Ben çok baskıcı bir ailesi olmayan 15 yaşında bir kızım. 5. sınıfa geçmemle birlikte 20 yaşındaki küçük ablamın kapanmasından sonra ona özenip kapandım. İnkâr edemem; ilk zamanlar hatta neredeyse ilk 2 yıl çok mutluydum. Hiçbir zaman açılmayı düşünmedim, ta ki 8. sınıfa kadar. Daha fazla araştırma ve bilgiyle beraber din hakkındaki düşüncelerim çok değişti ve artık dış görünüşümle düşündüğüm şeyler birbiriyle bağdaşmamaya başladı. Bu konu hakkında çok düşündüm. Ne yapıp ne etsem, dedim. En sonunda açılmak istediğimi anneme söyleme kararı aldım.
Annem, “Babana bunu söylersem seni öldürür” demeye başladı ama bunun dışında pek bir şey söylemedi. Büyük ablam çok büyük bir tepki verdi, “Açılıp kime güzel gözükmeye çalışıyorsun?” gibi nice şey söyledi. Çok kalbim kırıldı, halbuki kendisi bile üniversiteden mezun olunca kapanmıştı. Ben ise kapandığımda henüz 5. sınıfa giden bir çocuktum. O gece ağlamaktan gözlerimi açamayacak haldeydim. Annem birden odama gelip bana bağırmaya başladı. Büyük bir ihtimalle büyük ablam içeride onun aklının karıştırmış ve bana karşı doldurmuştu. Oysa ben hiçbir zaman onun kötülüğünü düşünmemiştim. Kapanmak istediği zaman bile başörtüsünü nasıl daha düzgün bağlayacağına varana kadar ona yardım etmiştim. Normalde annem namaz kılmama karışmamasına rağmen, sonraki günlerde bana ikide bir “Namaz kıl” demeye başladı. “Hayır” dedim, artık karşı çıkmam gerekiyordu. Birkaç ay sonra babam trafik kazasında hayatını kaybetti. Bu olayla birlikte üniversiteye geçene kadar açılmam imkânsız gibi bir hale geldi. Beklemeye ve ders çalışmaya devam etmek zorundayım. Zor da olsa sonunda yapmak istediklerimi yapabileceğimi biliyorum.
(Görsel: Arthur Rackham)
““Açılıp kime güzel gözükmeye çalışıyorsun?”” için 3 yanıt
Öncelikle başın sağ olsun, eğer ablalarınla aran iyiyse onlarla sakince konuşmaya çalış neden açılmak istediğini, eğer onlar açılmak isteseydi senin onlara karşı çıkmak yerine destek olacağını söyle, dini şeylerin sadece içten gelerek yapılabileceğini ve de onlardan izin almadığını söyle sonrasında da annenle konuş konuşurken bağırmak yerine sakin bir dille olgun bir şekilde kendini açıkla umarım başarırsın.
Basin sag olsun. Bir kac kere kendini anlatmayi dene istersen ama ayni seyler tekrarlaniyorsa kararini ver ve yap gitsin bence. Umarim bir gun buraya yaptim diye mektup yazarsin
hikayemiz çok benziyor ve ben de 16 yaşındayım. 16 yaşıma bastıktan birkaç zaman sonra açıldım. sana tavsiye vermek haddime değil aslında ama belki faydam dokunur. benim yaptığım gibi annenle ılımlı konuşmaya çalışırsan ve ne kadar mutsuz olduğunu ve kapanmaya bu küçük yaşta adapte olamadığını gösterirsen belki merhamet ederler. bana da başta çok kızdılar ama mecburen alıştılar çünkü her şeye rağmen yapacağımı biliyorlardı. sen her şeyden daha önemlisin. umarım ailen bunun farkına varır.