Ben de yaz tatillerimi arkadaşlarım gibi parkta top oynayarak geçirmek istiyordum. Her akşam eve dönerken onlara servisin camından bakmak istemiyordum artık. Kendimi bildim bileli arkadaşım olan Zehra ile birbirine çok yakın fikirlere sahip ailelerimiz vardı. O da buradaki birçok arkadaşımız gibi aile baskısıyla kapanmıştı. Bir gün bana deist olduğunu söyledi ve ben de bunun üzerinde araştırmalar yapmaya başladım. 8. sınıf zamanlarıydı, ilk defa farkı dünya görüşlerinden haberim oldu. Araştırdıkça dehşete kapıldım açıkçası. Çok zor oldu ama deist olmaya karar verdim. Çünkü dinler artık bana hiç inandırıcı gelmiyordu.
Liseye geçtim, yeni arkadaşlarım oldu ve ben geçen bu süre içinde ateist olmuştum. Arkadaşlarıma da edindiğim bilgileri aktarmaya çalışıyordum. Keşke yapmasaydım, hiçbiri beni anlamadı. Yalnızlaştım, kimsem yoktu. Öğretmenlerim ateist olduğumu öğrendi. Beni sevmiyorlardı ve ciddiye almıyorlardı, hatta bazen iğneleyici laflar da ediyorlardı. Kimsem yoktu ve 4 sene bu okulda kalacaktım. Her hafta cuma namazlarına gönderilmekten, her sene bayram namazlarına götürülmekten ve benim için anlamı olmayan birçok ibadeti yapmaktan çok yoruldum. Hep alay konusu oldum, biyoloji öğretmenim bile evrim teorisini savunduğum için sınıfın ortasında bana “maymun” dedi. Ailem ateist olduğumu hala tam olarak bilmese bile şüphe duyduğumu anlıyor. Bu nedenle üzerimde daha çok baskı kuruyor, ibadet etmem için zorluyor. Belki bunlar çok kafaya takmadan atlatılabilecek şeyler ama yıllardır çok yoruldum. Artık direnecek gücüm kalmadı.
(Görsel: Nastya Rauba)
“Her hafta cuma namazlarına gönderilmekten çok yoruldum.” için 3 yanıt
Böyle hissetmen çok normal. Şu an büyük bir mücadele veriyorsun. Bir nevi kırılma noktası… Ya da bir yol ayrımı… Pes edip bu korkunç yaşama devam etmek mi yoksa her şeye rağmen devam edip Özgür olmak mı? Kendine inanmak zorundasın. Bu durumla yüzleşmek kolay değil ama İnan bana bu aşamayı geçtiğinde çoğu şeyin değiştiğini göreceksin. Mücadele ettiğin insanların zayıf yönlerini keşfetmen ve kendini onlara karşı savunman gerek. Bunun için önce kendi kendini iyileştirmen gerek. Yaralı bir şekilde savaşamazsın. Önce tüm gücünü topla. Sakın acele etme. İyice gücünü topla ve onlara karşı bir strateji belirle. Nasıl onlar seni eziyorsa sen de onları ez. Emin ol fazla dayanamıyorlar. Çünkü sende onlarda olmayan bir şey var 🙂
Onlar sandığımızdan daha güçsüzler.
Şu paylaşma hatası.. kendin için kendine yaşayamayı öğrenemedik
Ben de şuan ortaokul mezunuyum. Birkaç ay içinde liseye geçeceğim. Ve ben de 8. sınıfın başlarından beri sorguluyordum. Şu anda ateistim ve hikayelerimizin ne kadar benzediğini farkettim. Aileme çoktan açıkladım ve saygı duydular ama çevreme açıklamak konusunda çok tedirginim. Arkadaşlarımın ve öğretmenlerimin vereceği tepkilerden çok korkuyorum çünkü ailem ne kadar serbest fikirli olursa olsun çevremdeki diğer kimseler çoğunlukla çok dindar. Öte yandan fikirlerimi özgürce açıklayamamak da beni çok rahatsız ediyor, sürekli asıl benliğimi saklamak zorundayım. Ne yapsam bilemiyorum. Başımızdan benzer olaylar geçmiş, sence ne yapmalıyım ve görüşlerimi ne zaman çevreme açıklamalıyım?