Dini konuda ciddi anlamda sıkı olan bir ailede büyüyorum. Babam sohbetlere vs. giden birisi. Bir de abim var, ilahiyat bölümü okuyor. Ben de İmam Hatip’e gidiyorum. Allah inancım var, ahiret inancım da var fakat zorla yapılan bir şeyin bir anlamı olmadığını da biliyorum. Dinde niyet önemli.
Beşinci sınıftan biraz daha erken bir zamanda kısıtlanmaya başladım kıyafet konusunda. Bana sürekli ‘İleride kapanacaksın’ diye hatırlatıyorlardı, bunu konuşma gereği duyuyorlardı. Etrafımdakiler istediklerini giyerken ben o yaşta bile giyemiyordum, üzülüyordum. Orta sona geldim, yaz ayındayız, herkesin telefonu vardı benim yoktu. Daha fazla kısıtlamaya başladılar; arkadaşlarımla bir yere gezmeye gidemiyordum. Telefon almıyorlardı. Liseye başlayacağım ilk hafta bana ‘Kapanacaksın’ dediler, başka çare bırakmadılar, sormadılar. Ben de bu kısıtlamalar yüzünden bir anda kapandım. Zor geliyordu ama açılma fikrini onlara söylemek aklımın ucundan bile geçmemişti.
Şimdi 10. sınıftayım ve kapanalı 1 sene 6 ay oldu. Hakkını veremiyorum, dar paça giyiyorum, kısa şeyler giyiyorum, topuz yapıyorum vs.. Allah rızası için kapanmadığım takdirde bir anlamı yok. Şu an açılsam ama yine bu şekilde giyinsem ve biraz daha ileride kendi isteğimle Allah için kapansam diye düşündüm. Mantıklı olan buydu. Bir cesaret 2 gün önce anneme söyledim. Babama söylediğimi düşünemiyorum bile. Annem kızdı, ‘Oyun çıkarma’ dedi, ‘İleride değil şimdi tam anlamıyla hakkını vererek kapan’ dedi. Sonraki gün ciddi olduğumu görünce ‘Eğer gizli gizli yaparsan bana anne deme’ dedi. Şu an hiç oluru yok gibi duruyor. Sanki açılsam namazlarımı kılacakmışım, derslerimde vs. daha başarılı olacakmışım gibi geliyor. Bu şekilde olmak istemiyorum. Umarım beni anlamışsınızdır, yorumlarınızı ve tavsiyelerinizi bekliyorum.
(Görsel: Edvard Munch)
“Allah inancım var, fakat zorla yapılan şeyin bir anlamı olmadığını biliyorum.” için 2 yanıt
Canım emin ol kimse seni evlatlıktan reddetmiyor sevgisi azalmıyor saygıları azalabilir ama umursama çünkü sen onların kızısın. Senin kararlarına alışacaklar saygı göstermeseler de. Belki hayattaki en zor ikilem açılmak ama İnan bana ailene şimdi erken yaşta söz geçiremezsen hiçbir zaman geçiremezsin. Sen bir bireysin x amcanın kızı x in kardeşi değil sen sensin. Sen kendi önceliklerin, kendi isteklerinsin. Tavsiyem üniversiteye kadar açılmak istediğini kabul ettir baktın oluru yok çok çalış farklı şehirde kendi ayaklarının üzerinde durup istediğin gibi yaşa. Konuşmak istersen mailim [email protected]
Canım bende yeni açıldım ailem bana da aynı şekilde şeyler söyledi hatta babam hakkını helal bile etmedi ama ben her dediklerine rağmen istediğimi yaptım annem bana anne deme demişti aynı şekilde eğer annelik babalık bir bez parçası içinse zaten anne baba deme ama ben bir süre sonra yumuşayacaklarına inanıyorum çünkü benim ailem de cidden yüzüme bile bakmadı ilk zamanlar ama annemle yeni yeni konuşmaya başladık lütfen cesaret et ve dilediğini yap kimseden korkma bizler bir bireyiz fikirlerini dayat önüne çıkan engellere veya insanlara fırsat verme…