7 sene önce annemin zoruyla kapatıldım. Küçüklüğümden beri bana zaten ileride başörtüsü takacağım dayatılıyordu. Annem her sene okul başlamadan önce bana kapanmam gerektiğini söylüyordu ve kavga ediyorduk. Daha sonra baskılarına dayanamayıp ağlaya ağlaya kapandım. Zaten bir süredir dar pantolon ve tişört giymeme bile izin vermiyor, üstelik açık giyen arkadaşlarımı da sürekli eleştiriyordu. Okula ilk başörtülü gideceğim zaman çok tereddüt ettim, fakat yaşadığım coğrafyadan ötürü okuduğum okulda da hemen hemen herkes kapalıydı ve yine annem beni bu karara alıştırmak için sürekli yeni şallar, tunikler alıyordu. Çok kolay alıştım, hiçbir zorluk yaşamıyordum. Yine de hiçbir zaman bu halimi kabullenemedim.

Bu sene üniversitede ikinci senem ve kesin olarak açılmaya karar verdim. Annem de anlamış olacak ki yanımda sürekli geçmişte kapalı olup şu an açılan tanıdıklarımızı eleştiriyor ve kınıyor. Birkaç kere tesettürden bıktığımı söyledim ve her seferinde “Allah yolundan ayrılma. Açılacak mısın yoksa o nerden çıktı?” gibi cümleler kuruyor. Çok merak ediyorum saçlarımı başka insanların görmesinin nasıl bir saçmalığı, yanlışlığı olabilir. Artık dışarı bile çıkmak istemiyorum günden güne başörtüye düşman oluyorum. Bazen tüm şallarımı yakasım geliyor. Yaptığı şeyle bana nasıl zarar verdiğinin farkında bile değil. Bazen gerçekten kendimi öldürmek bile istiyorum. Üniversite için ailesi il dışına göndermeyen bir arkadaşım vardı. Düşünüyorum da en azından istediği gibi giyiniyor ve istediği gibi yaşıyor. Ailem bana her açıdan her imkanı sunsa da hayatım boyunca hiçbir zaman kendi istediğim gibi giyinemedim. Artık sadece tesettüre değil, içinde yaşadığım kültüre, değerlere hatta aileme de düşman oldum.