Merhaba! Direkt konuya gireceğim. Ben orta halli, normal düzeyde dindar bir ailede büyüdüm ve büyümekteyim. Namaz dahil bütün ibadetlerini yapan bir genç kızdım. Lise 2’de kendi kararımla kapandım ve gayet mutluydum. 10. sınıfın yaz tatilinde ve 11. sınıfta pandemi ve yaşadığım kilo artışıyla nedense kendimi daha farklı şekilde tanımaya ve farklı konulara merak salmaya başladım. Din ve özellikle İslam’ın konularıyla ilgilendim. Bunun sonucunda fikirlerim değişti. Zaten bütün ibadetlerimi yerine getirsem de mümin bir düşünce yapım yoktu. Bunların sonucunda İslam’ın ve diğer bütün semavi dinlerin bana göre olmadığı sonucuna vardım. Zaten babam sürekli psikolojik baskı yapıyor, ablam devamlı dalga geçiyor. Annem arkamda, sağ olsun.

Size söylemek istediğim asıl problemim ise şu: ben açılmak istiyorum. Ama okula, yani 12. sınıfa, başladığımda kim ne der, şaşırır mı; ben bundan çok çekiniyorum. Okuldaki eski sınıf arkadaşlarımdan bahsediyorum. 11. sınıfta dil bölümü seçtim ama pandemi yüzünden kimse kimseyi tanımıyor, 12. sınıfta da bölüm değiştirdim ve yine hiç kimse birbirini tanımıyor. Benim tek endişem 9. ve 10. sınıftan olan arkadaşlarımın tepkisi. Bir de yakın akrabalarımın tepkisi. Bu arada tepki derken şaşırmalarından bahsediyorum; yoksa kimse yargılamaz çünkü öyle pek dindar değiller. Umarım içime şu serpecek bir mesaj alırım. Çünkü kapalıyım diye yazlıkta bile hiç dışarı çıkamadım. Çok terliyorum. Rahat bir şekilde kendim olamıyorum. İçim farklı, dışım farklı.

(Görsel: Alice Rhenna Lenkiewicz)