Merhaba, ben sayfanızı Youtube’daki bir yorumdan gördüm. Birçok gönderinizi okudum. Aslında hikayesi bana benzer ne çok insan varmış. Benim hikayemdeyse şimdi sizin bana yardımcı olmanızı ve yol göstermenizi istiyorum.
Ben bunu 5’nci sınıfta iken sınıfta bir kızda görmüştüm; çocukluk işte, neyin ne olduğunu bilmeden ben de kapanmak istedim. Annemden bana şal almasını istedim. O zaman bana fosforlu pembe bir şal almıştı. Nedense kapanmam kimse için şimdiki kadar sıkıntı olmamıştı, o zaman her şey gayet normaldi. Daha nasıl kapanacağımı bile bilmiyordum, annem de bana hiçbir bilgi vermemişti. Erkek bir resim öğretmenimiz vardı ve bir gün gelip şalımın ucuyla kolumu örtmüştü, yine hiçbir şey anlamamıştım. O zamanlar bir hevesle geçti. Büyüdükçe, yaşıtım olan kuzenimle yan yanayken beni ondan büyük sananlar veya görmemezlikten gelenler olmaya başlamıştı. İnsanın ister istemez canı sıkılıyordu.
Lise zamanı zaten çok başka… Benden daha az güzel olan kızlara bile değer veriliyordu ama bana sanki görünmezmişim gibi davranılıyordu. Şu an 10’ncu sınıftayım. Ne kadar güzel bir insan olduğumun farkındayım ama kendimi kapalıyken güzel göremiyorum, artık bana yakışmıyor. Ben bu değilim, ben deli dolu bir insanım. Mesela ablamla –ablam açık- alışverişe gideriz, kendime göre hiçbir şey bulamam. Bir kıyafet giydiğim zaman annemin veya ablamın bana tuhaf baktığını hissederim ve bu beni üzer. Aynı şekilde büyük halamın, yaşıt olduğum kuzenime ‘güzel kız’ deyip bana ‘liseli kız’ demesi ve görüntülü konuşurken evde olduğumu bildiği halde ‘Neden başın açık’ diye sorması da var. Sonuçta benim daha yaşım kaç, böyle şeyler duymak canımı çok sıkıyor.
Bugün kahvaltıdan sonra bir cesaretle babama tüm hislerimi anlattım. Önce biraz şaşırdı, duraksadı; ardından buna karışmadığını, bunun benim hayatım olduğunu ama yapmak istediğimin günah olduğunu söyledi. Aslında ben de biliyorum günah oldugunu, hatta sırf içimdeki başımı açma isteği gitsin diye saçlarımı kökünden kesmeyi bile düşündüm ama yapamıyorum.
Anneme hep beğendiğim kapalı kıyafetlerini gösterirdim ama hiç umursamazdı, ‘Ne halin varsa gör, git başımdan’ derdi ama ben babamla konuşurken bir anda ‘Sana güzel kıyafetler alalım’ diyerek rol yapmaya başladı. Telefonuyla internetten bazı kıyafetler gösterdi ama ben anneme defalarca söylemiştim. Hatta babama söylemeden önce anneme “Ya doğru düzgün kıyafetler alırız ya da ben tam kapalı bir insan oluncaya kadar başımı açmak istiyorum” dedim, yine umursamadı; ‘Git başımdan’ dedi.
Babama söylemeye başladığımdan beri ağlıyorum, biliyorum günah olduğunu ama ben böyle yapamıyorum. Bugün yine ağladığım zaman aklıma siz geldiniz. Hikayemde anlatamadığım birçok şey var. Lütfen bana yardım edin, ne yapacağımı bilmiyorum. Benim gibi durumda olan birçok kız arkadaşıma da ses olmak istiyorum.
(Görsel: Lisa Wright)
“Bana sanki görünmezmişim gibi davranılıyordu.” için 5 yanıt
Çok benzer durumları yaşadık ama benim babam ve annem özellikle babam aşırı baskıcı bir adamdı ama anlattığın kadarıyla senin öyle bir sıkıntın yok. Ailen dışındakileri hatta gerekirse bazen aileni bile önceliklerinden çıkarman gerekiyor canım. Bu hayata bir kez geliyosun dilediğin gibi yaşamak senin hakkın. Sadece açılmak istediğinden emin ol gerisini düşünme. Bir karar verdiğinde onu hayata geçir başta insanlar garipseyecek arkandan hatta bazen yüzüne konuşacaklar ailende tavır takinacak ama hepsi bir süre sonra geçecek sadece yaptıklarının arkasında dur kulaklarını tıka psikolojini kimsenin etkilemesine izin verme o süreçte. Eğer istersen yapabileceğine inanıyorum. Beni öldürmekle tehtid eden bir babam vardı ama babam açılma isteğimi paylaştığımda çok anlayışlı bir şekilde karşıladı ailecek şok olduk. Ve şuan hala daha hayal gibi geliyor. Son olarak kendini sevmekten asla vazgeçme bu hayatta en değer verdiğin kişi hep sen ol önce ve kendine iyi bak. Unutma insanlar ne yaparsan yap konuşmaktan vazgeçmeyecekler.
Aslında ailen karışmıyor gibi görünüyor, bence örtünü çıkartabilirsin artık. Psikolojik baskı olacaktır ama bunu zaten biliyorsun. Şans seninle olsun!
Şöyle düşünmelisin. Kapalı olmak sana hayatında ne katacak, açık olmak sana ne katacak? İstediğin açıdan düşünebilirsin. Ahiret hayatından dünya hayatına kadar olan tüm cevapları bu iki soruya yerleştir. Bu soruları düşün ve hangi şekilde daha mutlu olacağını düşün. Kapalıyken bu mutsuzluğun geçecek mi, açıldığında vicdan azabı çekecek misin gibisinden şeyleri düşün. Millet ne der, insanları çekebilir miyim diye düşünme. O insanlar bir gün hayatına dair hiçbir yorum yapamayacak konuma gelecekler nasılsa. Bu yüzden sadece kendin için iyi olanı düşün ve onu yap. Zaten ablan da açık, onunla bu konu hakkında konuşup yardım alabilirsin eğer yardım edebilecekse. Ama ne olursa olsun , sen ve daha bir çok insanın önündeki engeller yine kişinin kendisidir. Eğer bir karar verip ne olursa olsun bunda vazgeçmezsen mutluluğa ulaşırsın. Umarım istediğin hayata kavuşursun ?
Aslında şanslılardasın ailen çok karışmıyor gibi… Her şey sana kalmış bu senin hayatın! Yanlışıyla doğrusuyla artısıyla eksisiyle istediğin kadar düşün ve bundan sonra nasıl yaşamak istediğine karar ver. Umarım her şey istediğin gibi olur!
Sana şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki kapalı olman seni gözlerden uzaklaştırmıyor. Aksine herkesin gözü senin üstünde. Makyaj yaparsın laf olur, bir adamı seversin laf olur (mesela ailem beni aseksüel sanıyor), açık bir kadının yaptığı şeyleri yapsan laf olur. Aydın geçinenler sana çomar der, sözde dindarlar süslüman… Yani başındaki örtü senden önce konuşur. Hatta çoğu zaman seni konuşturmaz. Çevrendeki insanlar siyasal islamcı değillerse kapalı olmanın cefasını çok çekersin. Ayrıca bir insanı güzel yapan şey kaşı, gözü, saçı değildir. Bir insanı güzel yapan şey bir amaç uğruna mücadele etmesidir.