendi içimde aldım. Lisenin 3. sınıfında sadece bunu düşünüyordum. Arkadaşlarımla açılmanın ne kadar kötü olduğunu konuşuyorduk, hatta bunu yapanlara üzülüyorduk. Yani ben öyle düşünüyormuş gibi yapıyordum. Bu halimle kendim olmadığımı, kendimi özgür hissetmediğimi çok iyi bilsem de bunu hiç yüksek sesle söylemedim.

Lisenin son senesinde, gelecekteki beni düşünürken kapalı olacağım aklıma geldi. Ve bu düşünce beni aşırı derecede rahatsız etti. Geceleri uyuyamadım. Rüyamda bile gördüm. O rüyamda açılıyordum ve annem beni öldüresiye döverek hastanelik ediyordu. Bu yüzden açılma meselesini kesin olarak rafa kaldırmıştım, ta ki BBC’nin haberini görene kadar. Videoda konuşanların düşünceleriyle benim düşüncelerim tamamen örtüşüyordu. Yapabileceğime tekrar inandım.

Açılma konusunda çekindiğim annem bir de ablalarım var. En çok da açık olan ablamdan çekiniyorum. Ablama ciddi değilmişim gibi dalga geçercesine bu konudan bahsettim ve kesinlikle karşı olduğunu, eğer öyle bir şey yaparsam bana sırtını döneceğini söyledi. Bu hayatta en çok değer verdiğim insan ablam. O ne derse o olur, hatta bu konuda bile. Ama dediğim gibi inancım yerine geldi. Ne kadar ailemden korksam da yapacağım. Üniversiteye geçerken açılacağım.

(Görsel: Alexandra Dvornikova)