Merhabalar. Herkes gibi ben de hikayemi paylaşmak istiyorum. Paylaşmak istiyorum, çünkü bir zamanlar benim içinde bulunduğum durumda olan birçok genç kız var, biliyorum. Ama onların aksine, benim bu süreçten geçtiğim zamanlarda böyle bir platform yoktu.

Daha 12-13 yaşlarındayken kendi isteğimle kapanmıştım. Beynimi yıkamışlardı adeta ve beni, bunun tamamen benim isteğim olduğuna inandırmışlardı. İlk başlarda ne kadar hevesli olsam da, sonradan sonraya canımı sıkan durumlar olmaya başladı. Etrafımda benim yaşlarımda kapalı hiç kimse yoktu, yalnızlık çekiyordum bir nevi. Zaten ben bu kararı verdikten sonra arkadaşlarım da benden uzaklaşmışlardı. Pek kız arkadaşım yoktu, hatta neredeyse hiç yoktu ve erkek arkadaşlarım da kapalı bir kızın onlarla daha fazla arkadaş olamayacağı düşüncesine kapılmış olacaklar ki hepsi benden uzaklaşmıştı. Çok içime kapanmıştım.

Bunun dışında bir de kıyafet bulma konusu vardı. Annemle alışverişe gittiğimizde kapalı küçük bir kıza göre hiçbir şey bulamıyordum, ama diğer beğendiğim her şeyi de giyemediğim için üzülüyordum. Bahar aylarında alıyordum ne alacaksam. İki yılım böyle sürüp gitti. En sonunda kararımı verdim, artık buna devam etmek istemiyordum. Bana karşı çıkan hiç kimse olmadığı için pek zorlandığım söylenemez, ama küçük bir yerde yaşıyordum o zamanlar. Herkes herkesin ne yaptığını bilirdi. Bunu da öğrendiler ve hakkımda çok kötü şeyler söylemeye başladılar. Oysaki küçük bir kız çocuğuydum daha. Yaş fark etmeksizin çoğu insan bunu bir erkekle yakınlaşabilmek için yaptığımı düşünmüş, çok sonraları öğrendim tabii. Ama o yaşıma rağmen insanları umursamamayı ve hayatımı istediğim gibi yaşamam gerektiğini öğrenmiştim. Hâlâ da böyle devam ediyorum yaşamıma. Şort, etek, elbise ne istersem giyiyorum. Saçlarımı renkten renge sokuyorum. Ara sıra hâlâ insanların hakkımda “Bu önceden kapalıymış” dediklerini duyuyorum ama aldırış etmiyorum, çünkü her aynaya baktığımda ağlamaktan gözleri kızarmış, iki tutam saçını gizlemeye çalışan o küçük kızı değil de olmaktan mutlu olduğum kişiyi görüyorum.

Bir zamanlar benim içinde bulunduğum durumdaysanız, umarım size biraz da olsa yardımcı olabilmişimdir.

(Görsel: Samer Fouad)