Kafam çok dolu olduğundan anlatabildiğim kadarını anlatacağım. Toparlayabildiğim kadar… 21 yaşında üniversite öğrencisiyim. Hayalimdeki bölümü maalesef baba parasıyla okuyorum. Yani onlara muhtacım. Bu yaşıma kadar hayatta tek sığınmam gereken güvenli limanı ailem diye bildim. Ve çok mutlu ve şımarık bir çocukluk yaşadım. Ta ki hepimizin dönüm noktası ergenliğe gelene ve kapanana kadar… Ailem yıllardır tarikat şeyh işlerinin içinde. Son 2 yıldır açılmak istediğimi biliyorlar, bunu söylediğimde küfür ve bolca hakaretler eşliğinde hemen ilk uçakla eve gelmemi, açıldığım an o.. olacağımı ve okumuş bir o.. olacağıma evde oturup tarikatlarının kurslarına gideceğimi söylüyorlar.

İşin komik tarafı, ailem eğitime kariyere çok önem verir. Onların baskısına boyun eğdiğim süre zarfında beni dil öğrenmem ve gezmem için iki defa yurtdışına gönderdiler çünkü ben onların istediği gibi olduğumda uzaya bile çıksam sorun yok.

En küçük olayda küfür ve hakaret eden çok dindar bir ailem var. Beni dinden ve imandan da, kendilerinden de soğuttular. Ne onları görmeye ne de onlardan dinle ilgili tek kelime duymaya tahammül edemiyorum artık.

Bu yaz yurtdışındayken ilk defa açık gezdim. Şimdi ailemin yanındayım, kapalı şekilde. 1 ay sonra okullar açılıp gittiğimde orada açık olacağım. Bu karaktersizliği yapmaktan nefret ediyorum ama okulumu bırakmak istemiyorum. O benim hayalimdeki meslekti. Sorun şu, daha 4 yılım var ve bende bu oyunu sürdürecek mide kalmayacak, hadi sürdürdüm diyelim yakın zamanda bir gün fark edeceklerini biliyorum.

Bana bu konu da dâhil her konuda destek olan benden çok daha cesur bir erkek arkadaşım var. Ailem onu öğrendiği için beni bu sene sonunda kendilerine yakın bir şehre yatay geçiş yaptıracaklar. Bir de açıldığımı öğrenseler okul hayatım komple bitecek çünkü okulun parasını babam veriyor. Beni onlar besliyormuş yani. Rest çekip gidemiyorum da çünkü o mesleği elime almayı çok istiyorum.

Ancak bu kadarını toparlayabildim. Kafam darmadağın. Her taraftan sarıldım ne yapacağımı bilmiyorum. Bana tavsiyede bulunmak isteyen arkadaşlar varsa, bana yazabilirse sevinirim.

Hepinizi çok öpüyorum benim kader kardeşlerim.

(Görsel: Oswaldo Guayasamín)