Selamlar…

15 yaşında, 9. sınıf öğrencisiyim… Burada yazılanları okudum ve yalnız olmadığımı görüp ben de yazmak istedim. Normalde herkes tarafından sevilen, eğlenceli, güzel ve sürekli sevgili yapan bir tiptim. Akraba tarafımda doğru düzgün kapalı yok fakat annem ve babam din konusunda baya sıkılar. En azından şu zamanlarda öyle olmaya başladılar. Çok mini olmasa da bu zamana kadar elbise, şort ile askılı ve çorap giyip dışarı çıkabiliyordum. Ne benim ne de arkadaşlarımın aklının ucundan geçerdi kapanma fikri… Aslında hala da istemiyorum.

Bana küçüklükten beri hep “Büyüyünce kapanacaksın.” baskısı yapıyorlardı ama etrafımız açık dolu ve akrabalarımız da dine karşı soğuk olduğu için beni istiyormuşum gibi gösteriyorlardı hep. Neyse, beni çok zorladıkları için ben de “Tamam” dedim. 8. sınıf bitti, Corona başladı. Benim açımdan iyi oldu çünkü Corona olmasaydı şu an aylardır kapalıydım. Ne kadar nefret etsem de… Ama bir anda okulların açılmasıyla ilgili fikirleri ortaya savurdular, ben de yarın okula gideceğim. Annemler kapalı gönderecekler beni… İstemiyorum ben, aslında kapalıyken de güzelim ama arkadaşlarımın tepkileri gerçekten kötü olacak. Beni daha geçen hafta açık gördüler ve bir anda şal takıp geldiğimde benimle konuşmak istemeyeceklerinden eminim çünkü çevremde kapalı insan yok. Okulda da tek tük belki vardır. Annemlere kapanmak istemediğimi defalarca dile getirdim, hep aldığım cevap “Öyle bir şansın yok. Kapanmazsan eğer ki, bunu üstelersen bir daha okuldan alırız, açıktan sürüne sürüne bitirirsin.” oldu. Aslında açıktan bitirmek benim için kötü değil ama açıktan okuyarak istediğim yerlere gelemem.

Ya neden bu zihniyete sahipler bilmiyorum. Çok cahilce ve annemle babam okumuş insanlar. Annem de 25 yaşında kapanmış. Beni aslında dinden soğutuyorlar böyle yaparak. Daha 15 yaşındayım. İçimden gelse… Neyse, of gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Yarın insanlar bana nasıl bakacak? Ne diyecekler? Hele erkek arkadaşlarım… Alay konusu olacağımdan da eminim.

Sadece içimi dökmek istedim, benim yazdıklarımı da birileri bilsin okusun istedim. Dua ediyorum, “Amin” derseniz belki kabul olur. Teşekkür ederim. Yine de olur da bir gün istediğim gibi bir hayat yaşarsam, yine gelir yazarım. Sizi seviyorum, kendinize cici bakın, pes etmeyin hemen.

(Görsel: Dan O’ Connor)