Umarım diğer mektubumu yayınlamazsınız çünkü birkaç şey yazmayı unutmuşum. Esenlikler diye başlıyor mektup.

Şimdi benim hikayeme geçelim: Esenlikler arkadaşlar. (Merhaba ve selam Arapçadır.) Ben eğer platformun sıkı takipçisiyseniz yorumlarda sıklıkla görebileceğiniz kararsız ama kararlı. Çok fazla uzatmak istemiyorum zamanınızı almayayım. Ben ilk 6. sınıfta kapandım. (Şu an 12. sınıfı bitirdim, mezuna kaldım bu arada.) Sonra ne zaman olduğunu hatırlamadığım, ama çok uzun olmayan bir süre sonra açıldım. Kuran kurslarını, Kuran okumayı çok severdim. Hocalarım beni hep takdir ederdi. 2.sınıftan 7. sınıfa kadar her sene cami ve özel kursa gittim. Ailemizde çok kapalı yok aslında. Anneannem hatta hep bana “Açıl.” derdi. Ama teyzemin kocası imam. Baba tarafım zaten hiç yani… Halalarım köyde yaşadıkları için kapanmak zorunda kalmış insanlar. Onların çocukları açık hep.

Birinci sınıfın 2. dönemi ben regl oldum ve 1 ay sonra kapandım. Çünkü günahtı. Zaten Kuran kursundan dönerken herkes başını açardı ben severdim başörtüsünü. Açmazdım. O sırada psikoloğa gidiyordum ve oraya utandığım için başımı açarak girerdim. Ve o sırada İmam Hatipler açıldı ama ben yaşımdan dolayı giremedim. Oysaki o kadar çok gitmek istiyordum ki… Sonra okulda başörtüsü yasağı kalktı ve ilk ben okulda başörtülü durdum. Okulumda da başörtülü hoca yoktu. 8. sınıfta açılmak istedim ve ayetleri falan araştırdım, doğru bir şekilde kapanmadığımı fark ettim. Ve uzun etekler, uzun başörtüler, topuzsuz başlar yapmaya başladım. Bu arada da arkadaşıma fetva veriyorum -gerçi açıktı ama olsun- “Tesettür tarz değil farz.” gibi. Namazlarımı hep kılıyordum. Hatta regl olduğum zaman anlamamıştım ve abdest alıp namaz kılmıştım.

Lisede ben dar pantolon giymeye topuz yapamaya başladım. 10. sınıfta yine açılmak istemişim çünkü arkadaşıma dediğimi hatırlıyorum. Ama sonra tesettür ile ilgili video izleyip bir iki defa sadece okula uzun başörtü ile gittim. Bu arada namazlarımı boşlamaya başlamıştım çünkü ortaokulda öğlen evdeydim ama lisede 5’te evde oluyordum. Sanırım benim şansım ortaokul ve lisemin dini kullanmamaları oldu. Hatta lise hocalarım dini sallamazdı bile ama ben hep dini sevdim. 12. sınıfta dini araştırdım. Ve Nisan’a doğru baya soğudum. Sınava girecektim ama ben hala din araştırıyordum. Açılmak istiyorum.

Eskiden hiç sıcaklamazdım ama 12. sınıfta sıcak bana çok gelmeye başladı. Sonrasında artık sınav için dua etmemeye başladım. Ve sınav bittikten sonra biraz daha araştırdım ve artık iyice kafam karışmıştı. Çünkü İslam bana hep hoşgörü dini olarak anlatılmıştı ve hiç nefret etmemiştim başkaları gibi.

Annem ve babam hiç zorlamadı beni. Hatta 6. sınıfta kapandığımda babam “Açılır bu.” demiş, öyle de oldu. 7. sınıfta kapanınca annem çok mutlu oldu. Ama benim için artık İslam’ın bir değeri kalmamıştı. Bu sırada da burada tanıştığım insanlarla konuşuyorum Instagram’da.

Bu arada deist eleman her ne kadar linç edilsen de teşekkür etmek istiyorum sana. Ve ben dedim ki açılayım ve bir daha din işini düşünmeyeyim. Sadece İslam’ı tam olarak kafamdan silmem gerekiyordu ve sildim. 12. sınıfın başından beri açılma hayali kurardım. Hep açık kıyafetler alırdım. Hatta balo zamanı anneme demiştim “Açılacağım.” diye ama annem “Hayır olmaz.” demişti. Israr edince “Ne yaparsan yap.” demişti. Oysaki annem ve babam kıyafetlerimi görünce “Böyle giyineceksen açıl.” diyorlardı. Ama işte hepsi lafmış.

9 Eylül’de dershane açılıyordu ve ben açık gitmek istiyordum, anneme o gece söyledim. Babam çok sinirliydi ona söyleyemezdim, annem olmaz falan dedi ama en sonunda “Ne yaparsan yap.” dedi. Ertesi gün dershaneye kapalı gittim ama denemede öyle bir bunaldım ki anlatamam. O gün akşam babam işe gidecekti. Yemeğini yerken ona söyledim, babam “Hayır olmaz izin vermiyorum.” falan dedi. Sonra da işe gitti ama giderken hala söyleniyordu “Tövbe estağfurullah” diye.

Millet kapanmak istiyormuş ben açılmak istiyormuşum. Ve ertesi gün dershaneye açık gittim yürek yemiş gibi ama akşam için çok korktum. Çok değişikti sanki o ben değildim çünkü 5 buçuk sene kapalıydım. O gün akşam babam sürekli anneme “Nasıl gitmiş” diye sormuş, annem de “Bilmiyorum.” demiş. En sonunda da “Açık gitmiş.” demiş. Babam da demiş ki “Bari saçını düzgün kestirseymiş.” Ertesi gün babam diğer sabahlardan daha erken uyandı. Ve ben tam kapıdan çıkacakken durdurdu. “Bu ne hal?” dedi ve ben de “Ben demiştim size.” dedim. Babam da en sonunda “Ne yapacaksan yap günahı senin boynuna.” dedi. Ve ben tam olarak açılmış oldum.

Çok rahatım. Ama etrafta komşular görmesin diye uğraşıyorum tam alışamadım aslında. Ve balkona falan hep açık çıkardım. Biri gelince kapıyı açık açardım ama bunları babama dediğimde babam bunları bir bahane olarak görmedi. Bence onları ikna edecek bir bahane yok. Bu arada şunu da eklemek istiyorum, ben 8. sınıfta şeriat istiyordum.

(Görsel: Goni Montes)