Hikayemi direkt anlatmaya başlıyorum. 15 yaşındayım, lise 2. sınıfa geçtim. Geçen sene 9. sınıfa geçerken ailemin fazla baskısı üzerine kapandım, daha çok babamın baskısı desem daha doğru olur. Başından bu yana açılmayı düşünüyorum. Anneme söylediğimde duygu sömürüsü yaptı, işte “Ben seni bunun için mi okutuyorum, büyütüyorum?” vs. gibi cümleler kurdu. Teyzemlerle birlikte benim tesettürü sevmem için tespih çekiyorlar, pek işe yarayacağını sanmıyorum ama, neyse. Asıl sıkıntı babam; çok baskıcı, otoriter birisi. Eve her geldiğinde “Namaz kıldınız mı?” diye soruyor ve biz de haliyle “Evet” diyoruz fakat kılmadığımızın o da farkında aslında. Öncesinde dinine çok bağlı biri değildi; namaz kılmaya, oruç tutmaya 3 sene kadar önce başladı. Kur’an okumayı bilmiyor ama her gün baskı yapıyor ve bir de bunu bağırarak yapıyor. Asla bir şey demesek bile bağıra bağıra anlatıyor ve bu sürekli oluyor.

Kurban Bayramı’nda babam izin yaptığı için birlikteydik. Erken kalkıp hep birlikte gezdiğimiz ve eve gece geldiğimiz için namaz kılma durumu yoktu -ki olsaydı da namaz kılan biri değilim, hele zorla söylendiğinde canım hiç istemiyor. Babama söylemek istiyorum ama nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Rehber hocama söyledim, ailemle aramı iyi tutmaya odaklanmamı ve uygun bir zamanda uygun bir dille söylememi söyledi. Babama bunu söylemem imkânsız olabilir çünkü ciddi manada fazla baskıcı ve aynı zamanda sinirli birisi. Olacakları az çok tahmin edebiliyorum, beni İmam Hatip’e yollayabilir ki muhtemelen kabullenmezse yollar, açılmama ise müsaade edeceğini sanmıyorum. Daha fazla baskı yapabilir, şiddet gösterir mi onu da bilmiyorum. Bana karşı herhangi bir şiddeti olmadı ama baskı yaptığı zaman “Döverim” gibi tehditleri oluyor.

Bana gerçekten yardım edebilecek birileri yazsın istiyorum çünkü çok fazla kişiyle yazıştım ama hiçbir sonuca varamıyoruz. Hikayemi biraz erken paylaşırsanız çok iyi olur. Şimdiden teşekkürler…

(Görsel: Leonor Fini)