Her şey nasıl gelişti bilmiyorum. 17 yaşında lise son öğrencisiyim, yani birkaç gün sonra 12’ye başlayacağım. 8. sınıfın ortasından beri zorla kapalıyım. Tabii bundan öncesi de var. Annem sürekli kapanmamı istemesi hakkında konuşuyordu. Ben de daha küçük olduğum için ara sıra başımı örterdim. Bu 7. sınıfa kadar böyle oldu. 7. sınıftan sonra baskıları arttı. Bir de üstüne imam hatip ortaokulunda okuyordum. 8. sınıfta artık başörtüsünü çıkartmamam konusunda konuşma yaptı, ama ben kapanmak istemiyordum. Bu yüzden okula giderken gizlice başımı açıyordum. Bir gün okula ziyarete geldi ve beni başörtüsüz görünce çıldırdı. Eve geldiğimde babamla konuşup beni medreseye vereceğini söyledi. Çok korkmuştum ve sonra gerçekten kapanmaya karar verdim. Yine de anneme zaman zaman açılmak istediğimi söylüyordum. O da bir gün “Babana sor.” dedi. Babam çok dindar ya da baskıcı biri değildi. Bu yüzden izin verecek diye hevesle yanına gittim, ama tam tersine çok kızdı ve bağırdı. Sanırım izin verirse annemle arası bozulacağını düşündüğü için… Neyse…
Ben 10. sınıfa giderken babam korona yüzünden öldü. Haliyle ona ilk günkü gibi aşık olan annemin de psikolojisi biraz bozuldu. Ben en büyük çocuğum. Benim dışımda 3 kardeşim daha var. Babamın ölmesiyle benden küçük olan kardeşim medreseye gitmek istediğini söyledi. Babam gitmesini istemiyordu, annem de izin verdi. Bu sene diğer kardeşim de medreseye gitmek istediğini söyledi ve muhtemelen o da gidecek. Bense son 2 gündür akşamları anneme açılmak istediğimi söylüyorum. Annem ise bunun imkansız olduğunu söylüyor. Kardeşlerim medresede okurken, annem ve kardeşim kara çarşaf giyerken benim başörtümü çıkartamayacağımı söylüyor. Ayrıca giyimime karışmadığını, rahat olduğumu söylüyor. Haklı gerçekten, kıyafetlerime karışmıyor, ama başörtüsü takmak istemiyorum. Şu an anadolu lisesine gidiyorum, ama oraya gitmemi bile içten içe istemiyor. Az önce yine konuştuk ve bana çok açılmak istiyorsam dedeme gidebileceğimi söyledi. Annem sülalesinde tek kapalı olan kişi, sonradan kapanmış ve dinine çok bağlı. Her şey dinden sonra gelir kafasında.
Şimdi neden dedeme gitmediğimi/gitmek istemediğimi sorabilirsiniz. Dedem babam öldükten sonra bizimle yakınlaşmaya başladı. Öncesinde annemlerle köye gittiğimizde bizi evden kovmuştu. Annem de bu nedenle onunla samimi değildi. Ayrıca çok kaba biri. 11. sınıfta annemin beni istememesi ve psikolojik şiddet görmem sonucu dedemde kalmaya gitmiştim bir günlüğüne ve çok rahatsız hissettim. Annem başörtüsünü çıkarırsam onun çocuğu olamayacağımı söylüyor. Onun 3 kızı daha varmış zaten 😀 Dedemi sevmiyorum, ayrıca anneannem ve ben çok yakındık küçükken. Onlarda kaldığımı hatırlıyorum, ama ben 11 yaşındayken anneannem vefat etti ve dedem yıllardır anneannemi aldattığı, anneannemin en yakın arkadaşıyla imam nikahıyla evlendi, ama çok toksik bir ilişkileri varmış. Sürekli kadın bir onda bir başka yerde kalıyor. Gidersem bir de onların ilişkilerini ve kavgalarını çekeceğim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Daha fazla başörtüsüyle yaşamak istemiyorum. Dedeme gitmesem mi diye düşünmeden edemiyorum, ama annemi de çok seviyorum. Annemin beni sürekli manipüle ettiğini ve zeki bir kadın olduğunu da biliyorum. Ondan biraz korkuyorum, siz olsanız ne yapardınız? <3
“Kardeşlerim medresede okurken, annem ve kardeşim kara çarşaf giyerken benim başörtümü çıkartamayacağımı söylüyor” için bir yanıt
öncelikle şunu söyleyeyim ki annenden korkma. açıl. gerekirse kavga et ama açıl. babanın seni zorlayamayacak olması senin için bir fırsat. annen kıyafetine karışmıyorsa emin ol başörtünü çıkarmana da aşırı tepki vermeyecektir. o kadar bağnaz olsa pantolona, renkli kıyafetlere vs izin vermezdi zaten. gözünü korkutmaya çalışıyor. fırsatın varken yapmalısın bunu. korkma. belki kardeşlerine de kurtarıcı olmuş olursun. onların özgürlük yolunu sen açacaksın, üstünde ağır bir yük var. lütfen korkma.