Bu sayfanın yalnız olmadığımı göstermesi bana rahatlık hissi veriyor. Almanya’da yaşadığım halde kendimi Suudi Arabistan’da yaşıyor gibi hissediyorum. Ailem dindar, mahallem daha da dindar. Mahallemde sadece Türkler yaşıyor, herkesin düşüncesi aynı. Burada 11 yaşından büyük olup da kapalı olmayan yok. Cahiliye dönemindeki gibi cinsiyetçilik ve kadın düşmanlığı insanların beynine öyle girmiş ki kadınlar bile bu durumu doğru buluyor.

Üniversitemin ilk yılında açılma kararı aldım. Bu, seneler boyunca hissettiğim bir istekti ama cesaretim yoktu ve korku içindeydim. 4 sene önce korkularım birden yok oldu ve annemle babama açılmak istediğimi söyledim. Azarlandım, feci şekilde. Hakaretlerin en saygısız ve ahlaksız şeklini duydum. Hem evden kovulmakla tehdit edildim hem de evden gidersem hatalı olacağım söylendi. Onlara kararımı söylediğim günden beri başörtü takmıyorum. Sadece mahallemdeyken takıyorum. Ailem beni başörtüsüz kabul etmiyor. İnsan nerede yaşıyor olursa olsun zihniyet önemli. En kötüsü de ailemin sürekli Alman arkadaşlarımın, okulumun, üniversitemin ve Batının benim beynimi yıkadığını düşünmesi, bu beni çok sinir ediyor. Kızlar, sadece onların istediği gibi olmadıkları için kişiliklerini kaybettiklerini sanıyorlar. Kendi kişiliklerinin tam da bu olduğunu anlamak istemiyorlar.

(Görsel: Rachel Baes)