Merhaba, ben Aslıhan. Kayseri’de yaşıyorum ve 19 yaşındayım. Mezun senemdeyim. Geçtiğimiz yıl biriyle tanıştım ve benim fikir dünyamda, ahlak dünyamda çok şeyi tetikleyip belki de değişmesine sebep oldu. Bugün herhangi bir dine mensup olmayan ben, dışarıda türbanlıyım. Çok yoruldum… Ailem zengin ve ekonomik olarak beni manipüle ediyorlar, kendi fikir ve değer yargılarını bana da dayatıyorlar. Bir çözüm arıyorum; sevgilimle özgürce buluşabilmek için, günü geldiğinde onunla aynı evde yaşayabilmek için, kafamdaki örtüyü özgürce çıkarabilmek için…

Sanal ortamdaki arkadaşlarım beni ben olarak tanıyorlar, yani açık halim ile. Ben aslında açık bir kızım, iç dünyamda özgür bir insanım. Çocukluktan bu yana üstüme bir bir dizilmiş zincirleri kırmak için savaş veren bir insanım. Savaş vermek isteyen bir insanım. Liseye başlarken kendi isteğim ile kapandım. 14 yaşında kendi isteğim ile tüm hayatımı etkileyecek bir karar aldım. Beni kimse durdurmadı. Her şeyde çocuk olan Aslıhan, bu kararda neden çocuk değildi? Neden herkes 13 yaşındaki bir çocuğun her kararına saygı duyarmış gibi böylesine büyük bir kararına saygı duyup daha da teşvik etti? Neden? Biri bana söylesin, bu zincirleri neden bir bir üstüme dizdiniz?

Ben Müslüman bile değilim. Sevgilim var, aynı şehirdeyiz; bir gören olacak, ailem yakalayacak diye buluşamıyorum. Sizce de 19 yaşında bir birey için istediği saatte dışarı çıkmanın normal bir durum olması gerekmez mi? 19 yaşında bir bireyin sevgilisi ile buluşmak istemesi çok normal değil mi? Ama değilmiş, kız başına her gün dışarı çıkmak normal değilmiş. Kız başına akşam çıkmak normal değilmiş. Ben ne yazdığımı bile bilmiyorum. Sadece bekliyorum, belki bir gün evlenip gider ve o zaman açılırım, o zaman özgür olurum diye. Ben evlenmeyi, ev kızı olayım da evimi kurayım diye değil, evlenip özgür olayım diye istiyorum.

(Görsel: Florian Krewer)