İyi günler. Şu an bunu ağlayarak yazıyorum. Gerçekten de psikolojim hiç iyi değil. Bu sene sınava hazırlanmam gerekiyor ama kafam bunlarla doluyken hazırlanamıyorum. Sınav çalışmamın önüne geçiyor her zaman. Şu an çok gelişi güzel yazıyorum konudan konuya atlıyorum. Kafam çok karışık. Artık gerçekten de istemiyorum. Yanımda olan herkesin sahte olduğunu gördüm. Beni sırf kapalıyım diye sevenleri açılmak istediğimi söyleyince onların gözünde çok günahkar bir insana dönüştüm. 

Bu ülkenin en büyük sorunu bundan seneler önce kapalı olan insanların başını kapatmasına izin vermiyorlardı. Şimdi de beni ve bu sayfadaki çoğu kişiyi zorla kapatıyorlar. Gerçekten de insanlar neden bu kadar bağnaz? Herkes sizin gibi tek odaklı düşünmüyor. Açılmak istediğimi söyledim. İzin vermediler. Dışarı açık çıktım bir kere. En son yapacak çarem bu kalmıştı. Onu yaptım. Tekrar kapattılar. Ve açık çıkmak istediğimi söyleyince izin dahi vermiyorlar. Kaç aydır evden dışarı çıkmadım. Psikolojim bozuldu. Ruhum bedenime hapsolmuş gibi. Senelerdir böyle. Ben kendi isteğimle kapandım. Kimse baskılamadı ya da zorlamadı. Ama bu sayfaya yazanların ki gibi bir çevrem var. Ben de bir gün kapanacağım diyordum. Ama çocuktum gerçekten de. 12-13 yaşlarındaydım.

Geçen sene açılmak istedim. Bu senelerde hayatımın her noktasını etkilediğini sanmazdım ben. Hala Müslüman bir bireyim ama açılmak istediğimi duyunca çıldırıyorlar. Zaten ortaokul, lise hala imam-hatipteyim. Çoğu kişilerin tavırlarını biliyorsunuzdur. Hiçbir şekilde hiçbiri zerre umrumda değil. Ama işte dışarı açık çıksam da izin alsam da olmuyor. 

Ne yapacağımı bilmiyorum ve bana bunu yaşatanlar, bu olaylar hiç yaşanmamış gibi davranıyorlar. Onları her gördüğümde ne kadar sahte oldukları aklıma geliyor. Sırf kapalıyım diye miydi? Açılınca ne değişiyor? O****u mu oluyorum a**? Sizin namusunuz bundan mı ibaret? Ya da açık birine namussuz damgası vurmak bu kadar mı basit? Kapalı olunca mı iffetli olunuyor? Ben her şeyi çok iyi biliyorum. Kaç senedir onlar gibilerle aynı ortamdayım. Okulda olsun arkadaş çevresi olsun. Ne halt olduğu dışarıdan belli olmaz. İnsanı tanıman lazım. Ve dediğim gibi açılınca ateist olunmuyor. Sadece hakkını tam olarak verebileceğim zamanda inşallah tekrar yaparım. Ama şu an çok zorlanıyorum. İntihar etmeyi bile düşündüm. Psikolojim o kadar yıprandı. Diyeceklerim bu kadar. Şu an çok karışık oldu. Ne yapmalıyım? Lütfen okullar açılana kadar bu işi yapmam lazım.