Öncelikle selam, bunu yazıyorum çünkü açılmamın üstünden 5 yıl geçmesine rağmen üstümde hâlâ baskısı olan bir ailem var. 8. sınıfta kapanmıştım ve sonra liseye başladım. Gittiğim lise Bursa Tofaş Fen lisesiydi. Ben orada 14 yıldır yaşayan kızın aslında o olmadığını anladım. Hayat varmış, dedim. Özgürsün. İnsanlar birbirine saygılı, istediğin gibi spor yapabiliyorsun, istediğini giyebiliyorsun.

Sonra bir gün açılmak istedim ve aileme söyledim. O okula 493 puan alıp gitmiş olmama rağmen “Seni İmam Hatip’e alırız” dediler, o okulun puanı benim aldığım puanın yarısı bile değildi. Tabii ki gözüm korktu çünkü arkadaşlarımdan ve eğitimimden uzak kalacaktım. Böylesi çok korkunç olurdu. Erteledim haftalarca… Sonra bir gün, 13.06.16, açıldım. Okul bitmişti ve eve öyle döndüm. Annem yüzüme bakmadı, babam da aynı. Akrabalar desen aynı halt. Sonra beni zorla bir kursa yolladılar. Gittim. Oradaki kadın karşıma oturup arkadaşım dediğim kim varsa onları sorguladı. Mesele dindar olup olmamalarıydı.

Aradan yıllar geçti, liseden mezun oldum ve diş hekimliği kazandım. Fakat söylemler değişmedi. Ben hâlâ crop giydiğimde göbek kısmını gömlekle örtüyorum. Eteklerim saklıdır, bikinim saklı; hayatım saklı. Ve biliyor musunuz, çok sordum, “Neden anlamıyorsunuz anne?” diye… Aldığım cevap, “Ahiret olmasa hiçbir şey demem kızım” oldu. “Sen de açılırken açık giymeyeceğini söyledin diye izin verdik” oldu.

Şimdi hâlâ düşünüyorum. Beni anlayan biri var mı? Derdimi paylaşabileceğim ve bu bataklıktan aydınlığa birlikte çıkacağım biri. Sevgiyle kalın çünkü sevgi sizi ayakta tutar.

(Görsel: John Tarahteeff)