Merhaba. Nereden başlayacağımı bilmiyorum ama, Instagram‘daki gönderileri okumak bende yazma isteği oluşturdu. 21 yaşındayım ve 3 yıldır kapalıyım. Evet, kendi isteğimle kapandım, lise sondu ve o zamanlar dine daha bağlıydım ve kapanmanın kutsal bir şey olduğunu düşünüyordum. Bunu destekleyen videolar izleyerek kendimi daha da istekli hale getiriyordum. O zamanlar sadece evlendiğin o kişiye ait olmak ve sadece o kişinin senin güzelliğini görmesi fikri kulağa hoş geliyordu.

1 yıl önce okuduğum bazı şeylerle bakış açım değişti. Kendimi sorguladım. Neden erkeklerden dolayı böyle bir şey yapmak zorundayız? Neden kendimizi zina mıknatısı gibi görüyoruz? Neden biz bu kadar kendimizi koruyorken, erkekler bu kadar serbest? Ben şuna inanıyorum; neyin üstüne gitmezsen, onu kabullenirsen onun doğru olması gereken bir şey olduğuna inanılıyor. Erkeklerin abuk subuk düşüncelerine mağruz kalmamak için “kendimizi korumayı” saçma buluyorum. Çünkü bu bizimle ilgili bir şey değil, bu bizim düzeltmemiz gereken de bir şey değil. Bu tamamıyla düşünceyle alakalı. Belki de erkeklere bu düşünme fırsatını biz veriyoruz. “Kadınlar cinsel objedir” düşüncesini biz veriyoruzdur belki de, çünkü kapanmamızın en büyük sebebi bu. Kadınlar böyle bir davranışta bulunuyorken, neden erkeklerde öyle bir düşünce olmasın ki? “Kadınların bizim üzerimizde böyle bir etkisi var ve onlar kendilerini korumaları gerektiği için böyleler.” Kadınları ya da erkekleri gömmek gibi bir niyetim yok ama ben böyle düşünüyorum ve bu düşüncemden dolayı başımdaki örtüyü çıkarmak istiyorum. Erkeklerin o düşüncelerini kırmak istiyorum. “Hayır biz cinsel obje değiliz, her şey sizin o iğrenç bakışınızda” mesajını verebilmek. Onlara “Sizdeki gibi bizde de göz var ve biz de bakıyoruz ama bunun için sizin korunmanıza gerek yok” mesajını verebilmek istiyorum. Her şey beyinde olup biter, düşünceler değişmeli, birilerinin o düşünceleri engellemek için bir şeyler yapması değil, o kişinin o düşünceleri kendi engellemesi gerek. Evet çok uzun konuştum…

Hala kapalıyım ve ne zaman açılırım hiçbir fikrim yok. Ailemden bir kişi bile yanımda değilken, bu konuyu açmaya cesaret bile edemiyorum. Hele de Konya gibi bir şehirde yaşıyorken. Bilirsiniz, Konya işine geldiğinde dini kullanan yobazlar dolusu bir şehir. Aileme, hele ki abim ve babama bu yazdıklarımı anlatamam. Anlamazlar ki, nasıl anlayabilirler? Hele ki babam “Erkeklerin yoldan çıkamasına sebep olan %99 kadındır” diyorken, ben nasıl diyebilirim ki “Hayır o öyle değil, tek sorun sizin o iğrenç beyinlerinizde, bizim de payımız var belki ama bu pay cinsel obje oluşumuzdan değil, size ‘Evet biz öyleyiz ve sizi o düşüncelerden kurtarmak için kendimizi kapatıyoruz’ mesajı vermemizden. Yapmamız gereken şey bu değildi. Siz öyle düşünceye sahipken hiçbir şey yapmayıp, bunun sizin kendi iğrenç düşüncelerinizle alakalı olduğunu anlamanızı beklememiz gerekiyordu. Böyle bir yola başvurmak değil.”

Teşekkür ederim böyle bir fikir oluşturduğunuz için, içinde yaşadığın şeyleri başkalarına, hele ki tanımadığın birilerine anlatmak çok iyi geliyor. Tekrardan teşekkürler.

(Görsel: Freedom Theatre)