Tüm doğrularım ve yanlışlarımla ben buyum.

Merhaba, ben 19 yıllık varlığını sürdürmeye çalışan bir kız çocuğuyum. Hayatım hep fikirler ve sorgulamalarla var oldu. Neden? Nasıl olur? Hep takdir görmek istedim. Hep sevgi umdum ailemden, özellikle babamdan…

Babam hep boğazımda bir düğümdür, her baba kelimesinde ufacık bir gülümseme ve ardından gelen kalp kırıklığımdır. En büyük korkum, en büyük pişmanlığım. Beni sevsin diye o kadar ödün verdim ki kendimden, bu hürriyetim dahi olsa. Başımı örtmem gerektiğini ilk söylediğinde 12 yaşındaydım. “Hayır” dedim, “Hayır, istemiyorum.” Tabi baskılar ve yıldırma politikaları başladı. Aman dedim mutlu olsunlar, hem beni rahat bırakırlar belki, sonuçta ben biliyorum kendimi, yetmez mi bana? Yetmiyormuş meğerse… Siz hiç istemediğiniz bir bedende hapsolduğunuzu düşündünüz mü? Ben 7 yıldır düşünüyorum. Her şeyi savunabilen ben, kendimi savunmaktan acizmişim meğer…

O kadar kırgınım ki aileme nasıl görmezler, bu kadar mı körler bana karşı diye. Ben millet ne der diye yaşamıyorum diyen babam, neden çocuklarına bu kadar bencil, neden millet ne der diye zorluyor beni, hiç anlamıyorum. Kararımı verdim, anneme yakın bir tarihte anlattım derdimi. O kadar küçük bir çevrede büyümüş, o kadar sert doğruları var ki yine de anlamak için elinden geleni yaptı ve tüm kırık kalbimi gördü. Verdiğim kararı destekleyemeyeceğini ama mutlu olmamı istediğini sonuna kadar hissettirdi.

Varlığımı koyuyorum artık ortaya, tüm doğrularımla, yanlışlarımla ben buyum ve sadece sevilmek istiyorum. Olduğum, hissettiğim halimle. Kalbim tüm dünyaya kırık. Kadın düşünebilir ve bedeninin kararı ancak ona aittir, bunu anlayamadıkları için. Daha sevgi ve saygı dolu bir dünyada buluşmak üzere…

(Görsel: Karolis Strautniekas)

“Tüm doğrularım ve yanlışlarımla ben buyum.” için bir yanıt

  1. Dini sorumluluklarımızı yerine getirmeyince yanacağımızı (!) düşünmeleri ebeveynlerimizi korkutuyor olabilir. Düşünsene bi! Kızın ateist diye sonsuza kadar acı çekecek. Bu yanılsama yüzünden olabilir bence. Bizleri kendi korkularından korumak istiyorlar.
    “(…) öcülerden korkmadıklarına ikna etmeye çalışan çocukları anımsatıyor insana.”

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir