Öncelikle herkese selamlar! Bir aydır her gün açıp yeni bir şeyler paylaşılmış mı diye baktığım siteye nihayet ben de yazmak istedim. Buradaki destek ve yardımlaşma çok hoşuma gitti. Benim yazım da başörtüsüyle ilgili olacak, başlıyorum…
Ben 12 yaşında kendi isteğimle kapandım. Zamanı gelince kapanmam gerektiğini biliyordum ama daha ergenliğe bile girmemiştim. Kuzenim ergenliğe girmişti, ben de ona özendim ve beraber kapandık. Kapanmak istediğimi aileme söylediğimde bana bunun için çok erken olduğunu söylediler ve çok hevesli görünmediler. Daha çocuk olduğumu ve zamanı gelince zaten kapanacağımı söyledi annem. “Sıkılırsan açılırsın sonra, öyle olmaz bi’ açıl bi’ kapan” dedi. Yani başlarda pek destekleyici bir tutum görmedim. Bu arada annem de babam da dininde, namazında, orucunda insanlardır. Ama geleneksel dinci değiller; gerçekten inanılmaz okuyup araştırırlar, sorgularlar, dini kulaktan dolma bilgilerle yaşamazlar.
Kendime geri dönüyorum. Ben çoğu kişinin aksine kapandıktan kısa bir süre sonra mutsuzluk yaşamadım. Zaten o zamanlarda çocuk olduğum için normalde giydiğim kıyafetlerin üstüne sadece şal bağlıyordum, benim için çok sıkıntı olmuyordu. Ayrıca namaz falan da kılıyordum, bu böyle 10. sınıfa kadar devam etti. Sonra namazı yavaş yavaş bıraktım. Tanıştığım bir arkadaşım görüşlerimin değişmesinde gerçekten etkili oldu. Dine yönelik daha farklı sorular sormamı sağladı. Bu şekilde bu düşüncelere kadar geldim. Ben istiyorum ki insanlar beni dış görünüşüme göre yargılamasın, hangi partiden olduğuma dair yanlış izlenimlere kapılmasın veya bana, herhangi bir kıza olduğundan farklı bakmasın. Ben, dinin sembolü olmak istemiyorum. Yazın sıcağında şort giymek istiyorum, eşarp değil. Dışarıdan Müslüman gözüktüğüm için insanların beni homofobik sanmasını istemiyorum.
Bu sadece insanların beni nasıl gördüğüyle ilgili değil benim kendimi nasıl görmek istemediğimle ilgili. Bu benim yaşamım ve bir kere yaşanacak. Ben, onu istediğim gibi yaşamak istiyorum. Bu konuda ailemle hiç konuşmadım. Bu sene üniversite sınavına gireceğim, ondan sonra konuşup bu konuyu halletmeyi düşünüyorum. İsteğim gerçekleşirse yeni bir ortama yeni halimle girmek istiyorum. Aileme inanılmaz düşkün biriyim ve gerçekten onlarla aram çok iyi. Böyle bir şeyin sonuçlarını tahmin edemiyorum ve onları üzmek de istemiyorum. Sonuç ne olursa olsun, bunu başarmak istiyorum ama aynı zamanda umuyorum ki yanımda olsunlar, destekçim olsunlar. Başka kimse önemli değil.
Biliyorum ki hiçbir zaman herkesi mutlu edemezsin çünkü bir şeyleri eleştirecek birileri her zaman olacak. Ben açılsam; annemin teyzesi, kendi kızları ve torunları açık olmasına rağmen beni acımasızca eleştirmekten vazgeçmeyecek mesela. İnsanlar çok acımasız… Çok uzattıysam kusura bakmayın, ne kadar yazdığımı bilmiyorum ama ben artık saçlarımı savurmak istiyorum…
(Görsel: Reinier Lensink)
“Dinin sembolü olmak istemiyorum.” için bir yanıt
Örtülü olduğun için homofobik göründüğünü düşünme, bu tamamen sana bağlı. Ben mesela heteroseksüel olmama rağmen lgbti içerikli sayfalar takip ediyordum, onlarla ilgili tweetler atıp savunuyordum, evet kafamdaki örtü ile. Bazen laf da yedim sırf savunduğum için unfollow da. Şu an örtülü değilim, savunmaya devam ediyorum. Yani bu olay kendini ifade etmene bağlı. Ve umarım ailenle konuşmuş ve halletmişsindir. Konuşmak istersen instagram adresim @ozgurlukemekisterr