Merhaba,

Sayfanıza Keşfet’te denk geldim ve deneyimlerimle ilgili ben de bir şeyler söylemek istedim. Lise 2’de kapandım, ailem muhafazakardır. Hiçbir baskıları yoktu üzerimde, Anadolu lisesine gidiyordum. Etrafımdaki akrabalarımın ve arkadaşlarımın da etkisiyle bir şekilde kapanmaya karar verdim. Okuldaki tek kapalı insan bendim, okul müdürü çok katıydı bu konuda. Okula kapalı girmeme bile kızıyordu. Ancak ben bununla mücadele edecek kadar güçlüydüm. Ardından okulum bitti.

Üniversiteye başladım, hala kapalıydım. Üniversite 2. sınıfta, arkadaşlarımın çoğu hala kapalıyken, ben açılmaya karar verdim. Ben neden kapalıyım, dedim; bir insan 15 yaşında buna karar verecek yetiye sahip değil, dedim. Açılsam, insanlar ve ailem laf edecekti; biliyordum. Ama önemli olan bendim. İlk önce anneme söyledim. Annem bir şeyler söyleyerek beni aksine ikna etti ama benim içimdeki ses susmadı. Ben bu değilim, diyordum. Yaşamak istediğim ve kuracağım dünyam böyle değil, diyordum.

İki sene geçti, üniversite son sınıfa geçtim. Artık kimseye sormayacağım, dedim. Anneme açıldığımı söyledim, inanmadı. Memlekete geldim, misafir gelince başımı örtmemi istediler; alışırlar zamanla deyip kabul ettim. Zamanla da alıştılar. Onların yanında biraz daha dikkat etsem de şimdi olduğum gibiyim, kendim gibiyim. Ben rüyalarımda bile kendimi hiç kapalı görmedim. Halbuki 9 yıl boyunca tesettürlüydüm.

Demem şu ki siz ruhunuzu dinleyin. Kendi sesinizi dinleyin. Bu hayatı sizin yerinize başkaları yaşamayacak. Siz yaşayacaksınız. Dilediğiniz gibi yaşayın. Sınırlarınızı kendiniz çizin. Şimdi 15-20 yaşlarında olabilirsiniz ama gün gelecek 25-30 yaşlarında olacaksınız, pişman olmayın. Tesettür hiçbir şeye engel değil, açık olmak da öyle. İnsanların tabularından ve sözlerinden uzak yaşayın. Onlara kulak asmak yerine ne istediğinizi siz söyleyin, onlar söylemesin. Bir de lütfen tesettüre girmek için en azından 20’li yaşlarınızı bekleyin çünkü duygularınız ve düşünceleriniz o kadar değişken ki hayattaki bakış açınız 20’li yaşlarınızda oluşacak. İşte o zaman karar verebilirsiniz. Sevgiler…

(Görsel: Anna Parini)