Ben daha 14 yaşındayım ve buna rağmen 4 yıldır kapalıyım. Aslında bu zorla olmadı, kendim kapandım ama çevrem sürekli bunu ima ediyordu zaten ilkokuldayken.. Bana bayramda az para veriyorlardı açık olduğum için. Açık olduğum yaş 8 bu arada. Nasıl bir ailede olduğumu siz düşünün.

Her neyse, ortaokulda beni hafızlığa başlattılar, ailemin gururuydum ve benim de istediğim buydu. 5. ve 6. sınıfı okumadım ve artık hafızlık yapmak istemiyordum, yalnızdım, ezberlerim çok kötüydü, bırakmak istedim ama konuşacağım hiç kimse yoktu. Ailem bana, kendileri ne isteyip yaşayamadıysa yaptırıyordu. Yaşadığım hayat bana ait değildi. Dayım çocuk psikiyatristi ve neyse ki bunu fark etti, okulu bırakmam konusunda yardımcı oldu. Beni İmam Hatip’e yazdırdılar. Babam bu süre içinde bana birkaç gün baskı yaptı. Hala bana sürekli, hafızlığı bırakmamla alakalı kötü davranıyolar. Beni lise olarak sadece İmam Hatip’e gönderebileceklerini söylediler tüm sene boyunca ama ben bunu istemiyordum, çünkü müdür yardımcımız kızların okumasına karşıydı. Bir daha öyle bir ortama girmeyi kesinlikle reddettim. İmam Hatip’e gitmektense açıktan okumayı tercih edeceğimi söylediğimde, annemler fen lisesi kazanırsam-erkeklerle arkadaş olmamak gibi bir kural dahilinde-gidebileceğimi söylediler ve neyse ki kazandım. Buraya kadarki kısmı, ortamımı anlamanız için yazdım.

Şimdi açılmak istediğimi söylediğimde buna imkan vermiyorlar. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Kapalı olmak istemiyorum, lütfen bana bir yol gösterin.

(Görsel: Maria Berrio)