Öncelikle herkese yeniden merhaba! Daha önce sizinle hikâyemi paylaşmıştım, beni belki şu cümle ile tanıyabilirsiniz; “Şarkı söylediğim zaman insanların ‘Sen kapalısın, sesini duyurman haram’ demesini istemiyorum” demiştim. Evet, verdiğim kararı size söylemek için ve her birinizin yazdıklarını okuduğumu bilmenizi istediğim için şimdi yine buradayım. Ben açıldım. Size yazdıktan sonraki sabah uyandım, yüzümü yıkadım ve aynaya bakıp gerçekten nasıl olmak istediğimi kendime sordum, kendime bu hayatı nasıl yaşamak istediğimi sordum. Düşündüm, çok düşündüm, en sonunda kararımı verdim. Vicdanım beni rahat bırakmadı, hala peşimde ama ben mutluyum: “Artık avazım çıktığı kadar şarkı söyleyebiliyorum, saçlarımı rüzgârda savurabiliyorum, sanki kaybettiğim benliğimi bulmuş gibiyim, yeniden doğmuş gibiyim.”
Bugün 30 Haziran ve saat 12.32 suları, ben yine size yazıyorum. Birkaç dakika önce Merve’nin yazdığı yorumu okudum, onun için buradayım; kararıma ve sizin desteklerinize teşekkür etmek için. “Aç güzelim saçını, savursun rüzgâr, aç güzelim saçını, güneş parıldatsın. Aç güzelim saçını, yağmur ıslatsın, dökülsün damlalar tellerinden. Biliyorum seni saran o çemberi, biliyorum özgürlük emek ister…”
Elbette açıldığımda insanlar tepki gösterdi; bu tepkiler, kapandığım günkü tepkilerin aynıları gibiydi. Şimdi ben sanki her zaman böyleymişim gibi davranıyorlar. Ben mutluyum, hem de çok mutluyum. Kendimi buldum, artık istediğim gibiyim. Babama söylediğim zaman nasıl sevindi bilemezsiniz, onun sevinci benim kendi içimde acı çekmeme sebebiyet verdi. Burada bir ablamızın da dediği gibi; “Bu karar çok sancılı bir yol ama ben yolumdan oldukça emin ve mutluyum, umarım buradaki her insan olmak istediği kişiliği ve yaşamak istediği hayatı yaşar”. Bu arada ben yine aynı benim, İpek aynı İpek. Kendimden ödün vermedim, aksine kendimi geri aldım. Dinimden uzaklaşmadım, namazıma devam ediyorum ve içimde her daim Allah sevgisi var. Hepinize kucak dolu sevgilerimi iletiyorum. Sizin söyledikleriniz beni nerede olmak istediğimi bulmaya yönlendirdi, iyi ki varsınız!
(Görsel: Pamela Phatsimo Sunstrum)
“Kendime bu hayatı nasıl yaşamak istediğimi sordum.” için bir yanıt
Bilmiyorum, çok duygulandım.. Yazında adımın geçmesine de, mutluluğuna etkim olduğuna da, bizimle paylaştığına da çok çok sevindim, böyle başarı hikayeleri çok mutlu ediyor 🙂 Umarım hayat yüzüne hep güler, umarım hayalini kurduğun her şeyi teker teker başarırsın. Yolun açık ve aydınlık olsun, sen de iyi ki varsın burada bir sürü kız kardeşin var, konuşmak istersen hep buradayız?