Merhaba, ben de kendi hikayemi yazmak istiyorum. Ben 19 yaşındayım ve tabii ki muhafazakar bir aileye sahibim. Ben ve ikizim bir gün başörtüsüne gireceğimizi biliyorduk.  Küçüklüğümuzden beri Kur’an kurslarına gittik. 13. yaşımızda da başörtüsü takmaya karar verdik. İlk 3 sene her şey yolundaydı, kabullenmiştim örtüyü ama 16 yaşlarımızda ikizim ve ben dini sorgulamaya ve araştırmaya, okumaya başladık. Kısa süre içinde inancımız kalmadı. Uzun bir süre başımızı açmak istediğimizi ailemize söyleyemedik, bu o kadar zor geldi ki… Verecekleri tepkiden korkuyorduk; çevrenin ne diyeceklerinden korkuyorduk.

 Bu yılın şubat ayında anneme başımızı açmak istediğimizi söyledik ağlayarak, inanılmaz bir tepki ile karşılaştık. Babam bizi sabahlara kadar uyutmadı; Kur’an ayetleri okudu, 28 Şubat’tan örnekler verdi ve dedi ki; “Sizin beyninizi yıkamışlar, nerede dinsiz varsa onların kitaplarını okuyorsunuz, beyninize ihanet etmişsiniz”. Biz 2 gün boyunca kardeşimle beraber, ona kararlı olduğumuzu ve bunun üzerine üzerimizdeki psikolojik şiddetin dozu arttı. Tehditler etti. 3 ay boyunca telefonlarımızı elimizden aldı, zorla namaza başlatmaya çalıştı. Bu evden açık çıkarsanız yaka paça evden kovarım, dedi. Üniversiteye gitme ihtimalim de yok, okuyacaksam açıktan olacak. Zaten geçen sene iyi bir puan almama rağmen mezuna kaldım babam yüzünden, bu sene yine giriyoruz sınava. Başka şehirden iş ve ev bulup gitsek ikizimle ama 1 yaşında bir kardeşimiz var. Babam “İleride benim istediğim standartlarda bir hayatınız olmazsa bu çocukla sizi görüştürmem” dedi. Kardeşimi ciddi anlamda çok seviyorum. Daha anlatamadığım bir çok ayrıntı var ama genel olarak böyle, reşit olduğum halde kıyafetime karar vermemek o kadar üzüyor ki beni. Umarım bu mücadelede başarılı olurum.

(Görsel: Betty Acquah)