Selam, ben Miray. Daha 12 yaşındayken sırf annemin gözüne girebilmek ve onu sevindirebilmek için aile baskısı görmeden kapandım. Annem, önceki yıllarda ablam yüzünden bir sürü zorlukla karşılaşmıştı; onun mutlu olmasını istedim. Daha çok küçüktüm ve algılayamıyordum. Kapandıktan kısa süre sonra daralmaya başladım; sanki başımdaki örtü beni boğuyordu, insanların bakışları bana fazla gelmişti.
Açılmak istediğimi anneme söylemeye karar verdim. Anlayışlı biriydi, 1 ay kapalı kalıp açılmama bir şey demezdi ama bunu ona söyleyemeden bazı olaylar oldu. Tam söyleyeceğim güne hazırlanırken dedemlere gittik, benim için “O dayanamaz, 1-2 güne açılır” dedi. Sinirlendim ve hırs yaptım. Dedim ya, küçüktüm. Kapalı kalmaya karar verdim, bu olayın üstünden bir yıl geçmişti ki artık bir şeylerin farkına vardım; kesin açılacaktım ama bu sefer de Tanrı izin vermedi…
Anneannem kansere yakalanmıştı ve annem neredeyse her gün onun yanına gidiyordu. Böyle kırılgan ve üzgün bir döneminde onu daha da üzemeyeceğimi düşündüm ve biraz daha erteledim. Sonunda olayın üstünden 2 yıl geçti ki anneannem vefat etti. Ben 8. sınıftım, anneme hâlâ söyleyemezdim. Nedeni ise barizdi; annemin psikolojisi iyice bozulmuştu ve hatta psikoloğa gitmeye başlamıştı. Bu sırada ben bazı şeyleri sorgulamaya başladım, bütün kutsal kitapları okudum, telefondan din alimleriyle konuştum ve İslam’ın benim için doğru din olmadığına karar verdim. Hem kapalı hem dinsizdim.
Sonunda 9. sınıfa geçtim, anneme söylemek için hazırdım. Yaz tatilinde psikolojisi anneannemden sonra çok daha bozulmuş olan anneme bunu direkt söylemeye korktuğum için bir not bıraktım. Eve döndüğümde ağlıyordu, içimde bir şeylerin koptuğunu düşündüm. Sonuçta annemdi ve benim yüzümden ağlıyordu. “Ben sana dini öğretemedim” gibi şeyler söyledi. Pek takmadım ve anneme bir tek soru sordum; “Senin gözünden düşecek miyim?”. “Tabii ki de düşeceksin” dedi, ağlamaya başladım. Nedeni üzüntü değildi, hayal kırıklığıydı ve biraz da sinir. Ne yani, yıllarca hiçbir şey yapmamama rağmen sırf kişisel tercihim ve günahım nedeniyle gözünden mi düşecektim? Ağlayarak “Açılmıyorum, tamam” diye bağırdım ve odama gidip ağlamaya başladım.
Şimdi 10. sınıfım anneme olan sevgim maalesef ki azaldı, bunu bana yapan o. Bu olayın üstüne bazı olaylar da eklendi tabii ki, sarılmak bile istemiyorum ona bazen. Nasıl bu kadar duygusuzlaşabildiğimi anlamadığım için ağlıyorum ama bıktım artık. Açılacağım, bunu da anneme bu yaz söyleyeceğim. Evet, karşı gelecek ve yine ağlayacak ama bu sefer karşısında duygusuz bir Miray olacak. Söyleyeceklerim bu kadar, bunları belki bir ergenin lafları olarak görebilirsiniz ama yaşadıklarımı -açılma olayı dışında- bilmiyorsunuz, nasıl hakaretler işittiğimi… Hem de hiçbir şey yapmamama rağmen… Bilmiyorsunuz. Umarım bunu göze alarak yorum yaparsınız, teşekkürler okuduğunuz için.
(Görsel: Jesse Mockrin)
“Kişisel tercihim nedeniyle gözünden mi düşecektim?” için 3 yanıt
Şu an ne istediğini ya da neyi istemediğini bilmen bile o kadar güzel bir şey ki.. Yaşın daha çok küçük bu yaşta bunları yaşamak çok sinir bozucu, çok yıpratıcı biliyorum. Belki birazcık daha sabretmek gerekiyor. Yazdıklarından çok güçlü bir kız olduğunu anlayabiliyorum. Bunun için biraz daha sabır… Her şey gönlünce olsun, canının istediği gibi olsun. Sen içini ferah tut.
miray, senin buraya yazdığın parçan, benim buraya ağlayarak yazdığım parçamın kardeşi. ben de bazen nasıl bu kadar duygusuzlaştığıma hayret ediyorum, üstüne korkuyorum her şeye bu kadar yabancı olmaktan ve her şeyin bana bu kadar yabancı olmasından. şimdi anlatamıyorum çünkü pek iyi bir ruh halinde değilim ama seni anlıyorum. mümkün olsaydı da sarılabilseydim sana tam şu an bir kız kardeş sıcaklığıyla. sana tavsiye vermeyeceğim; aynıyız zaten, yaşımızdan hislerimize kadar aynıyız. güçlü dur, aklından kötü şeyler geçiyor biliyorum ama güçlü dur. güçlü dur diyorum ve diyorsun ki “söylemesi kolay”, ama biri bana “güçlü dur” dese ben daha iyi hissederdim o yüzden lütfen güçlü dur. sevgiler.
İnan ki seni anlıyoruz, burada kimse seni düşüncelerinden dolayı yargılamaz ve dediğin gibi yaşadıklarını bir tek sen bilirsin. Umarım annenle konuşmuşsundur. Direkt olumlu tepki almak zor oluyor, uğraşman gerek. Şans seninle olsun Miray?