Ben 16 yaşındayken erkek arkadaşım olduğu için babam beni okuldan aldı. 2 yıl evimizin bahçesine bile inmedim, hiçbir şekilde kimseyle görüştürmediler. Eve hapsettiler. Evde de kimse benimle konuşmuyordu ve herkes bana nefretle bakıyordu. 17 yaşındaydım, çikolata parası istediğimde o bile verilmedi. Evimize gelen bir komşu vardı, o iğne oyası yapmayı öğretti bana. Oya yapıp komşuya veriyordum, o satıp parasını bana veriyordu. Bir oyayı 20 liraya satıyordum. Böyle böyle para biriktirip kitap aldım kendime. Çok zor da olsa liseyi açıktan bitirdim.
Üniversite sınavlarına hazırlanacaktım ama kitap alacak 5 kuruşum yoktu. Gündüzleri oya yapıyor, geceleri saatlerce ders çalışıyordum. Oya yapmayı bırakamazdım çünkü parasız kalırdım. Ha bu arada, bir oya 1 haftada ancak bitiyordu. Yani haftalığım 20 lira gibi bir şeydi. Neyse, ben üniversite sınavlarına girdim. İlk sene yerleşemedim. Ben sınavlara giriyordum ama babam “Boşuna, seni göndermem” diyordu. Ben kafaya koymuştum, son çare olarak kaçacaktım ama yerleşemedim. O kadar ağlamıştım ki… Çünkü bu eve bir sene daha katlanamazdım. Ama dayandım. İkinci senemde güzel bir üniversitede güzel bir bölüm kazandım. Babam, sonuçların açıklandığı anda bile “Göndermem seni” diyordu. Ben gidecektim. Her ne olursa olsun gidecektim. Aradan 2 gün geçti; babam yumuşamış gibiydi, sebebini anlamadığım bir şekilde garipti. Meğer diğer 5 kuzenim, üniversite sınavına dershanelere giderek hazırlanmasına rağmen bir yere yerleşememiş; ben yerleşince ve bölümüm de 4 yıllık olunca babam bununla gururlanmış. Velhasıl üniversiteye gittim.
Şimdi hem çalışıyor hem okuyorum hem de KPSS’ye çalışıyorum. Aşırı yoruluyorum ama mutluyum. Öncesinde hayatımın en iğrenç 2 senesini yaşamış da olsam şimdi her şey güzel. 17 yaşında saçlarım beyazladı, antidepresanlar kullandım, halüsinasyon görüyordum. Rüyamda biriyle konuşunca bile o kadar iyi hissediyordum ki. Çünkü biriyle konuşmayalı çok olmuştu. Belki o yaşta erkek arkadaşımın olması hataydı ama bana bunu bu şekilde göstermemeliydiler. Babam şimdilerde benimle övünüyor. Geçen gün birine “Okumak istemedi, liseye gitmedi; ben ona kitaplar aldım, evde sınava hazırlanıp kendi kendine 4 yıllık kazandı” dediğini duydum.
Şu an tek isteğim atanmak. Eğer atanamazsam yine bu eve hapsolacağım.
(Görsel: Esther Sarto)
“Gündüzleri oya yapıyor, geceleri saatlerce ders çalışıyordum.” için 4 yanıt
Sevgili güzelliğim. Aynı sorunları ben de yaşadım inan. Ailem liseye göndermediği için yıllarca evin içinde kaldım. Annem kurslara giderdi evin işlerini ben yapardım. Kardeşlerimi ben büyüttüm hatta. Şuan istediğimi yaptım. O kadar mutluyum ki. 1.5 yıl kaldı. Lisem bitecek ve ben de üniversiteye gideceğim. Marmara üniversitesine gitmek için can atıyorum. Umarım atanırsın. Allah bahtını açık etsin
Yaşadıklarına çok üzüldüm. İnsanın ailesini seçememesi gerçekten çok kötü. Tüm bunların üzerine bi de seninle övünmesi ve başkalarına bu konu hakkında yalan söylemesi gerçekten yüzsüzlük. Benim çevremde 15 yaşında bakireliğini kaybeden insanlar varken sırf erkek arkadaşın var diye böyle yapmaları… Söyleyecek söz bulamıyorum. Ama tüm bunlardan tek bir şey çıkardım. Sen bu hayatta her şeyi başarırsın. Gerçekten senin kadar azimli çok az insan gördüm. Umarım ilerde de her şey istediğin gibi olur.
seninle gurur duydum çok mutlu oldum
Öncelikle durumuna çok üzüldüm.
Bu olaylar bizi ne kadar yıpratsa ve psikolojimizde iğrenç etkiler bırakıyor olsa da böyle böyle güçlü olacağız herhalde.en azından ben kendimi böyle avutuyorum.eğer konuşmak ve içindeki düşünceleri aktarmak isteyen olursa @denizdennyz instagram hesabına yazabilirsiniz 🙂