Ben 20 yaşına gelmiş bir üniversite öğrencisiyim. Ailemin baskısıyla liseye başladığım gün başımı kapattım, o gün bugündür de benliğimi kaybettim. Artık kendimde değilim. Beş yıl içinde bir kez olsun başımı kendi isteğimle Allah rızası için kapatmadım. Babam çok sinirli biridir, fiziksel bir şiddet görmesem de psikolojik şiddetin âlâsını uygular ve burnumdan getirir diye sustum. Ama daha fazla ‘başkası’ gibi yaşamak istemiyorum. Kendim olmak istiyorum. Hakkımı istiyorum. Annem ve anneannem baskıcı insanlar, annem çeşitli Kur’an kurslarında eğitim görüyor. Başımı daha modern tarzlarda örttüğümde bütün gün başımı izleyip ne kadar çirkin göründüğümü söylüyor. Başım kapalıyken bile onun dilediği tarzda kapatmadığım için zorbalık görüyorum. Bir de başımı açsam başıma neler gelir diye korkumdan hep gizlendim.

Üniversitedeki ilk yılımı tamamladım, notlarım çok yüksek ama arkadaş grubumda kendimi kaybolmuş gibi hissediyorum. Kimseye ayak uyduramıyorum. Çırpınıyorum. Okuduğum bölüm dolayısıyla bulunduğum ortamda benim durumumda kimse yok desem yeridir. Küçüklükten beri hep daha koyuya, hep daha uzuna yönlendirildim. Baskıları ben 11 yaşındayken başladı. Sürekli söylenip duruyorlar diye liseye geçinince örtüneceğimi söyledim, söylemez olaydım. Sakinleştiler, seslerini soluklarını kestiler. Ama benimki de kesildi. Kapalıyken kendimi farklı göstermek için daha maskülen kıyafetler giyiyorum, kadınlara has hiçbir takıyı/süsü kullanmıyorum. Annem ve anneannem sadece el âlemin diyeceklerini umursuyor. Bazen kapıya gelen kargoyu başım açık açıyorum, sesleri çıkmıyor ama dışarı onların istediğinden iki parmak daha kısa bir tunikle çıkacak olursam kıyamet kopuyor.

Onlara açılmak istediğimi nasıl söylerim, bilmiyorum. Annem, benim halimden anlamış ve bunu sık sık bana belli ediyor. Kendimden yaşça küçük bir kardeşim var, şimdi onu da kapatmak istiyorlar. Annem onun aklına girmemem için onunla bu konuları konuşmamamı söyledi. Bir süredir, daha önce hiç istemediğim kadar açılmak istiyorum. Son bir senedir çevremde başörtüsünü çıkaran insanlar oldu, onlara özensem de hep sessiz kaldım. Benim ailem izin vermez, kavga gürültü çıkmasın dedim. Başörtüsünü çıkarmış kadınların anlattıkları hikayelerden, bu ve bunun gibi sitelerden hep kaçtım. Çünkü başarmış kadınlara benzemeyeceğimi biliyordum. Ama artık bunda güç buluyorum.

Bir gün ben de kendimi dilediğim gibi ifade edeceğim. Allah rızası için yapmadıkça ne anlamı var saçımı gizlemenin?

(Görsel: Tin Can Forest)