Selam, ben aile baskısıyla büyümüş yorgun bir kızım. 10-11 yaşlarında ablamdan özenip kapandım. Çevremden özenip kapandım, çünkü çevremde sadece kapalılar vardı.
Şimdi açılmak istiyorum, ama bunu ne anne ve babama söyleyecek cesaretim var ne de bunu söyledikten sonra sığınabileceğim biri. Korkuyorum, annem yine sırtımda sepet kırar diye. Babam yine tokat atar diye. Ama bir hedefim var. Bu aileden kurtulmak için her şeyi yapabilirim. Belki saçma, ama bir gün evden çıkıp bir daha gelmemeyi ve ailemle iletişim kurmamayı planlıyorum. Onları seviyorum ama gideceğim.
Bu başörtüsü, bu aile beni fazlasıyla yordu ve onlardan nefret etmeme sebep oldu. Belki şeytanın oyunudur dedim ve saçımı sıfıra vurdum. Ama değişen bir şey olmadı. Hala açılmak istiyorum. Ben özgür bir şekilde yaşamak istiyorum.
(Görsel: Pratip Dasgupta)
“Bu başörtüsü, bu aile beni fazlasıyla yordu ve onlardan nefret etmeme sebep oldu.” için 6 yanıt
Bir gün yapacaksın vazgeçme sen çok güçlusun
Aynı şeyleri düşünüyorum ??.
Vah zavallı yavrum vah vah, ya siz komedisiniz haaa, yorumlarda da hiç farklı fikir yok, hep aynı ton, başarırsın canım, hadi aç?
Can adalı….
Gerizekalı kardeşim ben gülecek birsey göremedim neden guluyorsunuz.
Sana bir tavsiye sen sen ol hicbirseye hickimseye önyargı ile yaklaşma.
Sinanmadigini bilemezsin anlayamazsin.!
Yazık kafana gerçekten bu nasil bir kafasizlık beynini allah kullanman için veriyor insanların yaşadığı durumlarla alay etmen için değil komik değilsin
neden dalga gecip gülüyosunuz kimse kimsenin pisikoljisini bilemezki