Kendim isteyerek kapandım ama çoğu kişide olduğu gibi benim de bilinçaltıma bu işlendi. “Ailede herkes kapalı, kuzenlerim teker teker kapanıyor, bi ben kaldım elbet bir gün kapanacağım zaten.” dedim, kapandım. Hiç düşünmeden yaptım bunu, kimse de uyarmadı beni “Emin misin?” diye, zaten onların da istediği buydu ya…

Lise hayatımın iyi geçtiği söylenemez. Bilirsiniz işte, mesela beden derslerinde kendimi çok kötü hissederdim, tesettür kıyafetiyle rahat spor yapamazdım, hiç kendimi rahat hissedemedim. Açılma isteğimi “Şeytan vesvesi o” diyerek susturdum ama artık fazla geldi bana bu tesettürün soktuğu kalıplar. Belki basit gelecek ama değil gerçekten, asıl tesettürlü olunca yaptığım her hareket insanların gözüne batıyor çünkü, hata arıyorlar bende.

Bir şey sormak istiyorum sizlere; ortaya 2 tane erkek koysak hangisinin Müslüman olduğunu anlamazsınız ama kadın olunca mevzu değişiyor. Kapalı olunca hemen anlıyoruz. Belki biz de içimizde yaşamak istiyoruz, neden dini biz temsil ediyoruz?

Neyse, aileme açılmak istediğimi söyledim. Annem fazla tepki vermedi ama “Onaylamıyorum” dedi çünkü ben ondan sorumluymuşum ve günah olurmuş. Ben 18 yaşındayım, bunu ona da söyledim ama “Evlenince açıl” dedi bana. Bir kaç gün sonra babama söyledim ama ona mesaj atarak söyledim, daha sonra beni aradı. “Bir şeyler demişsin, ne saçmaladın” diyerek açtı. “Anladığın gibi” dedim, “Niçin istiyorsun, daha güzel olacağın için mi?” dedi; “Arkadaş çevren mi etkiledi? Bırak onları, imansız mı olmak istiyorsun?” dedi ama beni en çok üzen şu cümlesi oldu; “Eğer baştan kapanmasaydın bir şey demezdim, ama şimdi açıl kapan olmaz böyle.” dedi. İçimde büyük bir pişmanlık bıraktı, telefonu kapatırken “Katiyen izin vermiyorum.” diyerek kapattı.

Ben açılmak istiyorum ama asla güzel olacağımı düşündüğüm için değil, öyle de güzel olmayacağım ama en azından kalıplara sığdırılmayacağım. Ben kendime eleştirel yaklaşmayı severim, kendime soruyorum “Neden istiyorsun bunu?” diye. Ayrıca ben korkuyorum da, ilk defa ailemle aramda böyle ciddi bir mesele oldu böyle bir şey yaptım diye. Allah beni yalnız bırakır, işlerim ters gider diye korkuyorum. Neden biz kadınlarından istendi ki bu?

(Görsel: Geneviève Daël)