Annem diyanet işlerine bağlı bir kuran kursu hocası. Ben dışa dönük ve kendi yolundan giden bir çocuktum hep. Şort giymek isterdim, etek giymek isterdim, askılı kıyafetler giymek isterdim… Tanıdık bir hikaye bu, izin verilmezdi. Üstelik yalnızca ailem tarafından da değil, kırk kat yabancı insanlar bile sık sık “sen hoca kızısın, hocanın kızı böyle mi yapar” der dururdu. Anasınıfında 23 Nisan kutlamasında mezdeke oynamıştım diye annem bana “Rezil oldum, insan içine çıkamam” deyip durmuştu. Hala bunun konusunu açıp alay ediyorlar, nasıl kıvırdın o kadar insanın içinde diyorlar. 23 artık yaşım.

14-16 yaşlarım arasında agnostik ve ateist olduğum dönemler, cinsel kimliğimi tanımaya çalıştığım bir hayat yaşadım. Annem tüm bunlara “rezil oluyorum” diye yaklaştı ve kendisi inancını ezbere dayalı bir şekilde yaşadığı için din hakkında sorular yöneltmek resmen kafirlik gibi bir şeydi ona göre. Ben de sorularımı, meraklarımı dile getirmemeye karar verdim çünkü telefonumu elimden almak, dışarı çıkma yasağı getirmek, beni babama şikayet etmek suretiyle tehdit etmek gibi davranışları vardı. Benden 7 yaş büyük ablam ise baskın karakterli biri değildi ve ailemin yapacaksın dediği şeylerin karşısında kendisinin ne istediğini hiç sorgulamadı. Benim bu sorgulamayı yapıyor olmam dikkat çekme çabası, ilgi açlığı, dürtüsü bozukluk, basitlik ve hatta hafif bir kadın olacak olmam gibi yakıştırmalarla karşı karşıya kalmam şeklinde sonuçlandı.

Sonuç olarak 17 yaşımda hala çok sevdiğim arkadaş çevremin motivasyonu, hayatımdaki arayışın son bulmaması gibi sebeplerle dini bir yaşantıya yöneldim. Namaza başlamamın 30 gün kadar sonrasında örtünmeye karar verdim. Ailem zaten regl olmamın üstünden beş yıl geçmiş olması sebebiyle bu kararı çoook geç aldığımı düşünüyordu. Benim bu kararı almam gerektiğini düşündüklerini yaşta ben Müslüman bile değildim. Bin bir çatışma ile okumaya geldiğim İstanbul’da mimarlık bölümünün son dersini vermeye çalışıyorum. Dönemim uzadı. İki senedir örtünmek…Örtünmek istemiyorum. Ailemin yanında olmamama rağmen örtüyü takmaya devam ediyorum ama zaten diğer ibadetlerimin hiçbirini neredeyse yerine getirmediğim gibi, birçok haram da hayatımda. Yani ben zaten inansam da inancımın kabul ettiğim kurallarını fiilen uygulamıyorum. Açıkçası şu an bunları uygulamak içimden gelmiyor. Kendimi başörtüsü içinde ezilmiş ve görünmez hissediyorum. Yürüyüşüm bile iki büklüm oldu. İnanılmaz bir özensizlik hissediyorum. Artık içimde kalan giyemediğim kıyafetleri giymek, kendimin bu yönünü de deneyimlemek istiyorum. Annem, teyzem ve ablama konuyu açtığımda bana karakterimin b.k gibi olduğundan başlayıp, kiminle takılırsam ona özendigimi, böyle şeylere kafa yorduğum için dersimi bile veremediğimi, hatta erkek arkadaşım daha memnun olur diye açılmak istediğimi söylediler. Beni dört kişi bir odaya alıp oradan gitmeye çalıştığımda sürekli kaçarak korkaklık ettiğimi, iki yıldır aklımda olan bu fikri daha önce paylaşmamamın sebebinin de beni vazgeçirmelerinden korktuğumu dile getirdiler. Ben gördüm ki ailemde sırtımı dayayacağım tek bir kişi bile yokmuş. Abla bile, anne bile… Babam zaten durumu henüz bilmiyor. Ben İstanbul’da bir haftadır zaten örtülü değilim. Ailemin evinde ziyarete geldim ve burada başıma bir örtü atıyorum göstermelik. Kapıdan örtüsüz çıkmaya çalıştığımda teyzem içeriden koşup böyle çıkamazsın izin vermiyorum diye başıma örtü takmaya çalıştı zorla. Tüm bu durumu da benim babam gibi kötü huylu, dengesiz, karaktersiz bir insan olmamla açıklayıp bu hayatta en tahammül edemediğim şeyle, babama benzetilmekle beni incittiler.

Ben şu an biriktirdiğim paramı sakladığım yerden çantama koydum. Yarın İstanbul’a evime gideceğim. Yalnız bırakıldığım bu aileye bir daha hiç dönmemek geliyor içimden. Bunun için de benim zaten insanları silip attığımı, etrafımda kimse bırakmadığımı söylediler gerçi. Hatta erkek arkadaşımı bile yakında kaçırırmışım zaten muhalif muhalif fikirlere kapılmışım, bir de açılırsam erkek arkadaşımla evlenmeme izin vermezlermiş. Zaten bizim de evlenmeye niyetimiz yokmuş, aynı evde yaşayıp nikah kıymak istemiyormuşuz falan falan. Ben yoruldum.