Merhaba, uzun zamandır bu platformdaki yazıları okuyorum ve ne zamandır yazmayı düşünüyordum, sonunda yazıyorum.

Lise öğrencisiyim. Kapanalı daha 1 yıl 2 ay gibi bir süre oldu, ben ise 5. ayında başörtüden sıkıldım. Kimse bana kapan demedi, ailem baskı kurmadı, oysaki annem çok muhafazakar bir kadın ve annemin tarafı tamamen örtülü, bir tane bile açık yok. Babamın tarafıysa muhafazakarlık derecesi olarak farklı, normal kapalılar da var ama herkes değil. Kapanmak aklımda hep vardı ama sadece vardı. Liseye geçtiğim yaz tatilinde arkadaşımla beraber bu konuyu konuştuk ve ben bir hevesle karar verdim ama çok ayrıntılı düşünmedim, aniden olsun istedim. Aynı zamanda kapandık sayılır, aniden hiç düşünmeden başımı yaptım ve aşağı indim. Benim içimde bu duygu vardı ama çevremdekilere sorsanız kapanacağımı asla düşünemezlerdi. Herkes ben kapandığımda şok oldu, akrabalarım değil, arkadaş çevrem. Annem tabii ki ben bunu söyleyince “Emin misin, iyi düşün, en güzel yıllarını böyle geçirmek istediğin kesin mi?” diye sorular hiç sormadı, direkt destekledi. Bense kararlarım değişince açılmak istedim ve 2 ay önce babama açılmak istediğimi söyledim, babamsa nedenini sordu ve her ne olursa olsun yanımda yamacımda olacağını belirtti. Bana cesaret verdi, anneme de söyledim ama annem beni namussuzlukla, yollulukla yargıladı ve açık olduğum günleri birden unutuverdi. Şu an kendimi tesettüre hapsolmuş hissediyorum ve elim kolum bağlı oturuyorum, mutlu değilim. En yakın zamanda bu isteğimi gerçekleştireceğime inanıyorum. #yalnızyürümeyeceksin

(Görsel: Kaoru Kawano)