Bunu yapmamın tek sebebi ortaokul döneminde İmam Hatip’te okumam ve oradaki kişilerin etkisinde kalmamdı. Başımı ilk kez 6. sınıfın yaz tatilinde örttüm. Ailem bana bunun için erken olduğunu söylemişti ve hiç değilse belli bir yaşa kadar üzerimde bu yönde bir baskı yoktu. Fakat içinde bulunduğum sınıfta sadece 2- 3 kişi açıktı ve onlardan biri de bendim. Ortamın üzerimde yarattığı algı ile bunu yapmaya karar verdim. Hem nasıl olsa eninde sonunda o gün gelecekti ve bu benim için bir zorunluluktu, yapmalıydım.
Şu an ise 15 yaşındayım, kapanmamın üzerinden 3 sene geçti. Yaklaşık 5 aydır keşke bunu yapmasaydım diyorum, bu konu yüzünden aileme karşı mücadele veriyorum. İnançlı bir genç kızdım ama ailemin bana karşı ördüğü o sert duvarlar beni daha da kararlı hale getirdi. 12 yaşımda bir heves ile karar verdiğim o örtüyü bütün hayatım boyunca taşımak istemiyorum. Ben de özgür olmak, bağıra çağıra koşmak, eğlenmek, beğendiğim kıyafetleri uzun halini araştırmadan almak istiyorum artık. Çok mu şey istiyorum? Ailemden hep olumsuz ve hatta kin ile dolu dönütler alıyorum ama vazgeçmeyeceğim. Özgürlük bu kadar ucuz olmamalı, olmayacak! Ben tabuları yıkamadım, ama onlar beni yıktılar…
(Görsel: Igor Moritz)
“Nasılsa o gün eninde sonunda gelecekti ve kapanacaktım.” için 3 yanıt
Ne olursa olsun pes etmemelisin tüm hayatını etkiliyecek bir karar o yüzden sabırlı ol ne istiyorsan onun için savaş
Aynı yaşta olmamız ve aynı şeyleri hayal etmemiz… Bende yol yakınken kendim olmak istiyorum. Umarım bir gün başarabiliriz.
Bende bazen açılıp kısa şeyler giymek, özgürce dolaşmak, insanlarla kaynaşmak istiyorum ben kapananı 1,5 yıl oldu, saçlarımdaki bit yüzünden saçımı kuzenim sıfıra vurdu. Birde bunun hakkında böbürleniyor. Seni anlayabilirim, eğer gerçekten bu durumdan kurtulmak istiyorsan mücadele et eğer bu yaşta zor geliyorsa ilerki senelerde dene, umarım istediğine ulaşırsın.