Merhaba. Şu an ne yazacağımı bilmeyerek başlıyorum bu mesaja. Sadece söylemek istediğim birkaç şey var. Ben 11. sınıfım ve aileme lisenin biteceği sene kapanacağıma dair namusum ve şerefim üzerine yemin ettim. Aslında çok baskı uygulamıyorlardı kapanmam konusunda ama muhafazakar bir ailede büyüdüm, akrabalarım kuzenlerim hep kapalı, benden de doğal olarak bu bekleniyor.

Sürekli aynı soru, “Ne zaman kapanacaksın?”. Benden 5 yaş küçük erkek kuzenlerimden bile aynı soruyu duyuyorum. Kapanmayı istemediğimi anneme söylemiştim ancak babamın beni üniversiteye göndermeyebileceğini söyledi ve ne yapacağımı bilemedim.

Bir gün boşluğuma denk geldi, annem bana “Lisenin bittiği yaz kapanacağına söz ver ben de seni daha fazla sıkıştırmayayım.” dedi, o an kabul ettim. Sorgusuz sualsiz birkaç tane de şahidin önünde şerefim ve namusum üzerine yemin ettim. Ancak bu korku beni mahvediyor. Ne yapacağımı nasıl kapanacağımı bir sürü şeyden vazgeçecek olmamı kaldıramıyorum. Henüz neredeyse 2 sene olmasına rağmen bu korku tüm bedenimi ve ruhumu kaplamış durumda. Kendimi bu fikre alıştıramıyorum. 2 sene sonra üniversiteye gideceğim diye sevinmem gerekirken 2 sene sonra tüm özgürlüğüm kısıtlanacak diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Kapanmayı, İslam’ı, günahını ve sevabını, çekeceğim cezayı her şeyi biliyorum ama istemiyorum. Bunu yapmak istemiyorum. İnancım var ancak kapanmak istemiyorum. İstediğim gibi giyinmek istiyorum ama yapamıyorum. Sadece yazmak istedim, iyi günler.

(Görsel: Eileen Agar)